ancaq özünü məhdudlaşdırmaq və nizamlamaqla mövcud ola
bilər.
1992-ci ildə BMT Assambleyası xətti ilə keçirilən
konfransda qəbul olunmuş “XXI əsrin gündəliyi” sənədinin prin-
siplərindən biri də məhz yuxarıda toxunduğumuz məsələlərdir.
Artıq normal inkişaf etmiş ölkələrin əksəriyyəti - ABŞ, İsveç,
Almaniya və başqaları “XXI əsrin gündəliyi” əsasında mövcud
kənd təsərrüfatlarını formalaşdırırlar. Məsələn,
İsveç
parlamentinin bu sahədə qəbul etdiyi qanunlar əsasında kənd
təsərrüfatının 30 faizi bioloji əsaslarla idarəetməyə verilib. Bu
ölkə hətta genetik modifikasiya yolu ilə qaramalda südün və
çəkinin artırılmasından da imtina edib.
İnsan fəaliyyətini tədqiq etməklə, sosial ekologiya
mürəkkəb sistem olduqda özündə təbii (bioloji) və sosial
prosesləri birləşdirir. Bu səbəbdən insan özünü – təbii və sosial
mühitlərə aid edir.
Ekologiya – (yunan sözü “oykos” - ev, “loqos” - elm
deməkdir) – insan orqanizmlərinin ətraf mühitlə qarşılıqlı
əlaqəsini və bu prosesdə tarazlığın saxlanılması şərtlərini öyrənən
elmdir. İlk dəfə olaraq “ekologiya” terminini 1866-cı ildə alman
bioloqu E.Gekkel işlətmişdir. Onun baxışlarında “ekologiya”
insan cəmiyyətinin ətraf təbii mühitlə qarşılıqlı təsiri haqqında
olan elmlərin məcmusudur.
Sosial ekologiya – sosiologiya elminin mühüm sahəsi kimi
cəmiyyət və təbiətin qarşılıqlı tərsirinin qanunauyğunluqlarını
öyrənir. Sosial ekologiya – təbiət və cəmiyyət arasında qarşılıqlı
münasibətlər haqqında, onların optimal şəraitdə mövcud olması
və qarşılıqlı təsiri haqqında elmdir. O, cəmiyyətlə ətraf mühit,
sosial-mədəni və məkan sahələri arasında münasibətləri,
insanların fiziki və psixoloji səhhətinə, maddi rifahına və
ümumiyyətlə millət və xalqların genofonduna təsir edən
problemləri əhatə edir.
Cəmiyyət və təbiətin qarşılıqlı əlaqələrinin vacib ünsürü
əməkdir. Cəmiyyətin əmək fəaliyyəti cəmiyyət və təbiət arasında
spesifik maddələr mübadiləsi baxımından cəmiyyətin ətraf təbii
216
mühit şəraitinə uyğunlaşma formasıdır. Əmək prosesində
cəmiyyətlə təbiət arasında maddə və enerji mübadiləsi baş verir.
Əmək fəaliyyəti nəticəsində cəmiyyətin maddi həyatının əsası
dəyişdirilir, spesifik “süni” mühit, texnosfera sahəsi formalaşır
(binalar, istehsal avadanlığı, kommunikAsiya sistemləri və i.a.),
yaranır və genişlənir. Bu “süni” sahəni bəzən “sosiallaşmış” ya da
təbiət vasitəsilə “insanlaşdırılmış” kimi adlandırırlar. Məsələn,
urbanizasiya prosesi antropogen landşaftların, böyük şəhərlərin
yaranmasına səbəb olur.
Müasir dünyada cəmiyyət və təbiətin qarşılıqlı əlaqəsi təbii
mühitə “təzyiqinin” güclənməsi ilə xarakterizə edilir. Bu prosesə
şəhərlərdə istehsalın və əhalinin sıxlığı, onların mühitə müxtəlif
istiqamətlərdə təsirinin artması xüsusi rol oynayır (nəqliyyat, toz,
səs, atmosferə təzyiq göstərən tullantıların çoxalması və s.). Bu
da şəhər tipli yaşayış ərazilərinin qatılaşmasına gətirir, yəni
rayonların ərazilərinin fərdi mənimsəməsinə gətirərək, təbii
mühiti bu və ya digər sahədə dəyişdirir və təbii xarakterli mühiti
azaldır.
