-
40
-
varlıqların anası Gülənbərə müraciətlə söylənən duaya işarədir. Türk kosmoqonik
miflərinin Çin mənbələrinə düşmüş ən qədim yazılı mətnində - «Ulu Toyun»
söyləməsində isə, əksinə, Günəş Ay Toyunun qızıdır. Ulu Toyun ona aşiq olub
anasını Ay Toyunun göyünə elçi göndərir. Lakin Günəşlə evlənməsi üçün ondan
bir şərti yerinə yetirmək tələb olunur: Ulu Toyun «dalğa-göl incisini və sərab–çöl
incisini» nişan əvəzi ödəməli idi. Yer övladı Ulu Toyun «nişanları» tapmadığından
göy qızı Günəşlə evlənə bilmir.
Humay qadın tanrılardan biridir. A.Nəbiyevin A.Şükürova istinadən verdiyi
mifdə maraqlı təsvirlə rastlaşırıq. Dünyanın yaranması haqqındakı həmin mif
mətnində göstərilir ki, yer üzünün tamam suya qərq olduğu, sudan başqa heç nəyin
görünmədiyi zamanda Allah-təala çox da böyük olmayan, ancaq qıvraq, sağlam,
ağıllı bir quş yaratdı. Ona bakirə qız gözəlliyi verdi. Adını Humay qoydu. Allah
təala Humaya tapşırdı ki, ərzi örtən su üzərində gecə-gündüz qanad çalıb dünyanı
dolaşsın. Suyun harda azaldığını, harda durulduğunu, harda bulandığını gəlib ayda
bir dəfə ona xəbər versin. O gündən nə qədər keçdi, bilmirəm, bir gün Humay
Allah-təalanın hüzuruna çox yorğun, əldən düşmüş halda gəlib çatdı. Harda nə baş
verdiyini Allah-təalaya danışdı. Ancaq yorulub əldən düşməsindən bir kəlmə söz
açmadı. Humayın üzülməsini duyan Allah-təala onu götürüb çiyninə qoydu. Dedi
ki, çox yorulub əldən düşmüsən, otur, bir az dincini al. Humay burada oturub
yuxuya getdi. Nə qədər yatdığını deyə bilmərəm, gözünü açanda Allah-təalanın
qabağında üç dənə noxud boyda ləl gördü. Allah-təala Humaya buyurdu ki, bu
ləlləri dilinin altında gizlədib uçub getsin. Hər gün birini dəryaya atsın, sonra
qayıdıb onun yanına gəlsin.
Humay buyurulan kimi də elədi. Ləlləri dəryaya atıb, üçüncü gün uçub
Allahın yanına gəldi. Doqquz gün Allahın evində qonaq qaldı. Onuncu gün yola
düşəndə Allah-təala ona dedi ki, ləli saldığın yerlərə qayıdarsan. Orada gözəl, yaşıl
bir torpaq, torpaq üstündə nəhəng bir ağac görəcəksən. Ağacın başında özünə bir
yuva qurarsan. Yorulub əldən düşəndə orda oturub dincələrsən… Üçüncü ləli
atdığın dəryada o qədər balıq olacaq ki, hansını istəsən baş vurub tutarsan və
aclığın nə olduğunu bilməzsən.
Humay ləlləri atdığı yerlərə qayıdanda gözlərinə inanmadı. Suların düz
ortasında, yaşıl otların bitdiyi, uca, möhtəşəm bir ağacın ucaldığı böyük bir torpaq
gördü. Torpaqdan göylərə baş alıb gedən nəhəng ağaca yanaşdı. Onun üstündəki
budaqlardan birində özünə bir yuva tikdi. Buradakı balıqlardan birini tutub yedi və
özünə gəldi.
Humay ərzdəki ilk torpağı, ilk ağacı və dəryadakı balıqları belə yaratdı.
Humayın yaratdığı həmin dünya bu gün gördüyümüz gözəl və böyük torpaqdır»
(söyləyəni: Əfruz xanım Seyfəlcamal qızı Durdiyeva, Dərbənd, 1983-cü il). Mifdə
yaratmaq Allaha xas xüsusiyyət kimi təqdim olunsa da, hadisələrin yekununda yer,
bitki və balıqları meydana gətirən qüvvə Humay sayılır.
