Şimal Buzlu okeanından Sakit okeana gedən dəniz yolunu tədqiq etmək ucun I Pyotr
Vitus Berinqin (1681-
1741) başcılığı ilə Kamcatka ekspedisiyasını təşkil edir.
Berinqin təşkil olunan ekspedisiyası nəticəsində: Alyaska sahillərinin bir hissəsi, Aleut, Komandor, Muqəddəs
Lavrentiya adaları kəşf olunur. Şimal Buzlu okeanı (Kolımadan şərqə), Kuril adalarının bir hissəsi, Şimali Yaponiya
sahil xəttləri başdan başa təsvir olunur və sonralar onun adını daşıyan Berinq boğazı və dənizi kəşf olunur. İlk dəfə
xəritələrdə uzunluğu 9 min km-dən cox olan Arxangelskdən Cukotkaya qədər uzanan Rusiyanın butun şimal
sahillərinin real şəkli yaranır.
XVII əsrin ortasından XVIII əsrin ortalarına qədər olan Yeni dovrdə dunya və onun ayrı-ayrı hissələrinin
xəritələri duzəldilməyə başlanır, iri həcmli coğrafi tədqiqatlarla zənginləşir. Bununla belə hər bir olkədə coğrafiya
həmin olkənin xususi tələblərinə uyğun inkişaf etdirilirdi.
Burokrat, muhafizəkar və yarımfeodal Almaniyada idarə sistemini təmin etmək ucun XVIII əsrin başlanğıcında
sırf inzibatcılıq formasında kameral statistik coğrafiya meydana gəlir. Bu yeni coğrafiya məktəbi sonralar muxtəlif
kameral, statistika, ticarət coğrafiyası adları altında inkişaf etdi. Bu məktəblər alman dovləti ucun iqtisadi səviyyəni
gostərən muxtəlif məlumatlar hazırlayırdı. Statistik coğrafiyanın inkişafı ilə bağlı Almaniyada Axenval (1719-1772)
və Buyuşinq (1724-1793) kimi alimlər yetişir.
İngiltərədə XVII əsrin axırlarında təbiəti və sosial həyatı ayrı-ayrılıqda oyrənən, yeni əsaslar uzərində qurulmuş
ideyalar meydana gəlirdi. Bu ideyaların coxu xususilə siyasi iqtisadın atası, ingilis fiziokratı Vilyam Pettiyə (1623-
1687) məxsus idi. Fiziokratlar kapitalın ilk təhlilini vermiş, onun maddi tərkibini və istehsalın formalarını
muəyyənləşdirmişlər. Əgər Varenius XVII əsrdə genişlənən dəniz ticarətinin təbii məsələlərini elmi cəhətdən təhlil
etmişdisə, V.Petti onun iqtisadi tərəfini aydınlaşdırmışdır. Petti əhali artımını nəzərdən kecirmiş və bir əsr kecdikdən
sonra Maltusun soyləyəcəyi «əhali artımı bəşəriyyətin bədbəxtliyidir» fikrinə tamamilə zidd olan muddəa irəli
surmuşdur. O belə hesab edirdi ki, əhalinin cox olması varlılıq, əhalinin az olması isə yoxsulluqdur.
XVIII əsrdə Rusiyada muxtəlif təsərrufat sahələrinin guclu inkişafı başlanmışdır. Yeni-yeni torpaqlar zəbt etmiş
və mənimsəmiş Rusiya artıq nəhəng bir əraziyə malik idi. Bu nəhəng imperiyanın idarə olunmasına, onun təbii
ehtiyatlarının mənimsənilməsinə, istehsalın inkişafına, xarici və daxili əlaqələrin genişləndirilməsinə komək edə
biləcək coğrafi biliklərə ehtiyacın artması Rusiyada coğrafiyaya aid əsərlər yazılmasına və xəritələr tərtib edilməsinə
təkan verdi.
Rus alimi V.N.Tatişev (1686-1750) coğrafiyanın məzmununu, mahiyyətini təyin edən və onun vəzifələrini
gostərən «Umumi coğrafiya və Rusiyanın coğrafiyası» adlı əsər yazmışdır. Əsərdə gostərilir ki, coğrafiya uc
hissədən ibarətdir: 1) riyazi coğrafiya, 2) geodeziya və kartoqrafiya, 3) fiziki və siyasi coğrafiya.
Qərbi Avropada coğrafiyanın əsas vəzifəsi dəniz gəmiciliyinin və ticarətin inkişafına komək etmək idisə,
Rusiyada coğrafiyanın muhum vəzifəsi ən boyuk quru hissəsini tutan olkənin zəngin təbii ehtiyatlarının
mənimsənilməsinə, onun ərazisində yeni istehsal sahələrinin yaradılmasına təkan vermək idi.
Alim gostərirdi ki, fiziki coğrafiyanın vəzifəsi təbiətin fiziki vəziyyətini, təkcə yerin səthini deyil, həm də onun
tərkibini və quruluşunu, daxili sularını oyrənmək, onlardan istifadə yollarını, kortəbii proseslərin qarşısını almaq
işlərinin cox vacib və əhəmiyyətli olmasını aydınlaşdırmaqdan ibarətdir. Siyasi coğrafiya isə V.N.Tatişevə gorə,
boyuk və kicik kəndlərin, limanların, olkələrin mulkiyyətini və hakimiyyətini, onların inkişafını, başqa olkələrə
munasibətlərini, burada yaşayanların sənətini və əmək vərdişlərini, adət-ənənələrini, hansı mənəviyyata malik
olmalarını və necə dəyişmələrini oyrənməlidir.
Tatişevin kitabında ilk dəfə olaraq coğrafiya elminin cox orijinal təhlili verilir. O, coğrafiyanı 3 cəhətli, 3 tərəfli
və 3 tərkibli təsvir edir.
I. Tədqiqatın miqyasına gorə:
a) butun planeti və ya onun quru və su hissələrini təsvir edən universal və baş hissə;
b) muxtəlif olkələrin xususiyyətlərini oyrənən coğrafiya;
v) topoqrafiya və yaxud yerin kicik hissələrini oyrənən coğrafiya
II. Keyfiyyət gostəricilərinə gorə:
a) riyazi coğrafiya. Yer kurəsinin boyukluyu, həmcinin onun dərəcə torunu və s. oyrənən coğrafiya;
b) Yerin fiziki xususiyyətlərini, yeni təbii coğrafi məsələlərini oyrənən coğrafiya;
v) əhalini, onun əmək vərdişlərini, adət və ənənələrini və gəlirlərini oyrənən siyasi coğrafiya.
III. Zaman dəyişikliklərinə gorə:
a) qədim dunya coğrafiyası;
b) orta əsrlər coğrafiyası;
v) muasir coğrafiya.
Beləliklə, Vareniusdan fərqli olaraq, Tatişev tarixiliyi qəbul edir və onu oyrənməyi lazım bilir. Siyasi
coğrafiyada o, əhali coğrafiyası məsələlərinə, o cumlədən əhalinin təsərrufatla əlaqəsi məsələlərinə boyuk yer verir.
Alim coğrafi tədqiqatların aparılması ucun ekspedisiyaya gedənlərə komək məqsədilə xususi proqramlar tərtib
etmişdir. Cox maraqlıdır ki, onun proqramında coğrafiya tarixində ilk dəfə olaraq ərazi və əmək bolgusunə xususi
diqqət verilmiş, muxtəlif ərazilərin bu və ya digər istehsal sahələri uzrə ixtisaslaşmasını oyrənməyi irəli
surulmuşdur.
Rusiya coğrafiyasının başında V.N.Tatişevlə yanaşı ensiklopedik biliklərə malik boyuk istedad sahibi, Rusiyada
elmin təşkilatcısı, geoloq, fizik, kimyacı, coğrafiyacı, kartoqraf, filoloq və şair M.V.Lomonosov (1711-1765) dururdu.
Alimin fikrincə, coğrafiya geniş aləmi vahid şəkildə oyrənir. Onun bu fikri indiki umumi coğrafiya konsepsiyasına uyğun
gəlir. Bu yerin varlığını butovlukdə, kompleksli oyrənmək deməkdir. M.V.Lomonosov da V.N.Tatişev kimi tarixiliyi əsas