151
Görkəmli İsveçrə psixoloqu J.Piajenin fikrincə, inkişaf
özünün daxili spesifik qanunlarına malikdir.Odur ki, təlimin
tənzim edilməsi üçün məhz inkişafın səviyyəsi əsas
götürülməlidir. Sözsüz ki, burada təlimin inkişafetdirici təsiri
J.Piaje tərəfindən kölgədə buraxılır.
Amerika psixoloqu C.Brunerə görə, hər cür əqli inkişafın
əsasını yalnız mütəşəkkil və məqsədyönlü təlim təşkil edir; əqli
inkişaf isə öz növbəsində dərin biliyə və ümumiləşdirmə
bacarığına yiyələnməkdən ibarətdir.
C.Bruner şagirdlərin əqli inkişafında təlim prosesinin
həlledici rol oynadığını qəbul etsə də, yaş hüdüdlarını silib
atdığına görə onun fikirləri ilə razılaşmaq olmaz.
L. S. Vıqotskinin “təlim həmişə inkişafından irəlidə gedir
və onu da öz arxasınca aparır” müddəasına əsaslanan rus
psixoloqları inkişafetdirici təlimin mahiyyətini açmağa
çalışmışlar. Burada uşaqların mənimsəmə inkişafının aşkara
çıxarılması mühüm yer tutur.
Bir məsələ ilə əlaqədar belə bir cəhəti qeyd etmək lazım
gəlir ki, psixikanın ontogenezdə inkişafı keyfiyyətcə bir
mərhələdən digərinə keçidlərin məcmuyu kimi başa düşülür.
Uşağın inkişafının ayrı-ayrı mərhələlərində psixikanın bu və ya
digər istiqamətdə inkişafı üçün daha əlverişli şərait yaranır. Bu
şəraitlərdən bəzisi müvəqqəti, keçici xarakter daşıyır. Psixi
fəaliyyətin ayrı-ayrı dövrlərinin olması və güclənməsi üçün
optimal vaxt mövcuddur. Belə yaş dövrləri senzitiv dövrlər
adlanır. Məsələn, nitqin inkişafı üçün bir yaşdan 5 yaşa qədərki
dövr, riyazi qabiliyyətlərin formalaşması üçün 15-20 yaş
senzitiv dövr hesab olunur.
Senzitiv dövrlərdən bəhs edən L. S. Vıqotski yazırdı: “Bu
dövrdə hissi həssaslıq inkişafda dərin dəyişikliklər əmələ
gətirərək onun bütün gedişinə müəyyən təsir göstərir. Başqa
vaxtlarda həmin şərtlər özü tamamilə neytral ola, ya da
inkişafın gedişinə əks təsir göstərə bilər. Senzitiv dövrlər
152
bizim təlimin optimal müddətləri adlandırdığımız anlarla tam
uyğun gəlir.”
L.S. Vıqotski və onun əməkdaşları təlimlə əlaqədar iki əqli
inkişaf səviyyəsini müəyyən etmişlər.Birinci çox fəal inkişaf
səviyyəsidir ki, burada şagird gündəlik dərsləri, verilən
tapşırıqları müstəqil surətdə yerinə yetirir, özü dərsə aid
misallar çəkir, müəllimin şərh etmədiyi bəzi cəhətləri izah
etməyə təşəbbüs göstərir və nəhayət, onda əqli inkişaf sonralar
hər hansı bir məsələni heç kimə ehtiyacı olmadan, özü həll edə
biləcək səviyyəyə çatır. L.S.Vıqotski bunu fəal inkişaf
səviyyəsi adlandırmışdır.
Əqli inkişafın ikinci səviyyəsində uşaq bir növ yaşlıların
köməyilə daha yüksək nailiyyət əldə edə bilir. L. S. Vıqotski
bu inkişaf səviyyəsini “inkişafın yaxın zonası” adlandırmışdır.
L.S. Vıqotski bu münasibətlə yazırdı:“ Uşaq nəyi ki, yaşlının
köməyilə etmək iqtidarındadır, bu, onun yaxın inkişaf
zonasını göstərir... Uşağın əqli inkişaf vəziyyəti onun iki
inkişaf səviyyəsinin - fəal inkişaf və yaxın inkişaf zonası
səviyyələrinin köməyi ilə müəyyənləşdirilə bilər.”
