bu normalann köməyi ilə beynəlxalq münasibətlərin hansı növünün
pozulmasından asılı olmayaraq, beynəlxalq-hüquqi məsuliyyət
tənzimlənir. Bu sözləri eləcə də beynəlxalq hüququn ümumi hissəsinin
digər institutu - beynəlxalq mübahisələrin həlli institutu barədə də demək
olar. Bütün bunlar belə bir fikir söyləməyə əsas verir ki, beynəlxalq
hüququn ümumi hissəsi beynəlxalq qanunvericiliyin (beynəlxalq
normativ hüquqi materialın) həcmini xeyli dərəcədə azaldır, onun
praktiki istifadəsini asanlaşdırır və texni- ki-hüquqi üstünlüklə
xarakterizə olunur.
1.3.3.
Beynəlxalq hüququn xüsusi hissəsi
Beynəlxalq hüquq normaları arasında elələri vardır ki, onlar
beynəlxalq hüququn bütün struktur elementləri (hissələri) üçün ümumi
əhəmiyyətə malik deyildir. Buna görə də, təbii ki, belə normalar
beynəlxalq hüququn nizamasalma predmetinə aid olan istənilən növ
münasibətləri (məsələn, beynəlxalq hüquq subyektliyi, beynəlxalq hüquq
məsuliyyəti və s. münasibətləri) tənzimləmək iqtidannda deyildir; həmin
normalar beynəlxalq hüququn nizamasalma predmetinə daxil olan
beynəlxalq münasibətlərin yalmz ayn-ayn, konkret növlərini
tənzimləmək məqsədinə xidmət edir. Onlann məcmusuna (sisteminə)
hüquq doktrinasında beynəlxalq hüququn xüsusi hissəsi deyilir.
Beynəlxalq hüququn xüsusi hissəsi dedikdə beynəlxalq
münasibətlərin ayrı-ayrı növlərini tənzimləməkdən ötrü tətbiq edilən
beynəlxalq hüquq normalannm sistemi başa düşülür; «xüsusi hissə»
normalarının köməyi və vasitəsilə beynəlxalq hüququn nizamasalma
predmetinə daxil olan beynəlxalq münasibətlərin müxtəlif növlərinin
(məsələn, beynəlxalq nəqliyyat münasibətləri, beynəlxalq ticarət-iqtisadi
münasibətlər, beynəlxalq investisiya münasibətləri, beynəlxalq
diplomatiya münasibətləri, beynəlxalq konsulluq münasibətləri,
beynəlxalq kosmos münasibətləri, beynəlxalq dəniz
54
münasibətləri və s.) hüquqi tənzimlənməsi həyata keçirilir; onlar
beynəlxalq hüququn nizamasalma predmetinə daxil olan ümumi
xarakterli beynəlxalq m.ünasibətlərə tətbiq olunmur.
Beynəlxalq hüququn xüsusi hissəsi ayrı-ayn müxtəlif sahələrdən
ibarətdir; onlara beynəlxalq hüququn sahələri deyilir. Hüquq ədəbiyyatı
səhifələrində, bir qayda olaraq, «beynəlxalq hüququn xüsusi hissəsi»
termininin əvəzinə, adətən, «beynəlxalq hüququn sahələri» anlayışı
işlətmək geniş yayılmışdır. Başqa sözlə, beynəlxalq hüquq doktrinasında
(elmində), eləcə də beynəlxalq hüquq dərsliklərində beynəlxalq hüququn
xüsusi hissəsini əhatə etmək üçün «beynəlxalq hüququn sahələri» kimi
termindən istifadə etmək dəbdə olub, adət halını almışdır. Söhbət
beynəlxalq hüququn ibarət olduğu hüquq sahələrindən gedir. Bəs,
beynəlxalq hüququn ibarət olduğu hüquq sahələri dedikdə, biz, nə başa
düşürük? Bu suala cavab vermək üçün, hər şeydən əvvəl,
müəyyənləşdirməliyik ki, hüquq sahəsinin özü nə deməkdir?
