25
başladıqda və vəliəhd Abbas-Mirzənin, tərkibində bir neçə keçmiş xanların
da olduğu 60 minlik ordusu Araz çayını keçdikdə, bir çox bəylər öz maafları,
nökərləri ilə birlikdə, habelə kəndlilərin bir hissəsi ona qoşuldular. İranlıların
əsas qüvvələrinin hücumu Qarabağ istiqamətində, daha sonra Gəncə, Şəki,
Şamaxıya doğru inkişaf edirdi. Şeyxəli Xanın oğlu – Əhməd xan özünün 6
minlik qoşunu ilə Qubanı mühasirəyə aldı. Qoşunların digər hissəsi Lənkəran
(23 iyulda alınmışdı) və Salyandan (26 iyulda alınmışdı) Bakıya doğru hərəkət
edirdi. Bakıya yaxınlaşan İran qoşun hissələrinin başında Bakının keçmiş
hakimi Hüseyn-Qulu Xan dururdu və Bakı qalasından etibarsız sayılaraq
çıxarılmış əhalinin bir hissəsi, habelə ətraf kəndlərin əhalisi də bu kəndləri
idarə edən bəylərin başçılığı altında ona qoşuldular. (60)
Lakin Bakı onu mühasirəyə alanlar tərəfindən ələ keçirilə bilmədi.
Abbas-Mirzənin əsas qüvvələri sentyabrın 13-də Gəncə altında məğlubiyyətə
uğradıqda və geri çəkilməyə başladıqda, onun qoşunlarının digər dəstələri
də “qiyamçı xanlarla”-müstəqil xanlıqların keçmiş hakimləri ilə birlikdə geri
çəkilməyə məcbur oldular. Mustafa xan Şirvanlı Şamaxıdan qaçdı. Həmçinin
Qubalı Əhməd-xan da Qubanın mühasirəsinə son qoyaraq dəstəsi də geri
çəkildi. (61)
Az sonra hakimiyyətlərini və əvvəlki mövqelərini geri qaytarmaq
ümidi və sonuncu cəhdləri boşa çıxan bir çox xanlar və onları dəstəkləyən
bəylər Cənubi Qafqazın sərhədlərini tərk etdilər. Çıxıb getməyən müharibə
iştirakçıları, xüsusilə də, yüksək təbəqənin nümayəndələri isə rus hökuməti
tərəfindən amansızcasına cəzalandırıldı. Məsələn, yalnız Quba əyalətində
1826-1827-ci illərdə həbs edilənlərdən 20 nəfəri yüksək təbəqəyə (3 xan
və 17 bəy) mənsub idi. Xanların hər üçü və 7 bəy edam edilmiş, qalanları
isə uzun müddətə məhkum edilərək Sibirə sürgün olunmuşdu. Bütün
döyüş iştirakçılarının oğulları Həştərxana, hərbi yetimxana bölmələrinə
göndərilmişdi. Onların bütün mülkləri, daşınan və daşınmaz əmlakı, bü-
tün kəndləri, eləcə də 342 nəfərin, o cümlədən Əhməd xanla birlikdə İrana
qaçmış 81 bəyin əmlakı dövlət xəzinəsinə götürülmüşdür. (62)
İkinci Rusiya-İran müharibəsi yenə də Rusiyanın qələbəsi ilə başa
çatdı. Rus qoşunları Təbrizə daxil oldu və onların sonrakı hücumlarının
təhlükəsi qarşısında Fətəli şah Qacar nəinki Rusiyanın Gülüstan müqaviləsi
üzrə əldə etdiyi torpaqlara qarşı iddiadan əl çəkməli oldu, həm də İrəvan və
Naxçıvan xanlıqlarını Rusiyaya güzəştə getdi, və bu da Təbriz yaxınlığındakı
Türkmənçay kəndində 10 fevral 1828-ci ildə bağlanmış yeni, Türkmənçay
müqaviləsi ilə möhkəmləndirildi.
1804-1813-cü və 1826-1827-ci illər Rusiya-İran müharibələrinin
sonu olan Gülüstan və Türkmənçay sülh müqavilələri Quba xanlığını Rusiya
İmperiyasının tərkibində təsbit etdi.
