Kemaleddin yeni 60-90. indd
Yüklə 6,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Hacı Mirfazil
- Sədərəyin Seyidlər ocağı
- “Onu bilin ki, Allahın dostlarının, övliyalarının heç bir qorxusu yoxdur. Onlar qəm-qüssə etməzlər. Şübhəsiz, Allah bizim
- Hacı Mirfazil 70 Seyid Müzəffər Seyid Müzəffər Ağa Ağa
Hacı Mirfazil 66 var idi. Bu zəvvarların on altısı Sədərəkdən idi. Zəvvarlar arasında 4 nəfər qonşu kənddən çox cavan yeniyetmə də var idi. Bu cavanlar tez- tez öz aralarında zarafat edərdilər. Bunlar bu dəfə də sözlərini bir araya qoyub, öz aralarında belə qərara alıblar ki, Miryaqub ağa ilə zarafat etsinlər. Biz hamılıqla çadırları qurduq ki, istirahət edək. Uşaqlar samovar saldılar, yemək hazırladılar. Miryaqub ağa yavaş-yavaş atınan karvanın arxasınca gəlirdi. O, atdan düşdü, dəstəmaz aldı (o, həmişə tez- tez dəstəmaz alardı, bu onun adəti idi). Cavanlar ona tərəf gəlib dedilər: “Ağa, biz Kərbəladan çıxanda bizə vəsiqə kimi bir sənəd veriblər ki, biz həqiqətən Kərbəla ziyarətini etmişik. Bu sənəddən sən də alıbsan? Miryaqub ağa bu sözlərdən təəccübləndi, çox narahat oldu və tez ağ atına mindi, elə atın üstündə üzünü mənə tutub dedi: “Salman kişi, mən gedirəm Kərbəlaya o kağızdan mən də alam. Siz yaxşı olar ki, məni gözləməyin, istirahət etdikdən sonra yolunuza davam edin. Mənə görə narahat olmayın, mən arxadan gəlib inşallah sizə çataram”. Ağa çox tələsirdi. Bunu deyib atını Kərbəlaya tərəf sürdü, sanki onu kimsə çağırırdı. Təpəni aşıb gözdən itdi. Biz oradakılar hamılıqla cavanları danladıq ki, siz qoca kişi ilə belə rəftar etdiniz. İndi o, çox əziyyət çəkib, yol gedib, geri qayıdacaq. Mən bu işə görə çox Sədərəyin Seyidlər ocağı 67 narahat idim. Bu cavanlar etdikləri bu əmələ görə çox peşiman oldular. Onlar atlarını yəhərləyib ağanın arxasınca getmək istəyirdilər ki, bu vaxt təpənin arxasından ağanın ağ atı göründü. Qəlbən çox sevindik ki, ağa çox uzaqlaşmayıb. Ağa bizə çatana qədər cavanları başa saldıq ki, ağa gəlib sizə bir söz deyər, siz ona bir kəlmə də cavab verməyin. O həm seyiddi, həm ağsaqqaldı, günah sizin özünüzdədir. Ağa yavaş-yavaş gəlib biz olan yerə çatdı. Atdan düşdü. Onun rəngi ağappaq olmuşdu. Əvvəl biz onu başa düşmədik, elə bildik ki, aldandığına görə belədi. Heç kəs cürət edib ona bir söz demədi. Mən bu günə qədər Miryaqub ağanı belə görməmişdim. Ağa bizdən su istədi. Biz hamılıqla ona xidmət etmək istəyirdik. Tez ona su verdik. O, suyu içəndən sonra şükür etdi. Bir az gözlədi. Hamının diqqəti ağada cəmlənmişdi. Sonra ayağa durdu. Artıq özünə gəlmişdi. Bunu onun sifətindən hiss etmək olurdu. Biz istədik ki, ağadan üzrxahlıq edək. Ancaq o, əli ilə işarə etdi ki, danışmayın. Özü sözə başladı: “Bilirsiniz mən niyə qayıtdım?”