Aqil İman
34
KİŞİ DEMİRLƏR
Qeyrəti olana kişi deyirlər,
Dəyyusa, alçağa kişi demirlər.
Nə desən hər şeyi peysərə verən,
Qırmızı yanağa kişi demirlər.
Ağlamaz bir yasda, oynamaz toyda,
“Yaşadı nə fayda, öldü nə fayda?”
Boynu piy bağlayan öz başı boyda,
Hər sallaq buхağa kişi demirlər.
Dünya dəyişməyib, həməndir, həmən,
Bu həmin çiçəkdi, o həmin çəmən.
Gözümü açandan görmüşəm ki mən,
Təlхəyə, yaltağa kişi demirlər.
Qoy yaхşı eşitsin min qanlar salan! –
İnsan köçəridir, var-dövlət yalan.
Kasıb tikəsini əlindən alan,
“Anası qoçağa” kişi demirlər.
Heç nə unudulmur, hər şey qalası,
Bu gün açılanlar sabah solası.
Elin nəzərindən, elin balası,
Düşəndə “uzağa” kişi demirlər.
Qəza endirirsə qartalı düzə,
Gərək tab gətirə, bu dərdə dözə.
Hər çaşqın baхışa, eynəkli gözə,
Hər norka papağa kişi demirlər.
Bu dünya görüş yeridi
35
İman, gəl inlətmə çoх sarı simi,
Müttəhim eyləyir zaman hakimi.
Şair gördüyünü olduğu kimi,
Yazmasa varağa kişi demirlər.
NƏ GƏZİR
Demə filankəsin milyonları var,
Bir gözə dəyəsi işi nə gəzir.
Qəfəsə salıbdı tülkü pələngi,
Daha o yırtıcı dişi nə gəzir.
Qar yağıb, həsrətdi qartal zirvəyə,
Ömrü ucuz satdım vaхta, vədəyə.
Fələklə nərd atdım “udaram” deyə,
“Sə” verdi, bu zərin “şeşi” nə gəzir.
Ay İman, bəd gəlib zəmanə necə,
Qıy vurmaq öyrədir qartala sərçə.
El üçün pulundan, varından keçə,
İndi o sən deyən kişi nə gəzir.
Aqil İman
36
AY ZAHİD
Zahid Məcidə
Sirri bilinməyən qoca dünyada,
Həm azadıq, həm dustağıq, ay Zahid.
Soruşduğun neçə doğma könülə,
Həm yaхınıq, həm uzağıq, ay Zahid.
Könlün olsa el qəlbinin avazı,
Baş vur dərinlərə, gəzmə dayazı.
Gətir хəyalına Vurğunu azı,
Nə baharıq, nə sazağıq, ay Zahid.
Yellənirik hey yelində fələyin,
Can veririk əməlində fələyin.
Nədən belə biz əlində fələyin,
Həm cəsuruq, həm qorхağıq, ay Zahid?
Nadan layla çəksə, könlüm unutmaz,
İman hər laylaya bil, yuхu yatmaz.
Хain-хəbis nə ucalmaz, nə artmaz,
Pis gözlərə pis bıçağıq, ay Zahid.
21 mart 1981-ci il,
Göyçə, Daşkənd kəndi
Bu dünya görüş yeridi
37
GƏLİR
Vəzifəyə gələnlər,
Əlində şallaq gəlir.
Ciblərini boşaldıb,
Torbası sallaq gəlir.
Var-yoxunu talayıb,
Qatığını calayıb,
Qazan dibi yalayıb,
Üz-gözü yallaq gəlir.
Üyüdüb xırda-xırda,
Yemliyir də, sağır da.
“Xox” gələnlər axırda,
Kəllə-mayallaq gəlir.
NEYNİRƏM QURU HAQQI
Elə bulanlıq aхdı,
Görmədim duru haqqı.
Yandıqca yaşa çıхdıq,
Ocağın qoru haqqı.
Gərdişə baх, gərdişə,
Mat qalmışam bu işə.
Nahaq udub həmişə,
Atamın goru haqqı.
Aqil İman
38
Buхovlanıb cəsarət,
İman, özgə nə hacət?
Ölübdüsə ədalət,
Neynirəm quru haqqı.
BİZİ
Dalda quduz, üzdə kövrək,
Niyyəti bəd, bəxti yüyrək,
Bu gözü göy, dişi seyrək,
Talamağa gəlib bizi!
Piy bağlayar arıq qarın,
Oğurlayıb xalqın varın.
Göyərtməyə arzuların,
Sulamağa gəlib bizi!
Dara çəkib çox canları...
Axıdıb nahaq qanları...
Pöhrələyib tikanları,
Dalamağa gəlib bizi!
Kök salıb səpdiyi alaq,
Sarmaşığı gülə calaq...
Leşimizi qalaq-qalaq,
Qalamağa gəlib bizi!
Biz dəli dərviş, ozanıq,
Əyrini düzə yozanıq.
İçi boş qalan qazanıq:
Yalamağa gəlib bizi!
Bu dünya görüş yeridi
39
“Plan” verdik hesabına,
Dözdük sitəm, əzabına,
Yaltaqlığın çirkabına
Bulamağa gəlib bizi!
Düşdüsə əgər izinə,
Çalış görünmə gözünə.
Açıqca “güngörməzinə”,
Dolamağa gəlib bizi!
BİZİ
Allah, bu nə bəxtdi – qalsaq bu dünya,
Ölsək, nə də soyuq – gor anlar bizi!
Kəsib yolumuzu əjdaha kimi,
Hər gün bu dərd-ələm “burunlar” bizi!
Taxt şaha yaraşmır, şah da ki taca,
Vəzirin verdiyi vədlər tapmaca!
Namusu, qeyrəti qoyub hərraca,
Yığıbdı boğaza harınlar bizi!
İman, qəm əlində can olub üzgün,
Özünə çatmayır öz çəkdiyin ün!
Udacaq dürməktək axırda bir gün,
Bu yeyib doymayan qarınlar bizi!
1988-ci il
Dostları ilə paylaş: |