— 135 —
Aşıq Əhmədin digər dastanlarında deyişmə motivinin fərqli
şəkildə mənalandırılmasına rast gəlirik. Məsələn, «Kosmosda
Qiyafət dastanı» sovet quruculuğu mövzusuna həsr olunmuş
əsərdir. Burada diqqəti cəlb edən odur ki, sənətkar ideoloji
mövzulu bir dastanda əski dastançılıq ənənəsinin elementlərin-
dən üzvi şəkildə istifadə edə bilmişdir. Bu, dastançılıq ənənəsi-
nin deyişmə motivinə də aiddir. Bu baxımdan, Qiyafətlə qızın
deyişməsi səciyyəvidir:
QİYAFƏT
Başına döndüyüm, a göylər qızı,
Hansı məlakənin balasısan sən?
Camalın günəştək göz qamaşdırır,
Ellik ulduzların ulduzusan sən.
QIZ
Cavan oğlan, canın-başın var olsun,
Sən elə bilmə ki, özgəsiyəm mən.
Sovet pasportum var, göydür məkanım,
Sən gələn torpağın müjdəsiyəm mən.
QİYAFƏT
Qiyafətəm, bir sualım var sənə,
Əslin yer qızısa, cavab ver mənə.
Atan kimdir, peşən nədir, adın nə?
Hər zaman burdamı qalasısan sən?
QIZ
Tanıyır əslimi oğlan da, qız da,
Dunay da, Volqa da, Kür də, Araz da,
Özüm kosmonavtam, adım Zvezda,
— 136 —
Bax bu Qaqarinin nəvəsiyəm mən (22)
İdeoloji baxımdan öz dövrünü yaşamış bu dastan tarixçilik
baxımından bir neçə cəhətdən diqqəti cəlb edir:
Birincisi, Aşıq Əhməd bu əsərlə dastançılıq ənənəsini qoru-
mağa çalışmış, əski epik ənənələri yeni mövzulara müncər et-
məklə dastan yaradıcılığını yaşatmağa səy göstərmişdir.
İkincisi, dastanda, o cümlədən onun poetik quruluş elemen-
ti olan deyişmədə Azərbaycanın milli varlığı sovet mədəniyyə-
tinin üstün hadisəsi kimi tərənnüm olunmuşdur. Dunay, Volqa,
Kür, Araz sıralanmasında Azərbaycan Respublikası Kür və
Araz obrazlarının simasında eyni məna səviyyəsi kimi simvol-
laşdırılmışdır. Bu, Aşıq Əhmədin milli varlığa verdiyi dəyərin
müasir mövzu ilə əski epik ənənənin qovuşdurulmasında hasilə
gələn təzahürüdür.
Üçüncüsü, Qiyafətlə qızın bir-birini sorğu-suala tutması öz
poetik qaynaqları baxımından əski dastançılıq ənənəsi ilə bütün
hallarda bağlıdır. Yada salaq ki, klassik dastanlarda deyişən sə-
nətkarlar, sevgililər, yaxud rəqiblər bir-birini həm də sorğu-sua-
la tuturlar. Bu sorğu-sualla dastanın daşıdığı əsas ideya- məz-
mun öz ifadəsini tapır. Bu baxımdan, Qiyafətlə qızın bir-birini
sorğu-suala tutmasının poetik qəlibi, heç şübhəsiz, əski dastan-
çılıq ənənəsi ilə bağlıdır.
Aşıq Əhməd dastançılığının bir səciyyəvi cəhəti də onun
bir sənətkar kimi yumora, əski xalq gülüşünə meylliliyində
ifadə olunur. O, uzun illər məclislərdə olmuş, ağır-ağır el şən-
liklərini idarə etmişdir. Bu baxımdan, aşığın dastan repertuarın-
da özünün yaratdığı yumoristik məzmunlu «Canbaxış və Qüd-
yal» dastanı da özünəməxsus yer tutur.
