İslam Qəribli
350
formalaşmasında mühitin rolunu yüksək qiymətlədirən M. Hadi
onun haqqında Azərbaycan oxucusuna yalnız şair kimi deyil, həm
də mühərrir, müəllim və ictimai xadim kimi də məlumat verir.
Məqalədən məlum olur ki, T. Fikrət İstambulda Avropa təhsil
sistemi əsasında fəaliyyət göstərən “Sultani məktəbi”ndə oxumuş,
buranı bitirəndən sonra orada müəllim kimi fəaliyyətə başlamış,
daha sonralar həmin məktəbin müdiri təyin olunmuşdur. Məktəbə
rəhbərlik etdiyi dövrdə bir çox müvəffəqiyyətlərə imza atan T.
Fikrət məktəbin gələcək inkişafı üçün dövlət tərəfindən verilən
vədlərin yerinə yetirilməməsi ucbatından istefaya getməyə məcbur
olmuşdur. “İstefasından sonra hər nə qədər mövqeyinə gəlməsi
arzu edilmişsə:
Kimsədən ümmidi-feyz etməm, dilənməm pərü bal,
Kəndi cəvvim, kəndi əflakimdə kəndim tairəm.
Ənhəna tovqi-əsarətdən girandır boynuma,
Fikr hürr, irfanı hürr, vicdanı hürr bir Ģairəm,-
təranəsi ilə dəmsaz olan Fikrət bu arzuyu qəbul etməmiş”(302, N
89) və hazırda İstanbulda, Rumeli hasarında yerləşən Amerika
müəssisəsi olan “Robert kollec”ində osmanlı – türk dili
müəllimidir.
“Vəzifeyi-təlimiyyədən
aldığı
əcri-vəzfiə
böyüklüyünə nisbətən pək az bulunan maaşına qənaət edib
yaşayan”, “zatən kəndisi də təntənəli, şəşəli yaşamaq istəməyən”,
“ancaq sadə bir həyat içində əhraranə dəmgüzari-zaman olmaq
istədiyini söyləyən” T. Fikrətin arzu və məramını sübut üçün M.
Hadi şairin “yeni meydana çıxan “Xəluqun dəftəri”ndən
aşağıdakı misraları birlikdə oxumağı oxuculara təklif edir:
Yox, yox mənim əqsayi-muradım,
QarĢımda bir dəbdəbə görmək, nə də gülgün.
Bir xəndeyi-pürqəmzeyi-iqbal,
Ey hirsi-zəlil, al, bütün amal,
Amali-zər, amali-müzəhhər sənin olsun.
Ancaq budur əqsayi-muradım:
Bir kölgə qədər hürr yaĢasaydım,
Bulsaydı xəyalım buna imkan,
Ciddən yaĢamaq nemət olurdu.
Məhəmməd Hadi və mətbuat
351
Heyhat,
Ġnsan mələk olsaydı, cahan cənnət olurdu(302, N 89).
Bütün müsəlman ölkələrində olduğu kimi, Türkiyədə də
şeirə, cənətə, maarif və mədəniyyətə yetərincə qiymət
verilmədiyindən acı-acı gileylənən, T. Fikrətlə yanaşı Rza
Tövfiqin də qaraguruh tərəfindən sıxışdırıldığını dilə gətirən M.
Hadi əsas məqsədi T. Fikrət olduğundan onun ədəbi fəaliyyəti ilə
bağlı aşağıdakıları “Səda”nın oxucularına çatdırır: “Tovfiq
Fikrətin həyati-əbədiyyəsi iyirmi sənəlikdir. Kəndisi “Sərvəti-
fünun” cəridəyi-əsbuiyyəsinə tarix intisabı olan 1311(miladi 1894-
cü il – İ. Q.) sənəsindən xeyli zaman əvvəl şairi-madərzad ləqəbi
ilə məruf mütəvəffa İsmayıl Səfa bəylə biliştirak bir ədəbi qəzetə
çıxarmağa balamış və “Mirsad” ismi ilə çıxan bu cərideyi-
ədəbiyyə çox davam etməmişdir.
