93
dərhal keçirən düymələr.
Delete – kursordan sağ tərəfdə yerləşən işarəni ləğv etmək üçün düymə.
İnsert – daxil etmə rejiminin idarəedici düyməsi. Daxiletmə rejimi aktiv
olarsa (əsasən rejim aktiv olur) iki əşyanın arasına mövcud mətni silmədən
istənilən mətn
əlavə etmək olur.
2.
Köməkçi düymələr
Köməkçi klaviaturada yerləşən rəqəm düymələri eyni zamanda kursorun yerin dəyişmək
üçün də istifadə olunur. Klaviatura rəqəm rejimində olarsa, düymələr rəqəm daxil edir. Rəqəm
rejiminə keçmək üçün
Num Lock düyməsindən istifadə olunur.
3.
Funksional düymələr
F1-F2-tez-tez istifadə olunan əməliyyatları yerinə yetirən düymələr. Bu düymələrin
funksiyaları proqramlardan asılı olaraq fərqli ola bilər.
4.
Xüsusi düymələr
Esc - əmrdən imtina etmək üçün düymə;
Print Scrn – ekrandakı şəkli çap etmək üçün istifadə oluna bilər. PrintScreen – vasitəsilə
ekranın təsvirini, “mübadilə buferində” yerləşdirmək mümkündür. Sonra onu fayl şəklində,
istənilən qrafiki redaktor vasitəsilə yadda saxlamaq olar.
Scroll Lock – bəzi proqramlarda kursorun sabit yerdə dayanmasını təmin etmək üçün
istifadə olunur;
Pause (Break) – proqramın müvəqqəti saxlanması
üçün düymə.
Hərf yazılıan zaman
Shift düyməsi basılarsa həmin hərfin böyük forması yazılır.
CapsLock düyməsi basılarsa bütün hərflər böyük şəkildə yazılır.
Ctrl və
Alt düyməsi köməkçi
düymələrdir.
Tab düyməsi 0. 5 inch (düym) boş yer buraxmaq üçündür.
Backspace düyməsi
soldan,
Delete düyməsi isə sağdan bir hərfi və ya işarəni silmək,
Enter düyməsi təzə sətrə
keçmək,
ESC (escape) hansı isə bir əməliyyatdan imtina etmək, F1-F12 düymələri
funksional
düymələrdir, yəni proqramdan asılı olaraq hansısa bir əməliyyatı icra etmək üçündür.
Windows düymələri - əksər müasir klaviaturalar Windows əməliyyat sistemi ilə işləmək
üçün təyin edilmiş 3 xüsusi düymələrlə təchiz olunurlar. Onlar klaviaturanın aşağı hissəsində,
Ctrl və ALT düymələrinin yanında yerləşirlər. Windows loqotipinin təsviri olan düymələr- “işə
salma” menyunun cəld çağırılması üçün xidmət edirlər, üçüncü düymə isə mausun sağ
düyməsinin funksiyasını təkrar edərək, “kontekst menyunu” çağırmaq üçün istifadə edilir.
-
Əlavə düymələr. Əgər birinci 20 il ərzində düymələrin nomenklaturası o
qədər də dəyişməmişdisə, axrıncı 1-4 il ərzində bu sahədə müəyyən
dəyişikliklər əmələ
gəlmişdir. Hətta bəzi yeni klaviatura modellərində 20 – yə qədər yeni funksional düymələr
yaradılmışdır. Bu yeni düymələri şərti olaraq 3 qrupa bölmək olar:
1.
Qida mənbəyini idarə edən düymələr – FK – nın şəbəkəyə qoşulması və
ya şəbəkədən açılması (Power), kompüterin “yatmaq” rejiminə (Sleep) keçilməsi və bu
rejimdən çıxış (Wake).
2.
İnternet proqramlarının idarəsi üçün düymələr – brauzeri açmaq,
elektron poçt proqramını işə salmaq və s.
94
3.
Multimedia düymələri – kompakt diski səsləndirmək üçün işə salmaq,
mahnılar arasında keçid təşkil edən, səsin uca – zəif olmasını idarə edən
Son
zamanlar, infraqırmızı şüalar üzərində qurulmuş klaviaturalara da rast gəlmək
mümkündür ki, burada klaviaturanı kompüter ilə birləşdirən naqil olmur. Klaviaturadan
kompüterə siqnal infraqırmızı şüa vasitəsilə məsafədən ötürülür. Maus kimi, klaviatura da 2cür
birləşdirici ilə - yumru şəkildə olan PS/2 və USB şininə qoşulan və müstəvi şəklində - istehsal
olunurlar. Klaviaturdan daxil olunan verilənlərin ötürülmə sürətinə heç bir tələbat qoyulmadığı
üçün, klaviaturanı PS/2 birləşdiricisinə qoşmaq məsləhətdir.
