|
Книга переведена и издана заказу фонда поддержки по политики тюркоязычных государствhaqqında, milli məfkurə haqqında suallara cavab tapmağa
35
haqqında, milli məfkurə haqqında suallara cavab tapmağa
cəhdlər edilib. Bizim birgə axtarışlarımız və etirafl arımız,
dostluğumuza və sağlam məntiqə söykənən mənəvi yaxın-
lığımız kitabın məzmununa tamam başqa, gözlənilməz və
yeni rəng qatıb. İndi artıq aydındır ki, bu kitabı oxumayan
insan bizə dolğun və obyektiv qiymət verə bilməz”.
O görüşümüzdə biz “Uçurum üzərində ovçu fəryadı” adlı ki-
tabımızın “Hakimiyyət və mənəvi zənginlik və ya bu iki silahın
çarların, xanların, kralların və prezidentlərin taleyində rolu” başlıqlı
hissəsinə dəyişikliklər və əlavələr etmək barədə razılığa gəldik. Biz
artıq bu işə başlamışdıq ki, Aytmatovun təxirəsalınmaz işi çıxdı
və o, təcili Brüsselə yola düşdü. O, gedəndən sonra uzun müddət
düşündüyümüz işə başlaya bilmədik. Şıkenin ölümündən sonra isə
bizim planımız reallaşdırılmamış qaldı. Mən isə hələ də bu əlavələri
“Uçurum üzərində ovçu fəryadı”-na daxil edə bilməmişəm. Onların
bəzilərindən qısa parçalar:
“AYTMATOV. Bəşəriyyət ən qədim və yeni tarixi
dövründə ən böyük fəlakətləri əsasən öz tiran başçıları
üzündən yaşayıb. Əgər biz, misal üçün, yalnız 20-ci əsri
və hazırkı əsrin əvvəlini götürsək, gözümüzün qarşısında
bayraqlarında şəxsiyyətə pərəstiş ideyası həkk olunan on-
larla qaniçən diktatorun sıralandığını görərik. Məsələn,
əgər Sovet İttifaqına 31 il rəhbərlik etmiş Stalin, az qala 50
milyon insanın repressiyaya uğraması və edam edilməsini
təşkil edibsə, qonşu Çində “Böyük rəhbər” adlandırılan
Mao Dzedun “Böyük sıçrayış” və “Mədəni inqilab” id-
eyaları altında 65 milyon insanı o dünyaya göndərib.
Buna baxmayaraq mən Qorbaçovun nümayəndə heyətinin
tərkibində Çində olarkən, Maonu tənqid edən, pisləyən bir
eyhamla da rastlaşmadım. Əksinə, orada xalqa “böyük
rəhbərə” xüsusi ehtiram, məhəbbət aşılanır. Mən buna çox
təəccübləndim. Məlumdur ki, bütün dövrlərdə ictimai rəy
güclü təbliğat vasitəsilə xalqın beyninin yuyulması yolu ilə
36
formalaşdırılır. Məgər Sovet İttifaqında Stalinin göstərişi
ilə ölüm hökmünə məhkum edilənlər güllələnmədən əv-
vəl “Yaşasın yoldaş Stalin” deyə qışqırmırdılarmı? Acı
həqiqət budur ki, insanların böyük əksəriyyəti təbliğatın
gücü qarşısında acizdirlər. Şimali Koreyanın “millətin
günəşi” adlandırılan “dahi” rəhbəri Kim İr Sen kimi onun
yerinə gəlmiş oğlu Kim Çen İr də “21-ci əsrin günəşi” adı-
na layiq görülüb. Hər bir xalqın içində elə bədzatlar var
ki, “günəşin hökmdarı” və ya günəşin özü olmaq istəyirlər.
Hakimiyyəti illərində dustaqxanalarda iki milyondan çox
insanın həlak olduğu Kim İr Sen də belələrindəndir.
