249
haybat (-tır, -nnq, -qa, -nı, -ta, -tadır, -tan, -tandır, -ınq, -ınqnınq, -nqa, -ınqnı,
-ınqda, -ınqdan, -ım, -ımnınq, -ımnı, -ımdan, -ı, -ıdır, -ınınq, -ına, -ın, -ını, -ında, -
ından; -ımız, -ımızdır, -ımızğa, -ımıznı, -ınqız, -lar, -larnınq, -larım, -larınqnı, -
ların, -larından) ism. (< azərb. < ər.) – heybət, şan, şöhrət, izzət: Haybat Atağa da
Oğulğa da Ari Canğa hali da hər kez menqi menqilik. Ataya, Oğula və
Müqəddəs Ruha daim əbədi olaraq izzətlər olsun! Egər ki tanığaylar edi, Biyin
haybatnınq xaçqa çıxarmaslar edi (1 Коr. 2: 8). (Bu dövrün hökmdarlarından
heç biri onu anlamadı. Çünki) onun izzətini anlasaydılar, Rəbbi çarmıxa
çəkməzdilər. Alğışlıyıx Biyni ki, haybat bilədir haybatlanğan (Çıx. 15: 1).
Şöhrətlə izzətlnmiş Rəbbi alqışlayaq (Rəbbə dua edək). Haybat biyiklikkə
(biyikliktə) Tenqrigə da yergə (dunyağa) eminlik (eminlik dunyağa),
adamlarğa bazlıx (biyənçlik) (adamilarğa biyənməxlix) (biyənçlik adamilərgə)
(bazlıx adamlarğa)! Alğış sanqa, biyiklikkə alğışlısen, Biy Tenqrimiz bizim
(Luk. 2: 14). Ən ucalarda Allaha izzət, yer üzündə Onun razı olduğu insanlara sülh
olsun!
haybatla ~ (-ma, haybatlıyım, -gın, haybatlıyıx, -nqız, -sınlar. -dım, -dınq, -dı,
-dıq, -dınqız, -dılar, -madınq, -madılar, -rmen, -rsen, -r, -rbiz, -rlar, -mas, -r edi, -r
edi, -rlar edilər, haybatlıy edi, haybatlıy edilər, haybatlıyırmen, haybatlıyır,
haybatlıyırbiz, haybatlıyırlar, -mıyırmen, -ğaymen, -ğaysen, -ğay, -ğaybiz, -ğaysiz,
-ğaylar, -sarmen, -sarsen, -sarlar, -ğan, -ğandır, -ğanlar, ~max, -maxnınq, -maxqa, -
p) // xaybatla (-rbiz, xaybatlıyırbiz) fel. – izzətləndirmək, şöhrətə mindirmək,
tərifləmək
haybatlan ~ (-dım, -dı, -ıpsen, -ıptır, -ır, -ıyır, -mıyır, -ğay, -sa, -ğan, -ğandır, -
ğanğa, -ğanına, -ğanlar, -ğanlarnınq) fel. – şöhrətlənmək, izzətlənmək: Haybatlan,
ten, guys Mariamdan toğqan, xaysı Tenqrilik bilə birlənipsen çövrələnməgən.
İzzətlən, ey bakirə Məryəmdən doğulan və sonsuz Tanrının varlığı ilə bütünləşən
bədən! Tanığaylar ki sensen Biy Tenqri yalğız ki, (xaysı ki) haybatlanıpsen
üsnə (üstüna) barça dunyanınq (Dan. 3: 45). Qoy bilsinlər ki, Sənsən tək olan
Tanrı, Sən ki, bütün dünyada şöhrətlənmisən. Egər ki ağrısa bir xaysı gövdə,
ağrırlar barça gövdəlar birgəsina da egər sövünsə bir gövdə, sövünürlər barça
gövdələr birgəsinə (1 Коr. 12: 26). Buna görə əgər bir üzv əzab çəkirsə, başqaları
da onunla birgə əzab çəkir. Üzvlərdən biri izzətlənsə, başqaları da onunla birgə
sevinər.
hayrabed (-ninq, -gə, -ni, -dən, -imizninq, -lər, -lərninq, -lərgə, -lərni, -lərdən,
-ləri, -lərimiz, -lərimizninq, -i, -ininq, -indən) // hayrabedn ism. (orta fars) –
patriarx, katalikos
hayrabedlix ism. – katalikosluq
haysı Bax: xaysı
hayuf ism. və ədat. (< azərb. < ər.) – heyif, təəssüf, qisas: Hayufun alma.
