-
44
-
olmuşdur. Belə sistemlərdə dünyanın başlanğıcı dumanlı təsvir edilir və insanların
sitayiş etdiyi əsas yaradıcılar onlaradək qurulan dünya modelində restavrasiya
(köklü dəyişikliklər) edirlər, bir növ onu durğunluqdan çıxardıb hərəkətə gətirirlər,
tamamlayırlar. Yaradıcının mütləqliyi, daimiliyi, vahidliyi, birinciliyi, ilkinlərin
ilkini olması ideyası Azərbaycan mifik görüşlərinin müxtəlif qaynaqlarında (arxaik
nağıl, qəhrəmanlıq eposu, klassik ədəbiyyatdan başlamış son zamanlarda xalqın
dilindən yazıya alınan inanclara, mif mətnlərinə qədər) özünə geniş yer tapır.
Məsələn, «Lap qabaxlar allahdan başqa heç kim yoxuymuş. Yer üzü də başdan-
ayağa suyumuş. Allah bu suyu lil eliyir. Sonra bu lili qurudup torpax eliyir. Sora
torpaxdan bitkiləri cücərdir. Onnan sora da torpaqdan palçıx qəyirip insannarı
yaradır, onnara uruh verir».
Dünyayaratma. «Dünya haqqında mif modeli müxtəlif xalqların erkən
düşüncəsində özünəməxsusluqlarla şərtlənsə də onun bədii təfəkkür üçün ümumi
olan cəhətləri və xüsusiyyətləri də vardır. Erkən mədəniyyətlərin müxtəlif etnik-
mədəni sistemlərini bərpa etmək, hər bir xalqın ümumdünya mədəniyyətindəki
yerini və onun yaranmasındakı rolunu müəyyənləşdirmək, tarix səhifəsində hər bir
xalqın yaradıcılıq ənənələrinin meyl və istiqamətlərini öyrənmək üçün mifologiya
ən mötəbər mənbələrdəndir»
1
. Bu mənada «Munisnamə»ni XII yüzilliyə aid
Azərbaycan mifologiyasının məlumat kitabı adlandırmaq olar. Burada dünyanın
əsas elementlərinin həmin dövrə qədərki görüş sistemlərindən (animizm,
antropomorfizm, totemizm, dualizm, şamanizm və monoteizm) götürülüb islam
prizmasından keçirilən modelinə rast gəlirik. Həmin modelə görə, Yüksəklərdən
yüksək olan Allah hər şeydən əvvəl yeddi qapılı cəhənnəmi yaratmışdır. Sonra o,
oddan iki məxluq düzəldib, şir cildində olanı Halid, dişi canavar cildində olanı isə
Salit adlandırmışdır. Onlar nəhənglərin nəhəngi idilər. Şir-Halidin quyruğu əqrəb,
canavar-Salitin quyruğu isə ilan quyruğu kimi idi. Allah bir dəfə hər ikisinə
silkələnməyi əmr edir, onların üstündən saysız-hesabsız əqrəblər, ilanlar tökülür.
Cəhənnəm ildə iki dəfə (istidən və soyuqdan) qaynayır və püskürüb nərildəyir.
Qaynamadan bərk həyəcanlanan cəhənnəm dəniz suları kimi coşub-daşır, onun
dalğaları ilanlardan bəzilərini götürüb yer üzərinə atır. Yayda bərk istilərin və
qışda isə şaxtaların düşməsinin səbəbi cəhənnəmin qaynamasıdır (bir qədər sonra
isə bunun səbəbi başqa cür izah olunur). Allahın əmri ilə Halid Salitlə evlənir. Salit
hamilə olur, vaxt çatanda yeddi ərkəc, yeddi dişi uşaq doğulur. Böyüyəndən sonra
Allah ərkəcləri dişilərlə evləndirir. Sonra Allah ilk insanı - Adəmi yaradır,
ərkəclərin altısı Adəmə boyun əyir, İblis adlanan yeddincisi isə imtina edir. Allah
İblisi lənətləyir. Altı qardaş - Haris, Yaksak, Müzir, Əbuməza, Rəviyə və Sarisdən
olan övladlar xeyirxah ruhlardı, gözəl pərilərdi, İblisdən doğulanlar isə divlər,
cinlər, şər ruhlardı.
İşığın və qaranlığın qoruyucusu Bərhayıl sağ əlində Günəşi, sol əlində isə Ayı
tutur. Onun sağ əli gündüzü, sol əli isə gecəni yaradır. Gündüzü yaradan əl Şərqə,
1
Nəbiyev A. Azərbaycan mifologiyası. «Folklorşünaslıq məsələləri» məcmuəsi, Beşinci kitab. – Bakı
Universiteti Nəşriyyatı, 2002, s. 129-130.
