Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 160
"Hello! Hello!"- deyə səmimiyyətlə onları salamladı, stulu çəkib oturdu. Dərhal da ətrafa kəsif tər iyi yayıldı. Çəhrayı sifətində də tər damlaları muncuqlanmışdı. Parsonsun qeyri-adi tərləmək qabiliyyəti vardı. Raketkanın islanmış tutacağından yapışan kimi Ictimai Mərkəzdə sonuncu dəfə kimin tennis oynadığını səhvsiz müəyyənləşdirmək olurdu. Saym barmaqları arasında kimyəvi karandaş tutaraq sözlərin uzun sütunlarla alt-alta yazıldığı kağızlarını çıxarıb oxumağa başlamışdı. - Nahar vaxtı da işləyir, -deyə Parsons başı ilə Sayma işarə etdi. - Siz o kağızlarda nə görmüsünüz, dostum? Hər halda mənim başım çıxan məsələ deyil. Smit, bilirsiniz, niyə dalınızca düşmüşəm? Pul verməyi unutmusunuz. - Nə pul?- Uinston soruşdu, dərhal da özündən asılı olmayaraq əlini cibinə atdı. Maaşın təxminən dörddə biri müxtəlif könüllü abunələrə gedirdi. Sayları o qədər çox idi ki, yadda saxlamaq da olmurdu. - Nifrət Həftəsi üçün yaşayış yerləri üzrə pul toplayırıq. Bizim binanın xəzinədarı mənəm. Gərək əsl bayram əhvalı yaranması üçün əlimizdən gələni eləyək. Açıq deyirəm, əgər köhnə "Qələbə" binası meydana başqalarından az bayraqla çıxsa, daha bu mənim günahım deyil. Iki dollar vəd etmişdiniz. Uinston iki əzilmiş, yağımsov əskinas çıxarıb Parsonsa uzatdı. O, savadsız, amma səliqəli xətlə dəftərçəsində qeydiyyat apardı. -Yeri gəlmişkən, dostum, eşitdim dünən bizim balaca yaramaz quşatanla sizi əməlli-başlı atəşə tutub. Ona möhkəm təpindim. Hətta dedim ki, bir də belə iş görsə, tutub quşatanını əlindən alacağam. - Mənə elə gəldi ki, uşaqları edama baxmağa aparmadığınıza görə bir az kefləri pozulmuşdu,- deyə Uinston dilləndi. - Elədir. Bilirsiniz... Amma baxan kimi düzgün tərbiyə aldıqları hiss olunur, elə deyilmi? Ikisi də çox dəcəl və yaramzdırlar, amma nələr danışmırlar! Bütün vaxtı ya Kəşfiyyatçılar, ya da müharibə haqqında fikirləşirlər. Heç xəbəriniz var ki, keçən şənbə günü, Berkampestdə yürüşdə olarkən balaca qızım nə edib? Orada iki başqa qızcığazı da yanına alıb, dəstədən ayrılıblar və az qala yarım gün tanımadıqları bir nəfəri təqib ediblər. Iki saat meşə ilə arxasınca gediblər, nəhayət, Amerşemdə patrula təhvil veriblər. - Bunu nə üçün ediblər? - bir balaca özünü itirən Uinston soruşdu. Parsons qalib ədası ilə sözünə davam etdi. - Qızım fikirləşib ki, o, düşmən casusudur, bəlkə əraziyə paraşütlə atıblar. Məsələ belə olub, dostum. Heç bilirsiniz, o, birinci nədən şübhələnib? Qızım həmin adamın ayaqqabılarının qəribəliyinə diqqət yetirib. Deyirdi ki, heç vaxt belə ayaqqabı geyən adam görməmişəm. Bəlkə xaricidir? Yeddi yaşı var, amma gör nələr fikirləşir! - Bəs o adamın axırı nə oldu?-bunu da Uinston soruşdu. - Daha bu mənlik deyil. Qətiyyən təəccüblənmərəm, eşitsəm ki,..? Parsons əlini tapança kimi irəli uzadıb damağını şaqqıldatdı. - Əla!- Saym gözünü oxuduğu kağızlardan çəkmədən fikri dağınıq halda dilləndi. - Biz heç bir imkanı əldən verə bilmərik! - Uinston da vəzifəsini yerinə yetirirmiş kimi təqdiredici ahənglə başını tərpətdi.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 161
- Özünüz görürsünüz, müharibədir - deyə Parsons söhbətə yekun vurdu. Onun sözlərinin təsdiqi kimi başlarının üstündəki teleekrandan da şeypur səsləri eşidildi. Lakin bu dəfə hərbi uğurlardan danışılımırdı. Rifah Nazirliyinin məlumatı oxunurdu. - Yoldaşlar! - deyə enerjili, cavan səs ekrandan qışqırırdı.