Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
117
tolerant cəmiyyət olması ilə seçilmişdir. Qərbin kosmopolit
siyasətində isə biz fərqli daşıyıcılara qarşı bu cür dözümlülük
müşahidə etmirik.
İkinci bir xarakterik xüsusiyyət türk cəmiyyətinin qadına
münasibəti ilə bağlıdır. Qadın-kişi bərabərliyi günümüzün aktual
mövzusu olduğu halda, bu problem əski türklərdən başlayaraq hər
zaman Türk sivilizasiyası üçün aktual olmuşdur. Qədim dövrlərdə
həm Qərbdə, həm də Şərqdə əksər xalqlarda qadınlara yalnız nəsil
artırma və məişət işlərinin icraçısı kimi baxıldığı halda, türklərdə
qadının kişiyə bərabər tutulmasının şahidi oluruq. Qadınlar həm bir
döyüşçü kimi, həm rəhbər kimi, həm ailə təsərrüfatının idarə edicisi
kimi türk cəmiyyətində hər zaman üstün mövqe tutmuşlar. Sonrakı
dövrdə islam dəyərlərinin birbaşa təsiri altında bir qədər fərqli
mənzərə yaranmağa başlasa da, türk qadınının cəmiyyətin bərabər
hüquqlu üzvü olması öz mahiyyətini qoruyub saxlamışdır. Təsadüfi
deyil ki, Şərqdə qadınlara seçki hüququ da ilk dəfə Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətində verilmişdir. Lakin bu yerdə xüsusi qeyd etməliyik
ki, qadının türk cəmiyyətində tam hakim olması, türk cəmiyyəti üçün
matriarxatın xarakterik olması ilə bağlı yanlış təsəvvür də
yaranmamalıdır. Əgər biz tarixi rakursdan müşahidə etsək görərik ki,
türk elində qadınlar hər zaman öz kişiləri ilə bərabər yüksək
mövqedə durmuşlar. Bunu türkün qədim yazılı abidələrindən olan
“Kitabi-Dədə Qorqud” dastanında da görürük. Dastanda hər zaman
türk xatunları öz ərənləri ilə bərabər həm məclislərə, həm döyüşlərə,
həm də el-obaya rəhbərlik edirlər. Yəni, bütün hallarda türk qadını
heç vəchlə kişisiz, tək görülmür. Beləliklə, göründüyü kimi, yüksək
demokratik dəyərlərə malik Türk sivilizasiyası üçün qadın
hökmranlığı deyil, qadın-kişi bərabərliyi səciyyəvidir. Bu xarakterik
xüsusiyyət də Türk sivilizasiyasının daşıyıcılarını vahid islam aləmi
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
118
daxilində qadına ikinci dərəcəli varlıq kimi baxan, çox zaman
hüquqsuz, cəmiyyətdə heç bir rolu olmayan təbəqə sayan digər
daşıyıcılardan (həm Ərəb, həm də İran sivilizasiyasından)
fərqləndirir.
Ellin mədəniyyəti dövründə Türk və Qərb sivilizasiyaları
arasında münasibətlər
İndi isə tarixin müxtəlif mərhələlərində Türk sivilizasiyasının
Qərb sivilizasiyası ilə təmasından irəli gələn münasibətlərə baxaq.
