N
əsimi adına Dilçilik İnstitutunun Əsərləri – 2012, Xüsusi buraxılış
M
əsələn, “Türk dillərinin etimoloji lüğəti”ndə qeyd edilir: “... Yuxarıda qeyd
olunmuş bütün fellərin əsasında qədim
səstəqlidi leksem durur ki, o, özünün ən
q
ədim təsərrüfat fəaliyyəti ilə bağlı olan əhəmiyyətinə görə türk leksikasının ilkin
t
əbəqəsinə məxsusdur. Fellərdə ikinci dərəcəli morfoloji formalar təqdim
olunduğundan keçid əsasının varlığı türk dilinin ilkin mərhələsinə aid edilməlidir.
A. Zayonçkovski “ma, ba” mimeml
əri ayırırdı. Ola bilsin ki, onlar mele (tür.) və
m
ələ (Az.) formalarını qoruyub saxlayıblar... ”
Qeyd edil
ən ilkin təsviri əsaslardan (leksik köklərdən) fellər təqlidi felləri-
nin –
ır, -ür, həmçinin universal şəkilçilərin – la; sr. man-ır-a – manla, köməyi ilə
əmələ gəlir.
Qeyd edilən halda kök-əsaslar, şübhəsiz ki, dil inkişafının ilkin təbə-
q
əsinə aiddir.
Bu fikirimizi Az
ərbaycan dilinin dialekt və şivə, habelə qohum türk dilləri
v
ə yazılı abidə materialları da təsdiq edir: bılbılı-körpə buzov (Az. dil. Qazax ş.);
bılbıl-ördək balası (Az. dil. Borçalı ş.); bılı-ördək balası (Az. dil. Kürdəmir ş.);
мönire-qoyun (yakut); мörö- (qırğız.); мörə-(uyğur); man-dörd yaşı keçmiş qoyun
; mangradı-bağırdı (M.K).
Bel
əliklə, yuxarıda qeyd edilən misallardan da məlum olur ki, türk
dill
ərində səstəqlidi leksika sözyaradıcılığında fəal iştirak etmişdir və tədqiq
olunan \-qu-\\-ku\\-qa\\-ka\\ söz kökl
əri də bu qisimdəndir. Ancaq ədəbiyyatdan
m
əlum olduğu kimi, -
ku\\-qu leksemi ulu türk dilində su deməkdir.
Azərbaycan
dili v
ə qohum türk dillərindən əldə etdiyimiz faktlar bizim bu fikrimizi təsdiqləyir.
Müqayis
ə edək:
Quyu, kuyu-(bildiyimiz məna )-əsasən bütün türk dilləri;
qubaa
(su körf
əzi) - Yakut dili;
qür (buz qırıntısı)- qaraqal. dili;
kuyulqaak (su burulğanı
)- oyrot dil. tat-çalkan. dial;
kustur-Az. dil. , oy. dil. tat-çalkan. dial;
kuduk (quyu)-
uyğur dilinin priuss. dial. ; özbək dilinin karl. dial. ;
qanturdu (susuzluğu
söndürm
ək)- M. Qaşqarlı;
qanoy , qanov- (xırda arx)- Az. dil. İrəvan şivəsi ;
kıtıra
- (hamil
ə heyvanın döşündən gələn maye)- az. dil. İrəvan şivəsi;
kılıf (həyətin
aşağısından keçən xırda arx) - Az. dil. İrəvan, Cəbrayıl, Ordubad şivələri;
qaq-
(gölm
əçə) - M. Qaşqarlı; kuy (nəm yer) - Az. dil. Şahbuz şivəsi və s.
Su lekseminin fonetik vari
antları məsələsinə toxunaraq K. Quliyeva
Az
ərbaycan dialektlərində
qu\\-(ku;- qa\\- ka kök əsaslı xeyli miqdarda söz qeyd
edir. H
əmçinin müəllif hesab edir ki, leksem su deməkdir.
N.Baskakovun t
əqdim etdiyi -Kuu kiji tatar-çalkan etnoniminin
etimologiyası da maraq doğurur: “Çalkanlar “Qu quşu tatarları” adını Qu (Kuu)
çayının adından almışlar – Qu çayı adamları (Kuu kiji)” (3:9)
Mövzuya
davam ed
ərək qeyd etmək lazımdır ki, bir çox türk dillərində Quu
–
Qu quşu deməkdir. Nəzərə alsaq ki, qu suda yaşayan quşdur Qu quşu – Su quşu
anlamına gəlməsi məntiqidir. Həmçinin qeyd edək ki, İbn-Mühənna lüğətində qu
quşunu koğu adlandırır. Fikrimizcə, etnonimdə saxlanılmış –Kuu fonetik variantı
ilkindir. Etnoniml
ərin linqvistik
analizi çox mühümdür, çünki onlar dilin əvvəlki
halını özlərində saxlayıblar.
