Nizami Tağısoy
188
san taleyini nisbətən həyat hadisələrinin tam siklində təsvir edir
(povest, roman), xalq həyatı axınında insan taleyinin mənzərəsini
verir (roman-epopeya), keçmişi insan taleyi və xalq taleyi kon-
tekstində dəyərləndirir (tarixi roman və tarixi dram janrı) və s.
Janrların bir-biri ilə uyğunluğunu da məhz bu müstəvidə nəzər-
dən keçirmək lazımdır. Bununla belə bütün bu səviyyələr hər
dəfə konkret və özünəməxsus tarixi prosesin səciyyəsi olmaqla,
burada xüsusi ona daim yeni xarakter verən bənzərsiz ifadə olur.
Bu da məhz onlar arasındakı fərqi əks etdirir. Odur ki, Qaraçay
yazıçılarından bir neçəsinin (H.Urtenov, O.Xubiyev, D.Bayqulov
və b.) yaradıcılığında biz müxtəlif janrlarla qarşılaşmaqla, onların
insan davranışının müxtəlif formalarına müraciət etməklə, insan
xarakterinin təsvirində müxtəlif üsullardan istifadə etdiklərinin
şahidi oluruq. Qeyd etdikləri miz heç də bizim ədəbiyyatla və
janrla bağlı təsəvvürlərimizi, forma və məzmun vahidliyi müd-
dəalarımızı dağıtmır. Janr təyininin belə ümumi funksionallığını
nəzərə alaraq, Qaraçay ədəbiyyatında 40-60-cı illərdə yaranmış
bədii nümunələrin başlıca xüsusiyyətlərinə və onun əsas nü-
mayəndələrinin yaradıcılığına nəzər salmağa ehtiyac duyulur.
4.1. 40-60-cı illər Qaraçay poeziyası:
başlıca xüsusiyyətləri, əsas nümayəndələri
20-30-cu illər Qaraçay ədəbiyyatında aparıcı janr olan poe-
ziya sonrakı illərdə də öz rolunu saxlamağa çalışmışdır. Bu dövr
poeziyasında ictimai həyatda baş vermiş hadisələr onda daha çox
öz əksini tapırdı. Şairlər heç də şəxsi, intim mövzuları əsas möv-
zular kimi diqqət mərkəzinə çəkmirdilər. 30-cu illərin sonlarında
Qaraçay poeziyasına gəlmiş yeni qüvvələr – M.Urusov, T.Bor-
lakov, A.Bayqulov, A.Ebzeyev, O.Xubiyev, H.Bayramukova, A.
Bayramqulov və başqaları vətən, dostluq, yeni həyat quruculuğu-
na həsr olunmuş, optimist ruhlu şeirlər yaradırdılar (26, 33).
Qaraçay ədəbiyyatı
189
Əlbəttə, adlarını qeyd etdiyimiz şairlərin yaradıcılığı heç də
forma və məzmun baxımından yüksək sənət nümunələri hesab
edilə bilməzdi. Çünki onlar bu zaman hələ də bədii yaradıcılı-
ğın kifayət qədər bütün «sirləri»nə bələd ola bilməmişdilər. Di-
gər tərəfdən isə Qaraçay poeziya sı sənət aləmində yetərincə bər-
kiməmiş, inkişaf etməmiş, milli sənətkarlar digər xalqların ədəbi
təcrübəsinə də yetərincə yiyələnməmişdilər. Onların yaradıcılığı
hələ realist poeziya tələblərinə də müvafiq deyildi. Onlardan bə-
ziləri (H.Urtenov, İ.Qaragetov, M. Urusov və b.) çoxcildli əsər-
lər yazıb yaratsa da, yazı manerası, üslub, deyim tərzi hələ də
püxtələşməmişdi (27, 9).
40-cı illərdə Qaraçay ədəbiyyatında
fəaliyyət göstərən sənət-
karların yaradıcılığı xüsusi əhəmiyyət kəsb edirdi. Müharibə illə-
rində Qaraçay şairləri ideya-estetik cəhətdən bir yerə yığışıb ədə-
biyyatın inkişafına daha böyük təkan verməyə səy göstərirdilər.
Müharibənin sınağı həm də ədəbi işin həyatla, xalqla əlaqələrinin
möhkəmlənməsinə müsbət təsir edirdi. Əlbəttə, belə olduğu hal-
da ön plana həyat hadisələrinə daha operativ müdaxilə edə bilən
janrlar – oçerk, lirik şeir, hekayə, bədii-publisistik əsərlər orta-
ya çıxır və məhz bu tipli nümunələr nəzərdən keçirilən illərdə
Qaraçay ədəbiyyatının əsil müharibə salnaməsinə çevrilirdi. Bu
dövrdə yaranan Qaraçay bədii ədəbiyyat nümunələri, bir tərəf-
dən, xalqa vuruşmağa kömək edir, onun ideal və məqsədlərini
ifadə edirdisə, digər tərəfdən, Vətən uğrunda qanından, canından,
həyatından keçənlərin qəhrəmanlığını vəsf edirdi.
İkinci Dünya Müharibəsi dövründə sənətkarların başlıca sila-
hı söz idi. Azərbaycanlı S.Vurğun, tacik M.Tursunzadə, ukraynalı
P.Tıçina və M.Rılski, tatar M.Kərim və S.Hakim, litvalı S.Neris,
özbək Q.Qulam və başqaları ilə yanaşı Qaraçay şairi O.Xubiyev,
X.Canbabayev, Ə.Kapiyev və s. belə çətin döyüşlərdə Vətənə po-
etik sözün qüvvəsi ilə kömək edirdilər. Osman Xubiyev müha-
ribənin qan-qadaları ilə ordu sıralarında üzləşir. Orduda xidmət