İlk öncə qeyd etməliyik ki, Türk və Qərb sivilizasiyalarının ilk
təmasları məhz Qərb sivilizasiya daşıyıcılarının imperialist meyllər
hesabına Şərqə doğru genişlənməsi zamanı baş vermişdir. Belə ki,
antik dövrdə bu iki sivilizasiyanın birbaşa təmas nöqtələri, ortaq
sərhədləri mövcud olmamışdır. Ümumilikdə tək Türk sivilizasiyası
deyil, bütövlükdə Şərqi təmsil edən sivilizasiyaların əksəri Qərb
sivilizasiyası ilə ilkin olaraq Yunan və Roma imperiyalarının Şərqə
doğru işğalçı yürüşləri zamanı təmasda olmuşlar. Makedoniyalı
İskəndərin Çin və Hindistana qədər uzanan Şərq yürüşü Ellin
mədəniyyətinin bu böyük məkandakı müxtəlif sivilizasiyalara nüfuz
etməsinin əsasını qoymuşdur. Sonradan V əsrə qədər Şərqdə
dövlətçilik ənənələrini qorumuş ellinizmin timsalında Şərqdəki
sivilizasiyalar tərəfindən Qərb dəyərlərinin necə qarşılandığını
görmək mümkündür. Bu zaman isə bizim tədqiqat üçün maraqlı olan
Türk-Qərb sivilizasiyalararası münasibətlərini digərləri ilə müqayisə
etmək imkanı yaranır.
Ellin mədəniyyətinin Şərqə nüfuzu zamanı Şərqdəki fərqli
sivilizasiya daşıyıcılarının (iran, hind, türk, ərəb) əks təsiri müxtəlif
olmuşdur. Həmin dövrdə Yunan-İran münasibətlərinin kəskinliyinə
(Yunan-İran müharibələri) baxmayaraq, ellin mədəniyyəti İranda
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
119
(Selevkilər), Mərkəzi Asiyada (Yunan - Baktriya çarlığı), Hindistan
yarımadasının şimalında (Hind-Yunan çarlığı) hakim yunan
sülalələrinin dövründə geniş yayılmışdır. Əslində, Yunan-İran
müharibələrindən sonra (e.ə.500-449) yunanların İran imperiyasının
içərilərinə doğru həm siyasi, həm də mədəni ekspansiyası
başlamışdı. Kalli sülh müqaviləsinə (e.ə. 449) əsasən İran Egey
dənizindəki Hellespont və Bosfordakı ərazilərindən əl çəkmiş, Kiçik
Asiyada yunan polislərinin istiqlaliyyətini tanımışdı. Makedoniyalı
İskəndərin dövründə isə bu sərhədlər Asiyanın içərilərinə doğru
genişlənmişdi. Lakin nə qədər qəribə görünsə də, biz məhz həmin
dövrdə Qərb - İran sivilizasiyalarının harmoniyasının şahidi oluruq.
Belə ki, böyük fateh öz imperiyasını uğurla idarə etməyə imkan
verəcək yeni bir “ellin-fars” aristokratiyasının yaranmasını arzu
edirdi. Bu istiqamətdə ilk addım Suz yaxınlığındakı təntənələrdə
atılmışdı - burada bir neçə gün ərzində iki ölkənin nümayəndələrinin
izdivac qurduğu toy çalınmışdı. Makedoniyalı İskəndərin özü eyni
zamanda iki fars şahzadəsi - Daranın qızı Satira və III Artakserksin
qızı Parisatida ilə ailə qurmuş, eyni gündə 80 nəfər yunan və
makedoniyalını yerli əyanların övladları ilə evləndirmişdi. Fars
qızlarını özlərinə arvad etmiş on minlərlə döyüşçüyə bahalı
hədiyyələr bağışlamışdı. Hər belə döyüşçü bir qızıl qədəhlə
mükafatlandırılmışdı.
97
Yəni, göründüyü kimi, gələcək naminə
yaxınlaşmaq üçün addımlar atılırdı.
Yunan-İran, eləcə də, Yunan-Hind mədəniyyətlərinin
harmoniyası öz təsdiqini həmin ərazilərdə aşkarlanan arxeoloji
abidələrdə də tapmışdır. Ellin mədəniyyətinin bu sivilizasiyalar
tərəfindən qəbul olunması mədəni-dini sinkretizm növü olan yunan
buddizminin təzahüründə özünün pik nöqtəsinə çatmışdır. Yunan
97
http://az.wikipedia.org/wiki/Makedoniya
Dostları ilə paylaş: |