97
kafirlərə qənim kəsilir. "Selcan xatun at oynatdı. Qanturalının önünə keçdi. Qanturalı
aydır: - Görüklüm, qanda gedərsən? - dedi. Aydır: - Bəy yigit! Baş əsən olsa, börk
bolunmazmı olur? Bu gələn kafir çox kafirdir. Savaşalım, döyüşəlim, ölənimiz ölsün,
diri qalanımız odaya gəlsin, - dedi". Gəlin ərinin qan-tər içində düşmənlə ölüm-dirim
meydanında cəngavər tək vuruşduğunu görəndə dəhşətə gəlir. "Selcan xatun bunu
böylə gördü, içinə od düşdü. Bir bölük qaza şahin girmiş kimi kafirə at saldı. Bir
ucundan qırıb kafiri, ol biri ucuna çıxdı".
Qanturalı yağıları qırıb-qurtaran Selcanı tanımadı:
Qalxıban yerindən duran
Yigit, nə yigitsən?!
Yelisi qara qazlıq atıma minən
Yigit, nə yigitsən?!
Qafillicə başlar kəsən,
Distursuzca mənim yağıma girən
Yigit, nə yigitsən?!
Selcan xatun "Yigitim, bay yigitim, yağının bir ucu mana, bir ucu sana" - dedi.
Qanturalı bildi ki, bu yağı basıb dağıdan Selcan xatundur. Bir tərəfinə dəxi kəndi
girdi, qılınc dartıb yürüdü, kafir başını kəsdi. Yağı basıldı, düşmən sındı. Selcan xatun
nə qədər cəngavərlik göstərib kafir başı kəssə də, düşmənə qan uddursa da hünərli,
təpərli nərini özündən üstün tutur, onun şərəfinə ibrətamiz hikmətlər söyləyir:
Bəy yigit?
Öyünərsə ər öyünsün - aslandır,
Öyünməklik övrətlərə böhtandır.
Öyünməklə övrət ər olmaz.
Bəli, qəlblər bir döyünəndə, arzular qoşalaşanda ana vətən də var, ülvi sevgi
də, böyük qələbə də. Ağbirçəklərimiz dərs alıblar Selcan xatundan. Selcan xatun dərsi
keçiblər qadınlarımız. Selcan xatun olun deyiblər qızlarımıza, gəlinlərimizə.
Orta əsrlərin qaynar çağlarında ailəyə, el-obaya, xalqa, dövlətə layiq çox
ağbirçəklərimiz hünər göstəriblər, tərbiyə veriblər, uzaqgörənlərimiz sayılıb, seçilib,
şərəfə layiq olublar...
Mömünə xatun. Sultan Eldənizə əmir rütbəsi verir, sonra da azyaşlı oğlu
Arslan şaha onu qəyyum təyin edir. Lakin 1135-ci ildə Sultan II Toğrul vəfat edir.
Hakimiyyətə gələn Sultan Məsudun təşəbbüsü ilə Eldəniz II Toğrulun arvadı Mömünə
xatunla evlənir. Arslan şahın həm qəyyumu, həm də atalığı olur. Mömünə xatundan
Eldənizin iki oğlu – Nüsrəddin Məhəmməd Cahan Pəhləvan və Müzəffərəddin Osman
Qızıl Arslan ataya layiq oğullar, anaya layiq balalar. Müdam ataya arxa, anaya nurlu
işıq olurlar.
Mənbələrin və araşdırmaların çoxundan öyrənirik ki, Sultan Arslan şah geniş
ərazidə qüdrətli dövlətin başçısı olsa da, əslində onun bütün işlərini Eldəniz görür,
hamıya qarşı öz hökmünü, gücünü göstərirdi. O, qulluqdan hökmdarlığa ucalmış
Şərqin ən böyük dövlətlərindən sayılan Azərbaycan Atabəylər dövlətinin yaradıcısı
98
kimi tanınmışdır. Sultan Arslan şah Atabəy Eldənizin külli ixtiyar sahibi olmasından o
qədər də razı qalmır, narazılığını bildirirdi. Lakin Mömünə xatun həmişə onu başa
salır, məsləhət verir "qəm yemə, sevin" - deyirdi. Közərən ocağı söndürür, qaynayan
qəlbləri yumşaldırdı. Sultan Arslan şah gah püskürür, gah da anasının ağıllı
məsləhətinə yatırdı.