Qeyd etmək lazımdır ki, dünyada mövcud olan hər bir hüquq sistemi,
istər dövlətdaxili (milli) hüquq sistemi olsun, istərsə də beynəlxalq hüquq
sistemi, fərqi yoxdur, müəyyən hüquq sahələrinə bölünür. Hüquq sahəsi
istənilən hüquq sisteminin əsas və ən iri (böyük) struktur elementidir.
Həm beynəlxalq hüquq, həm də dövlətdaxili (milli) hüquq sisteminin
digər struktur elementlərindən (yanmsahə və institutdan) fərqli olaraq,
hüquq sahəsi müstəqilliyə malikdir; lakin hüquq sahəsinin müstəqilliyi
mütləq deyil, nisbi xarakter daşıyır. Ona görə ki, hüquq sahəsi müstəqil
hüquq sistemləri olan beynəlxalq və ya dövlətdaxili (milli) hüquq
sistemlərinin struktur elementlərindən biridir. Yalnız beynəlxalq
hüququn, eləcə də dövlətdaxili (milli) hüququn özü mütləq müstəqilliyə
malikdir. Lakin, buna baxmayaraq, hüquq sahəsi hüquq sisteminin digər
struktur elementləri ilə müqayisədə və onlara nisbətən müstəqil rola və
əhəmiyyətə malikdir. Belə ki, istənilən hüquq sahəsi hüquq sisteminin
tərkibinə, necə deyərlər, «muxtar hüquqi qurum» kimi daxil olur və bu
səbəbdən onun «muxtar hüquqi qumm» statusu vardır.
55
Qeyd etməliyik ki, obyektiv xarakter daşıyan hüquq sistemi ictimai
həyatda real surətdə mövcud olan münasibətlərin əksidir; hüquq
normaları (hüquq normaları əsasında hüquq sistemi formalaşır) ilə
tənzimlənən həmin münasibətlər məzmunca eyni deyil, müxtəlifdir. Belə
ki, hüququn (hüquq normalarının) tənzimetmə predmetinə daxil olan
ictimai münasibətlər məzmunca ayn-ayn növlərə bölünür (məsələn,
konstitusiya münasibətləri, maliyyə münasibətləri, əmək münasibətləri,
mülki münasibətlər, cinayət münasibətləri və digər münasibətlər). İctimai
münasibətlərin növləri bir-birindən xarakterik əlamətləri, eləcə də sosial
istiqaməti və təyinatı ilə fərqlənir. Bu səbəbdən ictimai münasibətlərin
ayn- ayn növləri müəyyən qrup hüquq normalan ilə nizama salınır ki,
həmin normalar öz tənzimlədiyi ictimai münasibət növlərinin xarakterik
əlamətlərini, sosial təyinat və istiqamətini əks etdirir. Məhz belə
normalar qrupuna hüquq nəzəriyyəsində «hüquq sahəsi» deyilir.
Məsələn, maliyyə münasibətləri ictimai münasibətlərin bir növüdür;
həmin münasibətləri tənzimləyən hüquq normalannın qrupu maliyyə
hüququ adlanır. Maliyyə hüququ isə aynca hüquq sahəsidir. Digər bir
misalda, əmək münasibətləri ictimai münasibətlərin növlərindən biridir;
həmin münasibətləri tənzimləyən hüquq normalarının qrupu əmək
hüququnu əmələ gətirir; əmək hüququ isə hüquq sahələrindən biri sayılır.
İctimai münasibətlərin ayn-ayn növləri olan konstitusiya, inzibati,
cinayət, mülki, ekologiya və digər ictimai münasibət növlərini
tənzimləyən müəyyən hüquq normaları qrupu müvafiq olaraq,
konstitusiya, inzibati, cinayət, mülki və ekologiya hüququ adlanır.
Hüquq sahəsi dedikdə hüquq sisteminin elə bir nisbi müstəqil
struktur elementi (hissəsi) başa düşülür ki, bu element (hissə) ictimai
münasibətlərin müəyyən növünü tənzimləyən hüquq normalarından
ibarətdir. Başqa sözlə, hüquq sistemində digər struktur elementlərlə
müqayisədə müstəqil yer tutan və ictimai münasibətlərin bu və ya digər
növünü tənzimləyən hüquq normalarının qrupu (sistemi) hüquq sahəsi
adlanır.
56
Dostları ilə paylaş: |