Skaner vasitəsilə kompüterə mətnləri, şəkilləri, cizgiləri və digər qrafiki informasiyanı
daxil etmək olur. Ən geniş yayılmış 2 tip skaner mövcuddur: əl ilə işləyən (hand - held) və
stolüstü (desktop). Əl ilə işləyən skaner yığcam
qurğu olub, kifayət qədər çevikdir və bir yerdən
başqa yerə aparmaq nöqteyi nəzərindən yararlıdır. Skanerin mətni əhatə etdiyi eni 4 düyn (10sm)
olur, uzunluğu isə proqram təminatı ilə məhdudlaşır.
Stolüstü skanerlərlə çox vaxt səhifəli, planşet və ya avtoskaner də deyilir. Bu skaner
vasitəsilə 8, 5 x 11və ya 8, 5 x 14 düym ölçüsündə təsvirləri kompüterə daxil etmək mümkündür.
Bu skanerlərin 3 növü mövcuddur: flatbed, sheet – fed, overhead.
Flatbed – skanerləri çox bahalı qurğu olub, eyni zamanda çox “ağıllı” dır. Təsviri daxil
etmək üçün onu skanerin şüşəli stolunun üzərinə qoyub, qapağı qapamaq lazımdır. Yerdə qalan
bütün hərəkətləri skaner tətbiqi proqramın köməkliyi ilə özü yerinə yetirir.
Sheef – fed skanerləri faks – aparatı ilə işləməyə bənzəyir. İlkin təsvir vərəqi dartıcı
mexanizm vasitəsilə qurğunun içərisində dartılır. Bu cür skanerlərdə kağızı
avtomatik daxil edən
xüsusi qurğu olur. Lakin bunun bir mənfi cəhəti vardır ki, cilidlənmiş materialları buradan
buraxmaq mümkün olmur.
Overhead skaneri – “overhead” proyektorlarını xatırladır. Daxil ediləcək sənəd skanerin
səthində baş – ayaq qoyulur, skanerin də uyğun bloku belə yerləşdirilir.
Ağ – qara skanerlərin ilk modelləri yalnız 2 səviyyəli rejimdə (bilevel) işləyə bilərdilər.
Bu yolla ya ştrixlənmiş şəkillər (məsələn, cizgilər), ya da ikifonlu təsvirlər daxil edilə bilərdilər.
Yalançı yarımfon rejim (dithering) yalnız bozumtul rənglərin imitasiyasını verir və bunun
vasitəsilə daxil edilən təsvirin bir neçə nöqtələri qruplaşdırılaraq, “gray – scale – piksellər” təşkil
edirlər. Onların ölçüləri – 2x2 (4 nöqtə), 3x3 (9 nöqtə), 4x4 (16 nöqtə) və s. olur.
Qara nöqtələrin miqdarının ağ nöqtələr miqdarına olan nisbəti bozumtul rəngin
səviyyəsini təyin edir. Məsələn, “4x4” ölçüsündə “gray – scale – piksel” 17 səviyyəli bozumtul
(tam ağ rəng də daxil olmaqla) rəng əks etdirir. Lakin bu halda onun seyrəklik xüsusiyyəti 4 dəfə
azalmış olur.
Skanerin seyrəklik xüsusiyyəti 1düym təsvirdə olan nöqtələrin sayı ilə təyin edilir (dpi –
dot per inch). Əgər ilk modellərdə bu xüsusiyyət 200-300
dpi olmuşdursa, müasir modellərdə bu
rəqəm 500-1200dpi – dir. Adətən skanerlə işləyən zaman bu rəqəmi proqram yolu ilə aşağıdakı
qiymətlərdə qoymaq olar: 75, 100, 150, 200, 300, 400, 600, 800 və 1200dpi.
Yarımfonlu skanerlər maksimum seyrəklik xüsusiyyətini yalnız 2 səviyyəli rejimdə
istifadə edirlər. Adətən belə skanerlər 4, 6 və 8 mərtəbəli kodlar üçün 16, 64 və ya 256 bozumtul