59
71).
2. Adəmilər əvrəni Dəli
Domrul əlin əlinə çaldı, qas-
qas güldi. Aydar: «Yi-
gitlərim, Əzrayilin gözini
elə qorxutdum ki, gen qa-
puyı qodı, tar bacadan qaç-
dı» (Y b., s. 80)
2. Əzrayil bir gögərçin oldı,
pəncərədən uçdı–getdi (Y
b., s. 80)
3. Yegnək ardından yetdi.
Hasar qapusına girmişkən
qara polat uz qılıca ənsəsi-
nə eylə çaldı kim, başı tob
kibi yerə düşdi (YII b., s.
96). Növbət kafərə dəgdi. Ol
altmış batman gürzlə
Qazılıq qocayı dəpərə tutıb
çaldı. Yalan dünya başına
tar oldı. Düdük kibi qan şor-
ladı (YII b., s. 94).
3. Kafərin çigninə bir qılıc
urdı. Geyimini – kecmini
doğradı. Altı parmaq dərin-
ligi zəxm irişdirdi. Qara qa-
nı şorladı. Qara sığırı soq-
manı tolu qan oldı. Qara ba-
şı bunaldı, bunlu oldı (YII
b., s. 96).
4. Qazan aydır: «Ayağına ət
tuşağın urun!» -dedi (X b.,
s. 112).
4.Yauqlısı vardı, tez dü-
gün-diring etdilər (X b., s.
112).
5. Dəli Domrul qırq yigid
ilən yeyüb-içüb otururkən
nagahandan Əzrayil çıqa
gəldi. Əzrayili nə çavuş gör-
di, nə qapuçı. Dəli Domru-
lun görər gözi görməz oldı,
tutar əlləri tutmaz oldı. Dün-
ya-aləm Dəli Domrulun gö-
zünə qarannu oldı (Y b., s.
79).
5. …Döndi evinə gəli yü-
rürkən Əzrayil atının gözi-
nə göründi. At ürkdi. Dəli
Domrulı götürdi. Yerə urdı.
Qara başı bunaldı, bunlu
qaldı. Ağ köksinin üzərinə
Əzrayil basub qondı. Baya
mırlardı, şimdi xırlamağa
başladı (Y b., s. 80)
60
Bədii mətnin struktur-forma elementlərinə hər hansı
informasiyanın bədii mətn detalı kimi cilalanıb formaya
salınmasında, morfemin, sözün, söz birləşməsi və cümlənin
bədii dil vahidinə çevrilməsində yardımçı olan vasitələr, bədii
təsvir və ifadə vasitələri, mürəkkəb sintaktik bütövlərin bəzi
quruluş ünsürləri, tərkib hissələrini bağlayan bəzi vasitələr,
habelə, bədii dil fiqurları, obrazlı ifadə vasitələri və s. daxildir.
Onların bəziləri ayrı-ayrılıqda, bəziləri bir yerdə assosiasiya
təşkil edərək, həmin funksiyanı yerinə yetirirlər.
Qədim türk (runik) yazılı abidələri ilə müqayisədə orta
əsrlər türk ədəbi dilində bədii təfəkkür məhsullarını ifadə edən
nitq vahidlərinin həcmi böyüyür, artır. Əgər Orxon-Yenisey
abidələrində bədii təfəkkür nümunəsi olan nitq vahidinin həcmi
bir cümlə ilə məhdudlaşırdısa (məsələn, Kültiqin şərəfinə
abidədə: Kanım kağan süsi börü teq er1mis, yağısı koy teq
ermis – «Atam xaqanın qoşunu qurd kimi, yağı qoşunu qoyun
kimi imiş»; Öd tenri yasar, kisi oğlı kop ölüqli törümis –
«Vaxtı, taleni tanrı müəyyən edir; insan oğlu ölümlü törənmiş»
və s.), sonrakı dövr yazılı abidələrində, məsələn, «Kitabi-Dədə
Qorqud»un dilində bu, on-on iki cümləyə qədər (bəzən daha
çox) genişlənir. «Kitabi-Dədə Qorqud»un dilindəki söyləmələr
(şerlər) buna əyani sübutdur.
