Fərhad Məmmədov "Əsl həqiqət "niyə"," necə" sualları ilə məhdudlanmır"
Yüklə 354,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
özünə dedi “ bəlkə heç bu sarsağlar bizim Azəri türkçəsini anlamırlar”- ola bilər beni kimese benzetmisiz. Kişi həkimlərdən biri otağı dərhal tərk etdi. Digər həkim isə çarpayının yanında əyləşmiş qadınların arxasına keçdi...Bəli yenə də Rəsul səhv etmişdi...Bu həkim deyildi, onun da bu ailəyə aidiyyatı var idi. Birdən digər bir qadın ağlaya-ağlaya, -
Bayhan, neden bizlerle böyle yapıyorsun...Niçin bizi korkutuyorsun...Böyle aşahlık olma, bizleri beyenmiyorsan, sadece söyle, burada “ben Azeriyim” tiatrosu kurma...Sen nerden böyle güzel Azerice konuşuyorsun...-deyə göz yaşlarını sildi gülümsəyərək, maskasını aşağı saldı...Bəli qadın yaşlı olmasına ramən olduqca gözlə qalmışdı, yəqin ki qızın anası idi və Rəsulla səhv saldıqları xəstənin həyat yoldaşı...Cavan qız yenidən Rəsulun başına sığal çəkərək, -
Babam biziyle alay ediyor...görmüyormusun...- Rəsul artıq tanımadığı bir adamın onun göz-başını əlləmələrindən tənə gələrək qızın əlini itələdi -
deyiləm...Bakıda Buzovna qəsəbəsində Samir Əliyev 3 ünvanında yaşayıram....Yaşım...bax yaşımı dəqiq bilmirəm. Doktor bəydən soruşmaq lazımdır, çox güman ki, mən komada çox qalmışam...Ay Allah, kaş bu yuxu olaydı, mən necə də qocayam- deyə yenidən barmaqlarını üzündə və qoca qollarında gəzdirməyə başladı... Birdən, bayaqdan bəri sadəcə müşahidəci ampulası seçmiş, xanımların arxasındakı cavan oğlan həyacanla -
Bayhan bey, beni de mi tanımıyorsuz? Sizin kızınızın kocasıyım, Orhan bey... Yıllardır sizinle eyni şirketde çalışıyorum... HAYTEÇ TURKEY...dijital kurqular, nano ve sayber cihazlar...Siz şirketin en iyi nano mühendisisiz...Bayhan Çetin -
bilmirəm...Bir az Windowsdan və ofis proqramlarından başım çıxır...- gülümsəyərək- Mən həkiməm təcili yardım---eh onsuzda başa düşməyəcksiz---hə yadıma düşdü—acil yardımda çalışıyorum. Məni bıçaqlamışdılar...Sonra bilmədim necə oldu, gözümü açdım gördüm burdayam...Yeri gəlmişkən bu xəstəxana, hmm..., hospital nerededir?- Cavan oğlan aqressiv şəkildə -
Biz hastahane sözünü anlıyoruz...Hospital ingilizce seslenir... Siz hastanede diyil, İzmir Solar spadasız- spa bir nev sanatorium...Size solar vitamin C seanslarına celb etmişdik...Bu yaşda böyle her yılbaşı yapılması gerekir. 2020 den beri siz yalnız iki kez yapmısız...Şimdiyse iki bin iyirmi yedidir.—Rəsulun gözləri kəlləsinə çıxdı -
İki min iyirmi yeddinci il...Siz nə danışırsız...Həkim bəy, həkim bəy...Bəs bura xəstəxana deyilsə mən burda nə gəzirəm...aqressiv şəkildə---doktor beyi çağırın tez olun,... doktor, doktor, doktor deyə bağırmağa başladı və yenidən huşu özündən getdi.