Uşaqlarda
əqli inkişafın diaqnostikasını
müəyyənləşdirməyin yolları barədə psixoloqlar arasında
müxtəlif fikirlər mövcüddur. Psixoloqlardan bir qrupu əqli
inkişafın göstəricisini şagirdin biliklərə nə dərəcədə müstəqil
yiyələnməsi, yaxud onun hər hansı bir qanunauyğunluğu
müstəqil dərk etmək, abstraktlaşdırmaq və sözlə ifadə etmək
bacarığı ilə müəyyənləşdirməyə təşəbbüs göstərmişlər.
Digər qrup psixoloqlar əqli inkişafı şagirdin müxtəlif
xarakterli işləri hərtərəfli öyrənmə bacarığı ilə
müəyyənləşdirirlər.
Üçüncü qrup psixoloqlar əqli inkişafı şagirdin qazanmış
olduğu biliklər sistemi ilə, olara istinad etmək bacarığı ilə
müəyyənləşdirirlər.
153
Yalnız əqli inkişaf səviyyəsini müəyyən etdikdən sonra hər
bir yaşda şagirdə nə qədər bilik verməyin zəruriliyini konkret
dəqiqləşdirmək mümkündür.
Bütün bu deyilənləri nəzərə alsaq, bütövlükdə təlim
fəaliyyətinin cərəyanını aşağıdakı kimi ifadə edə bilərik.
Təlim fəaliyyətinin cərəyanı = bilməmək + fəaliyyət +
məqsəd + ehtiyac + maraq + informasiya mənbəyi + iradi səy.
1992
-
ci
il.
154
Stressin insan həyatına təsiri və onun
aradan qaldırılması yolları
Son 30 il ərzində gərginlik törədən şəraitin (və ya stress
törədən şəraitin) təsiri nəticəsində əmələ gələn emosional
halların öyrənilməsi getdikcə daha böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Bu, insanın təhlükə zamanı, müxtəlif ağır fiziki və zehni işlər
zamanı, təcili və məsuliyyətli qərar qəbul etmək və s.
zəruriyyəti qarşısında etdiyi hərəkətlərdir.
Qeyd etmək lazımdır ki, ayrı-ayrı dövrlərdə insana təsir
edən elə mənfi hallar və elə vəziyyətlər olur ki, bunlar yerli,
lakolizə olunmuş hallar və vəziyyətlər olmayıb qlobal, planet
miqyaslı hallar və vəziyyətlər olur. Ona görə də mənfi hallarda
və vəziyyətlərə qarşı mübarizə bütün bəşəriyyət qarşısında
dayanan vəzifələr səviyyəsinə qalxır. İndi belə vəzifələrdən biri
stess vəziyyətinə qarşı mübarizədir. Təsdiq edən amillərin
ümumi rəyinə görə stress emosional gərginlik vəziyyətidir.
Stress fizioloji cəhətdən U.Kennonun homeostazis
(homoestazis - orqanizmin fəaliyyətinin daxili şəraitinin
sabitliyidir) və H. Selyenin ümumi adaptasiya sindromu, daha
doğrusu, orqanizmin qüvvətli və ya həddindən artıq qüvvətli
(zədələyici) xarici təsirlərə ( istər fiziki, istərsə də sinir-psixi
emosional yük olsun) cavab olaraq öz ehtiyat qüvvələrini
(birinci növbədə endokrin ehitiyatını) səfərbər edən
özünəməxsus müdafiə reaksiyası haqqında təlimlərində
əsaslandırılmışdır.
Stress- müxtəlif ifrat gərginliklərə orqanizmin qeyri-
spesifik reaksiyasıdır.
Stress vəziyyətində adətən orqanizm özünü müdafiə etməyə
başlayır. Böyük yarımkürələrin qabığı (akademik
A.Uxtomskinin dediyi kimi, hakim qıcıqlanma elementlər
vasitəsi ilə hipotalamusa (vegetativ və endokrin sistemlərin
Dostları ilə paylaş: |