37
1847-ci ilin dekabrında isə “Kəndli qaydaları” adlanan və çoxsaylı
mükəlləfiyyətlər qalmaqla bərabər kəndlilərin mülkədarlardan şəxsi asılılığını
qüvvədə saxlayan və möhkəmlədən bir qanun dərc olundu. Həmçinin
bəylərin çar ordusunda və idarələrində zabit və məmur qismində xidmət
etmək hüquqları qanunlaşdırıldı.
XIX əsrin ikinci yarısı Rusiya imperiyası üçün öz tarixi inkişafının yeni
dövrünə – kapitalizm dövrünə daxil olması ilə səciyyələnməklə yanaşı, onun
ucqarlarının, o cümlədən ümumrusiya ticarət dövriyyəsinə getdikcə daha çox
cəlb edilən Azərbaycan quberniya və qəzalarının iqtisadi və sosial həyatında
da əlamətdar bir dövr sayıla bilər. Azərbaycanın xalq təsərrüfatının bir neçə
sahəsi tədricən bazar üçün, ilk növbədə isə Rusiya bazarı üçün məhsul istehsal
etməyə başlayır. Neft, ipək, kənd təsərrüfatı və digər məhsulların ixracatı
Rusiyanın mərkəzi quberniyaları ilə ticarət əlaqələrinin gücləndirilməsinə im-
kan verir, ticarət dövriyyələri genişlənir, əmlak mübadiləsinin üsulları dəyişirdi.
Baş verən bu proseslər Quba qəzasının da iqtisadi inkişafına öz
müsbət təsirini qoyurdu. Məsələn, XIX əsrin ortalarında Qubadan Rusiya-
ya ixracatın ümumi həcmi 80 min rubla, şəhərin illik ticarət dövriyyəsi 500
min rubla çatmışdı ki, bu da həmin dövr üçün kifayət qədər böyük göstərici
idi. Şəhərin mühüm ixracat malı xalça idi ki, onun da əsas hissəsi şəhərə
qəzadan daxil olur və buradan yaxın və uzaq bazarlara, o cümlədən xaricə
göndərilirdi. Rusiya, İran, Dağıstan, habelə Bakı Qubanın əsas ticarət şərikləri
idi. Şəhərin iqtisadiyyatında Cənubi Qafqazın, Şimali Qafqazın və Rusiyanın
bazarlarına çıxarılan meyvə və tərəvəz ticarəti böyük rol oynayırdı. Bu dövrdə
rus toxuculuq sənayesi üçün boyaların hazırlandığı boya otunun istehsalı,
habelə, əsasən Volqaboyu şəhərlərə göndərilən ipək xammalının, tütü-
nün, dəri məmulatının istehsalı geniş yayılmışdı. (91) İstehsalın və ticarətin
genişləndirilməsi Quba şəhərinin özünün də inkişafına səbəb olmuşdu: bu-
rada bir neçə kərpic zavodu, 2 tütün fabriki, çoxlu sənətkar emalatxanaları
var idi. Həmçinin şəhərdaxili ticarət inkişaf edirdi: əgər 1832-ci ildə Qubada
155 dükan var idisə, 1893-cü ildə onların sayı artıq 1109-a çatırdı. Ticarət
mağazalarının əsas hissəsi Qubanın mərkəzi hissəsində – Baş küçədə, Bul-
var, Bazar, Komendant küçələrində yerləşirdi. Şəhər ticarətinin əsas mərkəzi
bazar meydanı idi. Bu dövrdə Quba şəhərində və qəzanın nisbətən daha iri
kəndlərində bir sıra sənətkarlıq və peşə fəaliyyəti sahələri də mövcud idi
ki, onların arasında papaqçılıq, çəkməçilik, dərzilik, boyaçılıq, arabaçılıq,
dəmirçilik, gönçülük, silahqayırma, əhəng hazırlama və sairi göstərmək
olardı. Bu sənətlərin çox hissəsi artıq ənənəvi kustar sənət formalarından
kənara çıxırdı. (92)
Beləliklə, Rusiya imperiyasında kapitalizmin inkişaf etməsi ilə milli uc-
qarlarda da kapitalist münasibətlərinin rüşeymləri yaranırdı. Lakin patriarxal-
feodal münasibətlərin saxlanması, eləcə də çar hakimiyyətinin müstəmləkə