*** *** *** - Bayhan bəy, biz Sizin beyninizi rentqen şüasından keçirdikdən sonra müəyyən şeylər üzə çıxdı ki, Sizin belə davranışınızı və yaddaş pozuntularınızı özü- özlüyündə izzah edir...Hmm...Bilmirəm heç necə başlayım...Bilirsiz...Biz sizin beyninizdə yeddidən çox soxulcan şəkilli parazit aşkar etdik...Msəlum oldu ki, bu parazitlər, sizin beyninizə hardasa beş ay bundan əvvəl düşüb...Bəxtiniz onda gətirib ki, bu parazitlər, tez və kütləvi artan parazitlərdən deyil...Lakin nəticələr də qənaətbəxş deyil...Çox təəsüf edirəm, amma Sizin həmən parazitlər sizin beyninizin müxtəlif yerdən ümumilikdə 15 faizini yeyiblər...- qarşısındakının simasındakı effekti görmək üçün bir qədər fasilə etdi... - On beş faiz---bəs mən niyə iflic olmamışam- deyə Rəsul və ya Bayhan həyəcanla bildirdi. - Dediyim kimi, parazitlər müxtəlif yerlərdən yeyiblər, sizin əksər motor funksyalarınız sabit olaraq qalıb, bircə cinsi orqanınızdan başqa,...özünüz başa düşdüz də, ereksiyayla problem olacaq,. - Onsuz da bu yaşda yəqin ki, artıq lazım olmayacaq da- deyə kinayə ilə xəstə bildirdi. - Digər tərəfdən isə əsas zərbə sizin yaddaş neyronlarınıza toxunub, belə ki, Sizin Bayhan Çətin kimi həyat dövrünüzdəki yaddaş ardıcıllığını tam şəkildə pozublar...yəni təsəvvür edin ki, sizin yaddaş yeni il yolkalarının ətrafına salınan zəncirvarı, müxtəlif rəng çalarlı, lampalardır ki, bayram gecəsi yandırırlar. Bilirsiz ki, bu lampalardan hər hansı birində pozuntu əmələ gəlsə, digər lampalar da işləməyəcək...Bax sizin Bayhan Çətin kimi də yaddaşınızdakı ardıcıllıq pozulub, beyniniz alternativ yaddaş kimi digər yaddaş hüceyrələrindən, məsələn yəqin ki, nə vaxtsa kitabda oxuduğunuz, və ya eşitdiyiniz, və ya tanış olduğunuz şey haqqında beyninizdə ardıcıl assosassiyalar proqramlaşdırıb, və alternativ yaddaş neyronları ortaya çıxıb...Biz yəqin edirik ki, həmin özünüzü onun kimi təqdim etdiyiniz Rəsul Orucov belə yalançı yaddaşlardandır...Ola bilər ki, heç Rəsul Orucov yaddaşa eyni vaxtda daxil olmayıb, məsələn Rəsul ayrı yaddaş neyronundan Orucov isə ayrı yaddaş neyronundan keçə bilər...Keçən ay müqəddəs Ramazan ayı idi, yəqin ki, Orucov assosasiyasını beyninizdə avtomatik olaraq yaratmızıs,Rəsula gəldikdə isə bu ay dini olduğundan, o cümlədən Allahın əmri, Allah rəsulunun deyimi ilə təyin olunduğundan bu iki informasiyanı birləşdirmisiz...Nəticədə Rəsul Orucov yaranıb, -ov familyasına gəldikdə isə, yəqin ki, bir ay əvvəl Azərbaycan haqqında çox fikirləşmisiz...Bir dəki axı sizin Rəsul adlı oğlunuz da var –həkim Yılmaz özündən razı şəkildə monoloqunu qurtardı, xəstənin reaksiyasını gözlədi...