ƏDalət tahġrzadə. Savalanda görüĢənədək, Bəy!
Yüklə 0,68 Mb. Pdf görüntüsü
|
Əbülfəz Elçibəy son zamanlar daha çox müdrikləĢmiĢdi. Canıyanan və qayğıkeĢ olmuĢdu. Məsələn, hər dəfə, hətta insan sıxlığında belə mənə yaxınlaĢar və hər dəfə də yavaĢcadan soruĢardı: “Səhhətiniz necədir, ayaqlarınız nə təhərdir?”. Belə son görüĢlərin birində bizi sağ-soluna toplayaraq Ģəkil çəkdirdi. Kim bilir, bəlkə də hiss edirmiĢ ki... Bir qədər Ģablon səslənsə də deyirəm: -Xeyr, Əbülfəz Elçibəy ölməyib, ölməyəcəkdir! Nə qədər ki onun ideyaları yaĢayır, Əbülfəz Elçibəy də yaĢayacaqdır! 28.08.2000 FLORA KƏRĠMOVA. Bəyim, yenə qalib gəldiniz! Sizsiz Sizinlə - millətimin Ən Böyük ġəhidiylə danıĢmağa ehtiyacım var. Beynimdə mahnılarımın sözləri dolaĢır. Yanağımda göz yaĢlarım düzülübdür gilə-gilə... Silənim yoxdur mənim. SənsizləĢmiĢəm. Sizsiz yetimləmiĢəm. Elə bilirdim ki, dərd oxudur məni, sən demə, böyük dərdim hələ qabaqdaymıĢ. Heç bilməzdim daĢım belə ağırdı, Bəxtim belə biçarədi, fağırdı. Gedəcəyəm - göylər məni çağırdı. Daha yerdə gəzmək olmur, olmur, Bəyim... Mahnımdakı sözlər Sizin taleyinizdir. Qismətə bax! Bilirəm, yoruldunuz bu cahillərdən. Bu yalan dünyada hamıdan uzaqlaĢıb dincəlmək istədiniz. Ölümünüzü haqsızlıqlara sipər etdiniz. Əbədiliklə müqəddəsliyinizi qorumaq istədiniz. Bilmədik qədrinizi Sizin. BağıĢlamağı bacaran Böyük Ġnsan, necə qıydınız bizə? Niyə bizi belə sındırdınız? Deyirdiniz hər Ģeyin zamana ehtiyacı var. Bəs niyə Sizə zaman verməyən zamanı tələsdirdiniz? Yoxsa küsdünüz bizdən, Bəyim? Daha yerdə dözə bilmədiniz?! Bəlkə göylər Sizi - millətin Böyük Bəyini Tanrının hüzuruna Vətənimizə nicat diləməyə çağırdı?!. Ömrünüzün ən ağır səfəri mübarək, Bəyim! Qoy Tanrı səsimizi eĢitsin! Millətimizin “Ən böyük Elçibəy - baĢqa böyük yox!” hayqırtısı düĢmənlərinizə cavab odlu. BaĢınıza yığılan insan axınının möhtəĢəmliyindən vahiməyə düĢən “dahi” cılızlar ayaqlarınıza gəlib ruhunuza baĢ əydilər. Siz qalib gəldiniz, Bəyim, yenə qalib gəldiniz! Varlığınıza qısqanan düĢmən yoxluğunuza həsəd apardı. Fikirlərimi tamamlaya bilmirəm... Ġnanmıram yoxluğunuza. Qəbul edə bilmirəm... Ġçimdə üsyan var. Dərd boğur məni. -“Elçibəy, haqqını halal et bizə” deyən, canınızdan artıq sevdiyiniz Azərbaycan vidalaĢır Sizinlə. Halal edin bizə, Bəy. SənsizləĢmiĢik Sizsiz, Bəyim. VətənsizləĢmiĢik... Ulu Tanrım, bunu səndən gözləməzdim - Həyatıma sən qəribə fərman verdin. Əhd eylədim, niyyət tutdum, çarə gəzdim, Təzə dərdi yenə mənə dərman verdin! Bəyim, bir səsim var, onu da qurban edirəm elimin yolunda. Qurban etməyə baĢqa heç nəyim qalmadı. Qarabağım üçün nigaranam. Millətimin Sizsiz yaĢanan taleyi qorxudur məni. Ruhunuz qorusun bizi! 09.09.2000 HABĠL ƏLĠYEV. Dərdimi deməmiĢ çarəsini özü qıldı 1984, yaxud 85-ci ildə Bakı ĠnĢaat Texnikumunda mənimlə görüĢ keçirilirdi. Müəllim və tələbələrdən baĢqa, sənətimi sevən çoxlu kənar adamlar