. Heç kəs dinmədi. Miryaqub ağa sözünə davam etdi: “Mən Kərbəlaya gedirdim, o təpələri təzə aşmışdım ki, gördüm Ağam İmam Hüseyn (ə.s) özü məni qarşıladı”. Bunu deyib Miryaqub ağa susdu. Heç kəs dinmirdi. Axı bu necə ola bilər. Bu ki, həqiqi möcüzədir. Bir də ki, Miryaqub ağa heç vaxt yalan danışan adam Hacı Mirfazil 68 deyil. Ancaq dediyi söz çox qəribədi. Miryaqub ağa ayağa durdu və əlini salıb çuxasının altından bir yumru bükülmüş, qıraqları ipək sapla hörülmüş ipləri olan bir kağız çıxardı. Biz hamımız çox təəccübləndik. Ağa asta- asta kağızları açdı və məktubu bizə göstərdi. Biz istədik ki, təbərrük olsun deyə əlimiz o məktuba dəysin. Ağa bizə icazə vermədi ki, siz buna layiq deyilsiniz, əlinizi vurmayın, ancaq baxa bilərsiniz. Hamılıqla məktuba yaxından baxdıq, məktubdan çox gözəl müşk iyi gəlirdi. Məktub ərəb dilində gözəl xətlə yazılmışdı. Məktub Kərbəlayi Miryaqub ağa haqqında idi və məktubun sonunda İmam Hüseyn (ə.s) möhürü vurulmuşdu. Bu həqiqətən çox böyük kəramət idi. Həmin hadisədən sonra zəvvarlar bildilər ki, Miryaqub ağa Allahın dostlarındandır. Vətənə qayıdana qədər zəvvarlar arasında ona çox böyük hörmət və ehtiram olunurdu. Həmin məktub Miryaqub ağa Allahın rəhmətinə qovuşana qədər bizim ocaqda idi. Bu məktubu bir çox adamlar öz gözləri ilə görüblər. Ancaq Miryaqub ağa dünyasını dəyişəndən sonra məktub yox oldu. Allah-təala belə şəxslər haqqında belə buyurur: “Onu bilin ki, Allahın dostlarının, övliyalarının heç bir qorxusu yoxdur. Onlar qəm-qüssə etməzlər. Şübhəsiz, Allah bizim Sədərəyin Seyidlər ocağı 69 rəbbimizdir deyəndən sonra da öz imanlarına sadiq qədəmlə qalanlara rəhmət mələkləri nazil olub, onlara belə müjdə verərlər. Qorxmayın və kədərlənməyin. Peyğəmbərlərin vəd verdikləri behiştlər sizin üçündür” (Fussilət surəsi, 30-cu ayə). Kərbəlayi Miryaqub ağa 1950-ci ilin yanvar ayının 9-da Sədərək kəndində rəh mətə getmişdir. O, 63 il çox şərəfli ömür sürmüşdür. Qəbri nurla dolsun. Amin! Sədərəyin Seyidlər ocağı 71 * * * M M iryaqub ağanın beş oğlu, bir qızı ol- muşdur. Kərbəlayi Miryaqub ağanın bi rinci övladı Müzəffər ağadır. O, 1921-ci ildə Sədərək kəndində Seyidlər ocağında dünyaya göz açıb. Müzəffər ağı nın həyatı çox keşməkeşli olub. O, öz ata-babalarının inandığına iman gətirən bir dindar kimi Allahın lütf və inayətinə çatmaq üçün Uca Rəbbimizin ya xınlığını, dostluğunu, mərhəmətini və razılığını qa zanmaq üçün bu yolda daimi cani-könüldən çalışıb. O, yaşadığı bu illərdə evin böyük oğlu olduğu üçün atasına hər cür kömək edir, əkinçilik və təsərrüfatla məşğul olurdu. Müzəffər ağanın ömrünün ən çətin illəri Böyük Vətən müharibəsi illərinə təsadüf edir. Belə ki, Müzəffər ağa 1941- ci ildə vətənin müdafiəsinə yola düşür və 1945- ci ilə qədər vətənin azadlığı uğrunda vuruşur. O, bir neçə dəfə müharibədə ağır yaralanır. Lakin sağaldıqdan sonra yenə də müharibənin ön sıralarına vuruşa yola düşür. Müharibə qurtardıqdan sonra ağa öz doğma kəndinə qayıdır. Ağa həmişə çox təəssüflə deyirdi ki: “Mən Ukraynanın azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə qardaşım Mirəlini gördüm. Bu bizim son görüşümüz oldu”. Ağanın həyatında ən çətin illərdən biri də bu olub ki, 1946-cı ildə əmisi Qəzənfər ağa və Yüklə 6,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|