Menecmentin mərhələləri və elmi məktəbləri
Sənaye menecmentinin nəzəriyyəsinin inkişafı üçün əsas
başlanğıc Amerikanm peşəkar menecment ensiklopediyasının
müəlliflərinə görə 1886-cı ildə «Yel end Taun» manufakturasının
prezidenti Q.Taun (1844-1929) Amerikanm mühəndis-mexaniklərinin
mühəndis cəmiyyətində (ASME) «Mühəndis bir iqtisadçı kimi»
hesabatını təklif edəndən sonra başlandı. Bu hesabatda o ilk dəfə olaraq
menecmentin müstəqil elmi bilik və peşəkar ixtisaslaşma kimi təqdim
edir və onun praktik əhəmiyyətinə görə mühəndis əməyinə bərabər
hesab edir. Taun təsdiq edirdi ki,: menecment öz predmetinə,
ədəbiyyatına və assosasiyalarma malik bir elm kimi fərqlənməlidir.
Çünki, məhz bu halda sahibkarlar və menecerlər birgə təcrübədən
faydalana biləcəklər.
Menecmentin öyrənilməsinin əsası ilk fabrikləri və firmaları
idarəedənlər tərəfindən qoyulmuşdur. Lakin menecment firmanın uğuru
və uğursuzluğunun əsası kimi qəbul edilmirdi. Bu o vaxta qədər davam
etdi ki, eyni problemlərə malik olan çoxlu müəssisələr yarandı və bu
müəssisələrdə işgüzar inzibatçılıq xüsusi sənətə və məşğuliyyətə
çevrildi.
Menecmentin pionerləri sırasında Hyuqo Myuntserbcrq (1863-
1916) fərqləndirmək lazımdır. O sənaye psixologiyasının əsasını
qoyanlardan biri idi. Onun «Psixologiya və sənaye effektivliyi» (1913)
və «Biznesin psixologiyası» (1918) kitabları çox məşhur idi.
Sənave menecmenti istehsal prosesində təşkilati-idarəetmə
problemlərinin çəkisinin artması ilə əlaqədar idi. Onun ilk vəzifələrindən
biri işçilərin əməyinin yüksək məhsuldarlığını təmin etməkdən ibarət idi.
Bunun üçün işçilərdən qətiyyətlə icra qayda- qanunlarına əməl etmək,
peşəkar mədəniyyətə, malik olmaq, vəzifə öhdəliklərini vaxtında və
səliqəli icra etmək tələb olunurdu. Bununla yanaşı menecment öz
inkişafmm, ilk dövrlərində ənənəvi avtoritar rəhbərlik üslubuna (işçilərlə
sərt davranmaq və sair) yaxm idi. Ümumilikdə menecment o dövrdə
idarəetmənin güc metodlarmdan, cərimə və cəzalandırmadan əməyin
tənzimləyicisi kimi çox istifadə edirdi. Bu mərhələdə əməyə nəzarət
prinsipindən onun rasional təşkili (elmi əsaslarla təşkili) prinsipinə keçid
oldu. Lakin bütövlükdə menecment öz səylərinin, diqqətini xarici
nəzarətdən idarəetməyə keçirməmişdi.
Elmi menecment məktəbi bütün dünyada XX əsrin əvvəllərində
«elmi menecment» və ya «əməyin elmi təşkili» kimi tanınmışdu-. Elmi
menecment F.U.Teylorun, Frenk və Lili Cilbertlərin, Henri Qantin elmi
tədqiqatları ilə sıx əlaqədardır. Elmi menejment 52
Müxtəlif məktəblərin fergləndirilməsi əsasında menecmentə yanaşmalar _____________________
məktəbinin bu yaradıcılan hesab edirdilər ki, müşahidə, ölçü, məntiq və
təhlildən istifadə edərək əl əməyinin çoxlu əməliyyatlarmı
təkmilləşdirmək olar ki, bu işlər daha səmərəli icra olsunlar. Elmi
menecmentin metodologiyasmm ilkin mərhələsi əməyin məzmunun
təhlili və onun əsas komponentlərinin müəyyən edilməsi olmuşdur. Belə
ki, Teylor işçinin müxtəlif ölçülü bellər vasitəsilə qaldıra biləcəyi dəmir
və kömürü ölçərək müəyyən etmişdir ki, götürmə qabiliyyəti 21 funt (8,6
kq) olan beldən istifadə etməklə ən maksimal nəticələrə nail olmaq olar.
Cilbertlər isə mikroxronometr adlana cihaz yaratdılar. Onlar onu
kinokamera ilə birlikdə istifadə edirdilər və dəqiq müəyyən etməyə
çalışırdılar ki, hansı hərəkətlər nə qədər vaxta icra olunur. Əldə edilən
informasiyaya əsasən onlar iş əməliyyatlarmı dəyişir və səmərəsiz olan
artıq hərəkətləri ləğv edirdilər.
Elmi menecment insani amili inkar etmirdi. Bu məktəbin əsas
nailiyyətlərindən biri ondan ibarət olmuşdur ki, sistematik stimullaşdırma
vasitəsilə işçinin əmək məhsuldarlığmın və istehsal həcminin artırmaq
olar. Bundan başqa istehsalatda kiçik istirahətlər və fasilələr nəzərdə
tutulurdu ki, proses bərpa olunsun. Bu rəhbərliyə icra oluna biləcək
istehsal normalarmı müəyyən etməyə və artıq nəticələrə nail olanlara isə
əlavə imkan verməyə şərait yaradırdı və əksinə. Bu yanaşmada əsas
element ondan ibarət idi ki, əlavə iş nəticələri əlavə maaşla tərtib edilirdi.
