275
qüvv
ələri daxil olmalı idi. Kosovo azadlıq ordusunun hərbisiz-
l
əşdirilməsi də nəzərdə tutulurdu. Bu qətnamənin qəbul edilməsi
il
ə müharibə dayandırıldı.
Kosovo faktiki olaraq Yuqoslaviyanın nəzarətindən çıxsa da,
2008-ci il
ə qədər orada gərgin vəziyyət qalmaqda davam edirdi.
Ancaq 2008-
ci ilin fevralında Kosovo NATO-nun nəzarəti altında
olan müst
əqil dövlət elan edildi. Rusiya Kosovanın müstəqilliyini
tanımadı. Alban qaçqınlarının əsas kütləsi geri qayıtdı. Serblərin
sıx yaşadığı rayonlar indiyə qədər NATO-nun sülhməramlı qüvvə-
l
ərinin güclü nəzarəti altında saxlanılır. Balkanlar yenə də Avro-
panın “yumşaq qarınaltısı” olmaqla bərabər, dünyanın barıt çəlləyi
kimi yen
ə də qalır.
Sovet hakimiyy
ətinin əsas institutları zəif də olsa, hələ də
qalmaqdadır. Leninin movzeleyinin qalması bunu bir daha sübut
edir. Yeni demokratik elitanın siyasi zəifliyi Rusiyadakı kütləvi
miq
yaslı iqtisadi böhranının daha da dərinləşməsinə səbəb oldu.
Geniş islahatlar zəruri idi ki, dövlət iqtisadiyyatdan ayrılsın.
Bunun üçün Rusiya Q
ərb tərəfindən, xüsusilə ABŞ-dan bö-
yük köm
ək gözləyirdi. Almaniya və AŞ-dan bu kömək böyük
ölçüd
ə edilsə də, iqtisadiyyatı tezliklə dirçəltmək mümkün olmadı.
Tezlikl
ə aydın oldu ki, ABŞ-la partnyorluq yalan bir şey imiş,
çünki o, ABŞ üçün əlverişli olsa da, Rusiyaya ancaq itki gətirdi.
Sovet İttifaqının dağılmasından sonrakı ilk illərdə səmərəli
qlobal partnyorluq üçün n
ə obyektiv, nə də subyektiv şərtlər möv-
cud deyildi. Demokratik
əhvali-ruhiyyəli qərbpərəstlər lap çox
ist
əyirdilər, lakin aza da nail ola bilmədilər. Onlar bərabər hüquqlu
partnyorluq ist
əyirdilər. onlar ABŞ-la tezliklə kondominiuma nail
olmaq, MDB daxilind
əki ölkələrə hərəkət azadlığı verməyi
planlaşdırırdılar. Geosiyasi nöqteyi-nəzərindən isə onlar Mərkəzi
Avropada “heç bir torpaq” fikrind
ə idilər.
Bununla bel
ə, onların sovet tarixşünaslığına iki baxışı, qlobal
hakimiyy
ət baxışlarında realizmdən uzaqlaşmaları iqtisadi böh-
ranın dərinləşməsi o demək idi ki, onlar sabit, uzunmüddətli
demokratik Rusiyanı təşkil edə bilmədilər.
Rus
iyanın irəli sürdüyü “Yaxın xaric” doktrinası siyasi cəhət-
d
ən yumşaq xarakter daşıyırdı və regional iqtisadi əməkdaşlığı
276
n
əzərdə tuturdu. Onun geosiyasi məzmunu imperiya kontekstində
idi. Rusiya
nın bərpa olunacağına, Qərblə strateji partnyorluq
ed
əcəyinə, nəticədə Şərqi Avropadakı vəziyyəti nizama salacağına
inanırdı. Digərləri isə keçmiş postsovet məkanında Rusiyanın
“müst
əsna rolunu” göstərirdilər. Rusiyanın hakim dairələri belə
hesab edirdil
ər ki, Rusiya özünün maraq dairəsinə aid olan
regionlarda öz h
ərbi hissələrini saxlamalıdır. “İzvestiya” qəzetinin
1994-cü il
ə 8 aprel sayında göstərilirdi ki, Rusiya bu yaxınlarda
müst
əqillik əldə etmiş ölkələrin ərazisində özünün 28 hərbi
bazasını yerləşdirmişdir. Rusiyanın birləşmiş hərbi qruplaşmaları
Kalinqrad vilay
ətində, Moldova, Krım, Ermənistan, Tacikistan və
Kuril adalarında yerləşdirilmişdir ki, diqqətlə xəritəyə baxsaq,
bunun keçmiş SSRİ-nin sərhədləri daxilində olduğunu görərik.
1995-
ci ilin sentyabrında Yeltsin RF-nin MDB-yə münasibəti
il
ə bağlı rəsmi sənəd qəbul etdi. Orada göstərilirdi ki, MDB-nə
münasib
ətdə Rusiyanın siyasətinin başlıca vəzifəsi iqtisadi və
siyasi c
əhətdən inteqrasiya olunmuş dövlətlər birliyini təşkil
etm
əkdir. Dünya birliyində Rusiyanın konsildasiyası postsovet
m
əkanında dövlətlərarası iqtisadi və siyasi münasibətlərin yeni
sisteminin formalaşmasında onun güc rolunda çıxış etməsinə
imkan ver
əcəkdir.
