47
Karlo Lebt
Mədəni relyativizm və insan
haqları
1979-cu ildə Mişel Fuko “Libération”-a mü-
sahibəsində İran inqilabına münasibət bildirərkən
qeyd edir ki, iranlılarda “bizdə olan həqiqət reji-
mi deyil”
1
. Fuko üçün bu inqilab postmodern anti-
universalizmin təsdiqi idi və əlbəttə ki, bu inqilabın
nəticələrini postmodernizm çərçivəsində tənqidi qiymətləndirmək mümkün deyil, zira
müxtəlif mədəniyyətlərin “diskursları xaricində” hazırlanmış müqayisə meyarları (o
islam inqilabının vektorunu bilavasitə İran xalqının mədəniyyətindən çıxarırdı) nəticə
etibarilə postmodernizmin ilkin prinsipinə ziddir. Nəticədə, İran inqilabının xarakteri
əksər solçular üçün aydın olanda Daniel Bensaid Fukonun mövqeyini belə şərh edirdi:
“..mədəni relyativizm aksioloji relyativizm üçün bəhanə deyil”
2
.
Bu relyativizmin əleyhdarları ilə tərəfdarları arasındakı bənzər ziddiyyət
(buraya həm postmodernistlər, həm islam ideoloqları, həm də müxtəlif ölkələrdən olan
ənənəvi radikallar aid ola bilərlər) hal-hazırda qloballaşma prosesinin səbəb olduğu
əsas problemlərdən biridir. Dünyada solların qloballaşmaya münasibətinin birmənalı
olmadığını nəzərə alaraq, onun yaratdığı problemlərin, xüsusən də mədəni relyativizm
və insan haqları məsələlərinin müzakirə olunması sollar üçün vacib məsələdir.
Mədəni relyativizmi müxtəlif cür şərh etmək olar. Sizə deyə bilərlər ki, mədəni
relyativizmin sərhədi universalinin, məsələn, insan hüququnun başladığı yerdə bitir,
yaxud əksinə israr edə bilərlər ki, insan hüquqları (məsələn, İnsan haqları üzrə Ümumi
bəyannamədə elan edilmiş) özlüyündə bu və ya digər mədəniyyətin məhsuludur və
ANTROPOLOGİYA
48
№1 Fevral 2014
bütün bəşəriyyət üçün yox, ancaq müvafiq mədəniyyətin çərçivələri daxilində mütləq
şəkildə nəzərdən keçirilə bilər, nəticə etibarilə, başqa mədəniyyətlər tərəfindən gözardı
edilə bilər. Ona görə bu məsələni müzakirə edərkən müəyyən etnik yaxud dini qrupların
əsas insan hüquqları ilə münaqişəyə girməyən ənənəvi normaları, adətləri, əxlaq
haqqında təsəvvürləri bizim doğru bildiyimiz əxlaq qaydalarına uyğun olmasa belə
diskriminasiya olunmamalıdır. Bu planda, mədəni relyativizmin müəyyən əhəmiyyətinin
qəbul olunması həqiqi mənada xalqların bərabərliyi və mədəniyyətlər arası dialoq üçün
lazım olan şərtlərdən biridir. Amma anlamaq lazımdır ki, bənzər şərtlər o çərçivələr
daxilində və o mədəni yaxud dini sistemlər üçün keçərlidir ki, onlar digər mədəni
yaxud dini normaların mövcudluğunu qəbul edir, insan haqları və azadlıqlarına hörmət
edirlər. Başqa sözlə desək, problem bütün mədəni fərqliliklərdə deyil, insan varlığına
aid humanist münasibətlərə qarşı bəzi mədəniyyətlərə xas olan təsəvvürlərdədir.
Malayziyada bəzi qəbilələr arasında mövcud olan insan başı ovu yaxud bəzi Afrika
ölkələrindəki qadın sünnəti adətləri hindulardakı Külək rəqsi yaxud zərdüştilərdəki oda
sitayiş ilə eyni hal deyil. Bu sonuncu mədəni və dini xüsusiyyətlər bizə həmçinin qəribə
və anlaşılmaz gələ bilər, ancaq qəbul olunan yaxud qəbul olunmayan mədəni fərqlilik
dərəcəsi üçün meyar insan haqqında humanist təsəvvür, daha dəqiq isə buradan doğan
insan haqları və azadlıqları konsepsiyasıdır.
Relyativistlərin əsas dəlillərindən biri odur ki, universal dəyərlər və həqiqətin
obyektiv meyarları mövcud deyil. Beləliklə, bu və ya digər birliyin, etnosun və b.
mədəni və əxlaqi fərqləri tənqid oluna bilməz.
***
Güman edək ki, elədir. Çoxumuz Amerikada bəzi hindu qəbilələrində yağış
çağırma mərasimləri barədə eşitmişik yaxud oxumuşuq. Məsələn, pueblo hindularının
“ilan rəqsi” adlanan adətləri var və burada zınqırovlu ilan şimşəyi simvolizə edir. Rəqsə
bir az qalmış qəbilənin kahini xüsusi çubuqların köməyilə ilanın zəhərini çıxarır və
sonra rəqs başlanır. Bizim bu mərasimə hörmətimiz və anlayışımız yağış rəqsinin ifası
ilə obyektiv şərait olan hava şərtləri arasında həqiqi səbəb-nəticə əlaqəsi yaradırmı?
Sual ritorikdir. Biz bənzər inanc və ritualların yaranma səbəblərini, onların formalaşdığı
obyektiv şərtləri və s. analiz edə, mövcud inancın nə dərəcədə gerçəkliyə uyğun