ГәМӘри бәни һашим һӘЗРӘТ Әбулфәзл аббасын (Ә) нурлу чөҺРӘСИ

ALTMIŞINCI KƏRAMƏT

«TASUA GECƏSİNƏ QƏDƏR XƏSTƏ OLDU».

Məşhəd şəhərinin hacı şeyx Məhəmməd Riza Ədadi adlı vaizlərindən biri yazır:

1378-ci hicri-qəməri ilində oğlumun iki yaşı var idi. Mən onu həkimlərin yanına aparmaqdan yorulmuşdum. Həmin ildə həccə getməli oldum. Qayıtdıqdan sonra uşağı yenə də xəstə gördüm və onu həkimin yanına apardım. Həkim dedi:

Onun sol gözü kor olub, sağ gözü isə tezliklə kor olacaq. Anası bu sözü həkimdən eşitcək çox həyacanlandı. Çünki, görürdü ki, uşağı əvvəlki xəstəliklərindən əlavə gözlərini də əldən vermişdi. Ona görə də sübhə kimi yatmayıb ağlayırdı.

O günün sabahı başqa bir neçə həkimə müraciət etdim. Hamısı əvvəlki həkimin sözlərini təsdiq etdilər. Nəhayət, göz həkimi cənab Qureyşiyə müraciət etdim. O, belə dedi:

Tehrana gedib aşuradan sonraya qədər orada qalacağam. O vaxta qədər sizə müvəqqəti dərman yazacağam. Bunu uşağın sağ gözünə sürtün ki, mən qayıdana kimi xəsarət götürməsin. Tehrandan qayıdandan sonra bəlkə müalicə edə bildik. Amma, sol gözü müalicə oluna bilməz.

Məhərrəm ayının əvvəli idi. Mən və uşağın anası çox narahat idik. Bu arada Qəməri bəni Haşim həzrət Əbul-Fəzl Abbasa (əleyhissalam) pənah aparıb yalvardıq. Nəzir etdik ki, əgər övladım aşura gününə qədər yaxşı olsa o Həzrətin yolunda bir qoyun qurban kəsəcəm. Xəstəlik tasua (9-u) gecəyə qədər davam etdi. Övladımın hətta, oturmağa da hərəkəti yox idi. Amma, aşura günü günorta mənzilə gələndə gördüm Allahın köməyi ilə uşaq sağlamdır və oynamaqla məşğuldur. Gözləri də sağalmışdı. Təkcə rəngində azca ağlıq müşahidə olunurdu. Hal hazırda yeddi yaşı var, həmin ağlıq müşahidə olunmaqdadır. Elə hesab edirəm bu bir əlamətdir ki, uşaq böyüyəndə bilməlidir ki, onun gözlərinin sağlamlığı həzrət Əbul-Fəzl Abbasın (əleyhissalam) zaminində olub. Beləliklə də onu heç vaxt unutmasın!

ALTMIŞ BİRİNCİ KƏRAMƏT

«ƏTİ BİŞİRMƏK ÜÇÜN HAZIRLADIQ!»

Cənab höccətullah Ləcrimi Brucuni, mərhum höccətül-islam hacı seyyid Rəhim Mirfuruğidən belə nəql edir:

Xətib və möhtərəm alim, məşhur vaiz mərhum höccətul-islam vəl-müslümin hacı seyyid Rəhim Mirfuruği Qəhfərxi «Çahar məhal Bəxtiyari» və başqa məktəblərdə təbliğçi olmuşdu. Bir müddət İsfahanda olmuşdu. O, mənim yaxın dostlarımdan idi. Belə nəql edirdi:

On bir dəfə Kərbəlaya ziyarətə getmişəm. Hər dəfə iki ya üç ay orada sakin olmuşam və bütün yerlərini tanıyıram. Günlərin birində qardaşım hacı seyyid Əhməd Mirfuruqi ilə birlikdə Kərbəla bazarına getmişdik. Qayıdanda tanış qəssabdan bir kiloqram qoyun əti aldıq və evə gəldik. Yol arasında o gün ikinci dəfə olaraq həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) hərəmilə rastlaşdıq. Mən qardaşıma dedim:

Mənim ürəyim gəlmir ki, həzrətin hərəmini ziyarət etməmiş bir başa evə gedək. Təxminən sübh saat doqquz olardı. Hər halda həzrət Əbul Fəzl Abbas(əleyhissalam) hərəminə daxil olduq.

