Mövzu 11. Beynəlxalq enerji hüququ
11.1.
Beynəlxalq
enerji
münaibətlərinin
beynəlxalq
hüquqi
tənzimlənməsinin inkişaf mərhələləri
11.2. Beynəlxalq enerji hüququnun anlayışı və sistemi
11.3. Beynəlxalq enerji münaibətlərinin tənzimlənməsi sferasında hüquq
qaydası
11.4. Beynəlxalq enerji münaibətlərinin institusional tənzimetmə
mexanizmi
11.5. Beynəlxalq enerji hüququnun prinsipləri
11.6. Enerji resursları üzərində dövlət suverenliyi prinsipi
11.7. Beynəlxalq enerji təhlükəsizliyi Prinsipi
11.8. Enerji bazarının tənzimlənməsində liberallaşdırma prinsipi
11.9. Enerji effektivliyi və ətraf mühitin mühafizəsi prinsipi
11.10. Enerji dövriyyəsində əməkdaşlıq və monitorinq prinsipi
11.1. Beynəlxalq enerji münasibətlərinin beynəlxalq
hüquqi tənzimlənməsinin inkişaf mərhələləri
Dünya enerji bazarında 70-ci illər üçün xarakterik məsələ inkişafda olan və əsasən
eneji resurslarına malik dövlətlərdə milli iqtisadi təhlükəsizlik motivi ilə xarici neft
konsessesiyalarının
milliləşdirilməsi
olur.
Konsessiya
kontraktlarının
pozaulmasından yaranan mübahisələrin həlli üçün təsis edilən teansmilli hüququ
təbiətli beynəlxalq kommersiya arbitraj mexanizmləri öz qərarlarında, bir tərəfdən,
dövlətlərin enerji resursları üzərində suverenliyindən irəli gələn milliləşdirmə
hüququnu tanıyırlarsa, digər tərəfdən, konpensasiya verilmədən milliləşdirməyə yol
verməmək prinsipini ifadə edirlər. Beləliklə, bu dövrdə beynəlxalq arbitraj
praktikasında beynəlxalq enerji hüququnun prinsiplərinin formalaşdırılması
tendensiyası diqqəti cəlb edir.
50-ci illərin sonu 60-cı illərin əvvəli dünya neft bazarında, daha doğrusu, onun
hasilatında qəbul edən dövlətlə enerji şirkətləri arasında mülkiyyət münasibətlərinin
həllində daha sadə hüquqi tənzimetmə forması – hasilatın pay bölgüsü sazişi təsis
edili. Əvvəlki konsessiya kontraktlarından fərqli olaraq müvafiq hüquqi tənzimetmə
forması, bir tərəfdən, enerji şirkətləri üçün qəbul edən dövlətin qeyri-müəyyən,
dəyişkən xarakterli vergi, inzibati qanunvericiliyindən təminat yaradırsa (belə ki, bu
halda enerji şirkətləri bir qayda olaraq bir adla-mənfəət vergisi vermiş olurlar), digər
tərəfdən, bu tənzimetmə forması qəbul edən dövlətlərə kontraktdan aldıqları payla
(məhsulla) dünya neft bazarına girməyə imkan vermiş olur. Nəticədə neft bazarında
enerji resurslarının ticarətində şirkətlərin mövcud inhisarına (hökmranlığına) son
qoyulmuş olur.OPEC hökumətlərarası neft karteli olaraq dünya neft bazarında
qiymətin kəskin dəyişməsinin qarşısını almaq üçün hasilatı kvotalama funksiyasına
malikdir.
Ənənəvi enerji resurslarından geniş miqyaslı istifadə və dünya iqliminə parnik
effektinin artması beynəlxalq enerji hüququnun yarımsahəsini – bərpa olunan enerji
mənbələrindən istifadə hüququnu formalaşdırmış oldu. Öncə qeyd etdik ki, hələ
1923-cü ildə bir neçə dövlətin marağına uyğun su hövzəsi enerjisindən istifadə
haqqında Cenevrə Sazişi qəbul edilmişdi. Lakin problemin daha geniş həlli
istiqamətində addımların atılması 80-ci illərin əvvəlləri üçün xarakterikdir. Belə ki,
1981-ci ildə Yeni və bərpa olunan enerji mənbələrinin mənimsənilməsi və istifsdəsi
üzrə BMT konfıransında (Nayrobi) fəaliyyəti proqramı qəbul edilir.
