Məhəmməd Hadi və mətbuat
67
edib Hacıtərxana gəl..”(66, N 3). M. Hadi dəvəti qəbul edib
ustadının yanına yollanır. Həştərxana gedişindən sonra da onun
“Həyat” qəzeti ilə əlaqələri kəsilmir və mütəmadi olaraq əsərləri
“Həyat”ın səhifələrində dərc olunur. Qəzetin may ayında çıxmış
117-ci nömrəsində müəllifin “Hacıtərxandan məktub” adlı bir
məqaləsi dərc olunur. Bu məqalə M. Hadinin Həştərxana nə vaxt
çatmasını dəqiqləşdirmək üçün ən tutarlı faktdır. Redaksiyaya
göndərdiyi məktubunda M. Hadi yazır: “Mayıs ayının on birinci
günündə Hacıtərxan şəhərinə vasil olaraq “Şurayi-islami-Rusiya”,
“Darül-ədəb” və “Nümuneyi-tərəqqi” məktəbi, qız məktəbləri
vücudlarının səbəbi ustadi-mümtazım Mustafa Lütfi cənablarının
ziyarətinə nail oldum”(126, N 117).
Müstafa Lütfinin “maddi və mənəvi səbəbi-həyat və
nicatı” olduğunu qeyd edən M. Hadi bildirir ki, bu “tərəqqi
tərəfdarı, islamiyyət və insaniyyət xadimi” olan şəxsin təşəbbüsü
və bilavasitə rəhbərliyi ilə açılan məktəblərdə “6-7 sənə bu
məzbələlərin yolunu ölçən(mədrəsə və mollaxanalar nəzərdə
tutulur- İ. Q.), şu səfalətxanələrə nədamət edib də köhnə üsulla
işin axırında adını yazmaqdan aciz qalan tifillər üsuli-cədid
sayəsində iki ay zərfində hesab, əxlaq, tarix, coğrafiya, imla və
alayi müqəddəmati-fünun ilə aşina olmuşlar. İki ay içərisində bu
qədər tərəqqi göstərən əbnayi-millətin istiqbalı məsud olacağında
şübhəmi var? Heç yox! Təzə güşad olunan məktəbdə bu vücudun
içərisində bulunan balaların az vaxtda fövqəladə tərəqqi və təali
göstərdikləri ciddən mocibi-məsruriyyətdir və həm də əhli-vicdan
olan atalar... balalarının bu əhvali-süruravərlərinə şad olacaqlarına
əminəm”(126, N 117).
M. Hadi bildirir ki, “məktəb iki qatlı imarətdən ibarət
olaraq isbati-vücud edir. Çocuqlar isə dörd bölmədə: klasında bir
Müstafa əfəndi və üç də başqa müəllimlərin dəsti-tərbiyəsində
bulunurlar. Proqrama gəlincə, bu da pək gözəldir. Osmanlı ibtidai
məktəblərinin tərzindədir. Bəzi cəhətdən nöqsanları olursa,
payızda itmam və ikmal ediləcəyi mühəqqəqdir. Kitablara gəlincə,
bunların isə şiveyi-Türkiyədir, Osmanlıdan cəlb olunmuşdur.
İslam Qəribli
68
Çocuqlar məşəqqət deyil, kamali-sihulət və asanlıqla bülbül kimi
oxuyurlar, gözəlcəsinə fəhm edirlər”(126, N 117).
M. Hadinin verdiyi məlumatdan aydın olur ki, M. Lütfinin
təşəbbüsü ilə yaradılmış maarif və mədəniyyət ocaqlarına
dünyanın müxtəlif yerlərindən 20 qəzet gəlir ki, bunların
sayəsində cəmiyyət dünyada gedən prosesləri izləmək imkanı
qazanır.
Müəllif təəssüf hissi ilə qeyd edir ki, Həştərxandakı bir
çox din xadimləri bu xeyirxah işlərin bərqərar olmasında Mustafa
Lütfiyə yardımçı olmaqdansa, ondan qubernatora şikayət edir,
bunun da nəticəsində “Bürhani-tərəqqi” qəzeti təqiblərə məruz
qalır. Onsuz da müqəddəs dinimizdən məqsədləri üçün istifadə
edərək cəmiyyəti cəhalət, vahimə içərisində saxlamağı özlərinə
əzəli və əbədi peşə seçən “əmmaməcikləri” görməyə gözü
olmayan M. Hadi sual edir: “İranı viran, Buxaranı xar edən
kimlərdir, əcəba? Milləti-vahideyi-Əhmədiyyəni min parça edən
kimlərdir? Minlərcə bunlardan süal etmək, a! Cənablar, Lütfi
sizlərə nə yapdı və nə yamanlıq qıldı? Övladi-vətənin gözünü açır,
ayineyi-vicdanlarını seyqəl və maariflə cilalandırır, ədəb, tərbiyyə
öyrədir, bu yamanlıqmı? Sizlər nə üçün yanırsız? Millət xadimləri
isə mənafeyi-şəxsiyyəsini məsalehi-ümumiyə uğrunda fəda edir,
gecə-gündüz edir,- deyə millətə, vətənə xidmət qılır, bu
yamanlıqmı?”(126, N 117).
