Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi nizami adına ƏDƏBİyyat institutu



Yüklə 2,35 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə44/131
tarix11.07.2018
ölçüsü2,35 Mb.
#55399
1   ...   40   41   42   43   44   45   46   47   ...   131

 

136


danışmaq olmaz. 

“Yanardağ” (1975), “Yaxşı ki bu yurdun balasıyam mən” 

(1978), “Mən bu gecə oyağam” (1978), “Mən Azərbaycanam” 

(1979), “Yurdum sənin sağlığına” (1979), “Yaxşı ki” (1980) 

şeirlərində vətənə qiymət tərənnüm və vəsf halındadır: 

Mən bu gün Vətənlə eyniləşmişəm

Dinlənir könlümdə tarım, kamanım. 

Palıdlar, qaynaqlar, ocaqlar içrə 

Ərzin od yuvası Azərbaycanım! 

 

   (“Yanardağ”)  

Azərbaycan (Vətən) məfhumu qürur və qəm dəyərləri üzərində 

də  təqdim olunur. Almas İldırımdan təsdis (başqa bir şairin 

əsərindən istifadə yolu ilə yazılmış müsəddəs) etdiyi “Azərbaycan” 

şeirində də belədir: 

Azərbaycan, can vermişik adına, 

Canımızdır adındakı can sənin. 

Soyuq qəlblər yana bilməz oduna, 

Namus sənin, şərəf sənin, şan sənin. 

“Azərbaycan, mənim taxtım, tacım oy. 

Oyanmazmı kor olası baxtım oy!” 

 

 

 

 

(“Azərbaycan”)  

“Mən nəyəm ki, ey Vətən!” (1964), “Mən bu gecə oyağam” 

(1978), “Mayakovski ilə söhbət” (1982) şeirlərində ifadə olunan 

milli məzmunda bəşəri xüsusiyyətlər vardır. Belə nümunələrdə 

Vətən, xalq məfhumları  şairin milli şüurunda bəşəri dəyər kəsb 

edir: 


Sən Aya, ulduza tən! 

Sən Füzulim, Sabirim... 

Yüz dahiyə aşiyan. 

Qılınclarda, səslərdə 

Kaşılarda yaşayan zəhmət, şöhrətim, şanım,  

 

 

 

ləlim, dürrüm, mərcanım. 

Mən bir ovuc torpağam, 

 

 

 

Sənsə kainat qədər 


 

137


 Sonsuz, 

Azərbaycanım!  

 

 

 

(“Mən nəyəm ki, ey Vətən”)  

“Səməndər quşu kimi” (1970), “Şeirimizin Babəki” (1978-80), 

“Məmməd Araza” (1982), “Xudu müəllim” (1983), “Məndən 

başlanır Vətən” (1983), “Sənin cavabın” (1984) və başqa əsərlərdə 

xalq haqqında birbaşa yox, dolayısı ilə söz açılır; Sənətkar və xalq 

vəhdəti R.Rza, B.Vahabzadə, M.Araz, X.Məmmədov, X.Rza 

şəxsiyyətində milli-mənəvi dəyər kimi ifadə olunur. Tarixi 

şəxsiyyətlər xalq psixologiyası və mənəviyyatının təcəssümü kimi 

dərk edilir: 

-

 



Oddur - dedim - bu nəfəs  

Zəlzələ dağı yerdən bəlkə qopara bilər,  

Sənətkarı xalqından heç nə ayıra bilməz.  

Belə əsərlərin ideyasında xalqla sənətkarın, kütlə ilə şəxsiyyətin 

birliyi əsas 

xüsusiyyətdir. 

