53
sürən mübarizəsi, dərin düşüncədən uzaq olan sadə adamın
qarşısıalınmaz hesab etdiyi xristianlıqla islamın qarşıdurması
haqqındakı xatirələrin inikası və nəhayət, Qərb ölkələrində
yayılmış Bizans və latın antimüsəlman ədəbiyyatının təsiridir.
Bu baxımdan orta əsrlər, xüsusilə, xaç yürüşləri dövrünün
ədəbiyyatının öyrənilməsi vacibdir.
“Dəvələr çarvadarı”nın, “yalançı ərəb peyğəmbəri”nin
86
şəxsiyyəti və təliminin sadəlövh trubadur və minnezingerlərin
komik parodiyalarını eşidərkən adam istər-istəməz mat qalır.
İfadənin səmimiliyi orta əsrlər dövrü avropalıların islama qarşı
avam münasibətinin, Məhəmməd və onun təlimi haqqında hər
bir yoldan ötəndən eşitdiklərinə dərhal inanmasının təcəssü-
müdür. Peyğəmbəri buynuzlu şeytan, yaxud kütləni düz yoldan
döndərən Antixrist simasında təsvir edirdilər. Türtenin hekayə-
sində o, Qüdsdə çox sevilən qızıl büt Maqom kimi göstərilir,
bu bütün içindəki şeytanların azadlığa çıxmasından qorxaraq
Böyük Karl da onu dağıtmaq fikrindən dönmüşdü. Avropanın
ən ali mütəfəkkirləri də bu cür avam təsəvvürlərin təsiri altında
idilər. Dante öz “İlahi komediyası”nda Məhəmmədi qədim
dövrün müdrikləri ilə birgə təsvir etdiyinə görə tonqalda həya-
tının bitməsindən qorxaraq, onu cəhənnəmdə – Fra Dolçino və
Bertrano de-Born kimi nifaq salanların arasında yerləşdirmişdi.
Məşhur italyan boyakarı və memarı Orkaniya Pizanın Kampo-
Santasında bütün dinlərə bərabər sürətdə nifrət bəsləyənlərin
sırasında Məhəmmədi, Averroesi və Antixristi təsvir edir. Bir
sözlə, Er.Renanın dediyi kimi, orta əsrlərdə insanlar öz qəzəb-
lərini heç cürə uda bilmirdilər. Məhəmməd, dələduz, cüvvəlağı,
dəvə oğrusu, əyyaş, papalığa yüksələ bilməmiş və buna görə də
öz sabiq yoldaşlarından qisas almaq məqsədilə yeni din uydur-
86
Bax: “Histoire de la litterature française” de Lavalle, Kazan missionerlerinin
nəşri, “Византийская противо-мусульманская литература” и “Poesies
populaires latines du moyen age” Edel du Meril.
54
muş adamdır
87
. Əsrlər ötür, lakin ən ali mütəfəkkirlər belə bu
cür fikirlərdən azad ola bilmir. Bibliander, Hottinger, Maraği
və başqaları Quranı, yalnız onu təkzib etmək məqsədilə öyrən-
məyə başlayırlar. Leybnits və Şekspir kütləni əyləndirmək
üçün islamın peyğəmbərinə lağ edirdilər. Volter yalnız “Maqo-
met” pamfletini yazıb, orada peyğəmbərin bir insan kimi
xasiyyətinə və onun təliminə zidd olan
Je dois regir en dieu l`univers prevenu,
Mon empire est detruit, l`homme est reconnu
sətirlərini yazdıqdan sonra papa tərəfindən bağışlanmışdı.
