antropogen təzyiq haqqında ciddi məlumatlar meydana gəldi. Energetikanın böyük hissəsi (80%-ə
qədər) üzvi qazıntı yanacaqlarının (neft, kömür, qaz, torf), həmçinin bir qədər az həcmdə oduncağın
yandırılması zamanı alınan enerjidən istifadə edilməsi ilə bağlıdır. Məlum olduğu kimi bu, atmosferə
çoxlu miqdarda karbon qazının atılmasına səbəb olur, bu isə Yer səthindən əks olunan günəş şüalarını
saxlamaq qabiliyyətinə malikdir. Hazırkı dövrdə ilkin enerji mənbələrinin kommersiya (ticarət) və qeyri
kommersiya mənbələrinə ayrılması üzrə adi təsnifat, ekoloji baxımdan az maraq doğurmur.
Kommersiya enerji mənbələrinə bərk (daş kömür, torf, yanar şistlər, bitumlu qumlar), maye (neft və qaz
konsendatı), qazşəkilli (təbii qaz) yanacaq növləri və ilkin elektrik (nüvə, hidroelektrik, istilik, külək,
geotermal, günəş, qabarma və dalğa stansiyalarında əldə olunan elektrik enerjisi).
Qeyri kommersiya
mənbələrinə yerdə qalan enerji mənbələri (odun, kənd təsərrüfatı, sənaye və sülb məişət tullantıları, işçi
mal-qaranın və insanın özünün əzələ gücü) aiddir. Dünya energetikası kommersiya enerji mənbələrinə
əsaslanaraq, ümumi istifadə olunan enerjinin 30%-nə qədərini təşkil edir. Bəzi məlumatlara görə XX
əsrin 90-cı illərinin ortalarında kommersiya enerjisinin dünya üzrə istifadəsinin əhalinin adambaşına
təxminən 2,2 tu.t (nəfər/il) təşkil etmişdir. Lakin dünyada bir sıra ölkələr qrupunda (Afrikanın mərkəzi
hissəsi, Cənubi-şərqi Asiya, qismən mərkəzi və Cənubi Amerika) əksər əhali öz yaşayışını demək olar
ki, yalnız qeyri kommersiya enerji mənbələri hesabına saxlayır. 1950-ci ildən 1975-ci il daxil olmaqla
ilkin kommersiya enerji mənbələri strukturunda daş kömürün tutduğu pay 58%_dən 28%-ə kimi aşağı
düşdü. 1973-cü ilin sonunda dünyada enerji krizisi zamanı daş kömürdən istifadəyə maraq artır (30%-ə
qədər), XX əsrin sonunda isə daş kömürün istifadəsi kommersiya enerjisinin müasir dünya istifadəsinin
28-30% səviyyəsində sabitləşərək 3,36 Qtu.ton təşkil etmişdir. Enerjidən istifadə səviyyəsinə görə
dünyanın bütün ölkələri bir neçə qrupa bölünə bilər: - İnkişaf etmiş sənaye ölkələri enerjidən optimal
səviyyədə istifadə edilməsi (2-14 t.y.t/nəfər·il) və illik əhali artımının aşağı olması ilə səciyyələnir. Bu
qrupun tərkibinə ABŞ, Kanada, Yaponiya, Avropanın əksər ölkələri (hətta Estoniya, Çexiya, Slovakiya,
Sloveniya), həmçinin Yeni Zenlandiya, Avstraliya və b. aiddir. Fərqləndirici xüsusiyyəti əhalinin
adambaşına istifadə etdiyi enerjinin stabilləşməsi hesab olunur. Keçid qrup – burada demoqrafik
stabilləşməyə praktiki olaraq nail olunsa da, enerji ilə tam təmin olunmağa hələ başlanmayıb. Bu qrupun
tərkibinə Rusiya, Bolqarıstan, Polşa,
Portuqaliya, həmçinin Uruqvay, Argentina, Litva, Xorvatiya və b.
Daxildir. Yeni inkişaf etmiş ölkələr (orta gəlirli ölkələr) enerjidən optimal səviyyədən az istifadə
etmələri, əhalinin təbii artımı orta qiymət miqdarında olub ildə 1,0% səviyyəsindən çox olmur. Bu
tərkibə Azərbaycan, Moldava,
Monqolustan, Kuba, Malaziya, Kareya, Livan, Meksika, Suriya,
Özbəkistan, Çili, Ekvador, Koreya, Qazaxıstan və b. aiddir (şəkil 15.6). - Neft ixrac edən az sayda qrup
ölkələr – enerjini optimal miqdardan artıq istifadə etməsi, əhali artımı optimal səviyyədən yüksək olması
ilə fərqlənir; bu ölkələri xüsusi keçid kateqoriyasına aid etmək olar, enerji ilə yüksək təmin olunması bu
ölkələrdə demoqrafik stabilləşmədən əvvəl baş vermişdir. Tərkibə Bəhreyn, Küveyt, Qatar, OAE,
Bruney, Venesuela, Liviya, Oman, Səudiyyə Ərəbistanı, Trinidad daxildir. nkişaf etməkdə olan ölkələr
(Ümumdünya Bankının termininə əsasən aşağı gəlirli ölkələr) enerjini
optimal səviyyədən xeyli az
istifadə etmələri və əhali artımının bir qayda olaraq Dünya səviyyəsindən artıq olmaları ilə fərqlənir.
Bura Dünyanın yerdə qalan ölkələri aiddir.
Dostları ilə paylaş: