29
mahiyyət kəsb etməməsinə baxmayaraq, onun panislamist
təbliğatı heç kəsdə şübhə doğurmamalıdır.
Ağaoğlu, “Panislamizm, onun səciyyəsi və istiqamətləri”,
“İslamın mənşəyi və onun xristianlığa və yəhudiliyə müna-
sibəti”, “Ricəti-islam” kimi onlarla məqalələrində özündən
əvvəlki Azərbaycan maarifçi ziyalılarının islamın müqəddəratı
barədə açdıqları mübahisəni təzədən canlandırmışdır. Əksəriy-
yəti polemik üslubda yazılmış bu əsərlərdə o, Qərbin və Rusi-
yanın antiislam meyllərinə qarşı çıxır, Məhəmməd dini və şəriə-
tini, islamın əsaslarını müdafiə edərək qətiyyətlə deyirdi ki,
müsəlmanların dirçəlməsi və tərəqqisi onlar arasında “yeganə
fəal qüvvə olan din vasitəsilə olmalıdır”
44
. Ağaoğluna görə
“Asiya xalqlarına həyatı ilk dəfə xatırladan”, onlara “göyləri
yuxusundan oyadan”, göylərlə bərabər yeri də göstərən islam
dini olmuşdur. Yazılarında dönə-dönə islam tarixindən, onun
ədəbi-mədəni keçmişindən bəhs edən Əhməd bəy panislamizmi
“mütərəqqi hərəkat” kimi qiymətləndirirdi: “Panislamizm nəinki
siyasi-dini, həm də mütərəqqi hərəkatdır”
45
. Müasirləri kimi o
da islam dininə – tərəqqiyə səbəb olan ictimai, mənəvi bir qüvvə
kimi – inanır və dini ehkamların müasirləşdirilməsi yolunda
nəzəri və əməli səylərinin nəticələrini sosial-mədəni həyata
tətbiq etməyə çalışırdı.
Ağaoğlu dünyada baş verən ictimai-siyasi hadisələrin çox
ziddiyyətli və gərgin bir mərhələsini fərqli mühitlərdə
qarşılamaq məcburiyyətində olduğundan, qısa bir vaxt ərzində
bir-birini təkzib edən təsirlərə məruz qaldığından, dinamik
fəaliyyətini və səmərəli yaradıcılığını həm dövrün tələblərinə,
həm də xalqının tərəqqisinə operativ surətdə uyğunlaşdırmaq
44
Əziz Mirəhmədov. Azərbaycan mütəfəkkirinin milli intibah arzuları.
Azərbaycan Demokratik Respublikası (Məqalələr toplusu). Bakı, Azərnəşr,
1992, s. 23; Əziz Mirəhmədov. Əhməd bəy Ağayev (“Fikrin karvanı”
kitabında). Bakı, Yazıçı, 1984, s. 80-95.
45
Kamal Talıbzadə. Əhməd Ağaoğlu və onun “Rus ədəbiyyatının ümumi
səciyyələri” əsəri. Seçilmiş əsərləri. İkinci cild. Bakı: Azərnəşr, 1994, s.
314, 321.
30
səylərindən irəli gələrək, inanılmayacaq dərəcədə çoxsaylı
yazılarında bəzən bilməyərəkdən, bəzən də məcburən bir-birinə
zidd fikirlər qələmə almışdır. Misal üçün, çox qəribədir ki, bir
tərəfdən panislamizmi mütərəqqi bir hərəkat kimi təqdir edən
Ağaoğlu, bəzi yazılarında bu ideyanın Avropadan transfor-
masiya olunduğunu, arxasındakı həqiqi niyyətlər pərdələnərək
müsəlman cəmiyyətlərinə təlqin edildiyini yazmışdır. Bu
mənada Ağaoğlu qərbli həmkarlarının mövqelərinə aydınlıq
gətirərək “Kaspi” qəzetinin 1900-cu il 21 aprel tarixli sayında
(№ 87) yazırdı ki, “Bu şüur Avropa oriyentalistlərinin Şərqə
bilavasitə təsirinin nəticəsidir. Bu, renanların və maks müller-
lərin, sentilerlərin və dozilərin, karleyllərin və dreperlərin işidir.
Bilavasitə və düşüncəli surətdə olmasa da, dolayısı ilə və
düşünmədən birinci dəfə onlar panislamizm ideyasını təlqin
etmişlər. İslamı rasionalist din elan edən onlar olmuşdur”.
Bir halda ki, Ağaoğlu öz-özünü təkzib edən mübahisəli
fikirlər söyləmişdir, deməli, o zaman onun bütün yaradıcılığını
araşdırmaq imkanından məhrum olan alimlərin fərqli mövqe-
lərdən çıxış etmələri də təbii sayılmalıdır. Digər tərəfdən, milli
mənafeləri dünya siyasətinə uyğunlaşdırmağa çalışan bir mütə-
fəkkirin yazılarının dinamik olması və fikirlərində ziddiyyətli
məqamlara təsadüf edilməsi də başa düşüləndir. Yalnız müəyyən
zamanda baş verən hadisələr fonunda baxıldıqda, bu dəyər-
ləndirmədə tam obyektiv olmanın özü müşkül məsələdir.
Fəaliyyətinin bütün mərhələləri izlənildiyi təqdirdə, sonda
Ağaoğlunun ali məqsədinin xalqa xidmətdən başqa bir şey
olmadığı tam aydınlığı ilə üzə çıxır.
İslamın ictimai-əxlaqi və siyasi dəyərlərini özünün milli
düşüncəsində daxili-milli birləşdirici amil kimi qəbul edən
mütərəqqi, milli ziyalı zümrəsinin panislamist fəaliyyətlərinə
toxunan tədqiqatçı Ş.Hüseynova görə “bu milli oyanma ideoloq-
ları panislamizm məfkurəsini heç də islam fundamentalizmi
əsasında hazırlamamış və onu bütün müsəlman xalqlarının siyasi
cəhətdən əvvəlki xilafət və sultanlıq dövrlərində olduğu şəkildə
31
birləşdirilməsi mövqeyini tutmamışlar”
46
. Onlar panislamizmin
“əvvəlki məzmununu deyil, əksinə, onun milli düşüncədə
mənlik şüuruna xidmət edən mənəvi-əxlaqi tutumunu qəbul
etmiş və təbiidir ki, bu baxımdan onun siyasi-milli təfsirini
vermişlər”
47
.
Avropalı şərqşünaslardan təsirləndiyi hiss olunan Qafqazdakı
fəaliyyəti dövründə Ağaoğlu, təsiri altında qaldığı fransız yazar-
larının orientalist baxış tərzinə uyğun olaraq islam dünyasının
geri qalması və böhranı mövzusunu önə çıxarmışdır. Müstəm-
ləkəçiliyin son həddə çatdığı bir dövrdə oriyentalizm, islam
cəmiyyətlərinin gücsüzlüyünün və geriliyinin müxtəlif səbəblə-
rini aşkara çıxarma missiyasını daşımışdır. Bu səbəblər sırasın-
da, Ağaoğlunun yazılarında da gördüyümüz kimi, islam cəmiy-
yətlərinin durğunluğu, idarəçilərin və üləmanın insani qüsur və
ya yetərsizliyindən qaynaqlanan problemlər, cəhalət və təəssüb,
qadının ictimai həyatda passiv iştirakı, zehni və elmi düşüncəyə
qapalılıq, qədərçilik, despotizm və s. göstərilməkdədir. Ancaq
sıralanan bu və oxşar amillərin, islamiyyətin gücünü itirməsində
təsirli olan yeganə səbəb deyil, bir-birilə bağlı bir silsilə nəticə
ola biləcəyinə əhəmiyyət verilməmişdir
48
.
Tarixi proseslərə səriştəli bir sosioloq gözü ilə nəzər yetirən
Ufuk Özcanın, islam dünyasının tənəzzülünü daxili səbəblərlə
açıqlama cəhdinin oriyentalist baxışa xas olmasına dair qənaəti,
həmin dövr Azərbaycan ziyalılarının görüşlərinin araşdırıcıları-
na, bu amilə də diqqət yetirilməsi vacibliyini xatırlatmaqdadır
49
.
Eyni yanaşma Ağaoğlunun mövqeyində də müşahidə olunur.
Belə ki, o da tənəzzülü islamiyyətin özündən qaynaqlanan
problem və səbəblərə bağlamaqdadır. Onun fikrincə, tənəzzülün
46
Şahnəzər Hüseynov. Əhmədbəy Ağaoğlunun dünyagörüşü. Bakı, Azərnəşr,
1998, s. 11.
47
Yenə orada, s. 12.
48
Ufuk Özcan. Ahmet Ağaoğlu ve rol değişikliği (Yüzyıl dönümünde batıcı
bir aydın). İstanbul, Donkişot yayinlari, 2002, s. 77-78.
49
Yenə orada, s. 78.
Dostları ilə paylaş: |