-
45
-
gecəni yaradan əl Qərbə doğru uzanır. Əgər Bəhrayıl yorulub Şərqə doğru uzanan
əlini göydən çəksə, bütün kainat zülmətə bürünər və heç vaxt səhər açılmaz.
Bəhrayılın göyə uzanan qolları arasında üstünə ağ və qara xətt cızılmış lövhə
qoyulmuşdur. Bu lövhə ilin hər fəslinə uyğun olaraq gecə-gündüz mütənasibliyini
qorumağa xidmət edir. Belə ki, Bəhrayılın gözləri həmişə lövhəyə dikili qalır. O,
gündüzlərin və gecələrin qısalıb-uzanmasını uyğun xətlərin uzanıb-qısalması ilə
tarazlayır.
Bir əlini yerə dirəyən, digərini isə göyə dikən Səhayıl (qədim külək tanrısı
Səbayel bəlkə də bu inancdan yaranmışdır) dəniz suyunun və küləklərin
qoruyucusudur. O, göyə yüksələn əli ilə sərt küləklərin, qasırğanın, yerə dikilən əli
iləsə coşub-daşan dəniz sularının qarşısını alır. Əgər Səhayıl sol əlini yerdən
götürsə, dəniz suyu kükrəyib bütün çölləri, düzləri basar, insanlar sulara qərq olar,
boğulub ölər, sağ əlini aşağı salsa tufan, qasırğa qopar, dünya üzünü silib aparar,
canlı varlıqlardan əsər-əlamət qalmaz.
Allahın yerdə yaratdığı varlıqlar dörd qrupda cəmləşir: birincisi, insanlardır
ki, insan başlı, ikincisi, yırtıcı, vəhşi heyvanlardır ki, şir başlı, üçüncüsü, ev və
yük daşıyan heyvanlardır ki, inək başlı, dördüncüsü isə yerdə qalan heyvanlar,
quşlar və başqa zəif məxluqlardır ki, qırğı başlı dörd nəhəng mələyin himayəsi
ilə təbii fəlakətlərdən, istilərdən, sərt şaxtalardan, lənətlərdən, əzab-əziyyətlərdən
mühafizə olunurlar. Qeyd etmişdik ki, «Munisnamə»də dünyanın başlanğıcı bütün
torpaqlara bağlanan böyük Qaf dağı nişan verilir. Mərkəzdə yerləşdiyi üçün dünya
onun zirvəsindən noxud boyda görünür. Qaf mavi zümrüddən qurulmuşdu…
(Hərkayıl haqqında mif əvvəlki bölmədə şərh olunmuşdur).
Dünyanı idarə edən Qaf dağı nəhəng öküzün başındakı iki buynuzun
arasında yerləşir. Bu öküzün böyüklüyü minillik yol məsafəsinə bərabərdir.
Mövcud dünyanın torpağı yeddi qatdır, dənizləri də yeddi nəhəng su məkanından,
sahəsindən ibarətdir. Qaf dağından sonra 40 dünya təsvir edilir. Bu dünyaların hər
biri mövcud dünyadan 40 dəfə böyükdür və 400 hissəyə parçalanır. Parçalanan
hissələrin hər biri insanların yaşadıqları ölkələrdən 400 dəfə böyükdür. O
dünyalarda zülmət yoxdur (Atəşpərəstlik təsəvvürlərində də dünya qızıl dövründə
gecələrsiz təsvir olunur). Heç vaxt qaranlıq gecələr olmur, oralarda həmişəlik gur
işıq məskən salmışdır. Bütün torpaqlar təmiz qızıldan, əksər əşya və predmetlər isə
işıqdan əmələ gəlmişdir. O dünyaların sakinləri mələklərdir. Onlar nə insanları, nə
də İblis kimi məxluqları tanımaq istəyir, nə cənnətdən, nə də cəhənnəmdən
xəbərləri var. O 40 dünyadan o yana nəyinsə mövcud olub-olmaması isə bir
Tanrıya məlumdur. Məxluqları dünyanın bir qatından o biri qatına aparan vasitələr
müxtəlifdir: a) Qanadlı at, ona minən düşməməlidir, yoxsa ikinci dəfə belinə qalxa
bilməz. Koroğlu otuz doqquzuncu gün tövlənin çardağından deşik açıb
baxmasaydı, Qırat da həmin ata çevriləcəkdi; b) Mənzil başına on, doqquz və bir
günə çatan sehirli nəhəng quşlar - Məlikməmmədi qaranlıq dünyadan işıqlı
dünyaya qırx günə gətirən Simurq quşu onlardan biridir; v) Quş cildində olan
Xızır, bir göz qırpımında Qəribi doğma yurduna gətirir.