Şair təsvir və  təhlil vermir, mühakimə yürütmür, tarixi 

şəxsiyyətlərin həyat yolunu xatırladır, onların vətənə, xalqa gərəkli 

olmaq amalını, tərbiyəvi-idraki rolunu yada salır. Vətən, xalq tarix 

və yaddaş  mənasında dəyərləndirilir. Araz, Xudafərin, Vaqif, 

Qobustan, Babək, Sabir, Füzuli, Şəhriyar, Savalan, Xiyabani, 

Xətai, Təbriz, Zəncan bədii nümunələrdə sadəcə tarix deyil, həm 

də müasir adamın qan və idrak yaddaşının qaynağıdır. 

Xəlil Rzanın poeziyasında xalqın həyat və  məişəti (reallıq), 

psixologiya və  mənəviyyatı  bəzən epik təsvir və tehkiyədən çox, 

psixoloji-mənəvi məqamların bədii ifadəsində daha çox aydınlıq və 

konkretlik kəsb edir. Tarixi gerçəkliyə münasibətdə milli və qeyri-

milli həqiqətlərin qarşılaşdırılması, təzadlar üzərində aşkarlanması, 

psixoloji-mənəvi xüsusiyyətlərin daha canlı  və  təsirli  əksi də 

diqqətəlayiqdir. 

Gerçəklik, psixoloji həyat və düşüncə  tərzi,  əxlaqi-estetik 

keyfiyyət azərbaycançılığın ifadəsi kimi konkretdir. 

 

  



 

138


“Tamam doğmayan günəş” psixoloji düşüncələr şeiri, şairin özü 

ilə həsb-halıdır. Başlıca estetik fikir belədir ki, yalnız dövlət deyil, 

həm də “söz” və “ilham” xalq sərvətidir. Söz xalqın keşiyində 

durduğu kimi, xalq da sənətkarın qulluğunda olmalıdır. 

Şeirdə poetik cəhətdən zəif görünən misralar da vardır. “Mən 

bəlkə sevməzdim Azərbaycanı, Sənin tək oğullar yetirməsəydi” 

kimi ideya cəhətdən gücsüz sətirlər X.R.Ulutürk yaradıcılığından 

aşağı səviyyədə durur. 

60-cı illərin ortalarına qədərki şeirlərdə Azərbaycanla bağlı olan 

ideya və düşüncələrin inkişafı  bədii təsdiq, nəqli sintaksis, adi 

intonasiya, lirik mühakimə halındadır. Bu əsərlərdə, əsasən, daxili-

psixoloji düşüncələr, fikir və hissiyyatlar ifadə olunmuşdur. Şairin 

mövzuya süjetli müraciəti yoxdur. 

“Biz gəldi-gedərik”  əsərində Azərbaycanın, Vətənin  əbədiliyi 

ideyası mənfi emosiyalarla təzadda inikas etdirilmişdir. Vətənə heç 

nə vermədən ondan umanlar şairi narahat edir: 



Oğullar müxtəlif, anasa eyni,  

Ayıqlar, sərxoşlar, yatanlar da var, 

Ötərki ömrünü xalqın, Vətənin  

Əbədi ömrünə qatanlar da var.  

“Bədgüman nankor” (1967), “Sən inanma məddahlara” (1968), 

“Mən  Şərqəm” (1968) və başqa  əsərlərdə  vətənbaz, millətpərəst 

boşboğazlar ifşa olunur. Vətənin varlığı  və müdafiəsi - 

dövlətçiliyin qorunması ehtizazlı  bədii təsdiq məzmunu kəsb 

etmişdir:  

-

 

Bəs yoxdursa Vətən, xalq  



Nə cür yoğunlatmısan, bu dönməyən boynunu? ...  

Vətən üçün, xalq üçün neyləmisən sən özün?  

Bəli, şəxsən, sən özün?! 

 

 

 

 

 

(“Bədgüman nankor”) 

Dil Xəlil Rza Ulutürk yaradıcılığında qüdrətli bir silahdır. 

Xalqın varlığı,   müəyyənliyi ondadır. Sənətkar 

 

  




Yüklə 2,35 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   40   41   42   43   44   45   46   47   ...   131




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə