Basmıl yağıdıp ebimrü bardı (MÇ 28) «Basmıllar yağı olub
evimə doğru getdi».
4.
-ra, -ra şəkilçisi ilə:
içrə ben bulğayın, -
timis (MÇ 28)
«Daxildə mən iğtişaş salım, - demiş».
Üzə kök teljri, asra yağa
yir kılıntukda ekin ara kisi oğlı kilinmiş (KT ş 1) «Üstdə mavi
göylər, altda qonur yer yarandıqda ikisinin arasında insan oğlu
yaranmış».
Tarduş şad ara badı (T 41) «Tarduş şadı aranı
bağladı».
III.
istiqamət halında işlənən zaman zərfliyinin fellə .
idarəsi. Qədim türk yazısı abidələrinin dilində istiqamət halında
duran zaman zərfliyi həmin halda duran yer zərfi iyinə nisbətən
xeyli az işlənir. Zaman anlayışı bildirən söz istiqamət halı
şəkilçisi qəbul edir, təsirsiz fellərlə idarə edilir və cümlənin
zaman zərfliyi vəzifəsini icra edir. Qeyd etmək lazımdır ki,
istiqamət halında olan zaman zərflyini əmələ, gətirən morfoloji
vasitələr (şəkilçilər) də yer zərfi iy indəkinə
nisbətən
məhduddur; zaman zərfliyini əmələ gətirmək üçün təkcə
-ğaru,
-gərü şəkilçisinin variantı olan
-/Jam, -ijərü şəkilçisindən
istifadə edilir; məsələn:
tlgərü kün toğsıka, birigərü Min
ortusıljaru, kurığaru kün batsıkıija, yırığaru tün ortusı rjaru -
anta içrəki bodun kop m alp körür (КТ c 2) «İrəli - gündoğana,
cənuba - günortaya, qərbə - günbatana, şimala - gecəyarıya -
bu qədər yerin içindəki xalqlar bütünlüklə mənə tabedir».
Yerlik-çıxış tıq
halın
idarəsi.
Qədim
türk
yazısı
abidələrinin dilində
-da/-ta, -də/-to şəkilçisi ilə formalaşan hal
müasir türk dillərindəki yerlik və çıxışlıq halların mənasını ifadə
edir. Bundan başqa, qədim türk yazısı abidələrinin dilində
-dan/-
tan, -dənAtən (qapalı saitlərlə işlənən variantı da mövcuddur --
qədim uyğur yazısı abidələrinin dilində işlənir) şəkilçisi ilə
formalaşan çıxışlıq halm da işlənməsinə rast gəlmək olur.
Görünür, qədim türk yazısı abidələrinin qələmə alındığı dövrdə
çıxışlıq halın öz məxsusi şəkilçisi ilə formalaşması prosesi
gedirmiş. Yerlik-çıxışlıq hal yerlik hal şəkilçisi ilə formalaşsa
da, həm yerlik, həm de çıxışlıq halm mənası ifadə etdiyi üçün
türkoloji ədəbiyyatda çox vaxt yerlik-çıxışlıq hal adlandırılır.
26
Qədim türk yazısı abidələrinin dilində yerlik-çıxışlıq halda
duran söz cümlədə iki vəzifə yerinə yetirir: obyekt bildirdikdə
cümlənin vasitəli tamamlığı, zaman, məkan və s. bildirdikdə isə
cümlənin zaman, yer və s. uyğun zərfliyi olur və hər iki halda
fellə idarə edilir.
I.Yerlik-çıxışlıq halda işlənən vasitəli tamamlığm fellə
idarəsi. Yerlik-çıxışlıq halda duran söz qədim türk yazısı
abidələrinin dilində vasitəsiz tamamlıq işlənməyən cümlələrdə
təsirsiz, fasitəsiz tamamlıq işlənən cümlələrdə təsirli fellərlə
idarə edilir. Bu hal müasir türk dillərindəki iki halm vəzifəsini
yerinə yetirdiyi üçün qədim türk yazısı abidələrinin dilində onun
məna çalarları da genişdir.
1. Qədim türk yazısı abidələrinin dilində yerlik-çıxışlıq
halda duran söz müasir türk dillərindəki yerlik halm vəzifəsini
yerinə yetirir. Bu zaman həmin söz obyekt
- cümlənin üzərində
iş görülən vasitəli tamamlığı olur; məsələn:
Yarakınta,
yalmasınta yüz artuk okun urtı (KT ş 33) «Yarağına, zirehin»
yüzdən artıq ox dəymişdi». ...
katjım İltəris kağanığ, ögim
İlbilgə xatunığ teljri töpəsintə tulip yögərü kötürmiş erinç (KT ş
11) «... atam İltəris xaqanı, anam İlbilgə xatunu tanrı təpəsində
tutub yuxarı götürmüş».
2. Qədim türk yazısı abidələrinin dilində yerlik-çıxışlıq
halda duran söz müasir türk dillərindəki çıxışlıq halm vəzifəsini
yerinə yetirir və iş, hərəkətin uzaqlaşdığı obyekt - vasitəli
tamamlıq funksiyasında çıxış edir. Qədim türk qəbilələrinin
dilində yerlik-çıxışlıq hal bu vəzifədə daha çox işlənir; məsələn:
...lüi yılka yitinç ay küçlig alp kağanımda adıralu bardıtjız (O
12) «... əjdaha ili yeddinci ay güclü alp xaqanımdan ayrılaraq
getdiniz».
Bu Tabğaçda yıraya bəg oğuz ara yeli ərən yağı
bolmıs (O 5) «Bu Tabğaçdan şimala bəy oğuzlar arasında yeddi
ərən yağı olmuş».
Mən ...
Tabğaç kağanta bədizçi kəlürtim (KT
c 11) «Mən ... Tabğaç xaqanından naxışçı gətirdim».
Közdə yaş
kəlsər, eti də kötjültə sığıt kəlsər, yanturu sakıktım, katığdı
sakıntım (KT şm 11) «Gözdən yaş gəlsə, könüldən güclü fəryad
gəlsə, yanaraq düşündüm, möhkəmcə düşündüm».
Türk bodun
27