31
və ya “qışlaq” tipli yeni qəsəbələr – Vəlioba, Əzizoba, Hacıəlibəy, Ağ-Yazı-
Buduq, Digəh-Buduq, Yalavanc və digərləri salınmışdır. Buduqlar da sünni
məzhəbinə
aid olaraq, buduq və türk dillərində danışırdılar.
Ehtimala görə, qrızlar da qədim Qafqaz Albaniyası əhalisinin nəslin-
dəndir, yığcam şəkildə eyni adlı dağ kəndi olan Qrızda yaşayırdılar. Zaman
keçdikcə qrızların bir hissəsi düzənliyə köçmüş və təkcə Müşkür mahalında
58 qrız bölməsi yaratmışlar. Düzənlikdə yaranmış kəndlər – Hacıqazma,
Hacıəhmədoba, Şərifoba, Mənçəroba, Tikanlı Oba və digərləri dağ kəndləri
cəmiyyətinə daxil idilər. Müsəlman-sünni olan qrızlar özlərinin qrız, habelə
ləzgi və türk dillərində danışırdılar. Məlumdur ki, Fətəli xan XVIII əsrdə az
sayda yəhudiləri Qrıza köçürmüşdü, və kənddə mövcud olan yəhudi qəbri
bundan xəbər verir.
Qubanın Şərqi Qafqaz yəhudilərinin subetnik qrupunu təmsil edən
və “dağ yəhudiləri” adlandırılan xalis yəhudi əhalisi yığcam şəkildə yəhudi
qəsəbəsində yaşayırdı. Linqvistik və tarixi məlumatlara görə, yəhudilərin
Şərqi Qafqaza gəlməsi VI əsrdən gec olmayaraq başlamışdır. Burada onlar
şərqi və şimal-şərq ərazilərdə tat dilində danışan əhali arasında məskun-
laşmış və tədricən həmin dilə keçmişlər. Qaytakla Şamaxı rayonu arasında
dağ yəhudilərinin məskunlaşdığı bütöv bir yaşayış zolağı mövcud idi. XVIII
əsrin ortalarında Quba xanlığında, hazırkı yəhudi qəsəbəsindən 2-3 kilometr
yuxarıda, Qudyal çayının sol sahilində, Qurçal kəndinin yaxınlığında Kul-
qat adlı yəhudi qəsəbəsi mövcud idi. 1742-ci ildə Nadir şah bu qəsəbəni
tamamilə dağıtdıqda yəhudilər yalnız özlərini xilas etmək məcburiyyətində
qalmışlar. Hüseyn-Əli xanın dövründə Kulqat kəndinin keçmiş sakinləri in-
diki yəhudi qəsəbəsinin ərazisində yerləşmişlər. Bu qəsəbə Fətəli xanın
hakimiyyəti dövründə, başqa əyalətlərdən, o cümlədən Muğan, Şirvan və
Dağıstandan əhalinin Quba xanlığına köçməsi təşviq edilən dövrdə xüsusilə
böyümüşdür. Dağ yəhudiləri özlərini “yeudi” (“iudey”) və ya cuur (fars dilindən
cuhud – “iudey”) adlandırırdılar, “dağ” -“dağlı” sözü isə onların adına XIX
əsrdə rəsmi rus sənədlərində bütün Qafqaz xalqları “dağlı” adlandırılarkən
əlavə edilmişdir. Dilinə və digər əlamətlərinə görə onlar farsdilli yəhudilərə
mənsub idilər. Məhz bu amildən – dağ yəhudilərinin və Qafqaz tatlarının dili-
nin yaxınlığından irəli gələrək bir sıra alimlər belə bir mülahizə irəli sürürlər
ki, dağ yəhudiləri “İran tat tayfasının” nümayəndələridir, hələ İranda ikən
yəhudi dinini qəbul etmiş və sonradan Cənubi Qafqaza köçmüşlər. (77) Artıq
qeyd edildiyi kimi, dağ yəhudiləri Qubada yəhudi qəsəbəsində və həmçinin
Quba əyalətinin bir neçə kəndində yaşayırdılar.
