110
ümdə ağırlaşmalardan biri olan öd kisəsi xərçəngini göstərmək olar. Ağırlaşmalar ilk müraciətlər
zamanı nadirən rast gəlirlər. Öd daşı xəstəliyinin kəskinləşməsi zamanı daha çox rast gələn
əlamətlər əsasən ağrının olması, inadlı yüngüllük gətirməyən qusmalar, ağrıların kürək nahiyəsinə
irradiasiyası, bəzi hallarda yüksək temperaturanın olması, Mədə nahiyəsinə ağrı irradiasiyası,
ağrıların dözülməz xarakterdə olması əlamətləri təşkil etmişdir. Daxil olan xəstələrin əksəriyyəti
uzun müddət keçdikdən sonra stasionara müraciət edirlər. Bəzi hallarda isə mexaniki sarılıq
əlamətləri baladıqdan sonra xəstəxanaya müraciət edirlər. Adətən biliar əlamətləri olmayan öd
daşları təsadüfən USM, BT, qarnın ümumi rentgenoskopiyası və ya laparotomiyalar zamanı aşkar
olurlar. Biliar sancıların və ciddi ağırlaşmaların tezliyini araşdıran çox saylı tədqiqatlar aparılmışdır.
Asimptomatok xəstələrin orta hesabla hər il 3% -i simptomatik hala gəlirlər. Simptomatik vəziyyətə
gəlmiş xəstələrin hər il 3-5 % ağırlaşmalarla nəticələnir. 20 il müddətində xəstələrin ⅔ simptomsuz
qalmaqda davam edirlər. Simptomsuz öd daşları ağırlaşma vermədikləri üçün nadir hallarda
profilaktik xolesistektomiya əməliyyatına məruz qalırlar. Bununla yanaşı diabetik xəstələr, xərçəng
xəstəliyinə meyillik olan pasiyentlərdə profilaktik xolesistektomiya məsləhət görülür. Öd kisəsi
divarının kalsinatlaşması və yaxud çiniyəbənzər öd kisəsinə malik xəstələrdə xolesistektomiya
mütləq icra olunmalıdır.
Daşlar növlərinə görə çöx müxtəlif olurlar. Daşlar kisədə bir neçə əddədən yüzlərlə ədədə
çata bilirlər. Formaları dairəvi, boçkayabənzər, siqarabənzər, tut meyvələrinə oxşar ola bilirlər,
ölçüləri isə qum dənələrindən toyuq yumurtasıböyüklüyünə qədər çata bilirlər. Kimyəvi tərkibinə
görə daşlar piqment və qarışıq formalara ayrılırlar. Xolesterin daşları öd kisəsində iltihabsız əmələ
gəlirlər, solğun sarı rəngdə olurlar, suda üzürlər, göy alaovla yanırlar, mişarla kəsdikdə şüalı
quruluşa malik olurlar,xolesterin kristalları aydın görünür. Xarici görkəminə görə tut meyvəsini
xatırladır, səthi kiçikdanəli görünür, ancaq hamarsətli, tək və çoxsaylı da ola bilərlər,
rentgenokontrast olmurlar.
Bilrubin daşları da aseptik mühitdə bilverdindən əmələ gəlirlər. Tünd çəhrayı yaxud tam
qara rəngli olurlar. Bu cür daşlar eritrositlərin parçalanmasından (hemolitik), qanda qeyri-düz
bilrubinin çoxluğundan (sərbəst) əmələ gəlirlər. Kiçik və böyükölçülü ola bilirlər. Piqment
daşlarının mikrostrukturunda 80% hallarda bakterial mikroflora aşkar edilir.
Kalsium- əhəng qarışığı daşları ağ-boz rəngli olur,səthi qeyri-düzgün nahamar formasız
təsadüf edir, belə daşlar adətən iltihab şəraitində əmələ gəlirlər. Xüsusi müayinələrlə aşkar
olmuşdur ki, istənilən öd daşlarının tərkibində əhəng qarışığı tapmaq olar. Deməli öd daşları adətən
qarışıq quruluşlu olurlar.
