Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
230 – Görürsün ı üz, bu da noldadı, xalastoya salmışam. Gö- rüm Saratofquya 162 birtəəri çata bilerəmmi. 14. UN, ÜSTƏLİK DƏ QOÇ ƏTİ Əli kişi varıydı Əlismayıldan. Pekarnıda müdürüydü Sa- ratofkada. Kəççiləri Muxtar kişi gəley orəə çıxey. Gələndə deey: – A Muxtar, iki muşox un verəjəm, oları apar, birini öz uşağın ı a, birini də mənim uşağıma. Deey: – Baş üsdə. Atı uklöyüllər. Muxtar kişi atı aparey gedey, qapıya ça- tanda ikisini də öz qapısına çüşüröy, Əli kişiyə vermey. Əli kişi bir həftə oana-buana gedey. Bir həfdədən son ı ra öyə ge- dəndə arvat deey: – Allah öyün ı ü tiksin, sən gedəndə gördün ı mü un yoxdu, niyə un yollamadın ı ? – Aaz, nə danışesın ı , Muxtar kişiynən iki muşox un yol- lamışım, birini özünə, birini də bizə. Deey: – Bir kilo da un vermeyif. Deey: – Yaxşı, zərəl yoxdu. Görün qoç hardadı? Muxtar kişinin bir yaxşı qoçu varıymış. Həmişə döşdə- rə 163 örüklööymüşdər. Uşağa deey: – Əə, gör qoç hardadı, qoçu tapın ı da, burəə gətirin ı . Qoçu gətirellər, qapıya gələn kimi qoçun başını kəsey. Dorğooy, tavəə dolduroy, pişif hazır olan vaxdı deey: – Əə, Muxtar kişiyi çağırın ı burəə gəlsin. Muxtar kişi gəley. 162 Saratofka – Gədəbəydə Novo Saratovka kəndi 163 Döş – dağın yamacı 231 – Ay Muxtar kişi, xoş gəldin ı , gəl otur. Oturoy. – Aaz, Muxtar kişiyə ət gətir. Cəmi dolduroy gətirellər, Muxtar kişinin qavağına qo- yollar. Bir tikə aley, iki tikə aley, deey: – Əə, ölmüş oğlan, olməə, bu ağ qoçun ətidi? Deey: – Əə, bə elə olajax dana. San ı a mən un verdim ki, bir muşoxunu özünə apar, bir muşoxunu man ı a gətir, niyə mənim uşağımı aj qoydun ı ? Deey: – Əə, kəsifsin ı , kəsifsin ı , səni and vererim Allaha, bircə budunu da man ı a ver. Muxtar kişi yalvara-yalvara bir budunu aley da, gedey. 15. SƏRİYYƏ HAMAMA GEDİR Gədəbəydə Səriyə addı bir arvat olor. Bunnar rayona kət- dən təzə köçüf gəliflərmiş. Bir gün qon ı şusu Səriyə arvada deer: – Ay Səriyə arvat, hazırraş, gedəh hamama. Səriyə də deer ki, ay bajı, yaxşı. Səriyə arvat tez su qo- yur, başını, gözünü yuur, təmizdeer. Qon ı şuya deer: – Hə, mən hazıram. Di gəl gedəh. Qonsu soruşor ki, bə niyə gej çıxdın? Səriyə də deer: – Ay bajı neyniyim? Başım, gözüm kiriydi. Gətirif bir vedrə su qoydum, çimdim. Ona görə gejihdim. 16. QALOŞLARI EŞİKDƏ ÇIXARTMIŞAM Yenə bir gün qon ı şu arvat deer: – Ay Səriyə, bu gün hamama gedəh. Razılaşellar, hamama gedellər. Bunnar hamamın göz- dəmə yerində oturuf nömrələrini gözdüyüllər. Qon ı şu söhbət 232 vaxdı baxır ki, Səriyənin əyaxları yalındı, əəğında qaloşdarı yoxdu. Tez soruşur ki, sən hamama qaloşsuz gəlifsən? Deer: – Yox, içəri girəndə qaloşdarı eşihdə çıxartmışam. 17. QONAĞIN VAR? Səriyə arvadın kətdən rayona təzə gələn günnərinnən biriymiş. O, qon ı şuya keçir. Deer: – Ay bajı, darıxdım, gəldim sizə. Qon ı şu da bunu çox gülər üznən, mehrivançılıxnan qar- şılıyır. İçəri dəvət eliyir. Səriyə arvat iki otağın qapısı arasın- da oturur. O biri otaxda da divarda güzgü olur. Səriyə arvat qon ı şusunnan soruşur: – Ay bajı, qonağın ı var? Qon ı şu da deer kin, sənnən başqa heş kim yoxdu. Elə qonağım sənsən ı . Səriyə arvat bir az duruxur, bir də soruşur: – Ay bajı, bə man ı a o tərəfdən baxan arvat kimdi? O qo- nax döyülmü? Qon ı şu o biri otağa yollanıf baxır kin, bu divara vurulan güzgüdə özünü görür, elə bilir qonaxdı. Səriyəyə başa salır ki, a bajı, bu sən özün ı sən ı , o divardakı da güzgüdü. Sənin ı şəklin ı orya tüşür. Sən də orda özün ı ü görürsən ı . O vaxdan kimsə kimin evinə gedəndə zarafatnan soru- şur kun, aaz, qonağın ı var? 18. CİNLİ SƏRİYYƏ Səriyə arvadın əri ölüfmüş. Birtəhərnən uşaxlarını böyü- dür. Vaxd olur uşaxları ona baxası olur. Oğlu abasına 164 deer kin, yeri-zadı daa sən belləmə. Adam tutajam, qoy gəlif yeri 164 Abasına – anasına 233 belləsin, son ı ra da kartovu əhdirəjəm. Arvat da razılaşır. Bir ne- çə günnən son ı ra qapıya bir kişi gəlir. Səriyə arvada deer kin, bə oğlun ı deyən adam mənəm, gəlmişəm. Arvat da deer ki, bə bel ordadı, get götür, bellə. Kişi də arvada təəcübnən baxır ki, nə bel, nə şum? Səriyə arvat soruşur ki, bə niyə gəlifsən ı ? O da deer kin, oğlun dedi ki, mənim bir dul anam var, gəl onu san ı a verim. Üsdündə də san ı a pul verəjəm. Arvat havalanır. Beli əli- nə alıf kişinin dalınnan tüşür. Kişi qaça-qaça Səriyəyə deer ki, ağız, indi bildim oğlun ı yalvarıf səni man ı a niyə verirmiş, hələ üsdündə də pul. Ağız, sən demə, cinniysən ı miş. Cinni Səriyə. İndi söz tüşəndə zarafatnan adamlar bir-birnə Cinni Sə- riyə deellər. MÜXTƏLİF MÖVZULU LƏTİFƏLƏR 19. OLSA, YAXŞIDIR Bir gün bir kişi arvat gəzey. Ora-bura özünü vuroy, arvat vermellər. Gedif bir uzax yerdən arvat isdeey. Baxıf göröllər ab- razavonnu kişidi. Arvadı isdəəndə deer ki, ay kişi, indi sən məni apareysın ı . Nəyin ı var sənin ı , nəyin ı yoxdu, mən san ı a gedem? Deer: – Nəyim olsa yaxşıdı: bir inəyim, bir camışım, bir da- nam, qoyunum, nəvlim, kilim-milim, gəvə-güvə – hər şeyi iki-iki qoşalaşdırey – iki göz də öyüm. Arvat da yanna tüşöy, gedey. Ora da gedəndə göröy, ayə, bir cırıx damdı, heş-zad yoxdu. Arvat deer: – A kişi, məni bura nəyə ətdin ı ? Bə sən man ı a dediyin ı hanı? Deer: – Arvat, üsdün ı ə daş yağsın, demədim ha var. Dedim, olsa, yaxşıdı. İndi qazanajeyıx, olajax, burda da həyat sürüf, devran sürüf yaşeyjıyıx. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|