136
danışmaq olmaz.
“Yanardağ” (1975), “Yaxşı ki bu yurdun balasıyam mən”
(1978), “Mən bu gecə oyağam” (1978), “Mən Azərbaycanam”
(1979), “Yurdum sənin sağlığına” (1979), “Yaxşı ki” (1980)
şeirlərində vətənə qiymət tərənnüm və vəsf halındadır:
Mən bu gün Vətənlə eyniləşmişəm,
Dinlənir könlümdə tarım, kamanım.
Palıdlar, qaynaqlar, ocaqlar içrə
Ərzin od yuvası Azərbaycanım!
(“Yanardağ”)
Azərbaycan (Vətən) məfhumu qürur və qəm dəyərləri üzərində
də təqdim olunur. Almas İldırımdan təsdis (başqa bir şairin
əsərindən istifadə yolu ilə yazılmış müsəddəs) etdiyi “Azərbaycan”
şeirində də belədir:
Azərbaycan, can vermişik adına,
Canımızdır adındakı can sənin.
Soyuq qəlblər yana bilməz oduna,
Namus sənin, şərəf sənin, şan sənin.
“Azərbaycan, mənim taxtım, tacım oy.
Oyanmazmı kor olası baxtım oy!”
(“Azərbaycan”)
“Mən nəyəm ki, ey Vətən!” (1964), “Mən bu gecə oyağam”
(1978), “Mayakovski ilə söhbət” (1982) şeirlərində ifadə olunan
milli məzmunda bəşəri xüsusiyyətlər vardır. Belə nümunələrdə
Vətən, xalq məfhumları şairin milli şüurunda bəşəri dəyər kəsb
edir:
Sən Aya, ulduza tən!
Sən Füzulim, Sabirim...
Yüz dahiyə aşiyan.
Qılınclarda, səslərdə
Kaşılarda yaşayan zəhmət, şöhrətim, şanım,
ləlim, dürrüm, mərcanım.
Mən bir ovuc torpağam,
Sənsə kainat qədər
137
Sonsuz,
Azərbaycanım!
(“Mən nəyəm ki, ey Vətən”)
“Səməndər quşu kimi” (1970), “Şeirimizin Babəki” (1978-80),
“Məmməd Araza” (1982), “Xudu müəllim” (1983), “Məndən
başlanır Vətən” (1983), “Sənin cavabın” (1984) və başqa əsərlərdə
xalq haqqında birbaşa yox, dolayısı ilə söz açılır; Sənətkar və xalq
vəhdəti R.Rza, B.Vahabzadə, M.Araz, X.Məmmədov, X.Rza
şəxsiyyətində milli-mənəvi dəyər kimi ifadə olunur. Tarixi
şəxsiyyətlər xalq psixologiyası və mənəviyyatının təcəssümü kimi
dərk edilir:
-
Oddur - dedim - bu nəfəs
Zəlzələ dağı yerdən bəlkə qopara bilər,
Sənətkarı xalqından heç nə ayıra bilməz.
Belə əsərlərin ideyasında xalqla sənətkarın, kütlə ilə şəxsiyyətin
birliyi əsas
xüsusiyyətdir.
Şair təsvir və təhlil vermir, mühakimə yürütmür, tarixi
şəxsiyyətlərin həyat yolunu xatırladır, onların vətənə, xalqa gərəkli
olmaq amalını, tərbiyəvi-idraki rolunu yada salır. Vətən, xalq tarix
və yaddaş mənasında dəyərləndirilir. Araz, Xudafərin, Vaqif,
Qobustan, Babək, Sabir, Füzuli, Şəhriyar, Savalan, Xiyabani,
Xətai, Təbriz, Zəncan bədii nümunələrdə sadəcə tarix deyil, həm
də müasir adamın qan və idrak yaddaşının qaynağıdır.
Xəlil Rzanın poeziyasında xalqın həyat və məişəti (reallıq),
psixologiya və mənəviyyatı bəzən epik təsvir və tehkiyədən çox,
psixoloji-mənəvi məqamların bədii ifadəsində daha çox aydınlıq və
konkretlik kəsb edir. Tarixi gerçəkliyə münasibətdə milli və qeyri-
milli həqiqətlərin qarşılaşdırılması, təzadlar üzərində aşkarlanması,
psixoloji-mənəvi xüsusiyyətlərin daha canlı və təsirli əksi də
diqqətəlayiqdir.
Gerçəklik, psixoloji həyat və düşüncə tərzi, əxlaqi-estetik
keyfiyyət azərbaycançılığın ifadəsi kimi konkretdir.
138
“Tamam doğmayan günəş” psixoloji düşüncələr şeiri, şairin özü
ilə həsb-halıdır. Başlıca estetik fikir belədir ki, yalnız dövlət deyil,
həm də “söz” və “ilham” xalq sərvətidir. Söz xalqın keşiyində
durduğu kimi, xalq da sənətkarın qulluğunda olmalıdır.
Şeirdə poetik cəhətdən zəif görünən misralar da vardır. “Mən
bəlkə sevməzdim Azərbaycanı, Sənin tək oğullar yetirməsəydi”
kimi ideya cəhətdən gücsüz sətirlər X.R.Ulutürk yaradıcılığından
aşağı səviyyədə durur.
60-cı illərin ortalarına qədərki şeirlərdə Azərbaycanla bağlı olan
ideya və düşüncələrin inkişafı bədii təsdiq, nəqli sintaksis, adi
intonasiya, lirik mühakimə halındadır. Bu əsərlərdə, əsasən, daxili-
psixoloji düşüncələr, fikir və hissiyyatlar ifadə olunmuşdur. Şairin
mövzuya süjetli müraciəti yoxdur.
“Biz gəldi-gedərik” əsərində Azərbaycanın, Vətənin əbədiliyi
ideyası mənfi emosiyalarla təzadda inikas etdirilmişdir. Vətənə heç
nə vermədən ondan umanlar şairi narahat edir:
Oğullar müxtəlif, anasa eyni,
Ayıqlar, sərxoşlar, yatanlar da var,
Ötərki ömrünü xalqın, Vətənin
Əbədi ömrünə qatanlar da var.
“Bədgüman nankor” (1967), “Sən inanma məddahlara” (1968),
“Mən Şərqəm” (1968) və başqa əsərlərdə vətənbaz, millətpərəst
boşboğazlar ifşa olunur. Vətənin varlığı və müdafiəsi -
dövlətçiliyin qorunması ehtizazlı bədii təsdiq məzmunu kəsb
etmişdir:
-
Bəs yoxdursa Vətən, xalq
Nə cür yoğunlatmısan, bu dönməyən boynunu? ...
Vətən üçün, xalq üçün neyləmisən sən özün?
Bəli, şəxsən, sən özün?!
(“Bədgüman nankor”)
Dil Xəlil Rza Ulutürk yaradıcılığında qüdrətli bir silahdır.
Xalqın varlığı, müəyyənliyi ondadır. Sənətkar