Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
78
gəlmək olar ki, Pravoslav-Slavyan sivilizasiyası dini və etnik
baxımdan təmsil etdiyi daxili seqmentləri tam əhatə etmir. Bu
sivilizasiyanın sistem yaradıcı elementləri mədəni birlik və ortaq
tarix olmuşdur və Pravoslav-Slavyan sivilizasiyası öz inkişafında
Bizans və Rusiyanın güc mərkəzi olduğu iki ayrı mərhələ
keçmişdir.
Arnold Toynbi öz təsnifatında Rusiya və Cənub-Şərqi
Avropanı əhatə edən Pravoslav-xristian sivilizasiyasını yaşamaqda
olan beş sivilizasiyadan biri olaraq görür. Xüsusi fikir verilməli
olan məqam məhz sivilizasiyanın Pravoslav-xristian
adlandırılmasıdır, yəni slavyanlıq sivilizasiya yaradan element kimi
xarakterizə edilmir. Baxmayaraq ki, daşıyıcılarının təmsil olunduğu
ərazini nəzərə aldıqda, daha çox slavyanların yayılma arealını əhatə
edir. Arnold Toynbidən fərqli olaraq, müasir dövr Rusiyalı alimlər
Boris Nikolayeviç Kuzık və Yuriy Vladimoroviç Yakoveç bu
sivilizasiyanı Şərqi Slavyan sivilizasiyası adlandırır, bizim eranın V-
VIII əsrlərindən yaranma fazasının başlandığını və XVI əsrdən isə
Sibirə doğru yayıldıqdan sonra Avrasiya sivilizasiyasına
transformasiya olunduğunu iddia edirlər.
66
Yəni Slavyan sivilizasiyası
mövcud olan deyil, artıq öz həyat siklini başa vuraraq yeni nəsil
sivilizasiyaya keçid verən mədəni tip olaraq görülür. Qeyd etməliyik
ki, bu mülahizələrdə Slavyan sivilizasiyasının Rusiya imperiyasının
sərhədlərini əhatə etmək üçün Avrasiya sivilizasiyası adı altında
verilməsi sırf ideoloji məqsəd olaraq görünür və bu mövzuya
kitabın sonrakı hissələrində daha ətraflı toxunacağıq.
Biz isə hazırkı
tədqiqatda bu sivilizasiyanın
səciyyələndirilməsinə bir qədər fərqli mövqedən yanaşırıq.
66
Кузык Борис Николаевич, Яковец Юрий Владимирович. Истоки и вершины
восточнославянской цивилизации. Москва: Институт экономических стратегий,
2006, стр. 38
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
79
Pravoslav-Slavyan sivilizasiya tipi daxilində slavyan
mədəniyyətinə daha çox üstünlük verir, təkcə Bizansın varisi kimi
yox, pravoslavlığa qədərki slavyanların tarixi inkişafına da
sivilizasiyanın sistemyaradıcı elementi kimi xüsusi önəm veririk.
Çünki bizim tədqiqat obyektimiz olan Türk sivilizasiyası ilə
münasibətlərdə xristianlığı qəbul edənə qədərki dövrdə slavyanlarla
əlaqələr də mühüm yer tutmuşdur.
