general Əli ağa Şıxlinskidir. O, rus ordusunun artileriya üzrə müfəttişi idi.
Üçüncü general Xan Naxçıvanskidir. Dördüncüsü isə Xan İrəvanskidir. Bu
generallar bizim ruslarla mücadiləmizdə heç bir rol oynamadılar» dedim.
Qeyd komissiyasının
işi davam edir, ancaq mən bu arada heç bir fikir
bildirmirdim. Əslində qeyd olunanlardan heç kimi tanımırdım. Ancaq bir gün
əslən qafqazlı olan Tahir adında bir müəllimin imam olaraq orduya daxil
olmaq məqsədi ilə müraciət etdiyini gördüm. Etiraz etdim və dedim ki:
«Qafqaza
gedən ordu deyil ki, imamı olsun. Orada müəllim əfəndilərə iş
yoxdur. Çünki oradakı müəllimlərə Dünya müharibəsində iştirak etmək
qadağan olunmuşdur. Bir cümə axşamı Ənvər Paşa mənə «Nağı bəy, sabah
sultan tərəfindən qəbul ediləcəksən. Saraydan avtomobil gəlib sizi
götürəcəkdir» dedi. Cümə günü deyilən vaxtı avtomobil gəlib məni Yıldız
sarayına aparıldı. Sultan Rəşad namazda idi. Biz bir başqa otaqda söhbət
edərək gözləyirdik. Sultanın namazdan çıxdığını bizə xəbər verdilər. Bayıra
çıxdıq. Bəhriyyə orkestri marş çalır, vəkillərlə mən də sıraya düzülmüşdük.
Sultan yanında da Ənvər Paşa salam almış vəziyyətdə bizə doğru gəlirdilər.
Vəkillərin hamısı fəsli olduğu halda təkcə mən
gümüşü papaqla gözə
çarpırdım. Düz yanımıza yaxınlaşdıqları zaman Sultan Ənvər Paşaya məni
göstərərək «Bu kimdir?» deyə soruşur. Ənvər Paşa «Qafqaz vəkili Nağı
bəydir» cavabını verir. Sultan mənim türkcə bilib-bilmədiyimi soruşur və
sonra yanımızdakı pilləkənlərlə yuxarı çıxaraq otağına girir. Biz də onun
arxasınca pilləkənləri çıxaraq qarşıdakı otağa giririk. Bir az sonra Ənvər Paşa
gələrək mənə «Nağı bəy, Sultanın hüzuruna qəbul olunurusunuz» dedi.
Sultanın otağına bərabər girdik. Mən ədəblə salam verdim.
Sultan məni
gözləri ilə süzdü və «Demək türkcə bilirsən» dedi. Mən də «Bəli Sultanın,
mən türkəm» dedim. Sultan mənə «mən səni çərkəz zənn etdim» dedi. Mən
dərhal «Qafqazda 5 milyon türk vardır. Bunların içərisində çərkəzlər 200000-
ə qədərdirlər» dedim. Sultan Rəşad bu sözlərimdən məmnun olmadı və
«demək zalım çar onları məhv edib tükətmiş» dedi. Sonra o, mənə anasının
çərkəz olduğunu və çərkəzləri çox sevdiyini söylədi. Mən «Sultan həzrətləri,
Rusiyada 35 milyon Türk-İslam vardır. Əsrlərlə zalım rus çarlarının zülmü
altında inləməkdə idilər. Allahın köməyi ilə Çarı devirəcək zəncirləri
qopardıq. Məni vəkil edərək «get müsəlmanların hörmətli xəlifəsinə
salamımızı çatdır» dedilər. «Hamımız sənə dua etməkdəyik» dedim. Bu
sözlərimdən çox məmnun olan Sultan Ənvər Paşaya tərəf döndü və «Nağı
bəyə üçüncü dərəcəli məcidiyyə verin» dedi. O zaman əncir aldığım baqqalın
məcidiyyələri yadıma düşdü. Ənvər Paşa «Sultan həzrətləri,
Nağı bəy və yoldaşları ruslarla çətin müharibələr apararaq onları Qafqazdan
qovmuşlar. Müharibə medalının devrilməsini əmr edin» dedi. Biz bayıra
çıxdıqda Ənvər Paşa əlimi sıxdı və əmirlərə verilən üçüncü məcidiyyə
nişanı ilə təltif edildiniz, təbrik edirəm» dedi. Bu zaman anladım ki, alacağım
məcidiyyə deyil, məcidiyyə nişanıymış. «İttiham və Tərəqqi» Partiyasının
mərkəzindən doktor Baba Şakir ilə doktor Nazim bəylər mehmanxanaya
gələrək vizit vərəqələrini mənim üçün qoyub getmişdilər. Bu sualların
hamısına
doğru-düzgün, ətraflı cavab verdim. Baba Şakir bəy Xocalarla
inqilabımızda necə dil tapa bildiniz «Sizi başa düşdülərmi?» deyə soruşdu.
