547
adam bunun hamısını birdən görə bilməz. Alyoşa gərək ona
çox ehtirasla bağlanaydı, mən bunu başa düşdüm. Alyoşa
özü düşünməyi, mühakimə yürütməyi bacarmırdı, buna görə
də onun əvəzinə düşünənləri, hətta düşünmək istəyənləri
sevirdi. Katya onu öz himayəsi altına almışdı. Alyoşa nəcib,
füsunkar bir qəlbə malik idi, o bütün təmiz, doğru, gözəl
şeylərə dərhal məftun olurdu. Katya öz uşaqlıq səmimiyyəti
və hüsn-rəğbəti ilə ona çox şey açıb söyləmişdi. Alyoşanın
zərrə qədər də öz iradəsi yox idi. Katyanın çox inadkar,
qüvvətli, odlu iradəsi vardı, Alyoşa isə ancaq ona ağalıq
etməyi, hətta ona əmr etməyi bacaran adama məftuniyyət
göstərirdi. Nataşa əvvəllər onu qismən bununla özünə cəlb
edə bilmişdi, lakin Katyanın Nataşadan böyük bir üstünlüyü
vardı: o da bu idi ki, Katya özü hələ lap uşaq idi, elə bil ki, o
hələ uzun zaman uşaq qalacaqdı. Katyanın bu uşaqlığı,
aydın zəkası, eyni zamanda, düşüncəsində olan bəzi
nöqsanlar onu Alyoşaya daha çox yaxınlaşdırırdı. Alyoşa
bunu hiss edirdi, buna görə də, Katya onu özünə get-gedə
daha çox cəzb edirdi. Mən əminəm ki, onlar ikilikdə söhbət
edəndə, Katyanın ciddi “təşviqatyana” danışığı qarşısında
downloaded from KitabYurdu.org
548
əsl iş, bəlkə də, bir oyuncaq dərəcəsinə enirdi. Katya
Alyoşanı, yəqin ki, çox tez-tez danlayırdı, ona öyüd-nəsihət
verirdi, həm də onu öz əlində saxlayırdı, bununla belə,
görünür, Alyoşa özünü onun yanında, Nataşanın yanında
olduğundan daha artıq rahat hiss edirdi. Onlar daha artıq bir-
birinin tayı idi, əsas məsələ də bu idi.
Alyoşa yerindən qalxıb, xudahafizləşmək üçün əlini
Katyaya uzatdı:
– Katya, yaxşı, yaxşı, daha bəsdir! Sən həmişə haqlı
çıxırsan, mən yox. Bu ona görədir ki, sənin qəlbin
mənimkindən təmizdir. Bu saat Nataşanın yanına gedirəm,
daha Lyovinkanın yanına getməyəcəyəm...
– Elə ha, Lyovinkanın yanında sənin heç bir işin
yoxdur. O ki qaldı sənin indi sözə baxmağın, Nataşanın
yanına getməyin, bu cəhətdən sən çox əzizsən!
Alyoşa qəmgin-qəmgin dedi:
– Amma sən min dəfə hamıdan əzizsən! İvan Petroviç,
sizə iki kəlmə sözüm var.
Biz iki addım kənara çəkildik.
O pıçıldaya-pıçıldaya dedi:
downloaded from KitabYurdu.org
549
– Mən bu gün biabırçı bir iş tutmuşam, alçaq bir iş
tutmuşam, mən bu dünyada hamının yanında müqəssirəm,
onların yanında isə hamıdan çox müqəssirəm. Bu gün atam
məni nahardan sonra Aleksandra ilə tanış elədi (fransız
qadındır), çox əntiqə arvaddır... Mən... ona uydum... Daha
nə deyim... axı... Mən onlarla bir yerdə olmağa layiq
deyiləm... Sağ olun, İvan Petroviç!
Mən yenə də Katyanın yanında oturanda o tələsərək
dedi:
– Alyoşa mərhəmətlidir, nəcibdir, ancaq onun
barəsində biz sonra çox danışacağıq, indi isə hər şeydən
əvvəl, biz bir şeyi müəyyən etməliyik: knyazı siz necə adam
hesab edirsiniz?
– Çox pis adam.
– Mən də elə hesab edirəm. Demək, biz bu barədə bir
fikirdəyik, buna görə də knyaz barəsində danışmaq bizim
üçün asan olacaq. İndi keçək, Natalya Nikolayevnaya...
Bilirsinizmi, İvan Petroviç, indi mən elə bil zülmət
içindəyəm ki, mən sizi bir işıq kimi gözləyirdim. Siz bunları
mənə başa salın, çünki ən əsas məsələni mən, Alyoşanın
downloaded from KitabYurdu.org
550
mənə söylədiyi şeylərə görə mülahizə edirəm. Başqa
soruşmalı adam yox idi. Əvvəla, mənə deyin görüm (bu əsas
məsələdir), sizin fikrinizcə, Alyoşa ilə Nataşa birlikdə
yaşasalar, xoşbəxt ola bilərlərmi? Qəti qərara gəlmək üçün,
hər şeydən əvvəl, gərək mən bunu bilim, ondan sonra bilim
görüm nə etməliyəm.
– Bunu lap yəqin necə demək olar?..
O mənim sözümü kəsdi:
– Əlbəttə, elədir, lap yəqin olmasa da, hər halda, bu
sizə necə görünür? Siz axı çox ağıllı adamsınız.
– Məncə, onlar xoşbəxt ola bilməz.
– Niyə axı?
– Onlar bir-birinin tayı deyil.
– Mən də bu fikirdə idim! – sanki böyük bir kədər
içində qız əllərini dizləri üstə qoydu. – Lap müfəssəl
danışın. Qulaq asın: mən çox istəyirəm ki, Nataşanı görüm.
Çünki mən gərək onunla danışım, mənə elə gəlir ki, biz
ikimiz bütün məsələni həll edərik. İndi mən onu ancaq
təsəvvür edirəm, o gərək çox ağıllı, ciddi, doğruluq sevən və
gözəl bir qız olsun. Elədirmi?
downloaded from KitabYurdu.org
551
– Elədir.
– Mən buna əmin idim. Yaxşı, əgər o belədirsə, bəs
onda Alyoşa kimi bir uşağı necə sevib? Bunu mənə izah
edin, mən çox vaxt bu barədə fikirləşirəm.
– Katerina Fyodorovna, bunu izah etmək olmaz,
adamın nə üçün sevdiyini, necə sevdiyini təsəvvür etmək
çətindir. Alyoşa uşaqdır, buna söz yox. Lakin bilirsinizmi
uşağı necə sevmək olar? (O ciddi, dərin bir nəzərlə, həm də
diqqətlə, səbirsizliklə mənə baxırdı, mən ona, onun
gözlərinə baxdım, ürəyim yumşaldı.) Nə qədər ki Nataşa özü
uşağa oxşamır, nə qədər ki o ciddidir, Alyoşanı bir o qədər
tez sevə bilərdi. Alyoşa düz adamdır, səmimidir, son dərəcə
sadəlövhdür, hətta bəzən onun sadəlövhlüyü qəşəng də
görünür. Nataşa onu bəlkə də ona görə sevmişdir ki, bunu
sizə necə izah edim?.. Bəlkə də yazığı gəldiyi üçün
sevmişdir... Alicənab insanlar yazığı gəldikləri üçün də sevə
bilərlər. Hiss edirəm ki, mən sizə heç bir şey izah edə
bilməyəcəyəm, amma sizdən bir şey soruşum: siz onu
sevirsinizmi?
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |