- 122 -
ERMƏNİ SAXTAKARLIĞI. YALAN ÜZƏRİNDƏ QURULAN TARİX
iclası
keçirilmiş, “Voskanapat” (
Bakı), “Aparaj” (
Şuşa), “Mrkastan” (
İrəvan)
və “Meç Kağak” (
Tiflis) komitələrində “özünümüdafiə” məsələləri müzakirə
edilmişdi. Türk kəndlərinin əhatəsində olan erməni yaşayış məntəqələrini
“təhlükədən xilas etmək üçün” “Daşnaksutyun” Partiyasının silahlı dəstələrini
yerlərə göndərmək qə rara alınmışdı. Yelizavetpol və İrəvan quberniyasında
“özünümüdafiə” dəstələrinin hərbi əməliyyatlarına başlamaq üçün təcili olaraq
Nikol Duman (
Nikol Ter-Hovannisyan) İrəvana, Xanasori Vardan (
Sarkis
Mehrabyan) isə Şuşaya ezam edilmişdilər. Tadevos Amiryan
(“Gic Tatos”, yaxud
“Dəli Tatos”) da Nikol Dumana kömək üçün Bakıdan İrəvana göndərilmişdi.
191
Erməni silahlı dəstələrinə bir qığılcım lazım idi ki, bunu bəhanə edib qırğınlara
başlasınlar. 1905-ci il fevralın 19-da İrəvan şəhərində daşnaklar azərbaycanlılara
rəğbət
bəsləyən və eyni zamanda, ermənilərə nifrət edən Urazov soyadlı
rus millətindən olan quberniya həkimini axşam saatlarında qubernator
dəftərxanasının yaxınlığında xəncərlə qətlə yetirmişdilər ki, azərbaycanlılar
ayağa qalxsınlar və bununla da qırğınlara start verilmiş olsun. Fevralın 20-
də səhər ermənilər şayiə yayırlar ki, guya Bazar meydanında azərbaycanlılar
erməniləri doğrayırlar. Şəhərdə böyük çaxnaşma yaranır. Erməni tarixçisi
Hraçik Simonyan yazır ki, “Daşnaksutyun” Partiyası öz gənc üzvlərinə 20 tüfəng
və 10 tapança verərək tapşırır ki, digər erməni silahlıları ilə birgə küçələrdən
keçən türklərin üzərinə atəş açsınlar. İğtişaşlar iki gün davam edir. Qırğınlar hər
iki tərəfdən 100-ə yaxın ölü və yaralının olması ilə nəticələnir.
“Daşnaksutyun” Partiyasının növbəti hədəfi Naxçıvan qəzası idi. 1905-ci
il mayın 5-də Naxçıvan qəzasının Cəhri kəndində üç nəfər müsəlmanın ağır
yaralanması və mayın 7-də bir nəfər müsəlmanın Tumbul kəndində öldürülməsi
ilə milli zəmində toqquşmalar yenidən qızışmışdı. Mayın 8-də İrəvanın
vitse-qubernatoru Baranovski, İrəvan şəhər qlavası Ağamolov, Peterburqdan
qayıdan Naxçıvan şəhər qlavası Cəfərqulu xan Naxçıvanski birlikdə Naxçıvana
gəlirlər. Qırğınların yatırılması üçün Tiflisdən
general Əlixanov-Avarski də
Naxçıvana göndərilir. Ermənilər mayın 10-12-də Naxçıvan şəhərində iğtişaşlar
törədirlər. Erməni silahlıları Naxçıvan bazarında müsəlmanları gülləbaran
etməyə başlayırlar. Şəhərin bütün küçələrində tüfəng və tapançalardan atəş
açılır. Öldürülən və yaralananların sayı 100-ü ötür. İğtişaşlar ətraf kəndlərə də
yayılır. Lakin ermənilər Naxçıvanda məqsədlərinə çata bilmirlər. M.S.Ordubadi
yazır ki, ermənilərin məqsədi İrəvandan Naxçıvana qədər yol üstə yerləşən
müsəlman kəndlərini dağıtmaqla İrəvan ermənilərini Naxçıvanda hazır əsgəri
qüvvələrlə birləşdirməkdən, Naxçıvandan
Zəngəzura kimi yol boyunda
191
Simonyan H. Azataqrakan paykari uğinerum (ermənicə). I kitab, Yerevan: Hayagitak, 2003
- 123 -
ERMƏNİ SAXTAKARLIĞI. YALAN ÜZƏRİNDƏ QURULAN TARİX
olan köyləri dağıdıb, Zəngəzur könüllüləri ilə Naxçıvandakı əsgəri qüvvələri
birləşdirməkdən, daha sonra isə Qarabağ erməniləri ilə əlaqə yaratmaqdan
ibarət olmuşdu.