«Canbaxış və Qüdyal» dastanında Canbaxışın Qüdyala
olan sevgisinin fonunda sosial bərabərsizliyə, onun ictimai psi-
xologiyadakı eybəcərliklərinə gülüşlə münasibət bildirilmişdir.
— 137 —
Canbaxışın ata-anası elçi gedirlər. Qızın adamları o qədər baş-
lıq tələb edirlər ki, bunu düzəltmək sadəcə mümkünsüz bir iş
olur. Başlıqda tələb olunan şeylərin yumoristik məzmunlu şeir-
lərlə təsvir olunması sağlam gülüşə xidmət edir. Onu da qeyd
edək ki, Aşıq Əhmədin repertuarında özünə möhkəm yer tut-
muş bu kiçik dastanı o, toylarda tez-tez danışar və dinləyicilərin
ovaqatını qaldırardı.
Dastanda Canbaxışın dilindən anasına deyilmiş bir gəraylı
nümunəsi, fikrimizcə, gülüşün altında ifadə olunmuş ciddi
sosial məsələlərin ifadəsi baxımından səciyyəvidir:
Ana, elə bilmə ki, mən
Qara-quradan qorxuram.
Dinlə, deyim birər-birər,
Hansı yaradan qorxuram.
Yeri, göyü tutsa boran,
Çiskin olsa dağla aran,
Nə istidən, nə soyuqdan,
Nə sır-sıradan qorxuram.
Ana, Canbaxışdan nahaq
Küsüb olursan bidamaq.
Toydan sonrakı şaqqa-şaq,
Dəf, nağaradan qorxuram (23).
Aşıq Əhmədin dastanlarının bir səciyyəvi keyfiyyəti də on-
ların hansı mövzuya həsr olunmasından asılı olmayaraq, çox
dərin məzmuna malik şeirlərlə qurulmasında ifadə olunur. Bu
şeirlər sevən aşiqlərin qəlb dünyasının iztirab və həyəcanlarını,
sevgi titrəntilərini, aşiqanə hiss və duyğularını çox incə şəkildə
— 138 —
ifadə edən əsl sənət örnəkləridir. Məsələn, «Elşən və Gülşən»
dastanında Gülşənin dilindən deyilmiş qoşmaya diqqət verək:
Kor olub gözlərim, lal olub dilim,
Söz eşidib cavab verə bilmirəm.
Rəqib tənəsindən, çuğul şərindən,
Hansı qəfəsdəyəm, görə bilmirəm.
Əllərin qurusun, mənə bəxt yazan!
Baharım qış oldu, güllərim xəzan.
Nabələd tüccaram, naşı bəzirgan,
Özüm öz köçümü sürə bilmirəm.
Gülşən deyir, güldürmədi bəxt məni,
Tərk hökmüylə məhkum etdi vaxt məni,
Canımdan bezmişəm, apar at məni
Araza bilmirəm, Kürə bilmirəm (24).
Bu şeir parçası Aşıq Əhməd dastançılığının lirik keyfiyyəti-
nin poetik ifadəsi kimi bir neçə baxımdan əlamətdardır:
Birincisi, qoşmanın lirik ovqatı onun qəhrəmanlarının lirik
ovqatını parlaq şəkildə ifadə edir: bir-birlərini dərin məhəbbətlə
sevən iki gənc sevgilinin hər birinin dilində, o cümlədən bu
qoşmada Gülşənin dilində bütün psixoloji gərginliyi ilə poetik-
ləşməsi Azərbaycan məhəbbət dastanlarına xas ənənə hadisəsi-
dir. Məhəbbət dastanlarında sevən aşiqlərin simasında ilahi mə-
həbbət, haqq aşiqliyi, Allahdan gələn sevgi simvollaşmışdır.
Biz belə simvollaşmanı incə şəkildə Aşıq Əhmədin romantik
qəhrəmanlarının lirik portretində müşahidə edə bilirik.
Gülşənin Elşənə olan məhəbbətinin şeirdə ifadə olunmuş
psixoloji gərginliyi onun sevgilisini (məşuq obrazını) Azərbay-