Dan (Tan) tanrı. Ulduzlardan sakral anlamda ən çox işlənəni Sirius (Tiştir)
və yaxud Dan ulduzudur. Birinci «Avesta»dan keçmiş, yağışların və
məhsuldarlığın təminatçısıdır. İkincinin insanlara yaxınlığı ön plana çəkilir.
-
41
-
Ulularımızın qənaətinə görə: «Dan ulduzu «Nəsir adında bir adama köməy
eliyibmiş. Ona görə adına Nəsir ulduzu deyillər... «Dan ulduzu həmişə tez çıxır ki,
camaatın nə yeyib-içdiyini görsün. Gec yatır ki, nə etdiklərinə baxsın». «Dan»
həm də günəşin – səhər tanrısının adlarından biri idi.
II.
Dünyanın dağdan idarə olunması. Bu ideyanın XII yüzillikdə yazıya
alınan («Munisnamə»də) mifik modeli göstərir ki, azərbaycanlılarda Dünya
Dağına inam çox güclü olmuşdur. Xalq arasında dillər əzbəri olan bir silsilə
bayatıların bu gün də dağlara müraciətlə (A dağlar, ulu dağlar...) başlanması,
insanların dərdlərini ulu dağlarla bölüşməsi həmin inancdan doğur:
Dağların qarı dərman,
Yarama sarı dərman...
Hərkayıl-Herakl-Koroqlu mifində dağ kultu. Azərbaycanın Eldəgizlər
sülaləsinin vəliəhdlərinin böyük müəllimi, gəncəli əl-Ustadın «Munisnamə» (XII
əsrdə yazılmışdır, kitabın əlyazması 1920-ci ildə Gəncədən Londona aparılmış,
hal-hazırda əsərin yeganə nüsxəsi «Britaniya» muzeyində saxlanılır) əsərində Qaf
dağı haqqında yazılanlar atəşpərəstlərin Alburuz Dünya Dağına aid təsəvvürlərini
tamamlayır. Kainatın başlanğıcı, çoxsaylı başqa dünyalara gedən yollar da Qaf
dağında göstərilir. Yer üzünün bütün torpaqları ora bağlanır. Kainatın düz
ortasında yerləşdiyi üçün dünya onun zirvəsindən noxud boyda görünür. Qaf mavi
zümrüddən yaradılmışdır. Əl-Ustad yazır: «Əsatir qoruyucularının bəziləri
söyləyirlər ki, Qaf ancaq xrizolitdən (qızılaçalar yaşılımtıl-sarı rəngli qiymətli daş)
ibarətdir və dünya üzərindəki göy ona görə mavidir ki, onda xrizolit-dağ əks
olunur»
1
. Dünyanın bütün damarları Qaf dağının hamisi - qoruyucusu Hərkayılın
əlində cəmləşirdi. Dünyada elə bir şəhər, kənd, vilayət, ölkə,
guşə yox idi ki,
yeraltı damarları ilə Qaf dağlarına bağlanmasın. Allahın hansı ölkəyə qəzəbi tutsa,
Hərkayıl onun su damarlarını kəsirdi, nəmliyin qarşısı alınırdı, orada quraqlıq və
fəlakət baş alıb gedirdi; bütün bulaqlar, arxlar, çaylar quruyur, bitkilər, otlar
susuzluqdan məhv olurdu. Zəlzələnin də baş verməsinə səbəb tanrının insanlara
qəzəbidir. Hərkayıl ulu Allahdan əmr alan kimi, adamları qorxutmaq məqsədilə o
diyarın Qafdakı damarlarını bərk-bərk silkələyir, nəticədə yerin altı üstünə çevrilir,
ya da yer yarılıb, bütün canlıları udur. Hərkayıl deyirdi: «Tanrının buyruğu olsa,
Qaf dağından keçən bütün damarlara küy vuraram, dünya cəhənnəm tək canlıların
başına daralar. Lakin Yaradanın qayğısı ilə çoxlarının qulluğunda dururam, böyük
günah işlədənlərin isə yaşadıqları ərazilərin damarlarını burub, onları min cür
əziyyətə düçar edirəm». Dünyanı idarə edən Qaf dağı nəhəng öküzün başındakı 2
buynuzunun arasında yerləşir. Bu öküzün böyüklüyü 1000-illik yol məsafəsinə
bərabərdir.
1
Абу-Бакр ибн Хосров ал-Устад. Мунис-наме / пер. и примеч. Р.М.Алиева. – Б., Язычы, 1991, с.
562.