Ona belə cavab verdim:
-Xeyr, Xocalar toplaşaraq bir İslam Partiyası qurdular. Şərait
istəyirik dedilər. İlk zamanlar əhəmiyyət vermədik. Bizim partiyamız, yəni
Türk Ədəmi Mərkəziyyət Partiyası bütün milli mənafelərimizə cavab verən
prinsipləri proqramında əks etdirdiyindən qüvvətli idi. Bütün ziyalılar, tacirlər
və bütün hörmətli şəxslər partiyanın ətrafında sıx birləşdilər. Ancaq biz
sonradan bu xocalıların əleyhimizə təbliğat apardıqlarının şahidi olduq. Onlar
xalqa
deyirdilər ki, Partiya lideri olan Nəsib bəy bir kitab nəşr edərək
ətrafında gəncləri toplamış və Qurani Kərimin əleyhinə təbliğat aparır. Bunun
qarşısını almaq məqsədi ilə biz böyük bir xalq toplantısı təşkil edib onları xalq
qarşısında təkzib edilməz dəlillərlə məğlub etdik. Biz bu xalq toplantısında
xalqın təzyiqi ilə belə bir qərar çıxartdıq. Xocalar, mollalar camelərdə
oturaraq, nigah kəsəcək, cənazə mərasimini
idarə edəcək, xalqın anlamaq
istədiklərini izah edəcək və qətiyyən dünyəvi işlərə qarışmayacaqlar. Dini
işlərimizlə onlar, milli işlərimizlə yalnız biz məşğul olacağıq. Bu qərardan
sonra da onlar heç vaxt bizim milli işlərimizə mane olmadılar. Məsələ
bununla da öz həllini tapmış oldu».
Bir neçə gün sonra Nuru Paşanın hərbi mütəxəssislərdən ibarət
kadrların təşkilini tamamladığı və hərəkətə hazır olduğu xəbərini aldım.
«Nuru Paşanı Heydərpaşadan yola salırıq. Ənvər
Paşa və yavərləri, digər
paşalar və hökumət üzvlərindən bir neçə nəfər gözləmə salonundayıq. Qatar
artıq yola düşməyə hazır və yola salanların hamısı perrona çıxırlar. Ənvər
Paşa və qardaşı Nuru Paşa tək qalırlar. Məndə perrona çıxanlar arasında idim.
Birdən məni çağırdılar, geri döndüm. Oradakılar məni «Sizi Nazir həzrətləri
istəyir» dedilər, getdim. İki qardaş baş-başa dayanmışlar. Yaxınlaşıram.
Ənvər Paşa bir əlini Nuru Paşanın, digər əlini isə mənim çiynimə qoydu və
«Siz ikiniz də mənim qardaşımsınız. Sizə son sözüm bu» dedikdən sonra
Qafqazda görəcəyimiz işlər haqqında təlimat verdi.»... Bir sabah yenə Hərbi
Nazirlikdən çağırıldım. Məni Ənvər Paşa görmək istəmişdi.
Mən içəri
girərkən o, yerə gülərüzlə «Nağı bəy hazırsınızmı?» dedi. Mən də «Paşam hər
dəqiqə hazıram» cavabını verdim. Paşa mənə «axşam saat 5-də Rəşid paşa
paraxodu ilə Göstəncəyə, oradan da Braylova, sonra Ruminyadakı korpus ilə
əlaqədar Trabzona gedib oradan Batuma gedəcəksiniz. Bir xahişini, istəyiniz
varmı?» deyə soruşdu. Mən cavabında «tez getmək istəyirəm Qafqazda çox iş
görmək lazım gələcək. İnşallah Nuru paşa müvəffəqiyyət qazanacaqdır. Mən