-Diqqət, yoldaşlar! Indi sizə çox mühüm xəbərlər çatdıracağıq. Istehsalat cəbhəsində yeni qələbələr qazanılmışdır! Bütün növlər üzrə istehlak malları istehsalı haqqında yekun məlumatlar ötən illə müqayisədə həyat səviyyəsinin azı iyirmi faiz yüksəldiyini göstərir. Bu gün səhərdən başlayaraq bütün Okeaniyanı qarşısıalınmaz kortəbii nümayişlər dalğası bürümüşdür. Zəhmətkeşlər Böyük Qardaşın müdrik rəhbərliyi altında yeni, xoşbəxt həyata qovuşduqlarına görə öz minnətdarlıq hisslərini bildirmək üçün bayraqlar və şüarlarla zavodlardan, müəssisələrdən küçələrə axışmışlar. Sizi bəzi göstəricilərlə tanış edirik. Istehlak mallarının istehsalı... "Bizim yeni xoşbəxt həyatımız" sözləri bir neçə dəfə təkrarlandı. Son vaxtlar Rifah Nazirliyinin bu ifadədən yaman xoşu gəlirdi. Əvvəlcə şeypur səsindən diqqəti bir qədər yayınan Parsons indi bütün sifətinə yayılmış təntənəli ifadə ilə ağzını açıb hayıl-mayıl teleekrana baxırdı. Rəqəmləri ardıcıl izləyə bilmirdi, amma onlara sevinmək lazım olduğunu başa düşürdü. Bərkiyib kömürə dönmüş tütünlə yarıya qədər doldurulmuş iri, çirkli qəlyanını cibindən çıxardı. Həftədə tütün normasının yüz qram olduğu şəraitdə çəkən adamlar qəlyanlarını nadir hallarda tam doldura bilirdilər. Uinston "Qələbə" siqareti çəkirdi. Tütünün dağılmaması üçün onu həmişə dik tutmağa çalışırdı. Yeni talonlarla yalnız sabahdan mal buraxılacaqdı. Uinstonun isə cəmisi dörd siqareti qalmışdı. Teleekranda deyilənləri daha yaxşı eşitmək üçün indi özünü ətrafdakı səs-küydən tamam təcrid etməyə çalışırdı. Deyəsən, guya həftəlik şokolad normasını iyirmi qrama qədər artırdığına görə bəzi yerlərdə hətta Böyük Qardaşa minnətdarlıq bildirmək üçün mitinqlər də keçirilmişdi. Uinston düşündü ki, axı elə dünən şokolad normasının azaldılaraq həftədə iyirmi qrama endirildiyi elan olunub. Doğrudanmı aradan vur-tut bir gün, vur-tut iyirmi dörd saat keçəndən sonra adamlar bu yalanı həzm edəcəklər? Əlbəttə, həzm edəcəklər! Gözünün qarşısında Parsons şüursuz heyvan kütlüyü ilə həyasız yalanı çox asanlıqla həzm etdi. Qonşu masada oturub ördək kimi qaqqıldayan gözsüz adam da həvəslə, fanatikcəsinə həzm etdi. Indi onlar şokolad normasının hələ keçən həftə otuz qram olduğunu iddia edən hər kəsi tapıb üzə çıxarmağa, xüsusi amansızlıqla tapdalayıb əzməyə, buxara çevirməyə hazırdırlar! Yəqin ki, Saym da yalanı həzm etmişdi. Amma buna daha mürəkkəb yolla-ikifikirliliyin tətbiqi sayəsində nail olmuşdu. Belə çıxırdı ki, o, Uinston yaddaş hissini qoruyub saxlayan yeganə adamdır? Teleekrandan hələ də statistika nağılı eşidilirdi. Ötən illə müqayisədə yemək, paltar, mənzil, mebel, qazança, istilik, gəmi, helikopter, kitab, yeni doğulan körpələr-hər şey, hər şey artmışdı. Xəstəliklər, cinayətlər, ruhi pozuntular isə qat-qat azalmışdı. Dəqiqəbədəqiqə, ilbəil hər kəs və hər şey sürətlə, gurultu ilə inkişaf edirdi. Uinston da bir az əvvəl Saymın elədiyi kimi, qaşığın ucu ilə masaya dağılmış sousda xətlər çəkməyə, daha doğrusu, axarı bir səmtə yönəltməyə başladı. Həyatının maddi tərəfi ilə bağlı qəzəb dolu fikirlər sinəsini deşirdi. Görəsən, həmişə belə olmuşdu? Ərzaqların dadı həmişə indikinə bənzəmişdi? Çevrilib yeməkxanaya baxdı. Alçaq tavanlı basabas otaq, sürtünməkdən yeyilib-çirklənmiş divarlar, çox yaxın düzüldüklərindən adamların az qala biri-birlərinin qarınlarına girdikləri yağlı dəmir masa və stullar, əyri qaşıqlar, çirkli podnoslar, yağlovça kasalar, ağ və kobud qədəhlər-hər gün gördükləri mənzərə bu idi. Hər tərəfə pis iyli yağ hopmuşdu, hər dəlmə-deşik hislə, tozla dolmuşdu. Bütün bunlara turşumuş cinin, keyfiyyətsiz qəhvənin, dəmir tamı verən şorbanın, köhnə, tərli paltarların qoxusu qarışmışdı. Görəsən, insanın mədəsində və duyğu orqanlarında həmişə belə etiraz yaşanmışdı? Görəsən, insana həmişə haqqı çatan bir şeyin aldadılaraq əlindən alınması hissi hakim kəsilmişdi? Əslində, Uinston xatırlaya bildiyi bütün şüurlu həyatı boyu indikindən fərqli vəziyyətin şahidi olmamışdı. Yadına düşəsi yemək bolluğu görməmişdi, corabları, pal-paltarları həmişə yırtıq-yamaq, nimdaş olmuşdu. Köhnə, sürtülmüş mebellər daim laxlayırdı. Mənzillər heç zaman qızdırılmırdı. Metro qatarları basa-bas idi. Binalar çatlayıb uçulurdu. Çörək qara və
Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|