Ağazeynal A.Qurbanzach
Müasir Türkiyə Respublikası (əhalisi 75 mln.nəfər) qədim türklərin
torpaqlarıdır. 1281-ci ildə Səlcuk dövlətinin əsasında Osmanlı Sultanlığı
yaranmış və sonrakı dövrlərdə inkişaf edərək Avroasiyanm ən böyük
ölkələrindən birinə çevrilmişdir. Qeyd etmək məqsədəuyğundur ki, türklər heç
vaxt müstəmləkə (əsarətdə) olmamışdır.
Azərbaycanlılar turk dilinin oğuz qrupuna aid edilir. Azərbaycan et-
noqenezi qədim Manna, Qafqaz Albaniyası, Midiya, Atropaten (b.e.ə. I- 10
dövrlərdə) dövlətlərini yaratmışlar: alban, qarqar, uti, kaspi və s. etniklər
Qafqaz dil qrupuna, mannalılar, midiyalılar isə İran dil qrupuna aid edilir.
Yer kürəsində məskunlaşan azərbaycanlılar
№
Materiklər
Cəmi, mln. nəfər
O cümlədən, ölkələr
1
Asiya
43,3
İran-30;Azərbaycan-8; Türkiyə-2,5; Pakistan-0,7
2
Avropa
3,5
Rusiya -2; Ukrayna- 0,5; Almaniya - 0,3
3
Amerika
1,3
ABŞ-1; Kanada - 0,2
4
Afrika
1,1
Misir- 0,9; Əlcəzair- 0,3
5
Avstraliya
0,8
Avstraliya -0,8
Dünya üzrə
50,0
Mənbə: "İrs " dərgisi, 2003-cü il
Türk dil qrupuna aid edilən
türkmənlər əsasən Orta Asiyada
məskunlaşmışlar. Türkmən dilinin formalaşmasında türk və İran dilli xalqların
təsiri böyük olmuşdur; dahi, massaqeti, eftaliti, alanı, oğuz, oğuz-səlcuk və s.
X əsrdən başlayaraq Orta Asiya coğrafi məkanında yarım köçəri dövlət
formasında oğuzların birləşməsi nəticəsində türkmən xalqların əsası qoyulmuş
və sonrakı dövrlərin sosial-iqtisadi və siyasi qruplarının inkişafı nəticəsində
vahid Türkmənistan dövləti və xalqı formalaşmışdır.
Antropoloji araşdırmalara əsasən türkmənlər cənubi avropoid irqinin
ayrıca yarımtipinə aid edilir. Türkmənlərin məşğuliyyəti tarixən köçəri
heyvandarlıq və əkinçilik olmuşdur. Dünyada məşhur olan türkmən xalçaları,
türkmən at cinsləri və s. minillərdir ki, türkmənlərin maddi-mədə- niyyəti
sayılır.
Özbəklər - türk xalq qrupuna aiddir. Özbək dili Qarahanid dövləti
(942-1210 illər) dövründə formalaşmağa başlamış və "özbək" ifadəsi isə
Özbək xanlığı (XV əsr) zamanı yaranmasına aid mənbələr mövcuddur. Orta
əsrlər epoxası zamanı Orta Asiya coğrafi məkanında bir
neçə xan
52
İnsanŞürtaslıq
lıqlar (Buxara, Kokand, Xivə) yaranmışdır.
Uyğurlar - türkdilli xalq olub, Şərqi Türküstan arealında (Çin
Respublikasının şimal- qərb rayonu) məskunlaşmışlar. Uyğurlar 85 mln
nəfərə yaxındır. İslam dininə sitayiş edirlər (samizim, buddizm təriqəti də
mövcuddur). Müasir uyğur dili türk dilli xalqların cənub-şərq (özbək dilinə)
qrupuna aid edilir. Antropoloji cəhətdən cənubi avropoid yarımir- qinin
monqoloidə yaxındır.
Uyğur xalqları VIII-IX əsrlərdə müasir Monqolustanın ərazisində Uyğur
kaqant dövləti tərkibində formalaşmış, yalmz XVIII əsrdən Çin dövlətinin
tərkibinə daxil edilmişdir.
Qədim dövrlərdən başlanan Böyük İrək yolu uyğurlarının da inkişaf
sivlizasiyasmda mühüm rol oynamışdır. İpək uyğur xalçaları qiymətli bir
məhsul kimi İpək yolu ilə dünya ölkələrinə ixrac olunmuşdur.
