27
“Şəhər məhkəməsi” təsis edilmişdi, və o da daha çox inzibati işlərlə məşğul
idi. Bu orqanın məhkəmə funksiyası mülki, ticarət və “az əhəmiyyətli” cinayət
işləri üzrə çəkişmələrin araşdırılması ilə məhdudlaşdırılırdı. (64)
Bu dövr Qubanın xarici görünüşü Şərqin feodal şəhərlərinin tipik
cizgilərinin xatırladırdı. Quba Qudyalçayın sağ sahilində mənzərəli yerdə
yerləşən və kiçik, lakin çox yaxşı möhkəmləndirilmiş qala idi. Lakin Rus
hakimiyyətinin sabitləşməsi ilə əlaqədar qala özünün keçmiş təyinatını
itirməyə başlayır. XIX əsrin 30-cu illərində Quba artıq möhkəmləndirilmiş qa-
laya bənzəmirdi və şəhər qalanın hüdudlarından kənara çıxmağa başlamışdı.
XIX əsrin əvvəlində Quba şəhərinin özündə təxminən 600 ev və 310 təsərrüfat
var idi. (65)
Q.S.Bronevskinin məlumatlarına görə, 1807-ci ildə ümumilikdə Quba
xanlığında 8 min ev vardı, 1832-ci ilin kameral hesablamalarına görə isə – 13
min ev və ya 46 min kişi cinsinə mənsub adam var idi. Bu sonuncu rəqəmə 199
bəy ailəsi və 260 müsəlman ruhani ailəsi daxil idi. Şəhər əhalisi (təxminən 1400
adam) sənətkarlıqla və ticarətlə məşğul olurdu. 292 kənddə kənd sakinləri
əkinlə, maldarlıqla və qismən baramaçılıqla məşğul idilər. Sənətlərdən
xalçaçılıq, silahqayırma və dulusçuluq işləri geniş yayılmışdı. (66)
Quba xanlığının Rusiyaya birləşdirilməsinin ilk illərində vergilərdə
və feodallardan asılı kəndlilərin – rəiyyətin mükəlləfiyyətində əhəmiyyətli
dəyişikliklər baş verməmişdi. Kəndlilərdən çoxu mülklərə, tüyüllərə və
vəqflərə təhkim edilmişdi. Lakin rəiyyətdən vergiləri təkcə bəylər yox, həm
və çar xəzinəsi almağa başlamışdı.
1830-cu illərin əvvəlində Quba əyaləti əraziləri “Kürə xanlığından
(Qazıqumuq əyalətindən) şimaldan Samur çayı ilə, cənuba doğru Şirvandan
Qafqaz sıra dağları ilə və Qurd-bulaq adlanan təbii sərhədlə, Bakı əyalətindən
Sumqayıt çayı ilə, şərqdən Xəzər dənizinin sahilləri, qərbdən Qafqaz sıra
dağları ilə müəyyən edilirdi”. Quba əyalətində əhalinin sayı 88 650 nəfəri
təşkil edirdi ki, onlardan 3 830 nəfər – Quba şəhərində, 1 294 nəfər – şəhər
kənarı yəhudi qəsəbəsində, 82 150 nəfər isə on mahalı birləşdirən 292
kənddə yaşayırdı. Quba əyalətinə həmçinin “uzaqlığına və vəhşiliyinə görə”
kameral hesablanması aparılmayan, lakin sorğular yolu ilə kəndlərin və
ailələrinin sayı məlum olan azad dağ xalqları birləşdirilmişdi: 4 mahala daxil
olan 32 dağ kəndində təxminən 4 456 ailə yaşayırdı. (67)
F.A.Şnitnikovun “Quba əyalətinin təsviri”ndən (1832-ci il) göründüyü
kimi, Quba qəzasının sakinləri əkinçiliklə (Şabran, Müşkür, Tip, Sırt və Şeşpara
mahallarında), maldarlıqla (Anaqdərə, Bərmək, Buduq, Xınalıq və Yuxarıbaş
mahallarında), bağçılıqla, mahud, xalça, palaz, çuval toxuculuğu ilə məşğul olur-
dular, bostanları, dirrikləri vardı, tütün və pambıq əkir, tülkü və dələ ovlayırdılar.