Hərəmdə ziyarət, rövzə və müsibət dedikdən sonra mənzilimizə sarı getdik. Evə çatan kimi əti bişirmək üçün hazırladıq. Amma elə ki, yeməyə yaxınlaşdıq gördük qazan tam qaynayır, amma ət qazanın içində bişməmiş halda qırmızıdır. Təəccübləndik. Əti təzədən axşama bişmək üçün ocaq üstə qoyduq. Gecə də qazanı ortalığa gətirəndə təəccüblə gördük ki, ət heç bişməmişdir. Səhər sübh qəssabın yanına gedib dedik: Dünən sizdən aldığımız ət dünəndən bəri ocağın üstündə bişməmişdir. Bu nədəndir? Bizimlə dost olan qəssab dedi:

Bizim ətimiz pis deyildi! Biz bu ətdən hamıya satmışıq, kimsə gəlib şikayətlənməyib. Təkcə sizsiz ki, bunu idda edirsiniz.

Biz qazanla birlikdə əti ona göstərdikdə doğrusu qəssab özü də təəccüb etdi və dedi:

Bu işdə nəsə bir sirr var.

Fikrə getdim ki, görəsən nə sirridi? Sonradan başa düşdüm ki, qəssabdan əti alandan sonra hərəmə girmişdik. Ət həzrət Əbul Fəzl Abbasın(əleyhissalam) hərəminə daxil olduğuna görə dünya atəşi ona tə`sir etməyib. Həzrətin hörmətinə atəşin ona əsəri dəymir. Biz bu işi O həzrətin kəramətindən hesab etdik və əti aparıb çöldə basdırdıq.

Beləliklə əgər insan xalis niyyətlə və arif halda hərəmə girsə cəhənnəm odundan amanda qalar. Axında Allahdan o mərhumdan ötrü bağışlanmaq istəyirik.

ALTIMIŞ İKİNCİ KƏRAMƏT

«MAZANDARANLI TƏLƏBƏYƏ KÖMƏK!»

Cənab Höccətül-islam vəl-müslümin hacı şeyx Əbdülvəhhab Sultani yazır:

O gecənin əhvalatı unudulmazdır. Bir dəstə əzadar Hüseyn(əleyhissalam) məclisinə daxil olurlar. O məhəllənin ruhanisi mənbərdə 15 dəqiqəyə yaxın həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) barəsində və onun əzəmətindən söhbət etdi. Məhəllənin möhtərəm şəxslərindən biri yerindən durur. Bir nəfər 24 yaşlı cavan onun yanında dayandı. Möhtərəm şəxs cavanı tanıtdırmağa başladı: Bu şəxs tələbədir. Bir neçə ildir ki, Tehranda tələbəliklə məşğuldur. Sonra o, cavanın tə`lim vaxtı bədəninə kimyəvi maddələrin sirayət etməsini izah edir. Mə`lum olur ki, kimyəvi maddələr cavanın əlində imiş. Sonra qaşınma nəticəsində onun bədəni dəri xəstəliyinə tutulur. Tehran həkimlərinin müayinəsindən sonra mə`lum olmuşdu ki, bu cavan əlac olunmaz xərçəng xəstəliyinə tutulmuşdur. Dərhal müalicə və dərman üçün xaricə getməlidir. Cavanın ailəsi imkan həddində onun xaricə getməsinə şərait yaratdılar. Çoxlu pul dəyişib ailəsilə birlikdə Tehranı müalicə niyyəti ilə tərk etmişdi.

O getdikdən sonra cavanın bacısı və anası boş dayanmayıblar. Yaxın qohumları ilə birlikdə tanınmış yer olan «Əbul Fəzl Abbas» adına məkana gəlib nəzir-niyaz etmişlər. Cavanın salamat və sağlam qayıtmasından ötrü burada dua ilə məşğul olublar. Cavan öz müalicəsindən ötrü xaricdəki bir çox həkimlərə müraciət edir. Həkimlər şurası nəzər verirlər ki, İran həkimlərinin tə`yin etdikləri bu xəstəlikdən səndə əsər-əlamət yoxdur. Cavan bir müddət qalıb bu xəstəliyi həkimlərdən də İran həkimlərinin bu xəstəliyi tə`yin etmələrinin tamamilə olmamasını məktub şəkilində ələ gətirir. Bəli! Cavan şəfa üçün xaricə səfərə çıxmışdı. Amma cavanın ana və bacısı «Babul-həvaic» həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) məqamına pənah apardılar. Cavan qayıdarkən gecə ilə məclis təşkil olundu. Qoyun qurban kəsildi. Camaatdan xahiş olundu ki, bir saat gözləsinlər. Tezliklə yemək hazırlanıb «Babul-həvaic. eşqində ehsan verildi. Mazandaranlı cavan şəfa tapmışdı.

Əssəlamu əla əbdüssaleh vəl-müti lillah və li rəsulih və li əxihi əl Hüseyn (əleyhissalam) və əla mən ittəbəl həqq və rəhmətullahi və bərəkatuh.