171
İnsan şüurunun inkişaf mərhələlərində əxlaq təlimi həmişə
fəlsəfənin bir hissəsi kimi təqdim olunmuşdur. Nəticədə müxtəlif
fəlsəfi baxışlar müxtəlif əxlaq nəzəriyyələrini meydana çıxarmışlar.
Buna misal olaraq, Aristotelin, fransız materialistlərinin, Kantın və
digər fılosofların əxlaq nəzəriyyələrini göstərmək olar. Onların
çoxunun əxlaq nəzəriyyəsi onların fəlsəfələrinin əsas hissəsi,
dünyagörüşünün əsas cəhəti olmuşdur. Bununla birlikdə əxlaqi
ideyalar, əxlaq təlimləri də ictimai şüur formalarıdır.
Cəmiyyətin iqtisadi həyatı dəyişdikcə əxlaq da bir şüur forması
olmaqla dəyişir və yeni məna daşıyır. Fəlsəfi nəzəriyyələr tarixinin
inkişafı göstərir ki, əxlaq haqqında nəzəriyyələr də etika-fəlsəfə ilə
birlikdə inkişaf etmişdir. B.e.ə. 551-479-cu illərdə yaşamış qədim
Çin filosofu Konfutsi də özünün fəlsəfi görüşlərində etik nəzəriyyəni
əsaslandırmağa çalışmışdır. Onun etik nəzəriyyəsinin əsas
məfhumunu “Jen” (humanizm) təşkil edirdi. Filosofun fikrincə,
humanizm mənəvi prinsip olmaqla cəmiyyət və ailə üzvləri
arasındakı münasibətləri müəyyənləşdirməkdə mühüm rol oynayır.
O, yazırdı ki, vəzifə kürsüsündə elə şəxsiər oturmalıdır ki, onlar öz
hərəkətləri ilə rəhbərliyində olanlara nümunə olmalıdırlar. Konfutsi
öz nəzəriyyələrində göstərirdi ki, insanlar dünyaya eyni cür gəlirlər,
lakin müəyyən dövrlərdə aldıqları tərbiyəyə görə bir-birindən
ayrılırlar. İnsanları əhatə edən mühit onların bir şəxsiyyət kimi
formalaşmasma əsaslı təsir göstərir. Lakin Konfutsinin etik
nəzəriyyəsi bir çox məsələlərdə ziddiyyətli olduğu üçün onun
bütövlükdə qəbul edilməsi məqbul deyildir.
Konfutsinin davamçıları olan Çin filosofları Syun-Tszının
(b.e.ə. 298-238), onun tələbəsi Xan Feyin (b.e.ə. 280-230), antik
yunan fılosoflarından Aristotelin, Platonun da əxlaqa dair müəyyən
fikirləri olmuşdur və onlar bu fikirləri öz əsərlərində əks etdirmişlər.
Lakin sinifli cəmiyyətdə yaranan belə əxlaq təlimləri ictimai xarakter
daşıya-
172
raq, mövcud quruluşa xidmət edirdi. Ona görə də, hakim sinif
mövcud iqtisadi quruluşu möhkəmlətmək üçün onun mənafeyini
müdafiə edən əxlaq təliminə haqq qazandırır və onu mühafizə edərək
möhkəmləndirməyə çalışırdı.
Etika haqqında nəzəriyyələr tarixin bütün mərhələlərində
filosofların ictimai-siyasi görüşləri ilə bağlı yaranmışdır. Odur ki, bu
nəzəriyyələr hakim siniflərin istək və arzularını əks etdirmiş, ictimai
şüurun müxtəlif formalarına təsir göstərmiş və cəmiyyətdə ictimai
münasibətlərin dəyişməsinə imkan yaratmışdır.
Əxlaq-cəmiyyətdə davranış qaydalarını nizamlayan mövcud
normalar toplusudur. Davranış normaları insanların cəmiyyətə,
ictimai quruluşa, əməyə və bir-birinə olan münasibətlərində özünü
göstərir. İnsanlar hərəkətləri təhlil edərək bəzilərinə müsbət,
bəzilərinə isə mənfi qiymət verirlər! Yəni, hər kəs etdiyi hərəkətə
görə qiymətləndirilir. Səbəbsiz nəticə olmur.
