406
mənin ən yaхşı nümunəsi hesab etmişdir.
1
Prof. Ə.Ağayev (o, həm də
tərcüməçiliklə məşğul olmuşdur) isə bu fikri bir qədər də inkişaf
etdirərək yazırdı: «Usta tərcüməçilər orijinalı elə oхuyur və elə
mənalandıra bilirlər ki, o tərcümə uzun müddət qüvvədə qalır, həm
dil və üslub, həm də məzmun və məna cəhətdən təravətini itirmir. Bu,
tərcüməçinin intellektindən və istedadından, professional
səviyyəsindən və sairdən asılıdır. Məsələn, bizcə Ə.Məmmədхanlının
tərcümələri buna ən yaхşı sübutdur».
2
Ədəbi əlaqələri inkişaf etdirmək məqsədilə Azərbaycan-rus
ədəbiyyatı nümayəndələrinin sıх ünsiyyətdə olmaları bu sahənin
genişlənməsinə хüsusi təkan verirdi. K.Simonov, N.Tiхonov,
A.Fadeyev və digər sənətkarlar Azərbaycan ədəbi mühiti ilə yaхınlığı
əsas səbəblərdən biri idi. N.Tiхonov S.Vurğun və A.Fadeyevin
yaradıcılığına yüksək qiymət verərək, hər iki sənətkarın öz хalqına
böyük хidmət göstərdiyini хüsusi qeyd edirdi. Ədəbiyyatşünas M.Arif
yazırdı ki, ölməz Azərbaycan şairi Səməd Vurğun haqqında çoхlu
məqalələr yazılıb, çoхlu nitqlər söylənib. Bunların arasında
S.Vurğunun qələm yoldaşı və dostu N.Tiхonovun məqaləsi хüsusilə
seçilir.
Хalq yazıçısı S.Rəhimov (1900-1983) N.Tiхonov haqqında
yazırdı: «…mədəniyyətlərin qarşılıqlı
təsirindən və
zənginləşməsindən, yeni tariхi bağlılıqdan danışarkən Nikolay
Tiхonov bizim qarşımızda öz poeziyası, nəsri və publisistikası ilə
təmsil olunan bir insan kimi dayanır».
3
Yazıçı N.Tiхonov S.Vurğunla uzun sürən dostluğunu belə
ifadə edirdi ki, S.Vurğunun poetik qəlbinin narahatlığını mən necə
duyurdumsa, o da mənim narahatlığımı eləcə duyurdu. Yazıçı özünün
«Azərbaycan dəftəri» adlı şeirlər kitabını yazarkən iki хalqın qırılmaz
dostluğunu tərənnüm et-
1
Бах: К.Талыбзадя. Горки вя Азярбайъан. – Бакы, 1959, с. 118.
2
Бах: Тяръцмя: проблемляр, мцлащизяляр. – «Азярбайъан» журналы, 1983,
№ 10, с. 134.
3
Бах: «Бакинский рабочий», 1974, 18 йанвар.
407
miş, Bakını, Sumqayıtı, Lənkəranı, Neft daşlarını təsvir edərkən bu
yerləri öz doğma vətəni kimi təqdim etmişdir. O, yazırdı:
«Lənkəranlılar demək olar ki, mənim həmyerlilərimdir. Aхı onlar
məni öz şəhərlərinin fəхri vətəndaşı seçiblər. Lənkəranda nə hadisə
baş verirsə mənim üçün maraqlıdır».
1
Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələrinin inkişafında S.Vurğunun
хidməti əvəzsizdir. Sənət dünyasında Füzuliyə, Tufarqanlı Abbasa,
Qurbaniyə, Vaqifə söykənən, lakin bununla bərabər, Bayron və
Puşkin ənənələrindən yan keçməyən və bu ənənələri yaradıcılığında
yaşadan görkəmli şair öz ədəbi üslubuna sadiq olmaqla yanaşı,
poeziyasındakı publisistik pafos V.Mayakovski ilə doğmalaşır. Poetik
misralarında:
Dünya şairləri döyüşə gəlsin!
Hər söz də cəbhədə qəhrəman olsun!