Heyfini almaq (çıxmaq). Biy Tenqri hayufun alğay ol surp yıxövlərninq dinsiz
da murdar, tasip tayfadan. Ey Rəbb, ey Tanrı müqəddəs kilsələrin heyfini bu
dinsiz, murder, lənətəgəlmiş tayfadan.
hayufsun ~ (-sun, -ursen, -urlar, -massen, -massiz, -uyurmen, -ıyırmen, -ğay)
// hayıfsun ~ (-ursen, -ıylar, -ıyırbiz) // hayıfsın ~ (-dı, -ırsen) // hayuvsun ~ (-
250
ursen) // ayivsun ~ (-sun) fel. – heyifslənmək: Bek anı hayufsunuyurmen ki,
urmadım. Çoxu ona görə heyifslənirəm ki, onu vurmadım (döymədim).
hayvan (-dırlar, -nınq, -ğa, -nı, -dan, -ınq, -lar, -larınq, -larnınqdır, -larğa, -
larnı, -lardan, -ları, -ların) ism. (< azərb. < ər .) – heyvan: Hayvan avı. Heyvan ovu.
Hayvas x. ism. – Eyvaz. Albanlar arasında yayğın şəxs adlarından biri.
haz et ~ fel. (< azərb. < ər .) – həzz almaq: Aşıra bek haz etiy edi dinsiz
xondikar. Xotkar bundan aşırı dərəcədə həzz alırdı.
hazar say. (frs.) – min: Vay menim kibik yazıxlığa da hazar eğuq, zera asrı
bek tas boldum da yamanlıx bilə keçirdim zamanlarımnı. Vay mənim kimi
günahkara və min dəfə vay, özüm-özümü məhv etdim, vaxtımı boşa verdim.
Hazar Bax: Xazar
hazrat // hezret sif. (< azərb. < ər .) – həzrət, çox hörmətli, sayqıdəyər
heç (-tir, -tirlər, -kə, -kədir, -tə, -tən, -lərni, -lərin) zrf. (< azərb. < frs .) – heç,
boş: Həlbət, heçtirlər ( heçtir) boşturlar oğlanları adamlarnınq, yalğandırlar
oğlanları
adamlarnınq,
tartovlarından
( tartovlarında)
kendilərininq
yazıxlanırlar da kendiləri heçliktədirlər birgə ( ölçövlərinə) kensilərininq yazıx
etərlər da kendiləri boşluxtandırlar bir oğurdan (Məz. 61/62: 10).
Bəşər övladları yalnız bir heçdir –
Əlbəttə, insan övladları fanidir.
Tərəzinin gözündə çəkərkən hamısı yuxarı qalxır,
Çəkisi bir nəfəsdən yüngül gəlir.
Aldanmanqız: Tenqri heç bolmas. Ne ki da saçsa adam, anı yana biçər (Qal. 6:
7). Aldanmayın: Allah heç olmaz.. Çünki insan nəyi əkərsə, onu da biçəcək. Heç
nemədən barlanıyırmen. Heç nədən varlanıram. Ayttim: “Boş ( Heç) yergədən,
alaysa, aruvlattım ( toğrulatıyım) toğrulattım yürəkimni menim, yuvıyım
aruvlux bilə xollarımnı ( yuvdum arilik bilə xolumnu) menim da boldum men
aşaxlanğan ( tövülgən // tüvülgən) kün uzun da azarlanmaxım menim ertə
( tanq) manına?” (Məz. 72/73: 13-14).
Dedim: “Məgər boş yerə qəlbimi təmizləmişdim,
Günahsızlıq içində əllərimi yumuşdum?
Həmişə əziyyətə düşürəm,
Hər səhər töhmətə rast gəlirəm.”
Alay ox, neçik yüzləmə, keziyir adam, həlbət, heç yergədən buşurğanıyır,
xazğanıyır da bilməs, kimgə yığıştırıyır // Egər ki ne türlu da sürəttə yürür
adam, həlbət, boş çalışır, xazğanır da bilməs ki kimgə yığar (Məz. 38/39: 7).
Əlbəttə, insan kölgə kimi dolaşır,
Həqiqətən, o boş yerə çarpışır,
Var-dövlət yığır, kimə qalacağını bilmir.
Kel, Biy, da xutxar meni, Tenqrim menim, zera sen urdunq barçasın, kimlər
edilər menim bilə duşmanlıxta heç yergədən ( borçsuz) da tişlarin
yazıxlılarnınq uvatqaysen (Məz. 3: 8).
Qalx, ya Rəbb! Ey Tanrım, məni qurtar!
Çünki Sən bütün düşmənlərimin əngindən vurursan,
Pislərin dişlərini qırırsan.
Dostları ilə paylaş: |