da tədbirə gəlmiĢdi. Bir azdan dostum YaĢar Əliyevlə birlikdə Əbülfəz Elçibəy də (onda hələ “Elçibəy” adlanmırdı) içəri daxil oldu. O vaxt hələ hadisələr qızıĢmamıĢdı və açığı, mən də onu tanımırdım. YaĢar bizi tanıĢ etdi. GörüĢün əsas hissəsi bitdi, camaat dağılıĢdı. Direktor yoxdu, ona görə onun müavini məni və YaĢarla Elçibəy də olmaqla 5-6 nəfəri öz kabinetinə dəvət etdi və bizə qonaqlıq verdi. Məclis yenicə baĢlamıĢdı ki, direktor içəri girdi. Bu zaman istər-istəməz hamı ayağa qalxdı, bircə Elçibəy tərpənmədi. Direktor öz müavininin yerində əyləĢdi. Bu zaman Əbülfəz bəy hamıdan soruĢdu ki, direktor gələndə niyə ayağa durdunuz? O, yaĢca bizdən böyük olsaydı mən də elimizin adətincə qalxardım, ancaq o, cavandır. Deməli, ayağa durmaq onun vəzifəsinə görədir? Ġndi soruĢuram: iĢdən çıxandan sonra da onu görəndə ayağa duracaqsınızmı? Düzünü deyim ki, onun məsələyə bu cür yanaĢması mənim çox xoĢuma gəldi və onunla razılaĢdım. Texnikumdan çıxandan sonra YaĢar məni və Elçibəyi öz evinə apardı. Burada çox gözəl bir məclis və olduqca maraqlı söhbətlər alındı. Daha çox YaĢar Elçibəyə suallar verir və Elçibəy onlara mənim indiyədək heç yanda oxumadığım və eĢitmədiyim hədsiz orijinal cavablar verirdi. Yadımdadır ki, Elçibəy rənglərin ətrindən, dadından, dərinlik və dayazlığından elə danıĢırdı ki, ürəyimdə öz-özümə dedim, yox, bu, elə-belə alim deyil; belə incəlikləri yalnız qədim ġərq fəlsəfəsinə və mədəniyyətinə ən incəliklə yiyələnmiĢ bir alim açıqlaya bilər. O, Azərbaycan musiqisinin, ümumən türk musiqisinin sehrinin mahiyyətini elə izah edirdi ki, dediklərinin çoxunu mənim kimi bir sənət xiridarı ilk dəfə eĢidirdi. Əbülfəz bəy mənim sənətimi də çox yüksək dəyərləndirir, ona özünün münasibətini açıqlayırdı və doğrusu, bu, məni xeyli təsirləndirdi. 1988-ci ildə xalqımızı titrədən möhtəĢəm Meydan hərəkatı baĢlandı. Mən də millətimin bir sənətkar oğlu kimi onun taleyi ilə maraqlandığıma görə müntəzəm olaraq Meydana gedirdim. Gördüm ki, Əbülfəz bəy Meydandakı liderlərin içərisində xüsusi seçilir. Onunla burada yenidən görüĢüb-söhbətləĢdim. Ġki-üç görüĢdən sonra aramızda elə səmimi ünsiyyət ya randı ki, sanki onun illərcə bir yerdə oturub-duran ən əziz adamı idim. Siyasətlə məĢğul olmadığıma görə sonrakı illərdə Elçibəylə Ģəxsi ünsiyyətdə bulunmadıq və məclislərdə də bir-birimizə heç rast gəlmədik. 1992-ci ilin iyununda o, xalqın istəyi ilə Azərbaycan Respublikasının prezidenti seçildi. Aradan bir müddət keçdi. Bir də eĢitdim ki, AğdaĢda yaĢayan böyük qardaĢım Qabilin evinə OMON- çular hücum edib. QardaĢımın orada dükanı vardı. YoldaĢı yenicə rəhmətə getmiĢdi - hələ heç qırxı çıxmamıĢdı. Özü də xəstə yatırdı. Bir dəstə OMON-çu gecə saat 3-də gəlib, evdə axtarıĢa baĢlayıb. QardaĢımın rəhmətlik yoldaĢının ziynət əĢyalarını götürüblər, oğlunu da tutub polis idarəsinə aparıblar... Yüklə 0,68 Mb. Dostları ilə paylaş:
|