Əslində o, məsələnin ən pis tərəfini Bayhana çatdırmamışdı...Belə ki, cərahiyyə əməliyyatı belə, həmən qurtları beynindən uzaqlaşdırsalar belə, o bir aydan çox yaşaya bilməzdi...Bunu artıq Bayhanın ailə üzvlərinə bildirmişdi...və ona görə onlardan tələb etmişdi ki, xəstəni həyatını və ailə üzvlərini tanımadığına görə çox
qınamasınlar. Bayhan isə hey başına bulayır və dilinin altında, nəisə təkrarlayırdı... “Bəs aqoniya, beş yüz əlli beş, məscid” bunlar hamsı ...” , “ Yox ola bilməz, mən Rəsulam, həkim, yaşım...əşi yaş vacib deyil,...X saylı poliklinikada Mərdəkanda işləyirəm”, “Buzovnada yaşayıram”. Həkim Yılmaz artıq onun nə dediklərini qulaqucu eşitdikdən sonra yenidən müdaxilə etdi. - “Hə, yeri gəlmişkən, dediyiniz kimi, Buzovna Samir Əliyev 3 ünvanını yoxladıq. Hal-hazırda orada Məsimovlar ailəsi qalır... Aybəniz Məsimova,- nənə, Anar Məsimov ata, (arvadın oğlu), və həyat yoldaşı Gülnarə Məsimova...hələ uşaqları yoxdur...- Bayhan həkimin sözünü kəsdi - Həkim axı siz bu dərəcədə axmaq ola bilməzsiz...Mənə 2008-ci ildə və ondan qabaq orada kimin yaşadığı lazımdır... - Bir az səbriniz olsa idi...artıq mətləbə çatırdım...İş orasındadır ki, Məsimovlar ailəsi 1946-cı ildən bu evdə yaşayırlar...Anar Məsimovun atası da evin tək uşağı olub, ona görə elə bu evdə yaşayıblar...Ətrafdakı evləri və hətta sizin guya işlədiyiniz X saylı poliklinikanı da yoxladıq, - Mərdəkandakı? - Bəli Bakı şəhəri Mərdəkan qəsəbəsi,...maraqlısı odur ki, belə bir poliklinika həqiqətən də var...yəqin havaxtsa bu barədə eşitmişdiz...Nəisə. Bu poliklinika 2012-dən bəri öz fəaliyyətini dayandırıb, bina isə ümumiyyətlə yerlə yeksan edilib, çünki Mərdəkan, Şüvəlan, Şağan artıq qapalı turizm şəhərləridir...Burada yaşayış yoxdur...yalnız turistlər qalır, birdə işçilər...2008-də isə orada işləmiş həkimlərdən, tibb bacılarından bəzilərinə sorğu göndərildi...Onların hamsı Rəsul adlı bir həkimin bu poliklinikada heç zaman işləmədiyini bildirdi. - Onlardan hansınınsa adını bilirsiz, doktor? (qəribədir, bir vaxt başqaları ona belə deyə müraciət edərdi...yəni bunlar hamsı bir ayın fantaziyası idi...Yox ola bilməz) - Təəssüf ki, yox işçilərin adını bilmək üçün Səhiyyə Nazirliyindən xüsusi yazılı icazə sayb-pası alınmalıdır. - Sayb-pas nədir belə?- deyə Bayhan təəccüblə soruşdu. Həkim Yılmaz gülümsəyərək - Maraqlıdır ki, nanotexnoloqiya və kib-elektronika sizin sahəniz ola ola məndən soruşursunuz...Bu Nazirliklərin ayeronet vasitəsilə müəyyən statistik və məxfi informasiyalar əldə edə bilmək üçün buraxdığı pasquard kodlu elektron kartlardır... - Nəisə, adları bilmədən heç nəyi dəqiq demək olmaz...Elə işçilər var idi ki, mən heç onları tanımırdım, yalnız reviziyyalar, nazirlikdən yoxlamalar olanda xəstəxanaya təşrif buyururdular...Bir növ formal işçilər...Belələri yalnız maaş alır, işləmir...Çox güman siz belə həkimlərə calaşmısız... – gicgahını barmaqları ilə ovuşduraraq, gözlərini yumdu...bir qədər fikrə daldı- Bəlkə belə edək, ...ay da...Pikə xanımın soyadı necə idi, hə tapdım, Nəbiyev, oğlu da Orxan Nəbiyev, Mərdəkan qəsəbəsi Əvhədi küçəsi on iki drob iki mənzil üç...Bir bu məlumata sorğu verin...- həkim heç də təəcüblənməyərək...- Elə indi gözünüzün qabağında bunların hamsının fantaziya olduğunu sizə göstərərəm...Beş yüz əlli beş reabilitasiya mərkəzi Türkiyənin ayeronetlə təmin olunmuş ilk