Bədii mətndə ilk cümlə kimi, son cümlə də xüsusi tekstual
əhəmiyyət kəsb edir. Ən azı ona görə ki, son cümlə teksti
ümumiləşdirərək məzmunca və həm də forma etibarilə
tamamlayır. Odur ki, bədii mətn ünsürü olmaq etibarilə son
cümlə də ilk cümlə kimi xüsusi informasiya daşıyıcısına
çevrilir.
Son cümlənin məzmun təyinatı müəllif haqqında informA-
siya ilə bağlı olur. Bu baxımdan qədim türk (runik) yazılı abi-
dələri ilə «Kitabi-Dədə Qorqud» boylarının sonluğu üst-üstə
düşür.
Kültiqin şərəfinə abidədə: Bunça bitiq bitiqme Kültiqin
atısı Yolığ tiqin bitidim. Yiqirmi kün olurıp bu taşka bu tamka
61
kop Yolığ tiqin bitidim. Iğar oğlanınızda, tayğunınızda keqide
iqidür ertiqiz, uça bardığız. Tenri tiriq edkiçe (KltC-Ş; Bunca
yazı yazan Kültiqinin qohumu Yolığ tiqin yazdım. İyirmi gün
oturub, bu daşa bu damğanı bütünlüklə Yolığ tiqin yazdım. Sa-
diq oğlanınızdan, övladınızdan yüksəldir idiniz, vəfat etdiniz.
Göylərdə diri edilənəcən).
Bilgə kağan şərəfinə abidədə: Bunça barkığ, bediziq uzığ
kağan atısı Yolığ tiqin men ay artukı tört kün olurıp bitidim,
bediztim (BxC-Q; Bunca sərdabəni, naxışı, heykəli xaqanın
qohumu mən-Yolığ tiqin bir ay dörd gün oturub yazdım,
bəzədim).
Tonıkuk şərəfinə abidədə: Türk bilqe kağan iline bitidim
ben bilqe Tonıkuk (TonŞ. 58; Türk müdrik xaqan dövləti üçün
yazdım mən – müdrik Tonıkuk).
« Kitabi-Dədə Qorqud» boylarında:
-Dədəm Qorqud gəldi, şadlıq çaldı. Boy boyladı, soy
soyladı, qazı ərənlər başına nə gəldügin söylədi. «Bu Oğuzna-
mə Beyrəgin olsun!» - dedi (III b., s. 67).
-Dədəm Qorqud boy boyladı, soy soyladı, bu
Oğuznaməyi düzdi- qoşdı… (I b., s. 41).
-Dədəm Qorqut gəlübən boy boyladı, soy soyladı, «bu
boy Dəli Domrulun olsun; Məndən sonra alb ozanlar söyləsün!
Alnı açuq comərd ərənlər dinləsün!» -dedi (Y b., s. 83).
-Dədəm Qorqut gəlübən boy boyladı, soy soyladı. Bu
Oğuznamə Yegnəgin olsun! -dedi (YII b., s. 97).
-Dədəm Qorqut gəlüb şadlıq çaldı, boy boyladı, soy
soyladı. Ğazi ərənlər başına nə gəldügin söylədi (YI b., s. 93).
-Dədəm Qorqud gəlübən şadlıq çaldı, bu Oğuznaməyi
düzdi-qoşdı, «Bəkil oğlı Əmranın olsun!» -dedi. Ğazilər başına
nə gəldügin söylədi (IX b., s. 109).
-Dədəm Qorqud gəlübən boy boyladı, soy soyladı (X
b., s. 115).
Ancaq bədii mətnin fərqli informativ təyinatlara malik olan
ilk və son cümlələri funksiya, vəzifə etibarilə də fərqlənə bilir.
Dostları ilə paylaş: |