xiisusiyy^thri
onun
pedaqogikanın müstəqil bir sahəsi kimi inkişafına səbəb oldu.
Ali məktəb pedaqogikasının araşdırmaları gəncliyin ikinci
və yaxud yetkinlik dövrünü əhatə edir. Məhz ali məktəb
pedaqogikasının spesifik xüsusiyyətləri də bundan irəli gəlir. Bu
dövrdə insan artıq əxlaqi, mənəvi dəyərlərin təşəkkülü və dərki ilə
digərlərindən fərqlənir.
Tələbə auditoriyası müxtəlif yaşlı, müxtəlif səviyyəli,
işgüzarlığı, intizamı, mənəviyyatı, davranışı, şəxsi keyfiyyətləri ilə
biri-birindən seçilən gəncləri əhatə edir. Burada əsgəri xidməti başa
çatdıran oğlanlar, az-çox əmək təcrübəsinə malik gənclərlə yanaşı,
məktəb partası arxasından birbaşa ali məktəbə gələn məzunlar da
vardır. Deməli, ali məktəb pedaqogikasının tədqiqat obyekti -
17-18-25 yaşlı gənclərdir. Hər yaş dövrünün daxilində də müəyyən
fərqlər vardır (məsələn, 1-ci və 2-ci, 3-cü və 4-cü kurs tələbələri
arasında).
Gəncliyin ikinci dövrü şəxsiyyətin formalaşmasının, sosial
varlıq kimi təşəkkülü prosesinin müəyyən həddə çatması
mərhələsidir. Məhz bu yaş dövründə gəncin psixoloji, ideoloji,
vətəndaşlıq yetkinliyi formalaşır. Gənc sosial cəhətdən inkişaf edir,
fəal həyat mövqeyi təşəkkül tapır, keyfiyyətcə yeni maraq və
meyilləri, tipik xarakter əlamətləri yaranır. Deməli, ali məktəbdə
pedaqoji proses tələbələrin hər
24
yaş dövrünün özünəməxsus xüsusiyyətlərini nəzərə almaqla təşkil
edilməlidir.
Ümumtəhsil məktəbində təlimin əsas təşkili forması - dərsdir.
Dərsdə yeni materialın izahı zamanı müəllim’ -
ıwqlctm^-), .şərh,
müsahibə, nəzarət, qiymətləndirmə
və digər metodlardan istifadə
edir. Ali məktəbdə isə təlim prosesində əsasən mühazirədən istifadə
olunur.
Dərsdəki
rəngarəngliyi,
müxtəlifliyi
mühazirədə
reallaşdırmaq mümkün olmur. Təcrübə göstərir ki, tələbələr çox
zaman mühazirənin məzmununu, daxili məntiqini dərk etmədən,
mexaniki • surətdə qeydlər aparırlar. Bu isə xüsusən aşağı kurslarda
tələbənin tez yorulmasına və iş qabiliyyətinin zəinəməsinə səbəb
olur.
Ali
məktəb
pedaqogikasının
fərqləndirici
xüsusiyyətlərindən biri də ali təhsil müəssisələrində təlimin
formalaşdırıcı rolunun aparıcı olmasıdır. Bu, ali təhsil
müəssisələrində
pedaqoji
prosesin
özünəməxsus
xüsusiyyətlərindən irəli gəlir.
Ali məktəbdə ümumtəhsil məktəbində olduğu kimi, geniş
və hərtərəfli tərbiyəvi iş planı ilə fəaliyyət göstərən sinif rəhbəri
yoxdur. Ali məktəbdə ümumtəhsil məktəbində olduğu kimi, geniş
miqyasda tərbiyəvi tədbirlər keçirmək imkanı da yoxdur (vaxt
məhdudiyyəti, əsas diqqətin təlim prosesinə verilməsi, tələbələrin
müstəqil işlərə daha çox vaxt ayrılması və s.). Bununla əlaqədar
olaraq ali təhsil müəssisələrində tərbiyəvi tədbirlər epizodik
xarakter daşıyır, müəllim-tələbə münasibətləri əsasən təlim prosesi
çərçivəsində cərəyan edir. Bu, həm də onunla şərtlənir ki,
ümumtəhsil məktəbindən fərqli olaraq ali məktəbdə təhsil-tərbiyə
prosesini reallaşdıran - interpretator deyil, elmin bu və ya digər
sahəsində elmi tədqiqatlarla məşğul olan alimdir.
Orta məktəb şagirdlərə ümumi təhsil verir, gələcəkdə hansı
sahədə işləməsindən asılı olmayaraq, onları təbiət, cəmiyyət və
təfəkkürün inkişaf qanunlarına aid biliklərlə silahlandırır, onlarda
müvafiq bacarıq və vərdişlər formalaşdırır. Ümumtəhsil məktəbi
həm də politexnik təhsil verir. Politexnik təhsil məktəbliləri
istehsal prosesinə aid olan ümumi bilik, bacarıq və vərdişlərlə
silahlandırır. Ali məktəb isə peşə
25
təhsiii verir, yəni gəncləri konkret fəaliyyət sahəsinə - müxtəlif peşə
və ixtisaslara hazırlayır. Ümumtəhsil məktəblərində gəncin gələcək
fəaliyyətindən asılı olmayaraq bir çox elmlərin əsasları öyrədilir.
Başqa sözlə, orta məktəb insanı əmək fəaliyyətinin hər bir növünə,
məşğulluğun hər bir formasına, bazar iqtisadiyyatının müxtəlif
istiqamətlərinə hazırlayır. Məktəbli insanların əmək fəaliyyəti
haqqında nəzəri və praktik biliklər qazanır, əmək fəaliyyətinin
müxtəlif növləri arasındakı əlaqələri dərk edir, şəxsi, fiziki və əqli
əməyin təşkili yolları ilə tanış olur, cəmiyyət həyatına hazırlanır.
Orta məktəbdən fərqli olaraq ali təhsil müəssisələrində təlim
prosesi
Dostları ilə paylaş: |