xəstəxanasıdır...Bayhan eşitdiklərinə inanmırdı...deməli 555 beş buna işarə idi...Halbuki dinməyib həkimdən nəticəni gözlədi...Həkim qarşıda olan iri ekrana baxaraq: - Ayeronet 13 A, bizə, Bayhan bəyin dediyi ünvanı tap...deməyi ilə kompyuterin cavabı bir oldu. Qalın qadın səsi, - Tapılan nəticə- bir. Hal hazırda yaşayır Orxan Nəbiyev -55 yaş, biznesmen , oğlu Ayxan Nəbiyev-19 yaş, tələbə, qızı Aynur Nəbiyeva- 16 yaş şagird, - ətraflı məlumat üçün, zəhmət olmasa həmin adları dəqiq vurğulayın... - Həkim, detallar lazım deyil...Mən deyən düz çıxdı...Orxan Pikə xanımın oğludur, mənim son xəstəmin,---bəs bunu necə izzah edərsiz... - Xahiş edirəm, Bayhan bəy vəziyyəti qəlizləşdirməyin, öz kimliyinizlə barışın, bunlar təsadüfdən də ola bilər, yaddaşın insanla etdiyi “zarafatdanda”...Əgər siz Rəsulsuzsa onda özünüzə belə bir sual verin ki, mən başqasının bədənində nə gəzirəm...Bayhan Çətinin bədənində... - Lənət olsun...Elə bu mənim özümə də maraqlıdır...-birdən başından tutan qəflət ağrı onu huşsuz vəziyyətdə yerə sərdi...
Bu dəfə aqoniya Bayhanı o dünyaya yola salmağa hazırlaşırdı...Çarpayının ətrafında qızı və həyat yoldaşından əlavə, yeni bir gənc sima dayanmışdı...Bu atasının halından xəbər tutaraq dərhal Nyu-Yorkdan birinci hava reysi ilə özünü “555” reabilitasiya mərkəzinə çatdıran Bayhan bəyin istəkli oğlu idi. Gələn kimi tez çarpayıda halsız vəziyyətdə uzanmış atasının əllərindən tutdu.Ovuşdurmağa başladı. -
Ata gəlmişəm... Bayhan digərlərindən fərqli olaraq bu Rəsul adlı oğlunu gözləyirdi...Lakin qarşılaşacağı həqiqətin bu qədər acı olacağını gözləmirdi...Onun qarşısında elə bil güzgü durmuşdu. O öz əksini, özünü, Rəsulu görürdü...Oğlu o özü idi...Deyəsən yavaş-yavaş həkim Yılmazın dedikləri onun ağlına batırdı...Bəs bir aya bu otuz illik həyatı necə keçmək olar...Bunlar bir ayda necə baş verə bilərdi...Lakin yenə də özündən asılı olmayan hisslər, onun gördükləri, eşitdikləri, ona gələn səslər, ölənin vəsiyyəti barədə, deyilənlərin həqiqət olduğunu təlqin edirdi...Halsız vəziyyətdə -
Rəsul, bağışla ki, yaddaşım yaxşı deyil, sən nə işləyirsən... -
Olan şeydi ata...mən hələ işləmirəm, Nyu-Yorkda Nyu Cersi Tibb kollecində oxuyuram...artıq dördüncü ildir...Transplantatsiya şöbəsində...Sən həmişə istəyirdin ki, mən həkim olum- ana söhbətə qoşuldu
-
Bayhan, yəni bizim gecəylə onu hava limanına necə yola saldığımız yaddında deyil...Əvvəl verdiyin qərara peşman olmuşdun...ABŞ-ın cənub ştatlarında vətəndaş müharibəsi başlamışdı...Sonra isə məni də hər şeyin yaxşı olacağına inandırdın... -
qalıb...artıq mənim dalımca da gəlirlər...Pikə xanım necə də düz demişdi...gərək özün öləsən ki bunu hiss edəsən, bu insana yalnız bir dəfə qismət olur...Filmlər, əsərlər, oyunlar, bunu heç bir zaman olduğu kimi təsvir edə bilməz...Bəli...bəxtimdən mənim də dalımca həmən qara naməlum gəlməyib,...yəqin ki, Bayhan Sərvət kimi o qədər də pis adam olmamışam...- birdən Bayhan üzünü qızına və həyat yoldaşına tərəf çevirərək...Məni bağışlayın ancaq, mən Rəsulla təklikdə danışmaq istərdim...Mənim son, vəsiyyətimi yalnız o başa düşər, çünki o, mənəm...mən oyam...- ana və qız bir-birlərinə anlaşılmaz şəkildə baxdılar...və- biz qapının arxasında gözləyərik deyə palatanı tərk etdilər...Bayhan Rəsulu yaxına çağırdı...elə bil kimsə onları eşidə bilərdi...Bir vaxt Pikə xanımın ölüm zamanı onun qulaqlarına dediklərini, o, Rəsula, oğluna bildirdi...və həmən göstərişi verdi “vədinə əməl elə”... “hər şeyi bilirlər”, “vədivə əməl elə”... “o məsciddə qalmalıdır”- deyə sözlərini tez-tez vurğuladı...Bayhanın özünə maraqlı idi ki, görəsən Pikə xanım ona bu sözləri deməyibsə, bütün keçmiş həyatı onun bir aylıq fantaziyası olubsa, onda bu sözləri ona kim deyib və hal hazırda o niyə bu sözləri oğlu Rəsula deməli idi...Yəqin bütün bu fövqəltəbii tapşırıqlar ona deyil oğul Rəsula çatmalı idi...Oğlunun söz verdiyini görüb, çox sevindi rahat şəkildə gözlərini yumdu....Onun qulaqlarının artıq alışdığı trans səslər yenidən ortaya çıxdı...Mıt-mıt-mıt-mıt-mıt...Bayhan artıq həmin anın gəldiyini anladı...
IX MƏSCİD 3 həftə sonra Əzizbəyov rayonu, XXX kəndinin məscidi Metropol mehmanxanasında yerləşmiş Rəsul, günün ikinci yarısını şəhəri gəzməylə keçirməyi qərara aldı...Azərbaycanda heç vaxt olmasa da, bu dövlət barədə azdan-çoxdan məlumatı var idi. Milliyətcə də buranın əhalisinə yaxın olduğunu bilirdi. Milli bulvarı gəzəndən sonra Laxmacuna girib aclığını aradan qaldırdı...Gəzintisi zamanı insanlarla ünsiyyət qursa belə onun fikirləri yalnız sabah ki günü ehtiva edirdi...Elə bil sabah onun həyatının əsas imtahanı baş tutacaqdı. Atası Bayhan Servetin ölümündən əvvəl bunu sadəcə bir əhd xatirinə olan səyahət kimi baxırdı...Lakin atasının cibindən çıxan bloknot, onu gecələr
yatmağa qoymurdu...Orada atasının ölən xəstələr üzərində apardığı müşahidələr, o hansısa poliklinikadakı işçilərin adları və telefon nömrələri, və yalnız 2008-ci il tarixli qeydlər yer alırdı...Qol həqiqətən də atasının idi...Lakin bu qədər şeyi atası bir ayın içində necə edə bilərdi...Axı o ikili həyat sürmürdü...Bunu bacısının həyat yoldaşı, atası ilə yeddi ilə yaxın eyni şirkətdə çalışmış Orxan da təsdiq edə bilərdi. Bununla belə, Rəsul