Mənbələrə görə Quba əyalətinin erməni əhalisi bu torpaqlarda XVIII
əsrin sonlarında, Fətəli xanın hakimiyyətinin son illərində məskunlaşmış və
əsasən Kilvar və Xaçmaz kəndlərində yığcam halda yaşamışlar. Xristian-
qriqorian məzhəbinə etiqad edən Quba ermənilərinin əksəriyyəti irandilli
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
32
idi və bu səbəbdən XVIII – XX əsrlərin bir çox qaynaqlarında və nəşrlərində
onlar yalnız “erməni tatları”, “xristian tatları” və ya “qriqorian tatları” deyə
adlandırılardılar. Hərçənd, bu tatdilli kəndlərin əhalisi özlərini erməni kimi
tanıyır və tat dili ilə yanaşı erməni dilində də danışırdı. (78)
Quba xanlığında, sonra isə Quba əyalətində yaşayan bu əhali qrupları
arasındakı həmişə rəvan və mehriban qonşuluq münasibətləri olmuşdur, et-
nik və ya dini zəmində hər hansı konfliktlər yaranmamışdır. Xüsusi olaraq
vurğulanmalıdır ki, Qubanın bilavasitə müsəlman – sünni və şiə əhalisi
arasında da nəzərə çarpacaq hər hansı ziddiyyət mövcud olmamışdır,
əksinə: “...Quba əyalətlərindən birinin yarısı Ömər təriqətinin, digər yarısı isə
Əli təriqətinin arxasınca gedirlər. Mövhumat təsiri olaraq onların arasında
yer alan ədavət, ictimai həyatdakı münasibətlərində əks olunmur. Belə ki,
öz torpaqlarını düşmənlərdən qorumaq lazım gəldikdə, onlar birləşir və
məzhəbi kənara qoyaraq birgə hərəkət edirlər”. (79)
1840-cı illərdə Qubanın şimal-qərb hissəsində “Rus qəsəbəsi”, ya-
xud “Qapalı xutor” adını almış və çar hərbi məmurlarının yaşadığı daha bir
qəsəbə yaranmışdır. Rusların Quba əyalətində məskunlaşdırılması bu əyalət
işğal edildikdən dərhal sonra başlanmış və yerli əhalinin intensiv şəkildə
sıxışdırılması ilə müşayiət olunmuşdur ki, bu barədə daha ətraflı aşağıda
danışılacaqdır.
Quba əyalətinin etnik mənzərəsi Quba şəhəri üçün də səciyyəvi
idi. Quba şəhər sakinlərinin əsas etnik-milli qrupunu yerli türkdilli əhali –
azərbaycanlılar təşkil edirdi. Şəhərdə sayca çox olan ikinci etnik qrup dağ
yəhudiləri və tatlar idi. Digər milli qruplar – ruslar, ermənilər və s. nə sayı,
nə də kifayət qədər etnik sabitliyi ilə seçilmirdi. Qubanın milli strukturu-
nun formalaşmasına Dağıstandan və İranın şimal əyalətlərindən – Cənubi
Azərbaycandan olan işçi miqrasiyası – müvəqqəti mühacirlər də müəyyən
təsir göstərmişdir. Qubada müxtəlif dövrlərdə bir neçə Dağıstan xalqı: avar-
lar, darginlər, kürəlilər, osetinlər və digərləri yaşamışdır. Onların çoxunu
təşkil edən və həmçinin etnik azərbaycanlılar olan İran vətəndaşları Qubada
günəmuzd, qulluqçu, qara fəhlə kimi işə götürülürdü, müəyyən hissəsi isə
sənətkarlıq, ticarət və s. sahələrdə fəaliyyət göstərirdi. (80)
Şəhərin sosial iyerarxiyasında əsas mövqeyi bəylər və ruhanilər tu-
turdu. Şəhərin yuxarı təbəqələri əkinçilik üzrə sahibkarlıqdan başqa, həm
də ticarətlə məşğul olurdular, müflisləşmiş bəzi bəylər sənətlərə üz tutur,
mirzəlik, tərcüməçilik və sair işlərə düzəlirdilər.
Rus hökumətinin köçürmə siyasəti, şəhər və kənd əhalisinin sıxışdırıl-
ması, hədsiz vergilər və mükəlləfiyyətlər, qanunsuz töycülər, habelə
çar komendantlarının özbaşınalığı əhalinin ilk iki onillik ərzində artmış
narazılığını getdikcə daha da çox gücləndirirdi. “Bütün bu mahallar özlərini
Sizin hökumətinizə sədaqətli kimi göstərsələr də, onlar üzərilərinə qoyulmuş