gizlədirdim...- Rəsulun ailəsi bu qız haqqında heç də yaxşı məlumatlar
əldə etməmişdilər...Ona görə valideynləri bu qızla münasibətləri kəsməyi
ondan tələb etdilər...Rəsul isə “atadan,anadan yar şirin olar” deyib, hətta
qızla nişanlandı belə,...qızın valideynləri pulgir olduğundan oğlanın
kimliyi ilə heç maraqlanmadı belə...həm də belə qızı kor və kardan başqa
kim ala bilərdi axı. Rəsul elə Günayın gözəlləyindən kar və kora
çevrilmişdi, beynindən onunla bağlı bütün pis xatirələri iradi şəkildə
silmişdi. Hətta o Günayın məhz bu mülkiyyətə görə onunla birgə
olmasına belə gözlərini yummuşdu. Nəticədə valideynləri ilə uzun dava-
dalaşdan sonra yollarını ayıran Rəsul artıq həmən kisədən xeyli qır-qızıl,
daş-qaş sataraq, külli miqdarda vəsait əldə etdi, Yasamalda 3 mərtəbəli 8
sot torpaq sahəsi olan həyət evi aldı. Hələ evli olmamalarına ramən,
Günayla bir yerdə yaşamağa başladılar...
Dizlərində uzanmış Günayı öpmək istəyəndə Günay sifətini tez çevirdi,
onu itələyərək tez döşəməyə düşdü.
-
Sən nə simic adamsan...Bəs sən indidən mənə baxmırsansa, xaricdə
səninlə necə yaşayım...Gic başıma, gərəy doktor Abbasovla
münasibətlərimi davam etdirəydim...Kim bilir bəlkə biz artıq
evlənmişdikdə...Günay Rəsulun “oxu Axillanın dabanına batırdığını”
yaxşı bilirdi. Rəsulun sifəti qanla doldu...Lakin yenə də heç nə demədi,
Günay onu hörümçək toruna düşmüş şikar kimi paralizə etmişdi.Günay
yataq otağına yollanaraq.- Mən gedirəm Məsmə gilə, bu gün bəlkə
gəlmədim.- Günayın səsi nədənsə həyacanlı səslənirdi...Elə bil bu
cümlələri dünəndən əzbərləmişdi...Lakin əsas məqama çatanda yenə də
özünü itirmişdi...Sözləri pətələyə-pətələyə deyirdi. Artıq yataq otağına
çatanda, məsafənin uzaq olmasına baxmayaraq, uca-səslə,- Birdəki qapını
döyəndə özün aç, mən artıq bezmişəm bütün zənglərə, qapılara özüm
cavab verməkdən-
Günayın bugünki hərəkətləri onun gəmisini yerindən oynatmışdısa, son sözləri onu
tamam çaşqınlığa qurşadı...Bu nə sarsaqlayır görəsən, axı bu qapını bura köçəndən
bəlkə heç on dəfə döyməyiblər. Bir dəkə bunun məsələyə nə aidiyyatı var...Boş
verib, bütün bu fikirləri başından elədi...Yenidən gələcək planlar haqqında
xəyallamağa başladı. “Birinci (Kanadada) Rəşidlə əlaqə saxlayaram, o artıq on
ildir ki, orda maşın biznesi ilə məşğuldur. Deyərəm ki, yaşxı pulum var, hansı işə
başlamaq olar, hansı sahəyə girişək...- “Dinq-donq”, “dinq-donq”...qapının zəngi
idi. Maraqlıdır, səhər saat on birdə kimin burda nəişi var, bütün fantaziyasını işə
salsa da heç biri onu qane etmirdi...Birdən özü-özünə---Əşi, yəqin göyərti zad
satandı...Mən dəki bayaqdan...- Şap-şaplarını geyib evin həyətinə çıxdı. Yavaş-
yavaş həyətin darvazasına doğru irəlilədi...Bu anda isə Günay pəncərədən
səbirsizliklə nəisə gözləyirmiş kimi, onu güdürdü...Nəhayət darvazaya çatdı,
çəftəni sağa çəkdi, qapının dəstəsini aşağı doğru əydi, qapının açıldığını görüb
özünə tərəf çəkdi...Qapıda qara papaqlı, bığlı bir adamı görməsiylə ürəyində bir
ani soyuqluq hiss etməsi bir oldu. Həmin adamın Pikə xanımın oğlu Orxan
olduğunu artıq bilsə də, həmən soyuqluq əlini həmən yerə aparmağa məcbur
etdi...Həmən yerdə nəisə maye şəklində əlinə sürtündü, biz da aşağı gedəndə
möhkəm bir şeydə əli dirəndi, artıq aşağı düşmədi...artıq buna özü baxmalı
idi...Gözləri ilə baxanda artıq ölümcül ağrı öz sözünü deməyə başladı,...bu onun
ürəyinə batırılmış bıçaq idi. Rəsul yavaş-yavaş şoka düşdüyünü hiss etdi,
müvazinətini itirməyə başladı...düz ürəyinə dirənmiş və arxadanda iki-üç santim
bayıra çıxmış şef bıçağı onun nəfəs almasına imkan vermirdi.