Salnaməçi Sədrəddin əl-Hüseyn yazır: "Sultan Arslan yalnız formada, Eldəniz
isə əsil həqiqətdə hakimdir... Sultan bu barədə danışanda anası Mömünə xatun belə
cavab verdi: "Özünü o yerə qoyma! Bu adam öz həyatını təhlükə altında qoymuş və
dönə-dönə ağır döyüşlərə atılmışdı... Səlcuqların arasında səndən böyükləri nə qədər
var, ancaq həbslərdə yatırlar... Sən isə Sultan taxtındasan, o da, onun iki oğlu da sənə
qulluq edir, sənin qabağında durur, sənin düşmənlərinlə vuruşur, rəqiblərinə üstün
gəlirlər, sən və sənin qəlbin bunlardan azaddır! Atabəy hər nə edirsə bağışlayır və ya
geri alır. Bunların hamısı sənin qüdrətli dövlətinin möhkəmləndirilməsi üçün edilir.
Qoy onun hərəkətləri səni kədərləndirməsin, onun cəhdləri səni qayğılandırmasın. O
ki sənin məmlükündür!"
Bu sətirlərdən hər şey aydın olur. Mömünə xatunun uzaqgörənliyi, dərin
düşüncəsi. Əgər ananın əzmkarlığı, iradə yenilməzliyi olmasaydı, bəlkə də Şərqin
böyük Atabəylər dövləti də olmazdı. Bəlkə də Mömünə xatunsuz Eldənizin ixtiyarı
məhdudlaşar, əməlləri həyata keçməz, arzuları kama çatmazdı. Yəqin ki, Mömünə
xatun olmasaydı, qul taleyindən hökmranlıq taxtına yüksəlməzdi Eldəniz...
Eldənizlər dövlətinin inkişafına xüsusi xidmət göstərən Mömünə xatun
zəmanəsinin tədbirli və ədalətli anası, soyuqqanlı diplomatı, nüfuzlu şəxsiyyəti kimi
tanınmışdır. O, bir müddət Naxçıvanın hakimi olmuş və şəhərin tərəqqisinə az əmək
sərf etməmişdir. Qadın həm yüksək əməllərinə, həm də insani siqlətinə görə onu
əzizləmə və dərin ehtiram əlaməti olaraq Mömünə xatun deyə çağırmışlar...
Naxçıvanda bir abidə ucalır. Ananın şərəfinə layiq bakirəlik abidəsi, gözəllik
və bənzərsizliyi ilə insanı valeh edən, heyrətə gətirən möhtəşəmlik, Naxçıvanın şah
əsəri, mənəvi dünyamızın şöləsi, Şərqin əvəzsiz incisi, dünya memarlığının bəzəyi
Mömünə xatun mavzoleyi. 1186-cı ildə ucaldılan Əcəmi Əbubəkr oğlu Naxçıvaninin
əməli.
Türbəni qurşaqlayan kitabədən oxuyuruq:
Mərhəmətli və rəhmli Allahın adı ilə!
Bu məqbərəni dünyanın ədalətli hökmdarı,
Əzəmətli, qalib Şəmsəddin,
Nüsrət əl-islam vəl-müslimin Cahan Pəhləvan
Atabəy Əbu Cəfər Məhəmməd ibn Atabəy Eldəniz
Dünyanın və dinin böyüklüyü, islamın və müsəlmanların
paklığı Mömünə xatun (xatirinə)
- Hər şeydən ən yüksək Allah ona
rəhmət eləsin!
Beş yüz səksən ikinci ilin məhərrəm ayında