buna heç bir məntiqi açıqlama tapa bilmirdi...Sadəcə olaraq ona tapşırılan məsələnin vacibliyini dərk edirdi... Sabahı gün mehmanxanadan elə vaxtda çıxdı ki, günorta namazının vaxtına düşsün...Belə ki, Rəsul məscidin imamı ilə danışmalı idi. Nədənsə taksiyə minmədi, ona avtobusla getmək maraqlı idi...Bəlkə də bu vərdiş idi...Nyu-Yorkda o nadir hallarda taksi tutardı ki, sonradan bu əməlinə peşman olub uzun müddət taksiyə minməzdi. Məscidin kəndin şosesindən bir qədər aralı olması, Rəsulu şır-ha-şır yağışda, qalan yolu piyada getməyə vadar etdi. Onun gözündə bu məscidi başqa gördüyü məscidlərdən fərqləndirən cəhət, bir qədər yığcam formada olması və gümbəzinin yaşıl deyil, göy rəngdə olması idi. Məscidə girməmişdən əvvəl məscidin çölündə üstüörtülü xüsusi məkanda dəstamazını aldı. İçəri Salam-aleykum deyə girdi...Artıq camaat namazı qılınmışdı...Yalnız ətrafda beş-altı nəfərin ayrı-ayrı vaxtlarda namaz qıldığını görürdü...Məscidin ən yuxarı başında isə yaşı altmışı keçmiş, qozbel bir axund sallağı oturub dodaqaltı Quran oxuyurdu...arxası Rəsula olduğundan onun simasını görə bilmədi...Rəsul ilk öncə günortanın fərz namazını qılmağa qərara aldı...Namazını qurtardıqdan sonra yenidən imama tərəf baxdı...o hələ də Quranı oxuyurdu. Rəsul belə şəraitdə axunda müraciət etməyin yersiz olduğunu başa düşürdü...Ona görə əyləşib axundun qurtarmağını gözlədi. Nəhayət bir neçə dəqiqədən sonra, imam ovuclarını qabağı verib başını yuxarı qaldırdı və son duasını etməyə başladı. Artıq camaat dağılmışdı. İmam son duadan sonra Müqəddəs Kitabı bağladı. Rəsul fürsətdən istifadə edərək imam Asifə yaxınlaşdı. İmamın yaşının çox olmasına ramən olduqca nurani sifəti var. Hətta sifətindəki saysız, alnı boyunca sərasər yayılmış çopurlar və qırışlar belə onun ümumi aurasına xələl qatmırdı...Rəsul salam verib, imamla söhbətə başladı -
deyim...bir ölənin vəsiyyətiylə burdayam. -
Xoş gəlmisən oğlum... -
Bilirəm bu axmaqlıq kimi görünə bilər...Axı bu lap çoxdan olub...amma bundan başqa məsələyə aydınlıq gətirmək üçün vasitə yoxdur...Siz yəqin ki, Pikə xanımı tanıyırdız...Cəmil kişinin həyat yoldaşı. Təxminən iyirmi il bundan əvvəl rəhmətə gedib- Rəsul sualını bitirdikdən sonra həyəcanla imamın sifətinə baxdı...O, imamın əks cavab və ya çarpaz-sual verəcəyini gözləyirdi...İmam bir qədər fikrə daldı...sağ əli ilə uzun saqqalını aşağıya doğru sığalladı...Elə bil nə cavab verəcəyini bilmirdi də...Lakin onun iç dünyasındakı dəyişikliklər onun simasından açıq aşkar sezilirdi...Onun qaşları tez-tez yuxarı qalxır,ağzı bir qədər büzülürdü...Nəhayət uzun fasilədən sonra axund... -
iyirmi ildir ki, gözləyirəm...Gəl dalımca.-deyə qalxdı və məscidin çıxışına doğru irəlilədi. Birlikdə məscidin binasından çıxdılar, həyətə düşdülər...dəstamaz alınan yerin arxasında, yerə düşən pilləkanlar var idi...Yəqin ki məscidin zirzəmisi idi...Axund cibindən portativ fanar çıxararaq yandırdı, və aşağı düşdü...Rəsul da arxasıycan... -