Biz əvvəlki mövzularda da qeyd etmişdik ki, mədəniyyətin
mühüm tərkib hissələrindən biri mənəvi mədəniyyətdir. Mənəvi
mədəniyyət cəmiyyət üzvlərinin əxlaqi tələblərini-əxlaq normalarını,
prinsiplərini, ideallarını və s. mənimsəmə səviyyəsini, şəxsiyyətin
onlara yiyələnmə və öz rəftarında və hərəkətlərində əməli surətdə
həyata keçirmə dərəcəsini səciyyələndirir. Bütün bunlar isə insanın
başqalarına, bütövlükdə
cəmiyyətə münasibətində, onun
məqsədlərində, həyat planlarında, maddi-mənəvi sərvətlərə
münasibətində özünü göstərir.
Mənəvi mədəniyyət praktik mənəviyyatı şərtləndirir. Mənəvi
mədəniyyət cəmiyyətin, hər hansı sosial qrupun qazandığı mənəvi
inkişaf ölçüsüdür. Bu ölçü mənimsənilmiş və insan fəaliyyətində
realizə olunan mənəvi sərvətlərlə xarakterizə olunur. Mənəviyyat
kimi mənəvi mədəniyyət də mənəvi şüuru, əxlaqi münasibətləri və
mənəvi fəaliyyəti əhatə edir.
173
Mənəvi mədəniyyət bütün mənəvi təsəvvürlər və normalar
sistemini deyil, cəmiyyətin insanlar tərəfindən mənimsədiyi mənəvi
təcrübənin bir hissəsini, əxlaqi-etik biliklərin yalnız praktik olaraq
həyata keçirilən həcmini əhatə edir.
Mənəvi mədəniyyətin bütöv bir sistem kimi struktur
elementləri buniardır:
l) Etik təfəkkür mədəniyyəti (etik bilikdən istifadə etmək bu və
ya digər həyat tərzi xüsusiyyətlərinə mənəvi normaları tətbiq etmək
bacarığı və s.).
2) Hiss mədəniyyəti.
3) Davranış mədəniyyəti-dərk edilmiş mənəviyyat prinsip və
normalarına uyğun olaraq davranmaq, hərəkət etmək bacarığı.
4) Davranış formasını və manerasını reqlamentləndirən etiket.
Mənəvi mədəniyyət subyekti, ictimai praktikanın (xalqın,
sinfin, sosial qrupun, kollektivin, şəxsiyyətin) mənəvi sərvətlər
sisteminin tarixi konkret fəaliyyətini əks etdirir.
Cəmiyyətin mənəvi mədəniyyəti məzmun baxımından təsbit
olunmuş mənəvi sərvətlər və oriyentasiyalar sistemini şəxsiyyətin
mənəvi mədəniyyətinə nisbətən daha dolğun və geniş əhatə edir.
Şəxsiyyətin mənəvi mədəniyyətində bu sistemin komponentləri
özünü təkrarolunmaz fərdi spesifika ilə göstərir. Şəxsiyyət
cəmiyyətin mənəvi mədəniyyətinin nailiyyətlərini öz şüurunda və
davranışında bu və ya digər dərəcədə və fərdi yeniliklərilə cəmləyir.
Bu isə ona tez-tez təkrarlanan hallarda mənəvi cəhətdən düzgün
hərəkət etmək imkanı yaradır, onun mənəvi şüurunun yaradıcı
elementlərini fəallaşdırır, qeyri-standart vəziyyətlərdə düzgün
mənəvi qərar verməsinə imkan yaradır.
Mənəvi mədəniyyətin bu iki səviyyəsi qarşılıqlı şəkildə
əlaqədardır. Cəmiyyətin mənəvi inkişaf səviyyəsi bir çox hallarda
şəxsiyyətin mənəvi mədəniyyətinin kamilliyi ilə
Dostları ilə paylaş: |