Xolelitogenezdə müasir baxışlar: Uzun müddətdir ki, öd daşları xəstəliyinin əmələ gəlməsi
üçün üç faktorun öd kisəsi divarında iltihabi dəyişikliyin, öd durğunluğunun və lipidlərin metabolik
pozğunluğunun əhəmiyyəti böyükdür. Daşın əmələ gəlməsi üçün öd tərkibinin dəyişilməsi-
disxoliyanın baş verməsi vacib şərtlərdəndir. Ödün bufer sisteminin, onun elektrolit sahəsinin, pH ,
lipid tərkibinin dəyişilməsi də əhəmiyyətli dərəcədə rol oynayır. Disxoliyanın əsas səbəbi yağlı
qidalardan, endokrin təsirdən (hipotireoz) və estrogenin artıq ifraz olunmasından asılıdır. İkincili
disxoliya xolesterozlar zamanı 43,7- 77,4% hallarda öd daşları təsadef edir. Uzun müddətdir ki,
tədqiqatçılar öd daşlarının mayası ilə maraqlanırlar. Öd daşlarının da ilk əmələgəlmə nüvəsi olur,
sonradan onun ətrafindakristalizasiya inkişaf edərək daşlara çevrilirlər. Son illərdə daşların
nüvələrini aşkar etmək üçün spektral analiz, histokimyəvi üsul, Rentgenoloji müayinə, elektron
mikroskopiyadan istifadə edirlər.
Öd daşları məhlulun içərisindəki çöküntülərin çökməsi nəticəsində baş verir. Ödün daxilində
həll olan orqanik maddələr bilrubin, öd duzları, fosfolipidlər və xolesreroldan ibarətdir. Qərb
öıkələrində öd daşlarının əksəriyyəti 80% xolesterol, 15-20% piqment daşları təşkil edir.Piqment
daşları ən çox Asiya ölkələrində rast gəlinir.
İşin məqsədi: Naxçıvan MR-da öd daşı xəstəliyinin rastgəlmə tezliyinin, müayinə və
diaqnostika metodikaları, cərrahi müalicəsi üsullarının praktiki tətbiqinin öyrəlilməsi təşkil
etmişdir.
111
Material və metodlar: Tədqiqat işi 2008- 2015 ci illər müddətində Naxçıvan MR-nın
müxtəlif müalicə müəssisələrinin cərrahi şöbələrində: Naxçıvan Respublika xəstəxanası, Naxçıvan
Diaqnostika mərkəzi, ‹‹Şəfa›› özəl tibb mərkəzində öd daşı xəstəliyinin kəskinləşməsi və xroniki
daşlı xolesistit diaqnozları ilə xəstəxanalara daxil olmuş xəstələrin sayı, müayinə və diaqnostika
üsullarını eyni zamanda cərrahi müalicə üsullarını praktiki yerinə yetirilməsini əhatə etmişdir. Cəmi
xəstəxanalara 1063 nəfər öd daşı xəstəliyi diaqnozu ilə daxil olmuşdur. Daxil olan xəstələrin 128
nəfəri kəskin əlamətlərlə, 935 nəfəri isə xroniki daşlı xolesistit diaqnozuna görə müraciət etmişlər.
Xəstələrin 624 nəfəri kənd əhalisi, 439 nəfərini isə şəhər əhalisi təşkil etmişdir. Xəstələrin 886
nəfəri qadıllardan, 177 nəfəri isə kişılərdən ibarət olmuşdur yəni qadınların kişilərə nisbəti 6:1
bərabər olmuşdur. 2008-ci ildə 142 nəfər xəstə xəstəxanalara daxil olmuşdursa, 2015–ci ildə bu
rəqəm 245 nəfərə bərabər olmuşdur. Operasiyalar açıq və qapalı üsullarla yerinə yetirilmişdir. Açıq
üsulla 745 nəfər, qapalı üsulla isə 318 nəfər xəstə üzərində operasiya icra edilmişdir. Xəstələrin yaşı
7-81 arasında dəyişilmişdir. Daxil olan xəstələr anamnestik müayinə olunmuş, şikayətləri
dinlənilmişdir. Daxil olarkən xəstələr kəskin dözülməz ağrılardan, inadlı qusmalardan, ağrıların
kürək nahiyəsinə irradiasiyasından, köpün olmasından, ağızda acılıq hissinin olmasından,
sarılığınolmasından, dəri qaşınmalarından, yuxusuzluqdan şikayət etmişlər. Aparılan sorğulardan
müəyyən edilmişdir ki, xəstələr uzun müddət daş daşıyıcıları olmuşlar. Daxil olarkən bir qayda
olaraq qanın biokimyəvi analizi, şəkərin təyini, ümumi bilrubin və onun fraksiyaları, zülalların
