Kimlər xatırlanar görəsən?
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Su gələr axar gedər. Dünya bir pəncərədir Hər gələn baxar gedər.
- O, olduğu kimi görünərdi
- Hamıya dost olan insan
- Unuda bilmədiyim səmimi dost
41 Zabit müəllim dostlarının xatirələrində Əzizim axar gedər Su gələr axar gedər. Dünya bir pəncərədir Hər gələn baxar gedər. O, olduğu kimi görünərdi Mən onu az bir müddət ərzində tanımışdım. Bu universitetə rektor təyin olunanda fakültə dekanları və kafedra müdirləri ilə tez-tez görüşməli olduğumdan Zabit müəllimlə də əlaqədə olurdum. Onun haqqında digər yoldaşların də rəylərini soruşurdum. Əksər yoldaşlar onun barəsində olduqca yüksək fikir söyləyir, səmimi bir insan, bacarıqlı təşkilatçı və gözəl bir ziyalı olduğunu vurğulayırdılar. 42 Sonra iş prosesində mən onun həqiqətən də belə bir keyfiyyətlərə malik olduğunun şahidi oldum. Və pedaqoji fakültədə dekan müavini kimi öz işini davam etdirməsini arzuladım. Aradan keçən müddət ərzində bu fikrimdə yanılmadığımı gördüm. Çünki pedaqoji fakültə tələbələrinin yüksək nailiyyət qazanmasında onun da xüsusi payı var idi. Bunu yəqin etdim ki, Zabit müəllim ona tapşırılan hər bir işin məsuliyyətini dərk edir və onu layiqincə yerinə yetirirdi. Heyif ki həyat vəfasızdır. Biz Zabit Məmmədovu tez itirdik. Dos. Zabit Məmmədov mənim nəzərimdə bir alim, ziyalı, səmimi və olduğu kimi görünən bir insan olaraq qalacaqdır. Allahdan ona rəhmət diləyirik. ADPU-nun rektoru, AMEA-nın müxbir üzvü professor Yusif Məmmədov ADPU-nun tədris işləri üzrə prorektoru: prof.M.S.Cəbrayıl- ov Hamıya dost olan insan Zabit müəllim ilə tanışlığımız tələbəlik illərindən olub. Mən institut komsomol komitəsinin katib müavini, o isə “Komsomol projektoru” qəzetinin redaktoru idi. Xoş münasibətimiz var idi. Novbəti seçkidə mənim katib seçilmək məsələm yuxarı komsomol orqanlarında razılaşdırıldıqdan sonra məndən kiminlə işləmək istədiyimi soruşdular. Bir neçə namizəd var idi. Mən Zabiti seçdim. O gündən 3 il birgə işlədik. Bu illərdə yaranan dostluq son günədək davam etdi. O, çox səmimi, həyatsevər, mərd dost idi. Demək olar ki, bir-birimizdən sirrimiz yox idi. Yəqin hər ikimiz sadə kənd ailəsindən çıxdığımız üçün həyata baxışımız çox məsələlərdə üst-üstə düşürdü. Təbii ki, gənclik illəri birgə işlədiyimizdən çox xatirələrimiz var. Dəfələrlə birgə səfərlərimiz olub. Bir dəfə Gədəbəydən toydan gəlirdik. Ağdaşda onun qohumlarıgildə qonaq olduq. Nahardan sonra yola çıxdıq. Şamaxıda Muğanlı kəndi yaxınlığında bir “Bənövşə” deyilən restoran var idi. Ora çatanda maşını saxladı. Dedi burda oturaq. Dedim axı təzəcə süfrədən durmuşuq. Dedi ki, mən tələbəlik illərində burada istirahət edənlərə çox baxmışam, pulum olmayıb. Bu gün əvəzini çıxmalıyam. Diyallı kəndində evlərində olmuşam. Anası Əminə xala çox mehriban insan idi. Həmişə bizi mehribanlıqla qarşılayardı. Kənddə yaşayan qardaşı Cavad müəllim də çox səmimi, mehriban bir insandı. 43 Zabitin böyük qardaşı Mamed Bakıda NZS qəsəbəsində yaşıyırdı. Çox süfrəsi açıq bir insandi. Onun evində ad günlərində iştirak etmişik. Ailə Zabitin dostlarına qarşı çox mehriban idi. Bir dəfə böyük akt zalında Ana dilindən yazılı imtahan gedirdi. Rektorumuz Şövqü müəllim Zabitə tapşırd ki, müəllimlərdən kim zala tərəf keçsə ona xəbər versin. Zabit dedi mən satqınlıq edə bilmərəm. Yaxşısı budur ciddi növbətçilər qoyaq heç kəsi buraxmasın. Sonralar Zabit müəllim fakültə müəllim həmkarlar təşkilatının sədri, Pedaqoji fakültənin dekan müavini vəzifələrində işləyərkən də öz xarakterinə sadiq qaldı. İşinə məsliyyətlə yanaşar, özü intizamlı olmaqla başqalarından da bunu tələb edərdi. Mən təsəvvür edə bilmirəm ki, Universitetdə elə insan olsun ki, o, Zabit müəllimin ölümünə heyfslənməsin. O, hamıya qarşı diqqətli və mehriban idi. Ölümündən bir neçə ay keçsə də mən inana bilmirəm ki, Zabit dünyasını dəyişib. Allah Sənə rəhmət eləsin qardaş. Qəbrin nurla dolsun... Nizami Xudiyev filolologiya elmləri doktoru, professor, Əməkdar elm xadimi Unuda bilmədiyim səmimi dost Uzun illər dostluq etdiyim, bu gün hələ də həyatda olmadığma inanmadığım, dostluğa sadiq, dodaqlarında həmişə təbəssüm gördüyüm, hal- əhval duruldan zarafatlarından qalmayan, olduqca səmimi insan olan, mənəvi dünyasına qibtə etdiyim Zabit müəllim haqqında sonuncu dəfə söz demək mənim üçün olduqca ağır və çətindir. İnsafsız ölüm çox vaxt ən yaxşı insanları aramızdan aparır, bizim qəlbimizi göynədir, biz isə son məqamda onlar haqqmda yalnız xatirə yazmalı oluruq. Amma Zabitin dünyasını dəyişməsini heç cür qəbul edə bilmirəm. Bir qədər arıq cüssəli olsa da mənim nəzərimdə fıziki cəhətdən həmişə sağlam görünərdi. Necə deyərlər, əməlli-başlı «buz baltasıydı». Xəstəlikdən şikayət etdiyini heç vaxt eşitməmişdim. Amma bir gün gözlənilmədən, məzəli, şirin zarafatları ilə hamının ürəyini ələ almağı bacaran, ömründə heç kimin qəlbinə toxunası bir söz deməyən bu mələk xislətli, xoşqılıqlı insan, fövqəlbəşər Yaradanın əsl sevimli bəndəsi birdən-birə dünyasını dəyişib öz dostlarına və uzun illər işlədiyi Pedaqoji Universitetin çoxsaylı kollektivinə ağır anlar yaşatdı. Lakin onun yaxınlarından, dostlarından heç kim bu tikansız, xoş xasiyyətli insanın vaxtsız ölümünə inanmaq istəmədi. Axı, necə də inanaydılar?! Hər gün evdən çıxıb işə gedirdi, yorulmadan çalışırdı, həmkarları ilə təmasda olurdu, dərs dediyi tələbələrlə işləməkdən zövq alırdı. Lakin bir gün... Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|