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
38
siyasəti istər ümumən Azərbaycanın, istər onun ayrı-ayrı şəhər və qəzalarının
sosial-iqtisadi həyatında öz əksini tapırdı. Məsələn, 19 fevral 1861-ci ildə
II Aleksandr tərəfindən imzalanmış təhkimçilik hüququnun ləğv edilməsi
haqqında Manifest imperiyanın ucqarlarına şamil edilmədi və Cənubi Qaf-
qazda, xüsusən Azərbaycanda özünəməxsus xüsusiyyətləri olan bu sosial
münasibətlər sistemi neçə illər sonra ləğv olundu. 14 may 1870-ci il tarixində
Çar hökuməti “Cənubi Qafqazın Yelizavetpol, Bakı, İrəvan quberniyalarında
və Tiflis quberniyasının bir hissəsində ali müsəlman təbəqəsinin, eləcə də
erməni məliklərinin torpaqlarında yerləşdirilmiş dövlət kəndlilərinin sakin-
lik qaydaları haqqında Əsasnamə” dərc edir ki, bu sənəd Cənubi Qafqaz-
da kəndli islahatının əsas qanunverici aktı hesab olunmaqla kəndlilərin
bəylərdən şəxsi asılılığının ləğvini nəzərdə tuturdu. Lakin, “Əsasnamə” həmin
dövrdə Quba qəzasına və Zaqatala dairəsinə şamil olunmayaraq, yalnız
1880-ci ildə Qubada, 1913-cü ildə isə Zaqatalada həyata keçirilmişdi. 1860-
cı illərin sonunda çar hökuməti tərəfindən həyata keçirilmiş məhkəmə və
şəhər islahatları da, Rusiyanın mərkəzi quberniyalarına nisbətən, ucqarlarda
əhalinin “müxtəlif tayfalardan olması və geriliyi” bəhanəsi ilə ixtisar edilmiş
şəkildə aparılmışdı. (93)
Əhalinin “müxtəlif tayfalardan olması və geriliyi” barəsində çar
hökumətinin öz mülahizələri var idi. Hələ 1830-cu illərin əvvəllərində
senatorlar P.İ.Kutaysov və E.İ.Meçnikov Cənubi Qafqazın bir sıra əyalət
və şəhərlərini gəzərək, “Cənubi Qafqaz diyarının qurulması haqqında
təkliflər”ini hökumətə təqdim etmişdilər. “Həmin diyarı Rusiya üçün faydalı
etmək” məqsədilə hazırlanan bu sənəddə onu “Rusiyaya mülki və siyasi
bağlarla vahid bir vücudda bağlamaq və bu yerlərin əhalisini rus dilində
danışmağa, düşünməyə və hiss etməyə məcbur etmək” təklif olunurdu.
“...Təkliflər” yalnız “mülki və siyasi bağlarla” məhdudlaşmayaraq, həmçinin
“diyarın sakinlərini pravoslav dininin işığı ilə şəfəqləndirmək və həyatverici
xaçı islamçılığın xarabalıqları üzərində bərqərar etmək” kimi ideya da irəli
sürürdü. (94)
Məhz bu vəzifənin həlli üçün çarizmin köçürülmə siyasəti işə
salınmışdı və artıq 1830-cu illərin əvvəlindən onun reallaşdırılmasına
başlanmışdı. Belə ki, çar hökumətinin 20 oktyabr 1830-cu il tarixli Qanunu
ilə təriqətçilərin və sektantların bilavasitə Rusiya ərazilərindən Cənubi Qaf-
qazda yerləşdirilməsinin əsası qoyulmuş və onların Novorossiysk əyalətinə
köçürülməsi dayandırılmışdı. Cənubi Qafqazda rusların ilk məskunlaşdığı yer
Bakı quberniyasının Lənkəran qəzasında 1834-cü ildə yaranmış Vəl kəndi
olmuşdur.
“Baş komandanın sadiqanə məktubunda” qeyd edilirdi ki, Cənubi Qafqazın
müxtəlif tayfalı və müxtəlif dinli ucqarında rus qüdrətinin möhkəmləndirilməsi
üçün ən təsirli tədbirlərdən biri yerli əhalinin tərkibinin etibarlı rus elementi ilə