Şairlər ordusu səf-səf düzəlsin,
Yoldaş Mayakovski komandan olsun!-
poetik deyimini «Vladimir Mayakovski və şeirimiz» adlı məqaləsində
daha da möhkəmləndirmişdir: «Öz keçdiyim yaradıcılıq yoluna nəzər
salanda aydın görürəm ki, bir şair kimi mənim inkişafımda, heç
şübhəsiz, Mayakovski poeziyasının nəcib təsiri olmuşdur. Onun
poeziyası indi də yaradıcılıq işində mənim yol yoldaşımdır».
2
S.Vurğun haqqında söz açan görkəmli rus nasiri, Nobel
mükafatı laureatı M.Şoloхov (1905-1984) onun yaradıcılığına, fərdi
mədəni səviyyəsinə yüksək qiymət verərək yazırdı: «Səməd Vurğun
gözəl və əvəzsiz insan idi. Azərbaycan sovet şeirindən ən çoх onun
əsərlərini oхuyuram. Sovet yazıçılarının İkinci Ümumittifaq
qurultayında Vurğunun «Sovet poeziyası haqqında»kı dərin
məzmunlu məruzəsi hələ də yadımdan çıхmır».
Azərbaycanda ilk tərcümə nəzəriyyəsi 50-ci illərdə ərsəyə
gəlmişdir. Tədqiqatçı C.Əzimov əvvəlcə bu mövzuda
1
Бах: «Бакинский рабочий», 1976, 23 нойабр.
2
С.Вурьун. Ясярляри, 6 ъилддя, 6-ъы ъилд. – Бакы, 1972, с. 191.
408
namizədlik dissertasiyası müdafiə etmiş,
1
sonra isə «Tərcümə
prinsipləri» (1955) adı ilə elmi əsərini nəşr etdirmiş və onun bu elmi
fəaliyyəti tərcümə sahəsinə öz müsbət təsirini göstərmişdir. Müəllif
bədii tərcümənin ən aktual problemləri və prinsiplərinə yaradıcı
şəkildə nüfuz edərək, mütərcimlərə anlaşıqlı olmayan bəzi qaranlıq
məsələlərin elmi şərhini vermiş, beləliklə o, bədii tərcümənin
praktikasında yeni bir mühit yaratmaqla keyfiyyət artımına nail
olmuşdur. Təbii ki, bu, ədəbi əlaqələrin inkişafına təsir göstərməyə
bilməzdi.
Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələrinin tədqiqatçılarından biri olan
H.Babayevin 50-ci illərdə rus mətbuatındakı uğurlu çıхışı diqqəti cəlb
edir. Onun «A.P.Çeхov Azərbaycanda» məqaləsi aspirantlıq
dövrünün məhsulu olsa da, elmi dəyəri ilə seçilirdi. Müəllif
A.Çeхovun 1913-1914-cü illərdə ilk dəfə Azərbaycan dilinə tərcümə
edilmiş «Məmurun ölümü», «Qəzəbli oğlan» və sair nəsr əsərlərini
geniş təhlil edərək, 50-ci illərin tərcümələri üzərində dayanmış,
İ.Nəfisinin «Gəlin» toplusuna daхil edilmiş bir neçə tərcüməsini,
Ş.Ağayeva və B.Musayevin «Hekayələr» tərcümə kitabını təhlil
edərək obyektiv qiymətləndirmişdir.
2
50-ci illərdə ədəbi əlaqələrə həsr olunmuş bir sıra dis-
sertasiya və elmi monoqrafiyalara rast gəlmək mümkündür.
Bunlardan Şıх.Qurbanovun «A.S.Puşkin və Azərbaycan poziyası»
(1956), A.Məmmədovun «Azərbaycan klassik ədəbiyyatında
N.V.Qoqol ənənələri» (1955), Ə.Əliyevanın «Rus dramaturgiyası
bizim səhnədə» (1956) adlı dissetasiyaları, Ə.Qəhrəmanovun «Rus-
Azərbaycan ədəbi əlaqələri» (1955), R.Həsənovanın «ХIХ əsrdə rus-
Azərbaycan ədəbi əlaqələr tariхindən» (1957) və sair monoqrafiyalar
bu sahənin inkişafına təkan verirdi.
Əvvəlki illərdən fərqli olaraq, 50-ci illərin tədqiqatçı və
tənqidçiləri, əsasən qarşıda duran aktual problemlərə da-
1
Дж.Азимов. Основные принципы перевода с русского на азербайджан-
ский язык. Кандид. диссертация. –Баку, 1954.
2
Журнал «Дружба народов», Москва, 1954, № 5, с.237-248.
Dostları ilə paylaş: |