Pravoslav-Slavyan sivilizasiyasının formalaşma mərhələləri
Ümumiyyətlə, sivilizasiyaşünaslıqda bu sivilizasiyanın
yaranması ilə bağlı yekdil fikir mövcud deyildir. Pravoslav-Slavyan
sivilizasiyasının formalaşma prosesini Qara dənizin şimal
sahillərində yunan koloniyalarının salınması, Kiyev Rus dövlətinin
yaranması, Rusiyada xristianlığın qəbul edilməsi ilə
əlaqələndirirlər, hətta digər variantlara da rast gəlinir. Misal üçün,
Skif çarlığının varisliyi. Bu yerdə Skif-sak sivilizasiyasının varisi
kimi elmi ədəbiyyatlarda yekdil fikrin olmadığını da qeyd
etməliyik. Bu sivilizasiyanın davamçıları olaraq Türk, İran və
Slavyanların olması ehtimalı elmi dairələrdə müzakirə olunur. Skif-
sak sivilizasiyasının ən böyük maddi tapıntısı Rusiyanın
Çelyabinsk vilayətinin Qazaxıstanla sərhədində Cənubi Ural
çölündə aşkarlanan Arkaim arxeoloji abidələridir. Təxminən e.ə
2000-1700 illərdə yaradılması ehtimal edilən bu arxeoloji abidə
özünəməxsus, olduqca fərqli şəhər tipini təmsil edir. Bu arxeoloji
abidənin Avestada qeyd olunan arilərin paytaxtının olması; ilk
slavyanların şəhər mədəniyyətini təmsil etməsi; və ya prototürklərin
sivilizasiyasını təmsil etməsi ilə bağlı mülahizələr vardır. Qazax
alimi arxeoloq Amangeldi Narımbayeva “Arkaim - prototürklər
tərəfindən yaradılmış dünya sivilizasiyasının ocağı” adlı tədqiqatda
bu arxeoloji abidənin Türk sivilizasiyasına məxsus olmasını
əsaslandırmağa çalışmışdır.
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
80
“Arkaim” yaşayış məskəninin şəkli və sxemi
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
81
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
82
Beləliklə, Pravoslav-Slavyan sivilizasiyasının formalaşması
ilə bağlı müxtəlif mülahizələrlə rastlaşırıq. Lakin bizim fikrimizcə,
pravoslavlıq və slavyanlığın vahid sivilizasiya dəyəri kimi
sinxronlaşması nisbətən sonrakı dövrə təsadüf edir. Çünki Bizans
imperiyasında (395-1453) ortodoks (pravoslav) xristianlıq
təxminən V əsrdən hakim olsa da, bu tam təsdiqini yalnız 1054-cü
ildə kilsənin rəsmən ayrılmasından sonra tapmışdır. Səlib yürüşləri
zamanı 1204-cü ildə Bizansın paytaxtı Konstantinopolun katolik
xaçlılar tərəfindən tutulub qarət edilməsindən sonra isə xristian
dininin bu iki məzhəbi arasında əsaslı təfriqə yaranmış və artıq
yalnız pravoslavlıq Bizans üçün müstəqil dəyərə çevrilmişdir.
Digər tərəfdən VII-IX əsrlərdə Bizans imperiyasının şərq
sərhədlərinə ən böyük təhlükə slavyanların hücumu nəticəsində
yaranırdı. Yalnız slavyanların xristianlığı qəbul etməsindən sonra
bu iki mənəvi dəyərin sinxronlaşması prosesi başlanmışdır. Tarixə
nəzər saldıqda buna bənzər hadisələrin daha əvvəllər də baş
verməsinin şahidi oluruq. Misal üçün, hazırda Qərb sivilizasiyasını
təmsil edən germanlara münasibətdə də eyni prosesin təkrar
olunduğunu görürük. Belə ki, məlum olduğu kimi Roma
imperiyasının mövcudiyyətinin son dövrlərində ona ən böyük
təhlükəni germanlar törədirdi və imperiyaya faktiki olaraq bu
tayfaların hücumu nəticəsində son qoyulmuşdur. Amma nəticədə
Roma mədəni dəyərlərini və xristianlığı qəbul edən german-roman
tayfaları Qərb sivilizasiyasının daşıyıcısına çevrildilər. Doğrudur,
Bizansın tarix səhnəsindən silinməsinin səbəbkarı türklər olsa da,
eyni qaydada Bizansa düşmən slavyanların onun mədəni irsini
qəbul edib, daşıması hadisələrin bənzərliyini göstərir.
Kiyev Rus dövlətində xristianlığın X əsrdə qəbul olunduğunu
nəzərə alaraq, təxminən XI-XII əsrlərdə Pravoslav-Slavyan
Dostları ilə paylaş: |