Cəlil Cavanşir
Yüklə 2,12 Kb. Pdf görüntüsü
|
mən əyalət uşağıyam mən, əyalət uşağıyam, bizim kəndimizin səması gecələr qaranlıq, soyuq, bizim kəndin küçələri daşlı, palçıqlı, nahamar. həyata üsyanla böyümüşəm daşlı, palçıqlı, nahamar küçələrdə. yağış yağanda evimiz damardı, nənəm deyinər, atam içər, anam da tez-tez ağlayardı. uşaqlığımı yaşaya bilmədim, kəndimizdə bir az paltar, bir az yemək, bir az da qızınmaq dərdi vardı bizdə. kəndimizdə səma soyuq, qaranlıq, hərdən ay görünərdi göy üzündə. uşaqlığımı yaşaya bilmədim kəndimizdə... mən, əyalət uşağıyam, on ildi şəhərlərdə kirayə mənzillərdə içimə çəkilib, özümə qısılıb yaşayıram. kəndimiz girir yuxularıma, yarıda qırılır yuxularım... 25 qışqırıram. mən, əyalət uşağıyam, kəndimizdə gecələr sakit, səma soyuqdu. qışda soyuqdan donardıq, nə vaxtsa şəhərə köçəcəyik deyə xəyallar qurardıq. qışda ayaqlarım islanardı rezin qaloşda. başım açıq, əynim nazik, bəzən şəhərdə yaşayan yaşıdım olan qohumlarımın köhnə paltarlarıyla məktəbə gedərdim... mən, əyalət uşağıyam, kəndimizin gecələri sakit, səması soyuq, qaranlıq olardı. qışda palçıqlı küçələr, arxlar, çaylar tamam donur. hələ də evimiz damır yağışda. yenə də səma bomboz, qaranlıq soyuq olur qışda. 26 darıxıram... K. üçün qərib, ruhsuz, avara səs-küylü küçə, təkotaqlı ev, bir sözlə bu dünya, bu ölkə, bu şəhər, içimi didir... hüznlüdür günəşin qürubu, sıxılıram. gecələr beynimdə ac köpəklər ulaşır. ümidim, təsəllim səhər... günəşin işıqlandırdığı hər yerdə kədər, hər səhər içimi didir... hər şeyi tərsinə döndər, darıxıram... adamlar, maşınlar, binalar iş yerim, yatağım, paltarım... üzümə gülən tanışlar, fahişələr ümidsiz, arzusuz dostlarım... metro çıxışlarındakı dilənçilər, küçə süpürən qadınlar... onlar ah, onlar... hamının, hər kəsin üzündə kədər, darıxıram... mənimçün zaman dayanıb 27 məni tərk etdiyin vaxtı göstərir evimdəki bütün saatlar... pəncərəmdən içəri soxulur payız adını pıçıldayır külək, səni yamsılayır yağışlar. indi yanımda olsan, bir çay dəmləyərdim, içərdik... bu soyuq otaqda birlikdə üşüyərdik... nə olar, vaxt elə birtəhər, darıxıram... səhər yenicə açılıb, sərxoşam bir viski şüşəsinin dibində gecələmişəm... bütün sakinlərinin tərk etdiyi qəza vəziyyətində olan ev kimi bomboşam... səni düşünmüşəm... məni hərdən xatırla, yada sal, adımı çək. bilirəm, məni əcəlim deyil sənsizlik öldürəcək... heç olmasa bu yağışlı havalarda mənə bir mesaj göndər, darıxıram... 28 dəlilik heç olmasa ömründə bircə yol dəlilik edəsən... günəşə gözlərini qıymadan baxıb, qucaqlayasan tikanlı bir gül kolunu. məsələn, toyunun il dönümündə o qədər içəsən ki, unudasan uşağının üzünü, evinin yolunu. heç olmasa ömründə bircə yol dəlilik edəsən... heç vaxt üzünü görmədiyin bir qadına zəng edib ”gəl sevişək” deyəsən. saçlarını daramamış çıxasan evdən. corabı ayyaqqabının üstündən geyəsən. heç olmasa ömründə bircə yol dəlilik edəsən... tüpürəsən üzü küləyə, sonra güləsən. çıxıb gedəsən səni tanıyan dostların həyatından içəsən eşşək kimi qarşına çıxan hamını söyəsən. 29 heç olmasa ömründə bircə yol dəlilik edəsən... öz qiymətindən də ucuz düşmən cəbhəyə "satılasan". bir addım geriyə çəkilib, yer kürəsinin üstündən atılasan... heç olmasa ömründə bircə yol dəlilik edəsən... 30 bakı “yandır bakını, tazə gülüstan tələb eylə” həmid herisçi çirkli küçələrin, prospektlərin ürək bulandıran, darıxdırıcı mənzərələrinlə küləyinlə, dənizinlə, günəşinlə dalanınla, tininlə miskinsən Bakı... ey “əzəmətli küləklər şəhəri” kilsələrin, məscidlərinlə “içərişəhər”inlə yağışlar yusada təmizlənməyən küçələrinlə üfunət qoxuyan çirkablı xəzərinlə neftinlə çirkinsən, çirkinsən bakı... yoxluğunla, səfalətinlə, aclığınla pulunla, varınla, parıltınla gecənin bağrına sancılan küçə lampalarınla hər şeyinlə cılızsan, qoca şəhər 31 Yüklə 2,12 Kb. Dostları ilə paylaş:
|