Ukraynanın öz müstəqilliyini saxlaması tezliklə Qərb tərəfin-
d
ən müdafiə edilməyə başladı. Baxmayaraq ki, əvvəllər Qərb,
xüsusil
ə ABŞ geosiyasi nöqteyi-nəzərdən çox mühüm olan
müst
əqil Ukrayna dövlətinin mövcudluğunun əhəmiyyətini başa
düşməkdə gecikdilər, lakin 90-cı illərin ortalarında onlar artıq müs-
t
əqil Kiyevin möhkəm tərəfdarlarına çevrildilər. 1996-cı ilin
iyulun
da ABŞ-ın müdafiə naziri elan etdi ki, “Mən bütün Avropa-
nın sabit və təhlükəsizliyi üçün Ukraynanın mövcudluğunun
əhəmiyyətini əvvəlcədən qiymətləndirməyi bacarmamışam”.
1996-
cı ilin sentyabrında isə Almaniyanın kansleri əvvəllər
Yeltsini q
əti dəstəkləməsinə baxmayaraq bildirirdi ki, “Ukraynanın
Avropada möhk
əm yer tutduğunu artıq heç kim şübhə altına ala
bilm
əz...Artıq heç kim Ukraynanın ərazi bütövlüyünü və
müst
əqilliyini poza bilməz”. Artıq bu dövrdə ABŞ-Ukrayna
münasib
ətlərini “strateji partnyorluq”da hesab etmək olardı.
277
Rusiyanın isə Ukraynasız imperiyanı yenidən bərpa etməsi,
aydındır ki, qeyri-mümkün idi. Ukraynasız Rusiya bəlkə də,
imperiya yarada bil
ər, lakin bu imperiya daha çox “Asiya tipli” və
daha çox Avropa dövl
ətlərindən uzaqda olan bir imperiya olacaq
idi.
Bundan başqa, Avroasiyalılıq ideyası Orta Asiyanın yenicə
müst
əqillik qazanmış dövlətlərinin vətəndaşları üçün də o qədər də
c
əlbedici deyildir. Lakin onlardan bəziləri Moskva ilə ittifaq
t
ərəfdarıdır. Özbəkistan xüsusi inadkarlıq göstərərək MDB-nin
mill
ətlər fövqündə təşkilinə və Rusiyanın MDB-nin güclənməsinə
yön
əldilmiş təşəbbüsünə qarşı çıxan Ukraynanı dəstəkləyirdi.
MDB-nin dig
ər üzvləri də Moskvanın fikirlərinə narazılıqla yana-
şır, Ukrayna və Özbəkistan ətrafında daha çox qruplaşırdılar ki,
Moskvanın təzyiqinə davam gətirsinlər. Etnik nöqteyi-nəzərindən
Orta Asiya respublikaları ilə yaxın olan Qazaxıstanın da kiril
əlifbasından latın əlifbasına keçməsi onun Moskvanın yeritdiyi
x
ətlə razı olmaması əlamətlərindən biri idi. Beləliklə, 90-cı illərin
ortalarında Rusiyanın MDB-dən siyasi inteqrasiya üçün bir alət
kimi istifad
ə etmək cəhdləri Özbəkistan, Türkmənistan, Azərbay-
can, b
əzən də Qazaxıstan, Gürcüstan, Moldovanın da daxil olduğu
qeyri-r
əsmi formalaşmaqda olan Ukrayna bloku tərəfindən puça
çıxdı. Ukraynanın inadkarlığı, heç olmasa məhdud şəkildə iqtisadi
inteqrasiyadan imtina etm
əsi əməli cəhətdən “Slavyan ittifaqı”
anlayışını da məhv etdi. Ukrayna suveren dövlət olduqdan sonra bu
anlayış geosiyasi cəhətdən əhəmiyyətini itirdi.
Bel
əliklə, Rusiyanın siyasi cəhətdən kifayət qədər güclü
olmaması, iqtisadiyyatının geriliyi ona yeni dövlətləri özünə cəlb
etm
əyə imkan vermədi. əksinə Rusiyanın təzyiqi onların Qərb döv-
l
ətləri ilə əlaqələrinin inkişafına kömək etdi. Rusiya NATO-nun
genişləndiyini gördükdə onu yeni hərbi blok yaratmaqla hədə-
l
ədikdə dərhal ona sual verilirdi ki, kimlə yaradılacaq bu blok? Çox
q
əmli bir cavab verildi ki, olsa-olsa ancaq Belarusiya və Tacikistan
bu blokun üzvü olar.
“Keçmiş postsvovet məkanında olan yeni dövlətlərin iqtisadi
inteqrasiyaya razı olmamalarının əsas səbəbi onun siyasi nəticə-
l
ərindən ehtiyat etmələri ilə bilavasitə bağlı idi. Beləliklə, Rusiya
Dostları ilə paylaş: |