Bəs siz mənim kim olduğumu, Pikə xanıma nə aidiyyatım olduğunu soruşmuyacaqsız? -
tapşırığı ilə ixtiyarım yoxdur. Mənə dedi ki, ondan başqa əmanətin harada olduğunu yalnız bir adam bilə bilər. Həmən adam qərib adam olacaq...Və onu da tapşırdı ki, sorğu-sual aparma, elə ki, mənim adımı çəkdi, əmanətin yerini ona göstər.- Rəsul az qala bayılacaqdı...hadisələrin belə gedişini o heç ağlına belə gətirə bilməzdi. Allahanı şükür edib bir təhər müvazinətini qorudu... -
-
Əstafullah. Mən əmanətə xəyanət edə bilmərəm. Əslinə qalsa mən ümumiyyətlə onu öhdəmə götürməməli idim. Ancaq neyləyim, yaxın adam idi, yox deməyə dilim gəlmədi...Neçə dəfə olub ki, özümü güc-bəla ilə saxlaya bilmişəm, nəfsim mənə kisələrin içində nə olduğuna baxmağa çağırırdı...Allaha şükür bir təhər nəfsimi öldürə bildim...Budur çatdıq, icazə verin, lazımı açarı tapım. Zirzəminin qaranlıq otaqlarından biri idi...Qapını açanda içəridən dəhşət nəmişlik iyi gəlirdi...Otağın ortasında ala qaranlıqda bir təhər lampanı tapdı...onu burub işığı yandırdı. Gözlərinin qaranlıqdan sonra belə gur işığa alışması üçün bir qədər gözləməli oldu...Nəyisə yadın salırdı...Birdən yadına düşübmüş kimi, divarın küncünə tərəf yaxınlaşdı, yerdəki cümə namazı zamanı məscidin həyətində yerə sərilən xalçaları bir qədər aralı itələdi. Aşağıya daha bir qapı var idi...Qapının çəftəsini özünə tərəf dartdı...Xeyr bu zirzəmi deyildi...Sadəcə yarım metr hündürlüyündə olan, nəisə gizlətmək üçün kiçik bir sahə idi...Rəsul yaxınlaşdı...İçəri otağın işığı aydın düşdüyündən, əl fanarına ehtiyac olmadı...Orada iki ağzı dolu un kisəsi var idi...Kisələrdən birini açanda Rəsulun gözlədiyi kimi içi qızıl sikkələrlə dolu idi. İmam Asif mömin insan kimi içindəki şeytana qalib gəlsə də, gözlərinə inana bilmirdi. Axı bu qədər qızıl Pikə xanıma hardan...Rəsul isə içində dəyişikliklər getdiyini hiss etdi...Beyninə qəribə fikirlər xəyallar gəldi...Guya o bu pulla ABŞ-da özünün ömrü boyu arzuladığı şəxsi baytarlıq xəstəxanasını tikdirir...Özünə Fici adalarında bunqalo tutur...Evlənir...Bəlkə qızıldan bir ikisini özümə gətirim...Yox...Axı niyə bu yəqin ki mənə halaldı...Yox...Yox...Yox...Rəsul bir qədər özünə gəlib dərindən nəfəs aldı...
-
Bunlar hamsı məscidə çatacaq...Mən artıq mənə tapşırılan işi gördüm. -
Məscidə? -
Hər halda belə istəyiblər, “həmən şey məsciddə qalsın” -
Bəs onda bunun dalınca gəlməyin mənası nə idi -
Yəqin ki, naməlum olan qüvvə sizin bu qızıllara heç vaxt toxunmayacağınızı bilirdi...Ona görə də məni göndəriblər...Xeyriyyə məqsədilə pulun hara xərclənəcəyini məscid yaxşı bilər -
-
Yüklə 354,29 Kb. Dostları ilə paylaş:
|