30
N
əsimi adına Dilçilik İnstitutunun Əsərləri – 2012, Xüsusi buraxılış
Qu\\ku\\
kökünün su semantikası daşıması ilə bağlı daha bir dil faktı diqqəti
c
əlb edir. “Kum” sözü Mahmud Qaşqarlının lüğətində və bir çox türk dillərində
“sahilyanı qum” deməkdir. İbn-Mühənnanın lüğətində isə bu sözün daha bir
m
ənası qeyd edilir – dəniz dalğası. Azərbaycan dilinin xalac ləhcəsində isə bu söz
“arx” m
ənasını verir. Fikrimizcə bu variant ilkindir. “Sahilyanı qum” isə daha
sonrakı variantdır, yəni dəniz dalğasının sahilə çıxardığı maddədir, çünki –
ku
kökü leksemd
ə su deməkdir (araşdırma apardığımız məqalədə bu
leksemə bir
daha qayıdacağıq). Yuxarıda sadalanan sözlərin arasında su anlamına gələn “-
к
а\\-qa”-lı variantlar da mövcuddur. Bildiyimiz kimi, -
Ка qədim türk dilində bərk
dem
əkdir. Bu məna bir çox sözlərdə saxlanılıb. Müqayisə edək:
Katı, qatı, kadu,
kaduu, kadıq-bərk, möhkəm;
kaya-qaya; kadızın-bərkləşmək;
koyu\\qatı;
qalın\\kalın. Bu fərq özünü yemək adlarında da bariz göstərir. Müqayisə edək:
korot, kurut, qurut
(qış üçün dondurulmuş turş süd, qurudulmuş qatıq, pendir)-Az.
dil. q
ərb dialektləri, başqırd dil. , tatar-çalk. dial; çuvaş dili; toc. dial. tuv. dili;
özb
ək dilinin. kar. şivəsi; İbn-Müh. ; tatar dili və dialekti. ; uyğur dilinin prius.
dialekti, oyrot dilinin kumand. dialekti;
qatıx(saxlamaq üçün qızardılmış ət) - Az.
dil. Ordubad şiv. ;
kaymağ (qaymaq) Az. dili və dial. ; başqırd dili; tat-çalkan.
dial, çuvaş dili; tuv. dil., toc. dial; özbək dilinin. kar. şivəsi; İbn.Müh., tatar dili;
uyğur dilinin prius. dialekti;
kayabuk (xama)- tatar-çalkan. dial;
kuyultmaq (turş
v
ə şirin südün qarışığı)- tatar-çalkan. dial; küzəm(un sıyığı)- tatar-çalkan. dial;
kolomuok (kök
ə)- yakut dili; kuvurdaq (ət yeməyi)- tatar dili və s.
Göründüyü kimi, yuxarıda qeyd edilmiş sulu yemək adlarının əsasında
q
ədim türk kökü
ku\\-qu durur, quru yeməklərin adlarının əsasında isə -
ka\\-qa
kökü durur. Bizim fikrimizc
ə, bu fakt birbaşa kökün semantikası ilə bağlıdır.
Az
ərbaycan dialektlərində yemək adlarında –qa\\-ka kök əsası, yuxarıda
qeyd edildiyi kimi, daha çox quru qida növüdür. Fikrimizc
ə –
ku\\-qu və –
ka\\-qa
arasındakı semantik differensiallaşma daha gec prosesdir ki, bunu dil faktları
t
əsdiqləyir. Kökün özü isə dilin daha ilkin inkişaf mərhələsinə aiddir.
Кuu-nun –
su,
ka-
nın bərk qida anlamına gəldiyi yuxarıda qeyd edilən misallar qədim türk
dilinin inkişafının sonrakı mərhələlərinə aiddir. Bu leksemin
qədimliyi qədim türk
dilinin sözyaratma prosesind
ə fəal iştirak etməsində də əks olunur. Məsələn, bu,
b
əzi insan orqanlarının adlarında əks olunub:
qarın, qursaq, qan (oyrot. dil və
dialektl
ərində - mədə),
qatqat – heyvanlarda qarınla mədə arsında yerləşən həzm
orqanı (Azərbaycan dilinin Cəbrayıl, Kürdəmir, Şamaxı şivələrində),
kuuk – sidik
kis
əsi (tat. çal. dial). Göründüyü kimi, sadalanan leksemlər birbaşa həzmlə bağlı
o
lan orqan adlarıdı. Qeyd edək ki, bir çox türk dillərində və qədim yazılı
abid
ələrdə yemək bişirilən qab mənasında qazan sözü işlənir.
Bu q
ədim leksem nağıllarda da iz qoyub. Məsələn, Məlikməmmədin nağı-
lında zümrüd quşu Məlikməməmmədə deyir ki, “Mən sənə quu deyəndə mənə su,
qaa dey
əndə – ət verərsən”.
31