Əsərin sonluğu mütəfəkkirin üsyankar ruhundan qopan
etiraz kimi səslənir. “Müsəlman aləminin geriliyinə təəssüf edərək
bunun əsas səbəbkarı saydığı ruhaniləri bir çox şeirində kəskin
tənqid atəşinə tutan”(45, 425) M. Hadinin məqaləsində oxuyuruq:
“Bu vaxtacan “Bizim cəhalət və səfalətimizə mollalarımız
səbəbdir”, -deməyə vicdanım razı olmurdu. Bizim zəlil, rəzil
qalmamıza, bədbəxt olmağımıza səbəbi-yeganə mollalar olduğuna
cismim, qəlbim, ruhum və vicdanım qənaət etdi. Necə ki,
əfəndimiz buyurur: “Axır zaman alimləri üləmaların ən şəriri, ən
şəqisidir, fitnə onlardan zahir olub və yenə onlara rücu edər”(126,
N 117). Əli Quranlı, başı əmmaməli, Allaha və millətə xidmət
Məhəmməd Hadi və mətbuat
69
etməkdənsə, şeytana xidmət edən molla və din xadimləri barədə
bundan doğru bir rəy ola bilməz. Kaş bugünkü “mollacıqlarımız”
şeytana, öz nəfslərinə ibadəti buraxıb Allah, millət yoluna
dönəydilər.
May ayının 11-də Həştərxana yetişən M. Hadi payıza, Əli
bəy Hüseynzadə tərəfindən “Füyuzat”da işləməyə dəvət olunana
qədər orada yaşayır və “Bürhani-tərəqqi” qəzetində çalışır.
İyun ayının 1-də “Həyat”da M. Hadinin “Vətənimizin
Temisbokl və Aristidlərinə nəsihət” adlı məqaləsi çap olunur(127,
N 118). Əvvəlki yazılarında olduğu kimi, bu məqalədə də M.
Hadini düşündürən şəxsi məsələlər deyil, cəmiyyətin ümumi
mənafeyidir. Məqalənin ilk cümləsində müəllif qeyd edir ki, şəxsi
mənafe və nəfsimizə əsir olmağımızdandır ki, vətən və vətən əhli
tərəqqi edib irəli getməkdənsə, tənəzzül edib günbəgün geri
gedirlər. Bütün xeyirli və gərəkli işlərimiz “qərəz və mərəzi-
şəxsiyyəmizə qurban” verildiyindəndir ki, “İşbu müdhiş xəstəlik
böyüklərimiz miyanında fövqəladə bir surətdə hökmünü icra və
ənfaz etməkdədir. Əlbəttə, bir qövm və millətin kar və əfkarı
qərəzkaranə və xudbinanə olar isə, mərəzi-nəfsaniyyəyə tabe
tutularsa o millət, o qövm durduğu nöqteyi-məzəllət və rəzalətdən
bir addım irəliyə xətvəəndazi-təali ola bilməz... Qərəz olduqda
hünər eyb görünür, yəqin reyb sayılır... Qərəzi- şəxsiyyə nə yerdə
ənfazi-əmr qılırsa, ədalət, əmniyyət, həqqaniyyət oradan əl
çəkər”(127, N 118).
Türk şairi Ziya Paşanın:
Ġnsan ona derlər ki, qərəzdən ola salim,
Nəfsində dəxi eyləyə icrayi-ədalət.
Ġnsan olanın xeyr olur adəmlərə qəsdi,
Ġnsanlığa insanda budur iĢtə dəlalət.
Ġnsan ona derlər ki, edə qəlbi-rəqiqi,
Alami-bəninöv ilə kəsbi-məlalət,-
misraları ilə fikrini qüvvətləndirən M. Hadi bildirir ki, millət və
vətən mənafeyi naminə bütün ədavət və şəxsi münasibətlər kənara
qoyulmalı, milli məsələlər “safdilanə” və “biqərəzanə” şəkildə
Dostları ilə paylaş: |