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
26
* * *
Azərbaycan xanlıqları Rusiyaya birləşdirildikdən sonra hökumət
tərəfindən yeni inzibati-dövlət qaydaları tətbiq edildi. Xanlar hakimiyyətdən
kənarlaşdırıldı, xanlıqlar isə əyalətlərə bölündü. Rusiya İmperiyasının
tərkibinə daxil olmuş Azərbaycanın ərazisi, əvvəlki xanlıqların və sultanlıqların
sərhədlərinə uyğun olaraq altı əyalətə, iki dairəyə və iki distansiyaya ayrıldı.
Əyalət və ya dairənin başında baş komandan tərəfindən rus zabitlərinin
arasından təyin edilmiş komendant dayanırdı ki, həmin idarəetmə sistemi
də öz adını buradan götürərək komendant üsul-idarəsi sayılırdı. Əyalətlərdə
köhnə inzibati bölgü sistemi saxlanılmışdı: hər mahalın başında komendant-
lar tərəfindən yerli bəylərdən, ağalardan, məliklərdən təyin edilən naiblər
durduğu. Kənd administrasiyası yüzbaşı (starşina), starşina və darğadan
ibarət idi. Hər bir əyalətdə komendantın sədrliyi altında məhkəmə (divan-
xana) yaradılmışdı ki, onun da tərkibinə iki divanbəyi (yerli feodallardan), iki
iclasçı (şəhər sakinlərindən) və bir molla (şəriətin bilicisi qismində) daxil idi.
Məhkəmə işləri şəriət və yerli xan qanunvericiliyi əsasında həyata keçirilirdi.
Çar hökuməti tərəfindən “hərbi-xalq idarəçiliyi” kimi bəyan edilmiş komen-
dant idarə üsulu, demək olar ki, xan idarəçiliyindən heç nə ilə fərqlənmirdi.
Hərbi işğal rejimini təmsil edən “hərbi-xalq” idarəçiliyi “Azərbaycan feodal-
larının mülkiyyətlərinin aşkar alqı-satqı sistemi idi. O, təslim olmayan xanların,
sultanların, məliklərin mülklərini, bağlarını, və kəndlilərini çar xəzinəsinin
xeyrinə müsadirə edir və qismən də işğalçı hakimiyyəti yerlərdə dəstəkləyən
feodallara paylayırdı. Bu sonuncuların sırasına əsasən öz xanları tərəfindən
sıxışdırılan və xanların hakimiyyəti ilə hədsiz səylə mübarizə aparan Qarabağ
məlikləri, keçmiş Bakı hakimləri və Naxçıvandan Kəngərli bəyləri aid idi”. (63)
“Keçmiş Bakı hakimləri” dedikdə Bakıxanovların nəsli – II Mirzə Məhəmməd
xanın özü, oğulları və nəvələri nəzərdə tutulurdu ki, onlara Bakıda və
məskunlaşdıqları Quba əyalətində titullu mülklər verilmişdi.
Quba xanlığının ərazisi də eyni adlı əyalətə çevrilərək əvvəlcədən
mövcud olan 8 mahalı: Quba, Rustov, Müşkür, Şabran, Sədan, Bərmək, Xınalıq
və Buduğu əhatə edirdi. Torpaqlar, bağlar, balıq vətəgələri çar xəzinəsinə
verilmişdi.
Qubanı ilk idarə edən (naib) yerli feodal Hacı bəy olmuşdur. Həm
əyalətin, həm də şəhərin idarəçilik sistemi ilk zamanlarda demək olar ki,
dəyişməmişdi. Onun hər bir məhəlləsindən vəzifəsi qoşunlara mənzillərin
ayrılmasından və şəhərdə təmizliyə nəzarətdən ibarət olan starşinalar
(starşinalar) seçilirdi. Starşinalar ümumi işlərə baxan qalabəyinə tabe idilər.
Əvvəllər təsdiq edilən bəy idarəçiliyi 1810-cu il Quba üsyanından sonra
1811-ci ildə ləğv edilmiş və komendant idarə üsulu ilə əvəz edilmişdir. 10
mart 1812-ci il tarixdə Quba əyalətinin daxili idarəetməsi üçün Qubada