* Slavyan xalqları. Avropanın ən böyük xalq qruplarından biri də
slavyanlardır. Slavyanlar hindavropa ailəsinə məxsusdur. Slavyanlar etnik və
dil qrupuna görə əsasən üç yerə ayrılır: cənubi slavyanlar (bolqarlar, serblər,
xarvatlar, slovenlər, makedonlar, çernoqorlar, bosniyahlar); şərqi slavyanlar
(ruslar, ukraynlar və beloruslar) və qərbi slavyanlar (polyaklar, çexlər,
slovaklar, lujiçanlar).
Slavyanlar yer kürəsində təxminən 300 mln nəfərdən çoxdur, o cümlədən
bolqar- 8,5 mln, serblər - 9 mln, xarvat- 5,7 mln, sloven - 2,3 mln, makedon -
2mln, çernoqoriyah- 1 mln, bosniyah- 2 mln nəfərdir.
Rus xalqları 146 mln (bunun 120 mln RF), ukraynlar - 46 mln,
belo- rus -
10,5 mln, polyak- 44,5 mln, çex - 11 mln, slovak- 6 mln, lujiçanlar isə 60 min
nəfərə yaxındır.
Slavyanlar Avropanın müxtəlif ölkələrində (Macarıstan, Baltikyanı
ölkələr, İtaliya və s.), Amerika, Avstraliya materiklərində də məskunlaşmışlar.
Slavyanlar xristian (bosniyahlar islam dinin qəbul etmişlər) dininə qulluq
edirlər. Bolqar , serb, makedon, çernoqoriya və ruslar xristian dininin
pravoslav təriqətinə; xorvat, sloven, polyak, çex, slovak, lujiçan- katolik
təriqətinə; ukraynlar, beloruslar arasında
pravoslav,
katolik və həmçinin uniat
təriqətlərinə aiddirlər.
Coğrafi məkan çərçivəsində slavyanlar Mərkəzi və Şərqi Avropa (El- ba
və Oder çayları hövzəsi sərhəddində), şimal sərhədləri Baltik dənizi, şərq
sərhəddi Volqa çayı və cənubu isə Adriatik dənizi sahilləri hesab edilir.
Slavyan xalqlarının mənşəyi haqqında
mübahisəli problemər möv
------ ------------
53
............................................................................................................................ .......................- ...................................... ' ' '
Ağa zeynal A.Qarhanzadə
cuddur. Tədqiqatların çoxu slavyanların yaranma coğrafi məkanını Vis- la
çayı hövzəsinin arealimı qəbul edirlər."Slavyan" etnomu vizant müəllifləri
tərəfindən VI əsrdən başlayaraq ifadə olunmuşdur ("skla- vin"). Slavyan
dialektikasında slavyanın adı "slovo" sözündən götürülməsinə aid bir çox
mənbələr mövcuddur.
Etnoqrafik mənbələrə görə slavyanlar b.e.ə. III-II minilliyi dövrlərdə
Avropanın Şimali Qara dənizi sahilləri, Karpatya areallarında
məskunlaşmışlar. Qerman tayfalarının (II əsrdə) təsiri nəticəsində slavyan
ərazisi iki yerə ayrılmışdır; qərbi və şərqi slavyan. V əsrdən başlayaraq cənubi
slavyan xalqları formalaşmağa başlamışdır (Balkan və Qara dənizinin
şimal-qərb sahilləri).
VII-VIII əsrlərdə ilk dəfə olaraq slavyan tayfaları birləşərək dövlətlər
yaratmışlar.
IX-X əsrlərdə isə slavyanlar Avropada geniş ərazilərdə Böyük Morav
İttifaqını (buraya çex ərazilərin də daxildir), Kiyev-Rus dövləti, Xorvat
knyazhğı, Dukla çernoqoriya dövləti formalaşmışdır.
Bu dövrlərdə slavyanlar
arasında xristianlıq geniş yayılmağa başlanmışdır. IX əsrin axırı X əsrin
əvvələrində polyaklar dövlət yaratmağa cəhd etməyə başlamışlar.
Slavyan xalqlarının formalaşmasında türk -german qruplarının təsir dairəsi
böyük olmuşdur. XIV əsrin 2-ci yarısında türklərin təsiri nəticəsində bolqar,
serb, makedoniya və s. slavyan xalqlarının mədəni-irsinin formalaşmasına
əhəmiyyətli dərəcədə rol oynamışdır. Türklər həmçinin cənubislavyan
etnoslarının təkamülündə müstəsna təsiri nəzəri cəlb edir.
55.
Этнические территории и этничеекие границы. М.,1951.
56.
Даль В.Н. Тальковый словарь .живого ве.чикорусского языка. М., Т.1. 1981.
57.
Си.моиия Н.А. Некоторые проблемы трансформациониого периода.Уфа, 2002. с.
120-121.
54