Sosial ekologiyanın predmetini ekoloji böhranlar, istehsalın
texnoloji üsullarının, informasiyaların dəyişdirilməsi, təbiətdən
istifadə forma və üsullarının qarşılıqlı əlaqəsinin təsiri təşkil edir.
Bəzi qərb sosioloqları bu problemə bir neçə elmin kəsişməsindən
yanaşırlar. Məsələn, Dasmannın fikrincə, təbii resursların
azalması qeyri-bərabər formada baş verir, lakin təbii sərvətlərin
əldə edilməsi yeni texnologiyalar tələb edərək ətraf mühiti məhv
edir. Messi hesab edir ki, yeni enerji növlərinin kəşfi təbiətə
mənfi təsir göstərir. Qrinə görə içməli suyun çirklənməsi
epidemiyaların yayılması ilə nəticələnir və gəlmə əhali ilə rəqabət
yaradır. Qould, Lüyis və Vaqner isə göstərirlər ki, mənzil, iş,
tüstü, turşulu yağışlar – bitki və heyvanlara, insanların həyat
tərzinə mənfi təsiri artırır.
Ekoloji böhranın nəticəsində yaranan cətinliklər, xüsusilə
də insanların təbiətə dağıdıcı təsiri planetimizin müasir qlobal
probleminə çevrilmişdir. Bu ondan irəli gəlir ki, təbiət
bəşəriyyətin inkişafında ikili rol oynayır:
217
1.
İstehsal üçün resurslar mənbəyi kimi;
2.
İnsanların yaşayış mühiti kimi.
Təəssüf ki, insanların əksəriyyəti uzağı görməyərək hesab
edirlər ki, birinci funksiya əsasdır. Lakin, təbiət vahiddir və o,
ehtiyatsız təsərrüfat xarakterli müdaxiləyə görə cəmiyyətdə
resursların tükənməsi, insanların həyat şəraitinin və sağlamlığının
pisləşdirilməsi ilə “qisas” alır.
Tamamilə aydındır ki, təbiət və cəmiyyət arasında olan
ziddiyyətlər əbədidir. İnsanlar onun ciddiliyini başa düşməli və
neqativ təsirini ləngitməlidirlər. Bu da sosioloq alimlərin
könüllü iradəsi əsasında həll oluna bilər. Planetimiz miqyasında
meşələr və bağlar məhv olunur, yerində isə otellər, ofislər və s.
binalar tikilir, içməli su azalır. Bu problemlərin isə sayı çoxalma
xarakteri daşıyır. Aptek, xəstəxana, müalicə mərkəzlərinin
açılması ilə bunu nə tarazlaşdırmaq, nə də əvəz etmək mümkün
deyildir.
Texniki tərəqqinin mənfi təsirinin nəticəsidir ki, qlobal
səviyyəli informasiya konkret ölkə və region cərcivəsində prob-
lemlərin həllini çətinləşdirir. Elm isə həmişəki kimi praktiki
həyata kömək etməlidir.
Hazırda Azərbaycanda ekoloji böhran müşahidə edilir.
Bizdə o, xeyli dərəcədə qaçqınların, məcburi köçkünlərin yaşayış
vəziyyəti ilə, xüsusilə də insanların mənzil-məişət şəraiti ilə
əlaqədardır. Azərbaycanın rəhbərliyi respublikada ekoloji
vəziyyətin yaxşılaşdırılması üçün müxtəlif tədbirlər görür. Res-
publikamızda “Əhalinin ekoloji təhsili və maarifləndirilməsi”
haqqında qanun qəbul olunsa da, insanlar davam edən müharibə
şəraitində doğma yurdlarına, evlərinə hələ də qayıda bilmirlər.
Torpaqlarımızın işğalı nəticəsində nadir növ olan flora və fauna
məhv olunur, milli sərvətlər, tarixi abidələr dağılır.
Respublikamızın və bütövlükdə Qafqaz üçün qlobal əhəmiyyətli
olan Bəsitçay və Qaragöl kimi qoruqlar dağıdılır, Dağlıq Qarabağ
ərazisində radioaktiv tullantıların basdırılmasının geoekoloji
vəziyyətə mənfi təsiri böyükdür.
Sosial ekologiya baxımından Azərbaycanın tarixinə və mə-
218
Dostları ilə paylaş: |