Elmi menecment məktəbinin nümayəndələri işə intelektual və fiziki qrup
olan işçilərin seçilməsi idi və eyni zamanda öyrənmədə vacib hesab
olunurdu.
Elmi idarəetmə planlaşdırma kimi idarəetmə funksiyasını praktik
olaraq yerinə yetirilən işlərdən ayırmağı tələb edirdi. Teylor və onun
müasirləri belə hesab edirdilər ki, idarəetmə üzrə iş ayrıca bir ixtisasdır və
bu cür mütəxəssisləri olan təşkilat daha uğurla işləyəcəkdir. Bu qrup
insanlar daha uğurla yerinə yetirə biləcəkləri fəaliyyətə istiqamətləndikdə
daha çox uduş əldə edəcəklər. Bu yanaşma köhnə sistemdə işçilərin öz
işini planlaşdırmasına yanaşmalanndan fərqli idi.
Elmi menecmentin konsepsiyası menecmentin əsas inkişaf
mərhələlərindən biri olaraq onu müstəqil elmi-tədqiqat sahəsi kimi
yaymağa başladı. İlk dəfə olaraq rəhbər-praktiklər və alimlər gördülər ki,
elm və texnikada istifadə olunan metodlardan və yanaşmalardan
təşkilatın məqsədlərinə çatmasında istifadə oluna bilər.
Əvvəl qeyd olunduğu kimi bu məktəbin banisi Uinston Frederik
53
Menecmentin mərhələləri və elmi məktəbləri
Teylor (1856-1915) bütün yeni idarəetmənin atası oldu. 1878-ci ildə
Texnoloji Universiteti qurtardıqdan sonra Teylor «Medveyl Stil
kompani» metallurgiya şirkətində briqadirdən zadov mühəndisi
vəzifəsinə kimi qalxdı. 1886-cı ildə o Amerikanın mühəndis-
mexaniklərinin mühəndis cəmiyyətinə daxil olur və Q.Taunun çıxışına
baxu" və o buna təsir edir. Teylor metallurgiya ilə yanaşı «işəmuzd
sistemi» (1895), «Sex menecmenti» (1903), «Elmi menecmentin
prinsipləri» (1911) kimi kitabların müəllifidir. O Filodelfiyada dəfiı
edilmişdir və məzar daşında «Elmi menecmentin atası» sözləri
yazılmışdır.
Öz smaqları və elmi işləri ilə F.Teylor təsdiq etmək istəyirdi ki,
onun hazırladığı əməyin elmi təşkili metodları və onun əsasında da
formalaşdırdığı «elmi menecmentin prinsipləri» müasir istehsala əsas
inqilab kimi daxil olacaq və köhnəlmiş avtoritar idarəetməni rasional
elmi yanaşmalarla əvəz edəcəkdir. Menecmentin taraxçiləri haqlı olaraq
teylorizm fenomeninin Amerika mənşəli olduğunu qeyd edirdilər. Çünki
o zaman kapitalizmin proqresiv inkişafı məkrəzi Avropadan Şimali
Amerikaya keçmişdi..
Teylor öz peşəkar və elmi fəaliyyətinə başlayan zaman işgüzar
menecmentə ayrıca fəaliyyət sahəsi kimi diqqət yetirmirdi. Menecment o
zaman dəmir, köynək və sair məhsulların istehsalının təşkili üzrə sırf
empirik biliklər kimi qəbul edilirdi. Zavod və müəssisələrin
idarəediciləri səhv və yoxlama metodu ilə təcrübədən idarəetmə
qabiliyyətlərini öyrənirdilər. Səriştəli idarəedici olmaq üçün xüsusi
hazırlıq keçmək ideyası hələ heç kimin fikrində yox idi. Kor təbii surətdə
formalaşmış istehsal üsulları və işlərin aparılması metodları öz
səmərəsizliyini təsdiq etdi. Lakin təcrübə əsasında formalaşmış
id&rəetmə metodları digərlərinə ötürülmürdü və elmi tədqiqatın
obyektindən kənar idi.
İşçilərin istehsal tapşırıqları öz mühafizəkarlığı və yckcinsliyi ilə
fərqlənirdi, onların yaradıcılıq və təşəbbüsü cari xeyirə qurban verilirdi.
XX əsrin ilk illərində menecerlər öz xidmətlərinə tələbi hiss etdilər. Bu
isə sənaye əməyinin səmərəliliyinin səviyyəsinin artırılması ilə əlaqədar
idi. Teylor elmi idarəetmənin sənaye əməyinin sahəsinə çevrilməsinə
çox sevinirdi. Onun sistemi ondan ibarət idi ki, əmək icraçı və idarəedici
əməyə bölünməlidir. İstehsalat sistemində hər bir işçi müəyyən
funksiyaya cavabdeh olmalıdır. Teylor yazırdı «Aydındırdı ki, - bir tip
insan əvvəlcə işin planını hazırlamalı, digər tip insan isə onu icra
etməlidir».
Teylora görə inzibatçı sistem aşağıdakı vəzifələri icra etməlidir:
54
Dostları ilə paylaş: |