Lakin hətta haqlı olaraq elmi tənqid əsri sayılan XIX əsr
mütəfəkkirlərinin təsəvvürləri bu cür aberrasiyalardan tam azad
deyildi. 1829-cu ildə ingilis alimi Karl Forster din xadimlərinin
bəyəndiyi iki cilddən ibarət əsərində tam mənada ciddi sübut
edirdi ki, Məhəmməd nə az, nə çox Daniilin öncəgörmələrinin
səkkizinci hissəsində təsvir edilən keçinin kiçik buynuzu idi,
onun böyük buynuzu isə – papadır
88
. Şərqin, onun tarixinin və
həyatının qərəzsiz, əsl elmi mövqedən işıqlandırılması yalnız
XIX əsrin ikinci yarısında mümkün olmuşdur. Dəmiryol
nəqliyyatının meydana gəlməsilə Şərq ilə əlaqələrin daha da
möhkəmlənməsi, ticarət, sənaye və siyasət sahəsində meydana
çıxan problemlər, tarixə və dinlərin öyrənilməsinə qarşı tənqidi
münasibətin formalaşması Avropa alim və mütəfəkkirləri üçün
nəinki dinlərə etiqad edən xalqların adət və ənənələrinin
yerindəcə öyrənilməsi, hətta onların müqayisəli təhlili, keçmiş
dövrlərin sənədlərinə əsasən dəqiqləşdirilməsi, dinlərdə baş
verən evolyusiya proseslərini izləmək üçün imkan yaratmışdı;
87
Bax: Er.Renan. “Etude d`histoire religieuse”, həmçinin “Roman de
Mahomet” F.Muchelet.
88
“Mahometism unveiled: an inquiru in wich that archneresy, its deffiesiun and
continuance are examined an a new principle, tending to confirm the evidence
and aid the propagation af the christian Faith”. By Charles Forester.
55
bundan əlavə, dini dözümsüzlük və indifferentlik emosional
münasibəti xeyli zəiflətmişdi; ötən əsrlərdə insanların inancları
fanatizm və dini ədavətlə müşayiət olunurdu; özlərini ali həqi-
qətin yeganə daşıyıcıları hesab edən adamlar digər adamların
bu cür iddialarına biganə qala bilməzdilər.
Bu gün, dinlər emosional münasibət predmeti deyil, mənə-
viyyatın orijinal təzahürlərini əks etdirdiyi üçün yalnız intel-
lektual maraqların obyekti olduğu bir dövrdə, heç bir qəsdi-
qərəzlik və parodiyanın meydana gəlməsi haqqında söz gedə
bilməz; şərqşünasın tədqiqatları kimyaçının laboratoriyada
apardığı analizlərə bənzəməyə başlayır; onun üçün bütün
elementlər, bütün hadisələr eyni səviyyədə mühüm və eyni
dərəcədə vacibdir; onu yalnız insan mənəviyyatı, onun yaradıcı
gücü və qüdrəti heyrətləndirir. Ona görə heç də təəccüblü deyil
ki, bu müxtəlif mənşəli alimlərin təsiri nəticəsində bu gün
inkişafda olan şərqşünaslıq elmi bundan əvvəl Şərq dillərinə, o
cümlədən Məhəmmədə və onun yaratdığı təlimə qarşı hökm
sürən təsəvvürləri alt-üst etmişdir. Artıq, Məhəmməd Qüdsdə
ilahiləşdirilən Maqom bütü, yaxud cəhənnəmə göndərilən
Antixrist və ya Daniilin öncəgörmələrində təsvir olunan keçi-
nin kiçik buynuzu simasında deyil, məhz öz yeni orijinal və ali
ideyaları ilə dünyanı sarsıdan böyük islahatçı kimi təqdim
olunurdu; o, öz təlimini papalığa əli çatmamış kardinal kədəri-
nin təsirilə deyil, ondan altı əsr əvvəl Böyük Müəllimin dünya-
ya bəyan etdiyi və onun səriştəsiz, lakin həddən artıq fəal
şagirdləri tərəfindən (xüsusilə Ərəbistanda) mənasız təhriflərə
məruz qalan ali həqiqətin bərqərar edilməsi məqsədilə yarat-
mışdı. Bu tərəddüdlərlə dolu düşüncələr Quranın ən təsirli
hissələridir. İslamın peyğəmbəri, onu ilk dəfə Xristosun təlimi
ilə tanış etmiş sabinləri necə də nəcib minnətdarlıq hissləri ilə
xatırlayır. İsanın iztirabları haqqında, Onun mövludu, Məryəm,
“İlahi ruh”un anası haqqında bəhs olunan yerlər elə dərin hə-
yəcan, şəfqət və ehtiram ifadə edir, o qədər ülvi və əzəmətlidir
ki, buna Quranın üslubunda nadir hallarda rast gəlmək olar.
Dostları ilə paylaş: |