miqdarı, qanda qalıq azot, kreatinin təyini, hepatitlər və başqa virus xəstəliklərinin müayinəsi təyin
edilmişdir. EKQ, qarın boşluğu orqanlarının USM, ehtiyac olduğu vaxt isə KT-dan istifadə
olunmuşdur. Diaqnoz təsdiq edildikdən sonra xəstələrdə operasiya riskləri nəzərə alınaraq
operasiyaönü hazırlıq lazım olduqda aparılmışdır. Hazırlığa ehtiyac olmadıqda isə anestezioloqla
məsləhətləşilərək anesteziyanın növü təyin edilmişdir. Xəstələr açıq və qapalı üsullarla icra
olunmuşlar. Uzun illərin təcrübəsi göstərir ki, hepatoduodelal zonada icra edilən operasiyalar
zamanı braximorf tipli insanlarda sağqabırğaltı kəsik, astenik tip xəstələrdə isə yuxarı orta kəsiyin
aparılası əməliyyatın yerinə yetirilməsinə yaxşı şərait yaradır. 10 nəfər xəstədə yuxarı orta kəsik,
qalmış xəstələrdə isə sağ qabırğaltı kəsik tətbiq edilmişdir. Bu gün əməliyyatın ‹‹qızıl standartı››
laparoskopik xolesistektomiya sayılır və xəstələr daha çox bu əməliyyata meyillidirlər. Prosesin
kəskinləşməsi dövründə laparoskopik xolesistektomiya əməliyyatına əks göstərilər artır və belə
vəziyyət müalicə taktikası seçimini çətinləşdirir. Xroniki daşlı xolesistitin kəskinləşməsinin
diaqnozunu vaxtında və düzgün qiymətləndirmədikdə əməliyyatın davam etmə müddəti uzanır, baş
verə biləcək fəsadların riski artır. Öd daşı xəstəliyi zamanı cərrahi taktikanın seçilməsi (əməliyyat
növünün) əsasən qaraciyər altında iltihabi dəyişikliklərin dərəcəsi və yayılmış, yanaşı gedən
xəstəliklərin ağırlığı, eləcə də əvvəllər keçirdiyi müdaxilənin xarakteri ilə müəyyən edilməlidir. Ona
görə də son zamanlar belə hallarda və eləcə də digər hallarda görüntülü endoskopik yolla
minilaparoskopiyadan geniş istifadə edilir. Bu əməliyyatda xəstənin psixoloji durumu az
dəyişir,toxumanın strukturu az zədələnir,öd kisəsi çıxarılması əməliyyatının gedişi qısa olur, kəsik
isə 4-5 sm ölçüdə olur. Xəstələrdən 100 nəfərində xolesistektomiya retroqrad, qalan xəstələrdə isə
anteqrad üsul tətbiq olunmuşdur. 30 nəfər xəstədə supraduodenal xoledoxoduodenoanastomoz
yerinə yetirilərək bağırsağa öd axımı təmin edilmişdir. 5 nəfər xəstədə daşın öd axarının terminal
hissəsinə pərçim olması aşkar edilmiş və onun çıxarılması mümkün olmadığı üçün transduodenal
papillosfikterotomiya edilərək daş çıxarılmış və sonra sfinkteroplastika yerinə yetirilmişdir.
Xəstələr tam sağalma ilə evə yazılmışdır. 60 nəfər xəstədə öd daşlarına görə xoledoxotomiya icra
edilmiş və operasiyanın sonunda T- varı drenajla xoledox drenaj olunmuşdur. T-varı drenajlar
adətən 20-24 gündən sonra çıxarılmış və heç bir ağırlaşma olmamışdır. 48 nəfər xəstədə öd
yollarının zədələnmələri baş vermişdir və onlar vaxtında aşkar edilərək relaparotomiya edilmiş və
aradan götürülmüşdür. 12 nəfər xəstədə damar zədələnmələri baş vermişdir, bu xəstələdə damarlar
əldə olunaraq tikilmiş, mükəmməl hemostaz yaradılmışdır ağırlaşmalar olmamışdır. 6 nəfər xəstədə
ekstrahepatik öd yollarında zədələnmə hesabına öd sızaqları əmələ gəlmişdir bu xəstələrdə öd
yolları ilə nazik bağırsaq arasında RU üsulu ilə anastomoz yaradılmış xəstələrdə ağırlaşmalar baş
verməmişdir. Xəstələrdən 200 nəfərində yanaşı olaraq hipertoniya, 60 nəfər xəstədə isə şəkərli
diabet aşkar edilək operasiyadan əvvəl korreksiya edildikdən sonra əməliyyat yerinə yetirilmışdir.
Dostları ilə paylaş: |