ŞAXANOV. Əslində yalnız bu “Günəşə” 35 min
heykəlin ucaldıldığı Şimali Koreyadan danışmaq ədalət-
sizlikdir. Vaxtilə Səddam Hüseyn şəkillərinin İraqın
bütün küçələrində, dövlət idarələrində, mədəniyyət
mərkəzlərində, xəstəxanalarda, məscidlərdə, qablarda,
qol saatlarında, oyuncaqlarda, breloklarda olması ilə ki-
fayətlənməyərək yeni qərar verir. Onun xüsusi göstərişi ilə
ölkədə ucaldılan hündürmərtəbəli binaların bütün kər-
picləri üzərinə “Səddam Hüseyn dövründə tikilib” sözləri
yazılmalı idi. İraqın Kütləvi informasiya vasitələri yorul-
madan Səddamı “millətin atası” kimi təbliğ edirdilər. Əgər
haradasa məktəb, xəstəxana inşa olunurdusa, 100 metrlik
bir yol çəkilirdisə və ya mağaza tikilirdisə aləmə car çəkil-
irdi ki, bu yalnız Səddamın uzaqgörənliyi sayəsində müm-
kün olub. Səddam adına universitetlər, stadionlar, aero-
portlar, rəhbərin şəxsi iqamətgahları tikilirdi. Səddamın
dahiliyini tərənnüm edən tərif dolu kitablar, sənədli fi lm-
lərin sayı-hesabı yox idi. Tədbirlər zamanı insanlar onun-
la təkcə görüşmək yox, həm də “qiymətli əlini” öpməyə
çalışırdılar. Əvvəlcədən təşkil olunmuş bütün görüşlər
xalqın öz rəhbərinə sonsuz məhəbbəti kimi təqdim edilir-
di. Çində isə “Mədəni inqilab” dövründə əgər velosipedçi
37
öz velosipedi üzərindən və ya sinəsindən Mao Dzedunun
şəklini asmırdısa, yoldan ötənlər onu yerə yıxıb təpikliyir-
dilər. Qatarlarda və avtobuslarda hamılıqla Mao Dzedun-
dan sitatları əzbər söyləmək, özü də bir-neçə dəfə ardıcıl
olaraq, məcburi idi. Kim ümumi xora qoşulmayaraq Ma-
onun sözlərini ucadan demirdisə, xalq düşməni elan edil-
irdi, məsuliyyətə cəlb olunurdu və güllələnirdi. Maonun
sözlərini şüarlar və plakatlar şəklində nümayiş etdirmək
ənənəyə çevrilmişdi. Eyni zamanda klassik ədəbiyyat nü-
munələrini və başqa dillərdən tərcümə edilmiş kitabları
cıraraq yandırırdılar. Şıke, bir çinli diplomat gizlicə mənə
bildirmişdi ki, yandırılanlar arasında sizin də kitablar var
idi.
AYTMATOV. Şübhəsiz ki, şəxsiyyətə pərəstiş və yal-
taqlıq yoluxucu xəstəliyə bənzəyir. Bizim keçmiş Sovet İtti-
faqından çixmış bəzi rəhbərlərimiz Stalin, Xruşov və Bre-
jnev dövrünün dərslərindən lazımi nəticə çıxartmayıblar.
Məsələn Çerçil, Linkoln və Ruzvelt kimi şəxsiyyətlər, dün-
ya səviyyəsində tanınan dahilərin yetişdiyi İngiltərə və ya
Amerikada hər hansı bir fərdə sitayiş etmək, hakimiyyə-
tin başında duran şəxsi Allaha, günəşə, aya bənzətmək heç
kimin ağlına da gəlmir. Bir dəfə Trotski Buxarin barədə
demişdi: “Onun rəhbər olmaq üçün çox böyük imkanları
var. Amma, xarakter cəhətdən zəifdir”. Stalinlə ayaqlaşa
bilmək üçün Buxarinin xasiyyətində zalımlıq, şöhrət və
qələbələr yanğısı, sonsuz, qarşısıalınmaz hakimiyyət həris-
liyi çatmırdı. Trotski bunu dəqiq müəyyənləşdirə bilmişdi.
Son nəticədə o vaxt çoxlarının başına gələn Buxarinin də
başına gəldi və o güllələndi.
Bu yerdə ötən əsrin ikinci yarısında Uqandaya rəh-
bərlik etmiş diktator İdi Amin barədə də danışmamaq düz
olmazdı. O, özünü “ömürlük prezident, yerdə bütün hey-
Dostları ilə paylaş: |
|
|