Beynəlxalq enerji təhlükəsizliyinin təmin edilməsi istiqamətində bərpa olunan
enerji mənbələrinin istifadəsi ideyasının beynəlxalq hüquqi pozitivləşdirilməsilə
demək olar ki, eyni vaxtda Avropa özünün enerji təhlükəsizliyinin təmin edilməsi
istiqamətində daha ciddi tədbirlər görməyə başlayır.
90-cı illərin əvvələrində üzv-dövlətlərinin Yaxın Şərq, İran körfəzi regionundan
asılılığını azaltmaq üçün enerji resurslarına malik olan postsovet dövlətlərilə, xüsusən
də, Xəzər hövzəsi dövlətlərilə beynəlxalq enerji əməkdaşlığını təmin etməli olan
Avropa Enerji Xartiyası çərçivəsində enerji təhlükəsizliyi konsepsiyası irəli sürülür.
Mərkəzi və Şərqi Avropa ölkələri, həmçinin keçmiş Sovet İttifaqı ilə Qərbi Avropa
ölkələri arasında enerji əməkdaşlığının təşkili haqqında layihə 1990-cı il Avropa
Birliyinin Dublindəki sessiyasında irəli sürülür.
Avropa Enerji Xartiyasının Şərq-Qərb enerji əməkdaşlığının ümumi konsepsiyası
alternativ enerji dəhlizlərinin yaradılmasına yönəlmişdir. Bu mənada TRASEKA,
INOQEYT lahiyələrinin reallaşdırılması istiqamətində beynəlxalq hüquqi tədbirlər
görülür. Avropa-Qafqaz –Asiya dəhlizinin inkişafı üzrə beynəlxalq nəqliyyat
haqqında əsas çoxtərəfli (1998) Bakı Sazişi; Dövlətlərarası neft-qaz nəqli
sistemlərinin yaradılması üçün təşkilati prinsiplərə dair 1999-cu il Kiyev çərçivə
Sazişi enerji resurslarının tranziti, boru kəmərlərilə təhlükəsiz və iqtisadi mənfəətə
əsaslanan nəqli sahəsində yeni mexanizmlər formalaşdırmışdır. Neft-qaz boru kəməri
hüququnun formalaşması XX əsrin II yarısında ABŞ-Kanada, SSRİ-Aİ, Yaxın Şərq-
Aİ və s. əməkdaşlığına təsadüf edir. Neft-qaz boru kəmərinin beynəlxalq hüquqi
tənzimlənməsinin bərqərar olması bu sahədə dövlətlərarası əməkdaşlığın yeni
səviyyəsinə dəlalət edir. Enerji dəhlizləri enerji təhlükəsizliyinə yeni mərhələnin
başlanğıcını qoymuşdur. Başqa sözlə, beynəlxalq enerji hüququnun yeni bir institutu
(yarımsahəsi) beynəlxalq enerji təhlükəsizliyi hüququ formalaşma mərhələsinə daxil
olmuşdur.
Avropa Enerji Xartiyası üzrə danışıqlar 1991-ci ildə Haaqada Yekun sənədinin
imzalanması ilə başa çatır və Xartiya qəbul edilir. Avropa Enerji Xartiyası müvafiq
sahədə beynəlxalq əməkdaşlığın prinsip və məqsədlərini ümumi formada bəyan
edirdi. Məhz buna görə də, əməkdaşlığın hüquqi bazasının yaradılması meydana
gelir. Avropa Enerji Xartiyası imzalamış dövlətlər enerji sektorunda investisiyaların,
ticarətin, nəqliyyat probleminin beynəlxalq hüquqi təminatlarını hazırlamaq üçün
Əsas sazişin hazırlanması öhtəliyini qəbul edirlər. 1994-cü ilin dekabırında
Lissabonda Enerji Xartiyasına Müqavilənin qəbul edilməsilə Avropa Enerji
Xartiyasına məcburi hüquqi qüvvə verilmiş olur. Müqavilədən heç də az əhəmiyyət
kəsb etməyən Enerji effektivliyi və müvafiq ekoloji aspeklər üzrə Protokol müxtəlif
Əlavələr də qəbul edilir.
Dostları ilə paylaş: |