Buqud və Şabran mahallarında at zavodları var idi. Sənaye ilə yalnız Qubanın və
şəhərkənarı Yəhudi qəsəbəsinin sakinləri məşğul olurdular. (68)
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
28
XIX əsrin birinci rübünün böhranlı hərbi-siyasi hadisələri Azərbaycanın,
o cümlədən Quba əyalətinin etnik mənzərəsini əhəmiyyətli dərəcədə
dəyişmişdi. “Qafqaz xalqlarının ram edilməsi prosesində çoxmillətli dövlətin
mahiyyəti haqqında çar elitasının təsəvvürü dəyişilmişdi... Çar hökuməti öz
vəzifəsini belə etnik rəngarəngliyin kökünü kəsməkdə görürdü. Təsadüfi deyil
ki, o bu siyasətini islamın nüfuzdan salınması və müsəlman zadəganlığının
legitimliyinə (qanuniliyinə) son qoyulması ilə başlayır. Artıq XIX əsrin birinci
rübündə çar hökumətində belə bir plan təsdiq olunur: müsəlman xan və
bəylərin hakimiyyətini zəiflətmək məqsədilə, yerli inzibati orqanlara rus
nümayəndələri ilə yanaşı iki digər xristian millətinin, erməni və gürcülərin
də nümayəndələri cəlb edilsin. 1820-ci illərin sonlarında İrandan və Osmanlı
imperiyasından mütəmadi olaraq ermənilərin İrəvan ərazisinə köçürülməsinə
başlandı. 1828-ci ildə I Nikolayın əmri ilə keçmiş İrəvan və Naxçıvan xanlıqları
ümumi “Erməni əyaləti” adı ilə birləşdirildi və xristian qaçqınlarının bu əyalətə
yerləşdirilməsi xüsusilə geniş vüsət aldı. 1839-cu ildə Tiflisdə baş koman-
dan erməni əhalisinin müsəlman bəylərinin hakimiyyətindən azad edilməsi
haqqında qərar qəbul etdi, çünki, onun fikrinə görə, “xristian olan ermənilər
müsəlman ağaların hakimiyyəti altında qala bilməzlər”. (69)
Lakin Quba əyalətinin vəziyyətinin təsvir edildiyi sənədlərdən görün-
düyü kimi, bu əyalətin əhalisi yalnız dini mənsubiyyətinə görə deyil, həm də
hakimiyyətə “bağlılığına” görə nəzərə alınırdı. F.A.Şnitnikov “Quba əyalətinin
əhalisinin çox hissəsinin sünni təriqətindən olan müsəlmanlardan, az
hissəsinin isə erməni və yəhudilərdən ibarət olduğunu” vurğulayaraq, onların
fərqli xüsusiyyət və xarakterləri barədə öz “təsviri”ndə yazırdı: “Müsəlmanlar
bərəkətli və məhsuldar torpaqlarda yerləşməklə, az zəhmətlə həyat üçün
lazım olan bütün nemətləri əldə edirlər, daha boş və məzmunsuz həyat
sürürlər, bu səbəbdən də onlara bir sıra naqis ehtiraslar hakim kəsilmişdir:
pul hərisliyi, şəhvət, məkr, digər dinə mənsub olanlara qarşı nifrət, (bu
sonuncuların qarşısında onlar öz həmməzhəbinin cinayətini gizlədərək, al-
lah qarşısında yalandan and içməkdən belə çəkinmirlər), həmçinin qisasçılıq
(bu zaman öz doğmalarına belə rəhm etmirlər). Onların tərifəlayiq cəhətləri
isə dinə ciddi riayət etmələri, qonaqpərvərlik və havadarlıq, təqib olunana
sığınacağın verilməsidir.
Ermənilərin sayı burada son dərəcə azdır, onlar sakit həyat tərzi
sürür, zəhmətkeşdirlər və öz qanunlarını ciddi şəkildə müdafiə edərək, rus
hökumətinə sadiqdirlər.
Yəhudilərin fərqləndirici xüsusiyyətləri inadcıllıq, yalançılığa meyl, var-
dövlətin yığmağa hərislik, müsbət cəhətləri isə dini qaydalara ciddi riayət
etmələridir”. (70)
F.A.Şnitnikov tərəfindən yaxşı “xasiyyətnaməsinə” layiq görülən
yeganə millət – ermənilər, bununla belə, kütləvi qaydada yayıldıqları digər