Kitabxanası Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında
Yüklə 2,88 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Yaşar Nurinin Buratinodan başlayan “macəraları”
35 vermir, ona görə də iynə-dərmanla müalicə alır, antibiotiklərsə orqanizmi həm də zəif salır. Bu tale və yaşam mücadiləsində sənətkarımızın arxasında, yanında olaq, ayağının altında başı aşağı vəziyyətdə quyu qazan halda yox. Ondan tezliklə sağalıb kinomuza qayıtmasından başqa heç nə tələb etməyək. Bu ona ən böyük köməyimiz olar. 36 S S S e e e r r r r r r o o o z z z , , , s s s ə ə ə h h h n n n ə ə ə s s s e e e v v v g g g i i i s s s i i i , , , d d d ö ö ö r r r d d d d d d ə ə ə f f f ə ə ə y y y a a a y y y ı ı ı l l l a a a n n n ö ö ö l l l ü ü ü m m m x x x ə ə ə b b b ə ə ə r r r i i i 37 60-cı illərin əvvəllərində televiziyada, əsasən, uşaq verilişlərində gülərüz, şən, çılğın bir oğlan uşağı görünməyə başlayıb. Üzündə şeytan tükü varmış kimi onu kim görürmüşsə, dərhal ekran qarşısında sehrlənib qalarmış və özündən asılı olmadan simasında təbəssüm yaranarmış. Yaşar Nurinin Buratinodan başlayan “macəraları” Bir gün, iki gün… Bu oğlan efir ulduzuna çevrilməyə başla- yır. Tamaşaçının gözü ekranda həmişə onu axtarır. Bu kim olar? – deyə dillərdə suallar dolanır. Kimin oğludur, görəsən? Bəziləri deyir Fazil Salayevə çox oxşayır, yəqin onun oğludur, digərləri ta- mam başqa bir sənətkarın oğludur, yaxud filan yazıçının qohu- mudur – deyir. Məktəblərdə həmyaşıdları özlərini ona bənzətməyə çalışırdılar, tellərini onun kimi darayır, onun mimikalarını yam- sılayırdılar. İllər keçir, televiziyaya ilk dəfə Buratino obrazı ilə çıxan və elə Buratino kimi simasından gülüş və səmimiyyət əksilməyən, ta- maşaçısını da öz müsbət aurasına alıb aparan bu oğlan uşağı böyü- dükcə daha çox efirlərə yaraşır, daha çox arzu edilirdi. Böyü- dükcə efirdəki rolu da böyüyürdü, uşaq verilişlərindən böyük verilişlərinə keçirdi. İndi daha çox əyləncəli proqramlardakı səh- nəciklərdə oynayırdı. O, tərəf müqabilləri olan böyük aktyorlardan zərrə qədər geri qalmırdı, hətta onların arasında belə fərqlənir, seçilməyə başlayırdı. 38 Məsələ sosiskada deyil e... Artıq indiki İncəsənət və Mədəniyyət Universitetinin tələbə- lik illəri arxada qalmışdı. Həmin cəlbedici, balaca oğlan kinolara çəkilirdi, teatr tamaşalarında oynayırdı, kifayət qədər tanınan və sevilən bir aktyor idi. 1982-ci ilin dekabr axşamında, o vaxtkı “Kommunist” nəşriy- yatında işləyən dostu İlham Rəhimli ona zəng edir ki, sənə “əməkdar artist” fəxri adı verilib: “Qəzetdə siyahıda adını öz göz- lərimlə oxudum, qəzet çapa gedir, sabah özün də görəcəksən”. Aktyor sevincindən sabahı gözləyə bilməyib, nəşriyyata gəlir. Çap prosesində olan qəzetin hazır səhifəsini götürüb baxır və sənə muştuluğa bir fransız köynəyi məndə - deyir. Sonra birdən gözləri dolur, rəngi tutulur: “Yazıq atam neçə il səhnədə külüng vurdu, bir quru ada da həsrət qaldı”. Səhər çalışdığı teatrda da onu hamı təbrik edirdi, amma axşamdan tutulan siması açılmırdı ki, açılmırdı. “Atam Vücudun halal payı mənə düşdü”-deyir. Teatr aləmində Vücud ləqəbi ilə tanınan aktyor onun atası Məmmədsadıq Nuriyev, onun oğlu isə hamının sevimlisi aktyor Yaşar Nuru idi. Bu həmin Məmmədsadıq Nuriyevdir ki, Musiqili Komediya, indiki Milli Dram Teatrlarında çalışmaqla bahəm, həm də çox sayda Azərbaycan filmlərində qısa, epizodik obrazlar canlandırıb. Məsələn, “Uşaqlığın son gecəsi”ndə dostundan iki kilo sosiska təvəqqəsində olan Davud obrazını xatırlayın. “Nə vaxt demisən ki, Davud, köpəyoğlu, al, bu iki kilo sosis- kanı sənin üçün gətirmişəm. Özümün pulum var, alaram da, amma sən gətirsən, deyərəm dostum gətirib. Məsələ sosiskada deyil e, məsələ “vnimatelni” olmaqdadır”. Sənətkarlar üç cür olur – birincilər xalqın da yaddaşında qa- lır, xalq artisti fəxri adını da qazanır. İkincilər nə xalqın yaddaşında qalır, nə də fəxri ad üzü görürlər, üçüncülər fəxri ad üzü görmə- sələr də xalqın yaddaşında həmişəlik həkk olunurlar. Onların adı gələndə kimsə hər hansı bir obrazından sitat gətirməklə onu xa- Yüklə 2,88 Kb. Dostları ilə paylaş:
|