Ermənilər Naxçıvan məğlubiyyətindən sonra iğtişaşları yenidən İrəvanda
davam etdirmişdilər. Qubernator Tizenhauzen göstəriş verir ki,
qayda-qanun
yaradılması üçün şəhər ətrafındakı Kənəker qəsəbəsindən qoşun gətirilsin.
Bundan xəbər tutan Nikol Duman “Daşnaksutyun” Partiyasının möhürü
ilə Tizenhauzenə xəbərdarlıq məktubu göndərərək yazır ki, əmrini geri
götürsün, əks təqdirdə onun silahlı dəstələri əsgər kazarmalarına hücum edib
bütün əsgərləri öldürəcəklər. Tizenhauzen qorxusundan verdiyi əmri geri
götürmüşdü.
192
Mayın 23-də ermənilərin Qarsaçay bağçasında müsəlman
gənclərinə hücumu ilə İrəvanda növbəti qırğınlar başlayır. Mayın 31-də
İrəvanda qırğınlar dayandırılsa da, ermənilər ətraf müsəlman kəndlərinə hücum
etməyi qərara alırlar. Elə həmin axşam ermənilər İrəvan qəzasının Qırxbulaq
mahalındakı Gözəcik kəndinə hücum edirlər. İyunun 2-də 10
min nəfərlik
erməni alayı Məngüs kəndinə hücum edir. Dağıdılmış 12 müsəlman kəndinin
əhalisi Təzəkəndə qaçır. Ermənilər iyunun 3-də Güllücə kəndinə hücum edirlər.
Silahsız əhali Tutiyə, Damagirməz, Kamal kəndlərinə qaçır. Qırğınlar 18 gün
davam edir. Nəhayət, ermənilər Gözəcik, Güllücə, Məngüs, Damagirməz,
Tutiyə, Kamal və Məsimli kəndlərini darmadağın edir, əhalinin əmlakını talan
edirlər ki, bir daha azərbaycanlılar geri qayıda bilməsinlər.
193
İyunun 3-də Abaran, Şörəyel, Pəmbək və Aleksandropoldan gələn silahlı
dəstələrin köməyi ilə ermənilər Eçmiədzin
(Üçkilsə) qəzasının
Üşü kəndinə
hücum edirlər. İyunun 8-də müsəlmanlar kəndi tərk edirlər. İyunun 9-da
ermənilər Pərsi, Nəzrəvan, Kiçikkənd, Kötüklü, Qoşabulaq, İrku, Əngirsək,
Təkiyə kəndlərini dağıdırlar. İyunun 10-da ermənilər Eçmiədzində 10 kəndi də
darmadağın edirlər. M.S.Ordubadi 1905-ci ildə indiki Ermənistan ərazisində
ermənilərin törətdikləri soyqırımını belə səciyyələndirmişdi: “İrəvan mahalı bir
yanar dağa, vulkana dönüb nəcib islam millətini yandırmaqda, boğmaqda idi”.
1905-ci il oktyabr ayının sonlarında Dərələyəzin azərbaycanlılar
yaşayan
kəndləri ermənilər tərəfindən yandırılıb talan olunmuş, dinc əhali isə kütləvi
şəkildə qətlə yetirilmişdi. 1905-ci il oktyabrın 27-də Şərur-Dərələyəz qəzasının
6 erməni kəndindən 700-ə yaxın silahlı erməni Hors kəndinə hücum etmiş, 40
azərbaycanlını öldürmüş, 255 evi yandırmış və kəndin mal-qarasını aparmışdılar.
Oktyabrın 30-da həmin kəndə yenidən hücum etmiş, 53 azərbaycanlını
192
Yenə orada
193
К событиям в Эриванской губернии. Газ. “Каспий”, 5 июня 1905 г., № 105