1311 sənəsi iştə osmanlı ədəbiyyatının dövri-əxir feyzini
əşar edər. Fikrət o dövrdə “Sərvəti-fünun”u idarə etməyə
başlamış, bu ziyası səfvət və nəzahətdən mürəkkəb sitareyi-
novinin ətrafında az zaman sonra şəşəədar bir mənzumeyi-
nücumi-ədəbiyyə təşkil etmişdir. Məşahri-şüəra və üdəbayi-
osmaniyyədən Əbdülhəqq Hamid, Rəcaizadə ustad möhtərəm
Əkrəm, Cənab Şəhabəddin, Hüseyn Cahid, Süleyman Nəzif,
Əhməd Hikmət, Sami Paşazadə Səzai, Nəcib Asim, Əhməd
Hikmət, sabiq maliyyə naziri Cavid, məxdum Kamal Əli Əkrəm,
Əhməd Şüeyb bəylər də bu mənzumeyi-nücumi-ədəbə daxil
olmuşlardır”(302, N 89).
T. Fikrəti yeni türk ədəbiyyatının yaradıcılarından, əsas
sütunlarından biri hesab edən müəllif çox haqlı olaraq qeyd edir
ki, mühafizəkar ədəbiyyatçıların yeni fikirlərə, yeni formalara
müharibə elan etdiyi bir vaxtda
“Fikrətin parlaq qələmi
türklərin əfkar və hissiyyatını təhzif və təsfiyə etdi. “Rübabi-
şikəstə” şairi müqəllidlik bəliyyəsinin və hazirəyi-pakizəyi-əşar
idxal edilən ovsax və müzəxrəfatı qəti surətdə təmizlədi”.
T. Fikrəti “türklərin vəliyyün-nemətlərindən biri” kimi
xarakterizə edən M. Hadi yeni türk şeirnin üslub, forma,
İslam Qəribli
352
məzmun, mündəricə və ideyaca kamilləşməsində T. Fikrətin
xidmətlərini yüksək qiymətləndir, şeir dilinin sadələşməsini,
xalqın başa düşəcəyi səviyyəyə gəlməsini daha çox onun adı ilə
bağlayaraq yazır:
“Fikrətin lisani-nəzmə aid olan xidmətləri
bundan daha az mühüm deyildir. “Xəluqun dəftəri” sahibi zaman
nişatinə qədər yalnız təntənənin, ehtişamın, hay-huyun vasiteyi-
təbliği olan lisani-nəzmlə ən təbii, ən kirizan hissləri təsvir və
ifadəyə müvəffəq olmuşdur. “Şahnamə” sahibi Firdovsi Bəhram
Gurun vaqieyi-qəhrəmananəsini nə təntənədar lisan ilə nasıl nəql
edirsə, Fikrət də, məsələn bir zavallı köylü çöcuğunun ehtisasati-
məsumanəsini sadə, təbbi bir lisan ilə silki-nəzmə çəkir. Onun
nəzmi məaseyi-vəzni-inşaddan xali
bir
göftar, saf
və
mükəmməldir(302, N 89).
T. Fikrətin yaradıçılıq dünyasına bələd olan, onun mübariz
və döyüşkən şeirlərindən ilham alan M. Hadi bidirir ki, “Fikrət
həddi-zatında o qədər məyus və bədbin deyilsə də, dövrünün
fəcayeyi, mühitinin dehayi-büləndinə nisbətən əvvəl işi bu şairi
məyus etmiş və bədbin mənzumələrini həp cəmiyyətin alamı ilə
müləhhəm olaraq qələmə almışdır”(302, N 90 ). Bu fikirləri irəli
sürəndən sonra M. Hadi T. Fikrətin 1900-cu ildə, özünün təbiriycə
desək, “istibdadın ən məşum bir dövründə qələmə alınmış” “Sis”
əsərini misal gətirir və yazır: “Zülm və təğəlləb əleyhinə tovcih
edilən xitabələrin ən ülvisi “Sis” mənzuməsidir. Sənələrcə müddət
hürriyyətpərvəranın ləbi-təzim və ehtiramında təkərrür edən,
bütün vicdanlara istibdad əleyhinə müdhiş bir kin aşılayan bu
əmsalsız şeir ilə Fikrət kəndi-kəndinin şərəfinə heykəl rəkz etmiş
oldu”(302, N 90).
“Sis” mənzuməsindən kiçik bir parçanı nümunə gətirən
müəllif onu da qeyd etməyi unutmur ki, istibdad illərində yazılsa
da, o zamanlar nəşrinə müvəffəq olmayan müəllif bu əsəri yalnız
“elani-hürriyyətdən sonra “Tənin”in birinci nüsxəsində” çap erdirə
bilmişdir.
M. Hadi T. Fikrətin “Rübabi-şikəstə” kitabının ikinci
çapında gedən şeirlərinə, xüsusilə “Rücu” və “Tarix” əsərlərinə
Dostları ilə paylaş: |