-
Oğraş...sən məni aldatdın...Bizim halal qızıllarımızı özüvə
gətirdin...Oğraş – deyə bıçağı ildırımsürətilə ürəyindən çıxarıb onu
həyətin içinə itələdi, qapını arxadan bağladı. Rəsulun bayaq huşunu
itirdisə, bıçağın sürətlə ürəyindən çıxarılması elə bil bütün sinirlərini
oyatdı, gözləri bərəldi və ağzından qanla öskürdü. Yuxarı boylandı,
Günayın pəncərədən gülümsədiyini görüb..- Günay, tez ol düş
aşağı,...hamsını yığmısan sa gəl gedəy...-stiril əlcəkləri əlindən
çıxardı...Rəsulun can verməyinə böyük həvəslə baxmağa başladı...- Hə
həkim məllim, ölən adamlardan xoşun gəlirdi, indi özün dad ölümü...-
Günay aşağı düşən kimi, ilk öncə Rəsula baxdı...Olanlara adi əhəmiyyət
verib, Orxana yaxınlaşdı, əlləri ilə boynundan tutub onu öpməyə başladı.
-
Mənim artıq Türkiyəyə biletim hazırdı...bütün sənədləri də dünən
hazırlamışam...Yaxşı ki, vaxtında işini gördün...Taksi tutub gedirəm
ayraporta ...Səni Belekdə Exselsior otelində gözləyirəm...Orda 23 nömrəli
otağı branirovka eləmişəm...Burdan elə çıxarsan heç kim görməsin
-
Bəs qızılların yerini mənə deməliydin,...nəqədərini xərcləmisiz?
-
Hələ heç 20 faizini xərcləməmişik- cibindən açar çıxarıb Orxana uzatdı...-
Zamin banka gedərsən, orda 35 nömrəli boksdan pulları götürərsən...nəğd
120 min var...hələ 300 minlik çek də var...Kisədəkilərin yarsını artıq
dəyişməyə vaxt tapmışdı, bu tülkü... Brilliant, firuzə, yaqut parçaları isə
artıq dünən özüm şəhərin bütün zərgərlərində dəyişməyə vaxt tapdım...
Bu da bir 50 min elədi...Qalanların yerini sənə deyə bilmərəm...Gəl
Türkiyəyə, orada bizə əlimizdəki pullar hələ ki bəs eləyər. Bir neçə il
keçər vətandaşlıq alandan sonra, qalanlarının dalınca gələrik.
-
Sənin özündə nə qədər pul var?
-
85 minlik çek və 7 min nəğd manat – Hər ikisi Rəsula baxdılar, artıq
keçindiyinə əmin olub, gülümsədilər...Yenidən dodaqları birləşdi. Bir
müddət sonra Günay dediyi kimi sakit-sakit həyətdən çıxdı, taksi tutub
yollandı hava limanına, Orxan isə işini tamamlamalı olduğundan köhnə,
qanlı rezin əlcəkləri cibinə qoyub yeni əlcək paketini sol cibindən çıxarıb,
cırdı və əllərinə keçirdi. Rəsulun ölüb-ölmədiyini yoxlamaq məqsədilə
işarə barmağını şah damarına dirədi...Nəbzin olmadığına əmin olandan
sonra...meyiti həyətlə sürüyüb, evin zirzəmisinə apardı...Günay ona iki
gün bundan əvvəl bildirmişdi ki, evin zirzəmisinin içində, müxtəlif şeyləri